- ตอนที่ 295 3P! ทรีซั่ม!
ร่างกายเล็กๆที่ใกล้เคียงกับคินุฮาตะ และหน้าอกที่แบนเป็นกระดาษได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าวู่หยานและคินุฮาตะ
ทั้งสองคนไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เกิดสถานการณ์นี้ขึ้น……
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วู่หยานได้เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสามสาว ถ้าจะพูดให้ถูกคือเขาได้เห็นทุกวันเลยต่างหากล่ะ!
ภาพถ่ายแบบคมชัดลึกที่เขาเคยใช้แบล็คเมล์พวกเธอ ตอนนี้ก็ยังคงหลับใหลอยู่ในแหวนมิติของเขา และยังคงถูกหยิบขึ้นมาชื่นชมอยู่ทุกวัน……..
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้เห็นทั้งสามเปลือยพร้อมกัน แถมครั้งนี้น่าจะได้ทำมากกว่าครั้งแรกที่ได้แค่จับๆลูบๆด้วย!
แถมตอนนี้คินุฮาตะก็ยังถูกจับกดอยู่ใต้ตัวเขา!
คินุฮาตะเริ่มคิดว่าวันนี้เธอได้รู้สึกเซอร์ไพรส์มากพอเท่ากับจำนวนครั้งที่เหลือในชีวิตแล้ว มุมมองต่อโลกของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พูดให้ถูกคือถูกทำลายป่นปี้! เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองเดินเข้ามาใกล้ คินุฮาตะก็ลนลานทันที!
“ดะ-ดะ-เดี๊ยว! โครตหยุดก่อนคะ!!!”
คินุฮาตะได้ใช้พลังงานที่เหลืออยู่ตะโกนออกไป เห็นแบบนี้วู่หยานก็ยกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ ทว่าคินุฮาตะก็ไม่มีเวลาหรือแรงมายุ่งกับเขา
มองดู เฟรนด้า กับ ทาคิสึโบะ ที่ไม่ฟังคำพูดตน ทั้งคู่ยังคงเดินเข้ามาใกล้ คินุฮาตะก็ใกล้จะเป็นบ้าเข้าไปทุกที เธอแหกปากตะโกนอย่างกับคนบ้า
“พวกเธอโครตทำบ้าอะไร! รู้ตัวกันมั้ยว่ากำลังทำอะไรอยู่?! เป็นบ้ากันไปแล้วหรือไง!!”
คินุฮาตะอยากต่อยตัวเองด้วย Offense Armor มองดูทั้งสองเดินเข้ามา ไม่ว่าใครที่เห็นก็คงคิดได้อย่างเดียว่าพวกเธออยากจะมาเข้าร่วมด้วย!
คินุฮาตะพูดสั่งตัวเองในใจว่าเพื่อเธอไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ความจริงก็คือเฟรนด้า กับ ทาคิสึโบะ ยังเดินเข้ามา!!!
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ! พวกเธอไม่คิดฟังฉันเลยเหรอ?!!”
สองสาวก็ยังคงเมินเหมือนเดิม เห็ยแบบนี้คินุฮาตะก็พังทลายจนได้
หมัดทั้งสองข้างหุ้มไว้ด้วย Offense Armorคินุฮาตะกระโดดลุกขึ้นด้วยร่างกายที่อ่อนปวกเปียกราวกับว่าเธอโดนสิง ในตอนนี้หัวของเธอคิดอยู่เพียงอย่างเดียวคือต้องการทำลายทุกอย่างที่เห็นให้หมด! เพื่อบรรเทาอารมณ์อันมากมายในใจ!
เพียงแต่เธอยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็โดนหมาป่าข้างหลังดึงเข้าอ้อมกอด!
โดนกอดแบบนี้ คินุฮาตะก็ชูหมัดขึ้นเตรียมต่อยเขา! ทว่าวินาทีต่อมามือที่ชูขึ้นก็ผล่อยตกลงมาอย่างไร้เรี่ยวแรง!
