ราชาซากศพ - บทที่ 20 ทาส

บทที่ 20 ทาส

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย รอยยิ้มบนใบหน้าของหม่านสงก็สดใสมากขึ้น เขาดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะเคลื่อนไหวแล้ว หม่านสงพูดกับหลินเว่ยว่า “ถูกต้อง น้องชายข้าเป็นคนมีเหตุผล ในกรณีนี้จัดการฮ่าวเค่อซะ คนที่เหลือบาดเจ็บทั้งหมดเป็นโอกาสดีที่เราจะกำจัดพวกเขา

หลินเว่ยเห็นว่าหม่านสงรู้สึกตื่นเต้นและควบคุมตนเองไม่ได้ หลินเว่ยแสดงรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา เขาพยักหน้าและพูดว่า “อืม! ก็ได้”

“ดี! แต่ … !” หม่านสงที่มีสีหน้าตื่นเต้น ไม่ได้ใส่ใจกับการแสดงออกของหลินเว่ย เมื่อเขาได้ยินว่าหลินเว่ยตกลงที่จะกำจัดฮ่าวเค่อ เขาก็พยักหน้าตอบรับเป็นผลทำให้เขาไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ
ไม่ใช่ว่าหม่านสงไม่อยากพูด แต่เขาไม่มีโอกาสที่จะได้พูดอีกต่อไป เมื่อเขาผงกศีรษะ แสงสีฟ้าก็กะพริบจากด้านข้างและพาดไปที่คอของเขา ทันใดนั้นกระแสเลือดก็พุ่งออกมา ทั้งศีรษะของเขาหลุดลงกับพื้นและกลิ้งไปบนพื้นหลายครั้ง
หากหลินเว่ยไม่ได้เตรียมตัวและหลบ ทั้งร่างของเขาก็จะเต็มไปด้วยเลือด
“เกิดอะไรขึ้น?”
ฮ่าวเค่อและคนอื่น ๆ รวมทั้งคนของหม่านสงก็ตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อพวกเขาได้ยินข้อตกลงของหลินเว่ย พวกเขาก็เคร่งเครียดและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ ผลก็คือพวกเขาถึงกับทิ้งอาวุธ เมื่อเห็นภาพการตายของหม่านสง

รองหัวหน้าหน่วยทหารรับจ้างโลกันตร์, ฮ่าวเค่อ และนักรบขั้นสามคนสุดท้ายตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้วก็กลับมาได้สติอีกครั้ง หลังจากจ้องมองร่างของหม่านสงสักพัก เขาก็ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินเว่ยด้วยท่าทางตกใจ และกลืนน้ำลายลงไป และพูดว่า “นั่น! เจ้า … เข้าใจผิดหรือไม่ นี่คือผู้บัญชาการหม่านสงของเรา?”
เมื่อได้ยินคำพูดของชายคนนั้น ปากของหลินเว่ยก็ขยับเล็กน้อย และพูดด้วยความเยาะเย้ย “เป็นอะไรไป เจ้าคิดว่าข้าจะสังหารคนผิดหรือ?”

“เอ่อ … !” เมื่อได้ยินคำตอบของหลินเว่ย รองผู้บัญชาการของทหารรับจ้างโลกันตร์ ก็ไม่รู้ว่าพูดอะไรออกมาดี
แต่ฮ่าวเค่อนั้นสงสัยและอดไม่ได้จนต้องถามหลินเว่ย ออกไปว่า “น้องชาย เจ้าไม่เห็นด้วยกับหม่านสงหรือ? ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น”

สำหรับคำถามของฮ่าวเค่อ หลินเว่ยม้วนริมฝีปากของเขาและพูดด้วยความรังเกียจ: “ข้าไปตกลงกับหม่านสงตั้งแต่เมื่อไร? อีกอย่างข้านั้นสังหารลูกชายของเขาไป แต่กลับไม่ถือโทษโกรธข้า ซ้ำยังเสนอผลประโยชน์ให้ข้าอีกด้วย คนแบบนี้ไว้ใจไม่ได้!
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเขาตายไป ข้าก็จะได้รับผลประโยชน์มากกว่าข้อเสนอที่เขามอบให้ข้าเสียอีก ”

“หลังจากฟังคำอธิบายของหลินเว่ยแล้ว ฮ่าวเค่อก็เกิดความกลัวขึ้นในจิตใจ เขารู้ว่า หลินเว่ยมีปีศาจซ่อนอยู่ในร่างของเขา
ไม่ใช่ฮาวเค่อคนเดียวที่คิดเช่นนั้น แต่ทุกคนในปัจจุบันคิดเช่นนั้น สิ่งนี้สามารถเห็นได้จากการสังหารของหลินเว่ยนั้นโหดร้ายเกินไป

แน่นอนว่ามีข้อยกเว้นอย่างหนึ่งนั่นคือเฟยเอ๋อ เมื่อเห็นการตายของหม่านสง แม้ว่าจะมีอาการคลื่นไส้เล็กน้อย แต่ก็ยังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

