- ตอนที่ 409 ผู้บัญชาการโคโทริ
//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล
ปัจจุบันมีทั้งหมด 1850 ตอน จะจบแล้วครับมี2000ตอน
SGS บทที่ 409 – ผู้บัญชาการ! อิสึกะ โคโทริ!
ณ น่านฟ้า เหนือเมืองเท็นกู 15,000 เมตร………
ยานรบล่องหนได้ลอยนิ่งบนท้องฟ้า <แฟรกซินัส> คือชื่อของยานรบลำนี้ และยังเป็นฐานบัญชาการหลักของ ราทาทอส อีกด้วย!
ภายใต้การนำทางของเคียวเฮ วู่หยานก็ได้ขึ้นมาบนยาน จากนั้นเดินตามหลังอีกฝ่ายไปยังห้องควบคุมที่ที่ โคโทริ รอเขาอยู่………..
ระหว่างเดินวู่หยานก็สังเกตยานไปในตัวด้วย ไม่นานเขาก็ต้องถอนหายใจให้กับวิทยาศาสตร์ที่ก้าวไกลของโลกนี้ ยานแฟรกซินัส ก็ดี อุปกรณ์ของพวกASTก็ดี แต่ล่ะอย่างโหดๆทั้งนั้น
พลังวิทยาศาสตร์ของโลกนี้แทบจะเทียบได้กับโลกอินเด็กซ์เลย!
เทียบกันแล้ว วิทยาศาสตร์โลกนี้จะมุ่งเน้นไปที่ภูติ ต่างจากเมืองแห่งการศึกษาที่พัฒนารอบด้าน
เดินผ่านประตูแล้วประตูเล่า ในที่สุดวู่หยานก็เดินมาถึงห้องบัญชาการหลัก
เลยไปด้านหน้าสุดจะเป็นจอยักษ์ ด้านใต้จอจะมีแถวที่นั่งสองแถวเรียงลงมา แต่ล่ะที่นั่งก็จะมีหน้าจอขนาดเท่าทีวีเป็นของตัวเอง
เมื่อเหยียบเข้ามาในห้อง วู่หยานก็หยุดเดินแล้วหันไปมองด้านขวามือตน บนเก้าอีกใหญ่มีร่างโลลินั่งอยู่…..
ผมสีแดงมัดเป็นทรงทวินเทลบนหัวมีริบบิ้นสีดำ มองๆไปก็ดูราวกับเธอมีหูสองอันบนหัวเลย นี่ยิ่งขับเน้นความน่ารักของเธอเข้าไปใหญ่ เธอใส่ชุด…..นักเรียน? ไม่ก็ชุดยูนิฟอร์มของราทาทอส และสุดท้ายเธอก็ได้ใส่โค้ทสีดำทับไว้ ทำให้ร่างกายเล็กๆนี่ดูมีอำนาจขึ้นมาทันที
อิสึกะ โคโทริ!
น้องสาวบุญธรรมของชิโดว!
และอีกสถานนะหนึ่งก็คือ เซเรย์! (ภูติ แหละแต่ใช้เซเรย์ดูมันขลังกว่า)
บางที เคียวเฮ กับ มุราซาเมะ เรย์เนะ คงจะรู้ แต่นอกจากสองคนนี้วู่หยานคิดว่าน่าจะไม่มีคนอื่นรู้อีกแล้ว และเขาก็ไม่คิดจะเปิดโปงความลับคนอื่นด้วย
ด้านข้างโคโตริมี สาวสวยผมสีฟ้าอ่อนมัดทรงโพนี่เทลยืนอยู่ ตรงกระเป๋าหน้าอกฝั่งซ้ายเธอได้มีตุ๊กตาหมีด้วย ขอบตาดำนั่นไม่อาจปิดบังความสวยของเธอได้ ไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอนอนดึกหรือคิดเมคอัพเพื่อปกปิดตัวเองก็ตาม
ใช่แล้ว เธอคือ มุราซาเมะ เรย์เนะ!
โคโตริเอามือเท้าคางในปากมีอมยิ้ม นัยน์ตาสีแดงเหมือนวู่หยานได้มองลงมาที่เขา แล้วยิ้มให้
“ยินดีต้อนรับสู่ ราทาทอส!”
ขณะกำลังจะอ้าปากพูดต่อ โคโตริก็หยุดชะงัก ขมวดคิ้วหันไปมองเคียวเฮ “ว่าก็ว่าเถอะ ทำไมหน้านายถึงกลายเป็นแบบนั้นล่ะ?”
เคียวเฮหัวเราะแห้งๆด้วยใบหน้าที่บวมเป็นหมู เห็นแบบนี้โคโตริกับเรย์นะก็หัวเราะพรืด
เคียวเฮรีบชูหมัดขึ้นแล้วทำเป็นไอค่อกไอแค่กด้วยสีหน้าจริงจัง แต่นี่ยิ่งทำให้เขาดูน่าตลกกว่าเดิม
คนอื่นๆที่นั่งอยู่แถวหน้าโคโตริก็มองมาแล้วหัวเราะ พวกเขาไม่สนว่าเคียวเฮโดนใครต่อยมา กัดฟันกรอดเคียวเฮแอบชำเลืองมองวู่หยาน แล้วคิด ถ้าไม่ใช่เพราะมันมีระยะห่างระหว่างเขากัลป์อีกฝ่ายมหาศาล เขาก็จะต่อยวู่หยานคืนไปแล้ว
คนๆเดียวที่จะทำร้ายเขา ลงโทษเขาได้ก็มีเพียงแค่ ผู้บัญชาการ…….