“อึก! อื้ออ ~ ~ ~!!”
คินุฮาตะเบิกตากว้าง รู้สึกได้ถึงแท่งแข็งๆได้เข้ามาในตัวเธออีกครั้ง จากนั้นเธอก็ร้องออกมา…
“ฮึก ฮึก นะ..นาย.อย่างน้อยก็ช่วยเวลาและสถานที่หน่อยได้มั้ย? ในเวลาแบบนี้นายยังจะ…?”
คำพูดที่เหลือคินุฮาตะไม่ได้พูดออกมา เป็นเพราะวู่หยานได้เริ่มโยกตัวด้วยความเร็วที่สูงเป็นประวัติการณ์!
“อื้ออ ~ ~ ~อ๊าย ~ ~ ~!”
คินุฮาตะหวังจริงๆว่าในตอนนี้เธอจะสลบไป เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อนเลยว่าครั้งแรกของเธอจะต้องมาโดนทำต่อหน้าเพื่อนตัวเองแบบนี้
ส่วนทางวู่หยานก็กำลังเมามันด้วยใจที่ตื่นเต้นสุดๆ ถ้าเป็นวู่หยานในยามปกติเขาคงสังเกตุเห็นความผิดปกติของสองสาวได้ไปแล้ว แต่ว่าด้วยความที่ยุ่งอยู่ตัวโลลิทำให้IQสมองเขาลดพรวดพราด
เขากระทุ้งคินุฮาตะไม่หยุด ขณะที่มีสองสาวยืนอยู่ตรงหน้า ไม่นานนักวู่หยานก็ยืนมือไปคว้าเอวบอบบางของเฟรนด้า จากนั้นดึงเธอเข้ามา
“ไม่…อื้อออ….ไม่ได้นะ….”
คินุฮาตะกระเสือกกระสนพยายามเปร่งเสียงพูด “บะ…แบบนี้มัน…คะ…โครตไม่ถูกต้อง…..”
วู่หยานเมินคินุฮาตะแล้วคงจังหวะโยกตัวไปโดยใช้มือนึงจับตัวเธอไว้ ส่วนอีกมือก็ยื่นออกมาลูบไล้ตัวเฟรนด้า ไม่นานนักผิวเธอก็เริ่มขึ้นสีชมพู
วู่หยานเช็คส่วนล่างของเฟรนด้า จากนั้นเขาก็จับตัวเธอมาอยู่บ้างบนคร่อมตัวคินุฮาตะ โดยไม่สนเลยว่าสาวเจ้าด้านล่างจะยอมหรือไม่
“นะ-นายคิดจะทำอะไร?…….”
ลูกตาคินุฮาตะว่อกแว่กไปมา เธอพอจะเดาได้ว่าเขาจะทำอะไร แต่ก็เพราะเดาได้นี่แหละ เธอถึงได้ถามออกไป เธอไม่อยากเชื่อว่าครั้งแรกของตนจะต้องเข้มข้นถึงขั้นนี้!
เมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่กดลงมา หัวของคินุฮาตะก็กลายเป็นขาวโพลน เธอจับตัวเฟรดด้าไว้ตามจิตใต้สำนึก จากนั้นเธอก็พยายามจะส่งเสียงเรียกเฟรนด้า แต่ทุกครั้งที่อ้าปากก็มักจะแทนที่ด้วยเสียงคราง………
หน้าเผชิญหน้ากับเฟรนด้า ในที่สุดคินุฮาตะก็สังเกตเห็นว่าแววตาของเฟรนด้าดูไร้ชีวิตชีวา (@ตอนนี้ตัวหยานมันเล่นท่ามิชชันนารีกับคินุฮาตะอยู่ จากนั้นมันก็เอาเฟรนด้ามานอนทับ แซนวิซอ่ะแหละ)
รู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ คินุฮาตะยื่นมือไปหาวู่หยานโดยหวังว่าเขาจะรับฟังคำพูดเธอ
เพียงแต่นี่เป็นได้แค่ความหวังลมๆแล้งๆ……….
