ราชาซากศพ - บทที่ 324 สวนสมุนไพรในสำนักตี้เฉิงซ่ง
บทที่ 324
สวนสมุนไพรในสำนักตี้เฉิงซ่ง
ในตอนแรก หลินเว่ยนั้นคาดเดาว่าสติปัญญาของจิตวิญญาณแผ่นหินนั้นอ่อนด้อยมาก และดังนั้นหลินเว่ยจึงไม่คิดว่าจะสื่อสารกับมัน! แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของแผ่นหินนี้ ไม่เพียงแต่มีสติปัญญา ทั้งยังมีความคิด ราวกับคนปกติทั่วไป และเต็มไปด้วยการแสดงอารมณ์ความรู้สึก
ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้โง่เขลา! หากสามารถเดาได้ว่า ข้าเป็นผู้ใด?เสียงของเด็กชายดังขึ้นอีกครั้ง ในคำพูดของเขานั้น ตรงไปตรงมา เมื่อพูดถึงหลินเว่ย
หลังจากยืนยันที่มาของอีกฝ่าย การแสดงออกบนใบหน้าของหลินเว่ยก็พลันสดใสขึ้นมาทันที ก่อนหน้านั้น มีหลายอย่างที่หลินเว่ยไม่เข้าใจ ในช่วงเวลานี้ นั้นเขาเข้าใจแจ่มชัด
“แล้วดูเหมือนว่า การที่ข้าสามารถมาที่นี่ได้ เป็นเพราะความช่วยเหลือของเจ้า” หลินเว่ยระพริบตา และเอ่ยถามอย่างสงสัย… เขาอยากรู้ว่า เหตุใดอีกฝ่ายจึงช่วยเขา หลินเว่ยได้แต่คิดในใจ
“เจ้าคิดว่าเหตุใดข้าจึงช่วยเจ้าช่วยเหลือเจ้าน่ะหรือ ? น้ำเสียงภาคภูมิใจของจิตวิญญาณแผ่นหิน หรือ จินหยูดังขึ้น เขาเดาว่า……หลินเว่ยกำลังคิดอะไรอยู่
เมื่อได้ยินคำพูดของอีก ฝ่ายหลินเว่ยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเขาไม่แสดงออก และผงกศีรษะยอมรับ น้ำเสียงของเขาจริงจังและพูดว่า “อืม! เจ้าเดาได้ถูกต้อง……..ข้าอยากรู้จริงๆว่า ทำไมเจ้าถึงช่วยข้า
เนื่องจากที่นี่มีผู้คนมากมาย ไม้จำเป็นต้องเป็นข้า และนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน … ” หลิยเว่ยกล่าวอธิบาย
“เรื่องนี้…แม้ว่าผู้คนมากมายมายังที่นี่ แต่มีเพียงเจ้าเท่านั้น ที่อาศัยความแข็งแกร่งของตัวเอง ปีนบันไดและผ่านการทดสอบทั้งหมด และกลายเป็นศิษย์ของสำนักตี้เฉิงซ่ง อาจกล่าวได้ว่าเจ้าเป็นผู้ที่สามารถทำให้ข้ายอมรับได้ ทั้งๆที่ผู้อื่นอาศัยกำลังของผู้อื่น
ไม่ต้องพูดถึงการผ่านการทดสอบ และเจ้าคือคนในสำนัก และความสามารถของเจ้านั้น สูงเป็นประวัติศาสตร์ของสำนักตี้เฉิงซ่ง ความสามารถระดับเทพเจ้าสงคราม แล้วข้าจะไม่ช่วยเจ้าได้อย่างไร? “จินหยูกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ
“ นี่มันดูเหมือนจะใช่!” หลินเว่ยครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน เกี่ยวกับคำอธิบายของจินหยู และรู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลมาก อีกฝ่ายหนึ่งเป็นวิญญาณในสำนักตี้เฉิงซ่ง และเขาเป็นศิษย์ของตี้เฉิงซ่ง เขาเป็นหนึ่งในคนที่นี่จริงๆ
