ราชาซากศพ - บทที่ 280 บอลแสงสีดำ
บทที่ 280
บอลแสงสีดำ
บอลแสงสีดำพุ่งไปยังสัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ดวงตาของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด แข็งเกร็งและสร้างใบมีดลม เกิดควบแน่นในอากาศ และพุ่งไปที่บอลแสงสีดำด้วยความเร็ว
“ หวือ!” ใบมีดลมพุ่งผ่านบอลแสงสีดำ ซึ่งไร้ผลกระทบใด ๆ มันยังคงไม่เปลี่ยนทิศทาง มุ่งไปยัง สัตว์อสูรหมีหิมะ และสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
“อะไรกัน?” ดวงตาของหมาป่าเบิกกว้าง และใบหน้าของเขา แสดงสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ การโจมตีของเขานั้นไร้ผล บอลแสงสีดำทั้งสอง ดูราวกับเป็นภาพลวงตา จึงไม่สามารถทำลายลงไปได้
“ หลบไป!” ระหว่างนั้น ร่างของสัตว์อสูรหมีหิมะ ผลักสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดกรดออกไปให้พ้นทิศทางการโจมตี เพื่อหลบหลีกบอลแสงสีดำ ที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามาที่พวกเขา
เมื่อสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดรู้สึกโล่งใจ และผ่อนคลาย เขาก็ได้ยินเสียงสัตว์อสูรหมีหิมะ ร้องอีกครั้งว่า: “ระวัง! หลบให้พ้น
เมื่อได้ยินคำเตือนของสัตว์อสูรหมีหิมะ ใบหน้าของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดก็เปลี่ยนไป ในขณะที่เขากำลังจะหลบแสงสีดำ ก็สว่างวาบขึ้นปะทะร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็รู้สึกว่า ทันใดนั้นเกิดพันธนาการที่ไร้รูปร่าง ปรากฏขึ้นในร่างกายของเขา
ปิดกั้นพลังในร่างของเขา
ใบหน้าของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดที่ดุร้าย เปลี่ยนไปทันที และรีบวิ่งหนีอย่างร้อนใจ ความแข็งแกร่งของมังกรดำ ปะทะเข้าร่างกายของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ส่งผลให้พลังปราณของเขาอ่อนแรงลง
“เป็นอย่างไรบ้าง?” สัตว์อสูรหมีหิมะรู้สึกได้ว่า พลังลมปราณของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดนั้นอ่อนแรงลงมาก เขานั้นสามารถหลีกเลี่ยงบอลแสงสีดำได้ และเอ่ยถามขึ้น
“สารเลว! ความแข็งแกร่งของข้าอ่อนแอลงถึงสี่ส่วน ข้าต้องใช้เวลาอย่างน้อย 10 นาที ในการกำจัดมันออกจากร่างให้สิ้นซาก” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดเหยียดริมฝีปาก และผรุสวาทอย่างหมดหนทาง
“ อะไรนะ….มันเกิดขึ้นได้อย่างไร…พลังนี้มันคืออะไรกันแน่?” สัตว์อสูรหมีหิมะอุทานและเอ่ยถามอย่างร้อนใจ
“ข้ารู้สึกถึงลมปราณแห่งความมืด มันน่าจะเป็น พลังแห่งความมืดที่น่าหวาดผวา” ทันใดนั้น คิ้วของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดขมวด และมองไปยังสัตว์อสูรหมีหิมะและร้องเรียก: “หมีแก่! มาช่วยปกป้องข้าที”
เมื่อได้ยินคำพูดของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด สัตว์อสูรหมีหิมะไม่ลังเล ตรงไปที่สัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
หลังจากนั้นสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดก็หลบเข้าไปด้านหลังสัตว์อสูรหมีหิมะ และร่างของเขาก็เริ่มขับไล่พลังที่ปั่นป่วนในร่างของเขาออกมา
หลังจากโดนบอลแสงสีดำ ร่างกายของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ทั้งร่างกายและจิตใจของเขา มีกลับมาเพ่งสมาธิเพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บในร่างกายของเขา เมื่อเขาพบว่าหลังจากถูกกระแทกด้วยพลังจากมังกรดำ
เขาสกัดพลังในร่างของตนเอง เพื่อป้องกันไม่ให้พลังปราณลึกลับในร่างกายที่เกิดจากการโจมตีของมังกรดำ ส่งผลกระทบเป็นวงกว้างภายในร่างกายของเขา
สัตว์อสูรหมีหิมะหันกลับมา และพบว่าสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดใช้พลังของตนเองสกัดกั้นพลัง ทำให้ในตอนนี้เขากลายเป็นอัมพาตชั่วคราวไม่สามารถใช้พลังได้ ใบหน้าของสัตว์อสูรหมีหิมะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