วู่หยานชักน้องชายออกมาแล้วเสียบเข้าไปในตัวเฟรนด้า ทำให้เดิมที่สาวน้อยเฟรนด้าที่เดิมทำตัวยังกับหุ่นเชิดครางออกมา
แววตาเฟรนด้าเริ่มสั่นไหวคืนสติ เอาจริงๆถ้าเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากจะตื่นในเวลานี้เลย……
ก่อนหน้านี้เฟรนด้ารู้เห็นทุกอย่างแต่ทำไมก็ไม่รู้ เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ ทำได้แค่มองตัวเองกับทาคิสึโบะเดินเข้าไปใน ‘พื้นที่ต้องห้าม’ณ ตอนนั้นเธอคิดหวังว่าจะมีใครสักคนมาฆ่าเธอ………
ความคิดนี้ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเมื่อโดนวู่หยานกอดเอวแล้วลากมานอนทับคินุฮาตะแบบหน้าชนหน้า!
เมื่อตระหนักได้ว่าวินาทีต่อไปจะโดนอะไร วินาทีสุดท้ายก็ที่ไอ้แท่งนั่นของเขาจะแทงเข้ามา เธอก็อ้าปากด่าด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง
“ฉันเกลียดเธอ! โชคุโฮ มิซากิ!!”
เมื่อแท่งเขาเข้ามาในตัวเธอ เฟรนด้าก้รู้สึกว่าตัวเธอได้กลับเข้ามาควบคุมร่างอีกครั้ง
สองสาวโลลิที่มีนัยน์ตาสีต่แตกางกันได้จดจ้องกันแบบใกล้ชิดขนาดเห็นขนตาอีกฝ่าย ถ้าจะมีอะไรที่ทั้งสองเหมือนกันก็คือความกระอักกระอ่วนและอับอายขั้นสุด!
ทางวู่หยานก็ฉีกยิ้มกว้างจนแทบถึงหู เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี่ได้ทำให้เขายิ้มกว้าง เขาแทบจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสองโลลินอนทับกันเป็นแซนวิซ!
โครตดี!! ต่างโลกสุดยอด!!!
เขาสลับเปลี่ยนไปมาจากตัวเฟรนด้าและคินุฮาตะ ความสุขที่ได้มันมากล้นจนเขาไม่อยากพูดอะไรเลย และเขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ วู่หยานสลับแทงสองโลลิไม่หยุด
เขาแค่อยากจะเอ็นจอยให้มากๆก่อนจะไปจากโลกนี้ ถึงแม้เขาจะเอ็นจอยแบบนี้แทบจะทุกวันอยู่แล้วก็เถอะ…….
โลลิที่ได้รับ ‘รัก’จากวู่หยานไม่หยุด นอกจากมองหน้าเพื่อนตัวเองอย่างสิ้นหวัง ทั้งสองก็ทำได้แค่ครางและคราง…….
คินุฮาตะ กับ เฟรนด้า กำลังทำสีหน้าอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา มองดูสีหน้าอับอายของกันและกันทั้งคู่ก็ตัดสินใจหลับตาลง เพียงแต่ลมหายใจร้อนๆที่พวกเธอพ่นออกมาโดนหน้ากันไปมานี่ก็ยังคงบอกพวกเธอว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง!ไม่ได้ฝัน!
คินุฮาตะ กับ เฟรนด้า สองสาวโลลิได้เผชิญกับค่ำคืนอันไม่รู้ลืม ค่ำคืนที่จะคงอยู่ในใจเธอทั้งคู่ไปอีกตลอดกาล……
ขณะเดียวกัน สาวหุ่นนางแบบทาคิสึโบะที่มีสติทุกอย่างแต่ควบคุมร่างกายไม่ได้ก็ยังยืนนิ่งมองกิจกรรมร่วมรักของทั้งสาม ซึ่งอีกไม่นานเธอก็จะได้เข้าร่วมด้วย……….