ในตอนนี้ จู่ ๆหลินเว่ยก็จำสิ่งที่อีกฝ่ายพูดก่อนหน้านี้ได้ และร้องทักให้เขาไปที่ชั้นล่าง เพื่อตรวจสอบ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือมีชั้นใต้ดินอีกหนึ่งชั้น
“ได้ยินที่เจ้าพูดว่า มีชั้นล่างอยู่อีกงั้นหรือ?” หลินเว่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ใช่! ด้านล่างของที่เจ้ายืนอยู่ ยังมีชั้นของพื้นที่ใต้ดิน ซึ่งเป็นห้องของปรมาจารย์ของบรรดาอรหันต์แผ่นดินจากรุ่นสู่รุ่น” จินหยูพูดช้าๆ อย่างละเอียด มันไม่พูดยืดเยื้อ และบอกข้อมูลกับหลินเว่ยโดยตรง
“ห้องของปรมาจารย์ของสำนักตี้เฉิงซ่ง?” เมื่อได้ยินคำพูดของจินหยู ใบหน้าของหลินเว่ยก็ดูตื่นเต้น เนื่องจากอีกฝ่ายร้องเตือนเขา จึงเห็นได้ชัดว่าชั้นล่างน่าจะอะไรดี ๆ ไม่เช่นนั้นอีกฝ่ายคงไม่เอ่ยทักท้วง
“ ทางเข้าอยู่ที่ใด?” หลินเว่ยถามอย่างรีบร้อน
“ทางเข้าอยู่ติดกับบันได เจ้าไปตรวจสอบเอง มีแผ่นหินกลไกประตูลับอยู่ติดกับบันได มีทางแยกไปชั้นถัดไป” จินหยูอธิบายให้หลินเว่ยฟัง เมื่อฟังแล้วหลินเว่ยไม่อยากจะเชื่อ
“แผ่นหินกลไกประตูลับ?” เมื่อได้ยินคำพูดของกันและกัน หลินเว่ยก็ขมวดคิ้ว และใบหน้าของเขาแสดงท่าทางไม่เชื่อ จากนั้นเขาก็ก้าวไปที่บันไดอย่างรวดเร็ว และก้มมองลงไปอย่างระมัดระวัง
ครู่ต่อมาใบหน้าของ หลินเว่ยสว่างขึ้น และเขาพบเบาะแส รอบ ๆ บันได มีแผ่นหินสี่เหลี่ยมอยู่เก้าช่อง ในหมู่พวกมัน มีช่องว่างของแผ่นหิน ตรงกลางแผ่นหิน มีวงแหวนซึ่งถูกฝังรวมเข้ากับแผ่นหิน มันซ่อนอยู่ลึกมาก หากไม่เคยรู้มาก่อน ก็จะไม่ถูกตรวจพบ
หลินเว่ยยื่นมือออกไป ทันใดนั้นแรงดูดที่รุนแรงก็เกิดขึ้น แหวนถูกดึงถูกดึงออกมาทันที ภายใต้แหวนมีโซ่บาง ๆ คล้องอยู่ หลินเว่ยจับแหวนดึง และยกมันออกจากแผ่นหิน
“กึก…!” มีหลุมดำปรากฏต่อหน้า หลินเว่ย ใต้หลุมนั้น มีบันไดซึ่งทำด้วยหินเช่นเดียวกัน
“ ตึกๆ … !” หลินเว่ยก้าวไปข้างหน้า จากนั้นเดินช้า ๆลงบันได เนื่องจากเขาไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ด้านล่าง ความเร็วของหลินเว่ยจึงเป็นไปด้วยความระมัดระวัง
เมื่อเดินลงบันไดไป หลินเว่ยพบว่า มีหินเรืองแสงฝังอยู่หนาแน่น เพื่อส่องสว่างทางเดิน