“ข้ารู้ว่า.. เจ้าจะไม่ร่วมมือกับคนชั่ว” เฟยเอ๋อกอดแขนของหลินเว่ยแน่น และมองไปที่หลินเว่ยด้วยรอยยิ้ม
“เอ่อ … !” ทันใดนั้นหลินเว่ยราวกับถูกฟาดเข้าไปที่ศีรษะ เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมจาง ๆ แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่เขาก็เริ่มเป็นผู้ใหญ่ บางเรื่องเขานั้น มีความเข้าใจมานานแล้ว ในตอนนี้เขารีบผละออกและก้าวถอยหลังด้วยความลำบากใจ
เพื่อปกปิดอารมณ์ของเขา หลินเว่ยจึงไปหานักรบขั้นสามของกองทหารรับจ้างโลกันตร์ โดยไม่รอให้เฟยเอ๋อพูดจบ ซึ่งชายคนนี้น่าจะเป็นรองหัวหน้า
เมื่อเห็นหลินเว่ยเดินเข้ามาอยู่ข้าง ๆ เขา ชายคนนั้นรีบถอยหลังและถามว่า “เจ้าต้องการอะไร?”
“สังหาร!” เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย หลินเว่ยก็ตอบเพียงสองคำด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส
เมื่อหลินเว่ยพูดสองคำนี้ ชายคนนั้นก็ตื่นตระหนก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงพูดกับหลินเว่ยว่า “เดี๋ยวก่อนข้าจะยอมเป็นทาสของเจ้า”
“ข้าไม่เชื่อ!” สำหรับข้อเสนอของอีกฝ่าย หลินเว่ยส่ายหัวและปฏิเสธ

เมื่อเห็นการปฏิเสธของหลินเว่ย เถาจุนนักรบขั้นสามของฝ่ายทหารรับจ้างโลกันตร์ รีบพูดขึ้นว่า: “ข้ายินดีที่จะทำสัญญาข้ารับใช้กับท่าน ด้วยวิธีนี้ชีวิตและความตายของข้า จะอยู่ในมือของท่าน”
“สัญญาข้ารับใช้?” หลินเว่ยไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ แต่มีบางคนที่นี่ ที่น่าจะรู้เรื่องนี้
แน่นอนว่าเมื่อหลินเว่ยหันไปมองฮ่าวเค่อ อีกฝ่ายก็พยักหน้าและพูดว่า “เขาพูดถูกต้อง ตราบใดที่ทำสัญญากับผู้รับใช้หลัก ชีวิตและความตายของเขาจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้า ถ้าเจ้าต้องการให้เขาตาย ก็สามารถทำได้ในชั่วอึดใจ
สัญญานี้ไม่ผูกพันกับเจ้านาย ถ้าเจ้าตาย คนที่ทำสัญญากับเจ้าก็จะตายลงไปด้วย แต่หากว่าทาสตายลงไปจะไม่มีผลสืบเนื่องไปถึงเจ้า .”

หลังจากฟังคำอธิบายของฮ่าวเค่อ หลินเว่ยก็พยักหน้าและมองไปที่นักรบขั้นสามและพูดด้วยรอยยิ้ม “ด้วยวิธีนี้สัญญาข้ารับใช้นั้นดีจริง ๆ มีนักรบขั้นสามมาเป็นทาส!”
“อืม! แล้ววิธีการจะทำอย่างไรกับสัญญารับใช้ ระดับนักรบขั้นสาม” หลินเว่ยไม่ได้ถามนักรบขั้นสามอีกฝ่าย แต่ยังคงถามฮ่าวเค่อ เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่เคยทำสัญญากับใคร บางทีอาจจะถูกปกปิดข้อควรระวัง

“นี่เป็นเรื่องง่ายมาก แค่ให้เขาเปิดจิตวิญญาณของเขา จากนั้นเจ้าต้องใช้พลังจิตเพื่อประทับตราในจิตวิญญาณของเขา อย่างไรก็ตามในขั้นตอนการประทับตรา เขาไม่สามารถต่อต้านได้ มิฉะนั้นมันจะไม่ประสบความสำเร็จ “ไม่มีอะไรต้องปิดบัง เกี่ยวกับวิธีการทำสัญญาข้ารับใช้ ดังนั้นฮ่าวเค่อจึงบอกกับหลินเว่ยตามตรง

“เอาล่ะ! มาเริ่มกันเลย หลินเว่ยพยักหน้าให้นักรบขั้นสาม
เมื่อได้รับอนุญาตจากหลินเว่ย นักรบขั้นสามนั่งขัดสมาธิ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พยักหน้าให้หลินเว่ยและหลับตาลง

ตามวิธีการสอนของฮ่าวเค่อ หลินเว่ยได้แบ่งพลังจิตที่อ่อนแอเข้าสู่สมองของเถาจุน ตรงไปยังจิตใจของอีกฝ่าย ได้อย่างราบรื่น เกิดเป็นหมอกสีขาวสีเทาไร้รูปร่าง จากนั้นก็เริ่ม ประทับตราทาส ลงในหมอกสีขาวที่มีพลังวิญญาณ ในตอนแรกอีกฝ่ายกรีดร้อง จากนั้นก็กลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวด การประทับตราของหลินเว่ยได้รับการต่อต้านอย่างมาก แน่นอนว่าหลินเว่ยรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ความตั้งใจแต่เป็นปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณของร่างกาย
แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกของหลินเว่ยในการประทับตรา แต่หลินเว่ยก็ยังคงทำสำเร็จ หลังจากความล้มเหลวถึงสองครั้ง โชคดีที่เถาจุนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ตั้งแต่ต้นจนจบและไม่มีการต่อต้านเลย ถึงกระนั้นเขาก็แทบจะใช้ความแข็งแกร่งทางจิตใจของหลินเว่ยจนหมด แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ขัดขืน แต่เขาก็เป็นนักรบขั้นสาม ซึ่งมีระดับสูงกว่าหลินเว่ย ดังนั้นความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณก็ยังสูงกว่าหลินเว่ยมาก