เขาร้องขึ้นว่า “เจ้า … ก่อนที่เสียงของเขาจะสิ้นลง เขามองเห็นสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดแสยะยิ้ม ส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มราบเรียบว่า : “ไม่เป็นอันใด! แต่จะต้องใช้เวลาในการขับมันออกมานานเล็กน้อย”
“จุ๊ๆ! เจ้าทั้งสองมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นเสียจริง มังกรดำส่ายหัวและเต็มไปด้วยความชื่นชม จากนั้นปากของเขาก็อ้าขึ้นอีกครั้ง และพ่นบอลแสงสีดำออกมา ภายในชั่วอึดใจ เขาปล่อยบอลแสงสีดำออกมานับสิบลูก
หลังจากคายบอลแสงทั้งสิบลูกออกไปแล้ว ลมปราณของมังกรดำก็อ่อนแอลงทีละน้อย เห็นได้ชัดว่าบอลแสงสีดำเหล่านี้ ทำให้สิ้นเปลืองพลังเป็นจำนวนมาก
“รักษาตัวให้ดี…..ข้าจะถ่วงเวลาให้” จากนั้นบอลแสงทั้งหมดจึงพุ่งไปที่สัตว์อสูรหมีหิมะ โดยไร้เสียงใด ๆ มีแต่ความเงียบงัน
“บ้าน่า! หมีแก่ เจ้าหลบไป….ข้าจะจัดการมันเอง” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดแค่นเสียง จากนั้นก็ขยับตัวและพุ่งตรงไปที่บอลแสงสีดำทั้งสิบลูก
เมื่อรู้ว่าการโจมตีของตนเองนั้น ไม่ได้ผล สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดจึงไม่ได้ใช้กำลังใด ๆ แต่ใช้ร่างของตนเองเข้าปะทะซึ่งหน้า
“ฮึ่ม!เมื่อมังกรดำเห็นการกระทำของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด มันก็รับรู้โดยธรรมชาติว่า อีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร เขายิ้มเย้ย และจากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้อง และส่งพลังจิตของเขา เพื่อควบคุมบอลแสงทั้งหมด
บอลแสงสีดำนั้น หลบหลีกสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดอย่างเป็นระเบียบ ราวกับว่าพวกมันเพียงแค่เบี่ยงเบนทิศทางเล็กน้อย และไม่ได้ปะทะเข้ากับร่างของอีกฝ่าย
เห็นบอลแสงสีดำทุกลูกหลบหลีกตนเองไป การแสดงออกของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็รีบหันกลับและวิ่งตามบอลแสงไป หมายจะช่วยเหลือสัตว์อสูรหิมะ
มันมองและติดตามบอลแสงไปรอบ ๆร่างของสัตว์อสูรหมีหิมะ และจากนั้นปากมังกรดำขึ้นเล็กน้อยปาก พ่นคำหนึ่งคำออกมา: “ระเบิด!”
ทันทีที่สิ้นเสียงของมังกรดำ บอลแสงสีดำสิบลูกก็พุ่งออกมาไร้วี่แวว บอลแสงสีดำนับสิบเข้าปะทะร่างของสัตว์อสูรหมีหิมะ และร่างของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดที่ไล่ตามมาได้ทันท่วงที
“นี่…!”สัตว์อสูรหมีหิมะ และสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด จ้องมองกันและกัน และตกอยู่ในความเงียบงัน ขณะที่มังกรดำไม่ได้มุ่งการโจมตีต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดก็กะพริบตาและเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เขาถามสัตว์อสูรหมีหิมะว่า “หมีแก่! เจ้าอ่อนแอลงเพียงใด?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นสามส่วน” สัตว์อสูรหมีหิมะลุกขึ้นยืน กางกรงเล็บเกาท้ายทอย และพูดอย่างไม่แน่ใจ
“ เจ้าอ่อนแอลงมากหรือ?” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรด พูดด้วยน้ำเสียงยินดีในคราวทุกข์ของผู้อื่น
“ฮึ่ม เมื่อเห็นการแสดงออกของใบหน้าของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ดวงตาของสัตว์อสูรหมีหิมะก็กระตุก และพยายามข่มความคิดที่อยากจะทุบตีฝ่ายตรงข้าม เขาตะคอกอย่างเย็นชาและหันศีรษะไปอีกข้างหนึ่ง ไปโต้ตอบ
“ฮ่าฮ่า! เจ้าสองคนยอมแพ้เถอะ…. ต้องการการเจรจาหรือไม่ ? เอาล่ะข้าพอจะช่วยเจ้าได้อย่างใจกว้าง” มังกรดำกระพือปีกบินไปหาสัตว์อสูรหมีหิมะ และพูดอย่างขำขันเบื้องหน้าสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
เมื่อได้ยินคำพูดของมังกรดำสัตว์ อสูรหมาป่าลมกรดก็กลอกตาของเขา และแสดงรอยยิ้มที่ประชดประชันบนใบหน้าของเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม: “เหตุใดไม่เคยมีผู้ใดพูดว่า…. กิ้งก่าดำนั้นทั้งวิปริตและเสียสติเลยล่ะ?”