โคโตริดูดอมยิ้มไม่สนใจเคียวเฮอีก เธอหันมามองสำรวจวู่หยาน ไม่นานสีหน้าเธอก็ค่อยๆดิ่งลง “นายไม่ใช่เซเรย์…….”
วู่หยานยิ้มมุมปาก ยกมือขึ้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขำขัน “ฉันก็จำไม่เห็นได้เลยนะว่าตัวเองเป็นเซเรย์….”
โคโตริหันกลับไปมองหน้าจอใหญ่ บนนั้นได้มีวีดีโอตอนเกิดมิติสั่นไหวทำลายเมือง จากนั้นวู่หยานก็โผล่ออกมา…..
“ในเมื่อนายไม่ใช่เซเรย์ แล้วทำไมนายถึงได้ปรากฏตัวพร้อมมิติสั่นไหวกันละ?”
เรย์เนะ กับ เคียวเฮ มองวู่หยาน ส่วนโคโตริก็จ้องหน้าจอเขม็งราวกับพยายามหาจุดจับผิด นี่ทำให้ทั้งห้องตกลงสู่ความเงียบแบบอึดอัด
เมื่อวีดีโอหยุด โคโตริก็หันมามองวู่หยาน ดูเหมือนเธอต้องการให้เขาอธิบายมากกว่านี้
วู่หยานหัวเราะ แล้วส่งยิ้มให้โคโตริ “อะไร? ไม่ใช่เซเรย์แล้วมาพร้อมกับมิติสั่นไหวไม่ได้หรือไง?”
ได้ยิน โคโตริ เรย์เนะ กับ เคียวเฮ ทั้งสามก็ช็อค วู่หยานพูดต่อ “ต่อให้ไม่เกิดมิติสั่นไหว เซเรย์ ก็สามารถมาโลกมนุษย์ได้อยู่ดี เรื่องนี้พวกนายที่เป็นองค์กรที่สนใจเซเรย์ก็คงจะรู้ใช่มั้ยละ? แล้วฉันที่ไม่ใช่เซเรย์จะมาพร้อมกับมิติสั่นไหว มันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย…….”
ไม่แปลก? นายสิแปลก!
ทั้งสามคนคิดพร้อมกัน โคโตริยืนขึ้นเท้าสะเอว “ช่างมัน ในเมื่อนายไม่ใช่เซเรย์ แล้วนายเป็นอะไร? คงไม่ใช่มนุษย์ใช่มั้ยละ? ฉันไม่คิดหรอกนะว่ามนุษย์จะมาพร้อมกับมิติสั่นไหวได้น่ะ!”
วู่หยานฝืนยิ้ม “มนุษย์ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ใช่นะ แต่ตอนนี้ไม่………”
ตัวโคโตริสั่นเทิ่มทันที สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง เธอจ้องวู่หยานเขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “นะ..นายมะ…หมายความว่า…?”
เห็นท่าทางโคโตริ เรย์เนะ กับ เคียวเฮก็ตกใจ ทั้งสองคนไม่เคยเห็นเธอออกอาการแบบนี้มาก่อนเลย
วู่หยานเงียบไป เขาใจว่าทำไมโคโตริถึงได้แสดงท่าทางแบบนี้ เมื่อก่อนเธอก็เคยเป็นมนุษย์ แต่เมื่อห้าปีก่อน เธอก็ได้รับพลังกลายเป็นเซเรย์ไป…….
คำพูดเมื่อกี้ของเขา คงไปสะกิดต่อมข้างในเธอ…….
วู่หยานถอนหายใจ ก่อนจะยิ้มอ่อน “เพื่อให้ได้รับพลังนะ ก็เลย……”
โคโตริ มองวู่หยานด้วยสีหน้าซับซ้อน ผ่านไปพักนึง เธอก็กลับมาควบคุมตัวเองได้ “นายไม่ใช่ทั้งมนุษย์และเซเรย์ นายเป็นอะไรกันแน่!”
“เป็นอะไร….”วู่หยานยักไหล่ “เป็น แวมไพร์ ละมั้ง?”
“แวมไพร์…..”
โคโตริ เรย์เนะ และ เคียวเฮ หันมามองหน้ากันก่อนที่จะหัวเราะ ทั้งสามคิดว่าเขาพูดเล่น
วู่หยานหัวเราะตามไปด้วย ในเมื่อบอกความจริงไปจะเชื่อไม่เชื่อมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่แล้ว……
//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล
ปัจจุบันมีทั้งหมด 1850 ตอน จะจบแล้วครับมี2000ตอน