หลังจากเดินไปได้ระยะหนึ่ง มีห้องลับทั้งหกห้อง อยู่ข้างหน้าเขา ตรงกลางห้องเหล่านี้ มีสวนสมุนไพรขนาดใหญ่ที่มีสมุนไพรล้ำค่านับไม่ถ้วน มันดูราวกับภาพลวงตาและแออัด
ที่แก่นกลางของสมุนไพรนั้นมีเม็ดหินสีทอง ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเม็ดหินด้านนอกพระราชวังมาก แต่มีเพียงเม็ดหินนี้เท่านั้น ที่มีพื้นผิวเรียบลื่น
การได้เห็นยาล้ำค่าจำนวนมากเช่นนี้ และด้วยระยะเวลาที่ยาวนาน อย่างน้อยที่สุด ย่อมมีอายุหลายพันปี และบางชนิดอาจมีอายุมากกว่า 100,000 ปี หลินเว่ยรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่แล้วเขาก็รู้สึกสับสน เนื่องจากเขาไม่รู้จักยาล้ำค่าใด ๆ ที่นี่ จึงเป็นเรื่องน่าอับอายเล็กน้อย
แม้ว่าหลินเว่ยจะบอกว่าไม่รู้จักพวกมัน แต่หลินเว่ยก็ได้เริ่มเลือกสมุนไพรล้ำค่าแต่ละชนิดแล้ว หลินเว่ยลงมือขุดพวกมันออกมาพร้อมกับดินที่กำลังเติบโต จากนั้นก็รวบรวมมันเข้าไปในพื้นที่มิติ อย่างไรก็ตาม
เขาไม่สามารถใช้สมุนไพรล้ำค่าเหล่านี้ได้ในขณะนี้ พวกมันมีความหลากหลายมาก บางทีอาจจะพบสมุนไพรที่สามารถเพิ่มอายุขัยได้
หลังจากครึ่งวันที่วุ่นวาย หลินเว่ยได้รวบรวมสมุนไพรหลายหมื่นชนิดเข้าสู่พื้นที่มิติ แม้แต่ดินที่นี่หลินเว่ยก็ยังขุดมันไปพร้อมกับสมุนไพร แต่ในเวลานี้ เสียงของจิตวิญญาณแผ่นหินกลับดังขึ้นอีกครั้ง: “เป็นอย่างไรบ้าง….เก็บเกี่ยวได้ดี
ทันทีที่พูดจบ หลินเว่ยก็เห็นว่า มีเด็กชายอายุสี่หรือห้าขวบ นั่งอยู่บนแผ่นหินด้านบนและแกว่งขาไปมา และมองตัวเองด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“เจ้าคือจิตวิญญาณแผ่นหิน หลินเว่ยถามด้วยความประหลาดใจ
“ เอาแต่เรียกข้าว่า จิตวิญญาณแผ่นหิน…ข้าชื่อว่า จินหยู แน่นอนข้าย่อมเป็นพี่ของเจ้า หรือเจ้าจะเรียกข้าว่าพี่ เอ๋ หรือจะเรียกข้าว่า ท่านปู่ก็ได้” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย คิ้วของจินหยูก็ขมวดทันที และพูดด้วยความไม่พอใจ
“เอ่อ … “! นี่ … “แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะมีชีวิตมานานกว่าหลายแสนปี แต่เมื่อหลินเว่ยมองใบหน้าของเขาแล้ว เขาทำใจเรียกไม่ลง
“ อะไรกัน…เจ้าดูถูกปู่คนนี้หรือ เจ้าเป็นเพียงเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ผ่านมา ข้าจึงสนใจเจ้า และคิดว่าเจ้านั้นมีความสามารถ แต่เจ้ากลับไม่เคารพข้าหรือ ข้าโกรธจริงๆแล้ว” หลังจากเห็นสีหน้าลำบากใจของหลินเว่ย จินหยูวางมือลงบนสะโพกทันที และตะโกนใส่หน้าหลินเว่ย
YOU MAY ALSO LIKE