“สารเลว! ตระกูลเจ้าสิ พวกเจ้าเป็นกิ้งก่าดำทั้งตระกูล ข้าคือเผ่าพันธุ์มังกร และเป็นมังกรชั้นสูง” มังกรดำใบหน้าเต็มไปด้วยโทสะ มองไปที่สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดอย่างมุ่งร้าย หลังจากคำรามร้อง
แสงเย็นก็สว่างวาบในดวงตาของเขา และเขาแค่นเสียงอย่างเย็นชา พลางพูดขึ้นว่า: “ไอ้ลูกหมา! ข้านั้นใจกว้างจะช่วยเหลือพวกเจ้า แต่ปากของเจ้าไม่คู่ควรแก่ความเมตตาของข้า ข้าจะฉีกปากสุนัขของเจ้าก่อน”
“ตูม เมื่อมังกรดำพูดจบ พลังลมปราณก็ระเบิดออกมาในทันที พลังมังกรที่แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้นับไม่ถ้วน ถูกปลดปล่อยออกมาทันที และมุ่งกดดันไปที่สัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
“หวือ!
“มันรุนแรงเพียงใดกันแน่….ภายใต้แรงกดดันของพลังลมปราณนี้ ทางด้านสัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ไม่สามารถต้านทานได้ ร่างของพวกเขาล้มทั้งยืนด้วยความรวดเร็วมาก
“ตูม เสียงคำรามขนาดใหญ่ดังขึ้นทั้งสองครั้ง บนภูเขาซากศพ มีหลุมขนาดใหญ่สองแห่งถูกภูเขาหนัก ๆทุบลงไปที่สัตว์อสูรหมีหิมะ และสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด นอนฟุบอยู่ในหลุมตามลำดับ ทั่วร่างกายมีชิ้นส่วนของซากศพ และโลหิตสีแดงก่ำเปรอะเปื้อนอาบร่าง
“ ฮึก … !” ร่างของมังกรดำ ปรากฏขึ้นที่ด้านบนของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด และมองลงไปที่อีกฝ่ายด้วยความไม่ยินดียินร้าย ภายใต้หลุมนั้น พบว่าทั้งสองร่างกายของสัตว์อสูรทั้งสองขมุกขมัวแทบจำไม่ได้
มังกรดำจ้องมองไปที่สัตว์อสูรหมาป่าพูด และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ข้าบอกว่า…ข้าจะฉีกปากสุนัขของเจ้าทีละนิด ข้าจะค่อยๆทรมานเข้าไป จะไม่ให้เจ้าไปสบายจนเกินไปนัก” เมื่อนั้น ร่างของมังกรดำก็ค่อยๆร่อนลงมา
“ บ้าฉิบ! ร่างกายของข้านั้น….ขยับไม่ได้ ความแข็งแกร่งลดลงภายในร่าง สูญเสียพลัง และมันถูกสกัดพลังไปทั่วทั้งร่าง” อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะทำอย่างไร พวกมันก็ไม่สามารถขยับนิ้วได้แม้แต่นิ้วเดียว ทันใดนั้นพวกมันรู้สึกเป็นกังวล
ไม่ใช่แค่สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดเท่านั้น แต่ในอีกหลุมหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ สัตว์อสูรหมีหิมะก็มีสภาพเช่นเดียวกัน มันดิ้นรนกัดฟันเพื่อที่จะหลุดพ้นจากสถาพที่น่าอึดอัดใจให้จงได้ อย่างไรก็ตาม กลับทำได้เพียงขยับร่างกายได้เพียงไม่กี่ครั้ง
และไม่สามารถดิ้นรนได้
เมื่อมองไปที่มังกรดำที่กำลังเข้าใกล้สัตว์อสูรหมาป่าลมกรด มันก็เห็นรอยยิ้มที่โหดร้ายบนใบหน้าของมังกรดำ หัวใจของสัตว์อสูรหมีหิมะเครียดเกร็ง และใบหน้าของเขาร้องออกมาอย่างกังวล: “กิ้งก่าดำ…อย่าแตะต้อง น้องข้า…มาสู้กับข้า…หากเจ้าไม่หวาดกลัว”
“ฮ่าฮ่า! ไม่ต้องกังวล….ข้าจะฉีกปากสุนัขเสียก่อน จากนั้นจะจัดการกับเจ้า ข้าได้ยินมาว่ารสชาติของอุ้งตีนหมี นี่มันอร่อยมากในโลกมนุษย์ มันเป็นอาหารอันโอชะที่หาได้ยาก ข้าต้องการลิ้มรสอุ้งตีนหมีขันศักดิ์สิทธิ์เสียแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของสัตว์อสูรหมีหิมะ มังกรดำก็ชะงักทันที และหันไปมองอีกด้าน แสงเย็นในดวงตาของเขากะพริบ และรอยยิ้มเย็นชาก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
หลังจากนั้นเขาก็แลบลิ้นออกมา และเพื่อเลียริมฝีปาก ราวกับว่าสัตว์อสูรหมีหิมะเป็นอาหารอันโอชะที่หาได้ยากในสายตาของเขา
“อุ้งตีนหมี เมื่อเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของมังกรดำ เขาคิดว่าอีกฝ่ายนั้น กินดีหมีหัวใจเสีย กล้าที่จะกล่าวว่า ต้องการกินอุ้งเท้าของเขา สัตว์อสูรหมีหิมะระเบิดพลังขึ้นมาในทันที แต่ไม่สามารถทำอันใดได้
เขารู้สึกว่าคอของเขาแห้งผาก และแม้แต่ริมฝีปากของเขาก็ยังสั่นสะท้านด้วยความโกรธ อยู่ครู่หนึ่ง
หลังจากพูดอย่างนั้น มังกรดำก็มองไปที่สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดอีกครั้ง และร่างของเขาก็ค่อยๆร่อนลง หลังจากนั้นไม่นาน เขาเตรียมที่จะโจมตีสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
ในเวลานี้ ทันใดนั้นเสียงเล็ก ๆ ของหญิงสาวที่ชัดเจน และก็ดังก้องไปทั่วโลก ราวกับว่า….ไม่มีที่ใดที่ไม่ได้ยินเสียงของนาง ทำให้แต่ละคนไม่สามารถค้นพบได้ว่า ตัวตนของอีกฝ่ายอยู่ที่ใด
“กล้าดีอย่างไร! กล้าเข้ามาในดินแดนของข้า และทำร้ายคนของข้า…..ดูเหมือนว่าข้าคงไม่ได้ปรากฏตัวมานานมากแล้ว จนทุกคนลืมเลือนไปแล้ว…ที่แห่งนี้เป็นของผู้ใด”
“ผู้ใดกัน?” มังกรดำสะดุ้งตัวโยน ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน จิตใจบีบรัดในทันที เขายังคงหันศีรษะ และค้นหาบริเวณโดยรอบของเขา พลังจิตของเขากวาดออกไปเพื่อค้นหาที่มาแห่งเสียงปริศนานั้น
เขารับรู้ทุกสิ่งรอบตัวอย่างระมัดระวัง ในปากของเขายังคงคำรามขึ้นว่า: ” ผู้ใด….เสนอหน้าออกมาซะ”
เมื่อเทียบกับมังกรดำแล้ว ทั้งสัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด หลังจากได้ยินเสียงนี้ ใบหน้าของพวกเขาก็มีสีหน้าแห่งความปีติยินดี ในขณะที่มังกรดำ ถูกดึงดูดด้วยเสียงและพลังปราณของมันก็อ่อนแรงตามจิตใจที่ปั่นป่วนกับเสียงก่อนหน้านี้
สัตว์ทั้งสองก็ใช้โอกาสที่จะดิ้นรนออกมาจากแรงกดดันของมังกรดำ และร่างของพวกเขาก็เคลื่อนไหวออกจากระยะการโจมตีของมังกรดำ ด้วยความรวดเร็ว
หลังจากไม่กี่อึดใจ ร่างทั้งสามก็ปรากฏร่างขึ้น เหนือมังกรดำ ซึ่งอยู่ห่างไกล จากนั้นก็ค่อยๆร่อนลงมา
ทั้งสามร่างเป็นชายสองคน และหญิงสาวหนึ่งคน ที่ชัดเจนคือ พวกเขาเป็นมนุษย์ทั้งสอง และมีสัตว์อสูร
ที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
