พลิกชะตาชายาสยบแค้น - ตอนที่ 397 สนทนา

ตอนที่ 397 สนทนา

เช้าวันรุ่งขึ้น ปี้จูก็ไปส่งข่าวให้ปี้เถาพร้อมบอกแผนการของอันหลิงเกอให้ทราบ

“ว่าอันใดนะ พระชายาโดนพิษหนอนกู่อย่างนั้นหรือ ? ” ปี้เถามิอยากเชื่อเลย

แต่เมื่อนึกถึงกล่องไม้ขนาดเล็กที่ฟางซู่ซู่มักห้อยไว้ที่เอวมิต่างจากถุงหอมก็เกรงว่าเป็นมันแน่ !

เดิมทีแคว้นชิงเยว่ถนัดการเลี้ยงหนอนใช้พิษของหนอนอยู่แล้ว อีกทั้งฟางซู่ซู่ยังเป็นหลานของท่านหมอ นางจักรู้เรื่องพวกนี้ก็ถือว่ามิแปลกอันใด

“เมื่อก่อนข้าเคยได้ยินท่านลุงพูดเรื่องหนอนแม่ลูกคือตัวหนึ่งเลี้ยงอีกตัวควบคุม คงเป็นหนอนชนิดนี้ที่อยู่ในกายของพระชายา”

ปี้เถากล่าวจบก็ถอนหายใจออกมา น่าเสียดายที่ตอนนี้นางมิรู้วิธีรักษา เช่นนั้นนางก็อยากช่วยรักษาให้แก่พระชายาเสียเลย

“ปี้เถา เจ้ายังรู้อันใดอีกบ้าง ? ” ปี้จูเห็นนางรู้เรื่องอยู่มิน้อยก็รีบจดใส่กระดาษทันที

“ข้ารู้มิมากหรอก แค่รู้ว่าปกติหนอนพวกนี้จักลอกคราบเดือนละหนึ่งครั้ง”

ลอกคราบเดือนละหนึ่งครั้ง ปี้จูจดทุกอย่างลงไป

“ใช่ ระหว่างลอกคราบ ร่างกายที่มันอาศัยจักเจ็บปวดทรมานอย่างมาก” ปี้เถาแทบทนพูดต่อมิไหว แต่ก็ยังบอกทุกอย่างที่รู้ให้ปี้จูจนหมด

“แสดงว่าข้าโดนพิษหนอนกู่จริงหรือ ? ” อันหลิงเกอได้ยินสิ่งที่ปี้จูรายงานก็อดขมวดคิ้วขึ้นมามิได้

นึกมิถึงว่าเมื่อหลายวันก่อนนางยังเป็นคนรักษาพิษนี้อยู่ แต่บัดนี้กลับโดนหนอนกู่ทำร้ายเสียเอง

ดูท่าแล้วที่ฝ่าบาทรีบร้อนจัดการปัญหาของแคว้นชิงเยว่ก็มีเหตุผลอยู่เหมือนกัน

หนอนกู่ทำร้ายผู้คนได้อย่างไร้ร่องรอยถึงขั้นสามารถควบคุมราษฎรต้าโจวได้ ช่างอันตรายยิ่งนัก

ต่อให้แคว้นชิงเยว่ส่งคนมาเพียงคนเดียวก็สามารถทำให้คนนับหมื่นตายได้ มิอยากคิดเลยว่าหากพวกมันบุกเข้ามามากมายแล้วจักเป็นเช่นไร

แม้ในสนามรบพวกมันสู้ต้าโจวมิได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องชั่วช้าแล้วพวกมันมิแพ้ผู้ใดแน่นอน

“พิษหนอนกู่คงต้องการสภาพแวดล้อมที่พิเศษเป็นแน่ อย่างเช่นตอนที่ข้าป่วยหรือที่พวกมันต้องอาศัยแม่น้ำเพื่อทำร้ายราษฎรต้าโจว…” อันหลิงเกอเริ่มวิเคราะห์อย่างละเอียด

“พระชายา ท่านลองไปพูดกับนางดีหรือไม่เจ้าคะ ? ”

ปี้จูแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของอันหลิงเกอเท่านั้น มิว่าต้องทำเยี่ยงไรขอแค่มิทำร้ายพระชายาก็พอแล้ว

อันหลิงเกอพยักหน้า ในเมื่อมู่จวินฮานโดนบีบบังคับถึงเพียงนี้ก็แสดงว่าเขายังหาวิธีแก้ไขมิได้ เช่นนั้นคงต้องหาจุดสำคัญของปัญหาจากฟางซู่ซู่เสียแล้ว

“ไปเถิด ลองไปพูดกับนางเสียหน่อย” อันหลิงเกอกล่าวจบก็ก้าวไปด้านนอกทันที

สิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตล้วนสำคัญทุกเรื่อง

นางมิมีทางยอมให้ผู้ใดมาควบคุมชีวิตของตน หรือตัดสินความเป็นความตายของตัวนางเยี่ยงนี้ !

“คารวะพระชายาเจ้าค่ะ” ฟางซู่ซู่ดูเหมือนมิได้พักผ่อนเต็มอิ่ม เรื่องเมื่อคืนระหว่างนางและมู่จวินฮานนั้นอันหลิงเกอรู้ความจริงทุกอย่างแล้ว มิเช่นนั้นนางคงเข้าใจผิดว่าทั้งสองคน…

“มิต้องมากพิธีหรอก ข้าเพียงอยากมาดูว่าเจ้าคุ้นเคยกับการอยู่ที่นี่หรือยัง ? ” อันหลิงเกอวางมาดเป็นนายหญิง จากนั้นก็นั่งยังตำแหน่งสูงที่สุด

ทว่าฟางซู่ซู่ทำแค่ยืนสนทนาด้วยเท่านั้นเพราะนางยังรู้สึกกลัวพระชายาที่อยู่ตรงหน้ามิน้อย

คนที่สามารถรักษาพิษหนอนกู่ได้ย่อมมิใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

“คุ้นเคยแล้วเจ้าค่ะ ท่านอ๋องก็ดูแลเชี่ยเซินเป็นอย่างดีเจ้าค่ะ” ฟางซู่ซู่ตั้งใจทำท่าทางราวกับเขินอาย

นางยังมิรู้ว่าอันหลิงเกอทราบเรื่องทั้งหมดแล้วจึงอยากโอ้อวดว่ามู่จวินฮานโปรดปรานนางมากเพียงใด ทั้งยังตั้งใจเผยให้เห็นร่องรอยที่อยู่บนลำคอของตนอีกด้วย

หึหึ

อันหลิงเกอแค่มองก็รู้แล้วว่านี่เป็นรอยหยิกจากมู่จวินฮานมากกว่า

เขาอยากปกป้องชีวิตนางแต่ก็ต้องคำนึงถึงสถานการณ์ตนเองอีก ช่างลำบากเขาจริง ๆ

เมื่อเห็นสีหน้าของอันหลิงเกอเปลี่ยนไป ฟางซู่ซู่จึงคิดว่าอีกฝ่ายเกิดความหึงหวง ทว่าที่จริงภายในใจของอันหลิงเกอมีแผนการอยู่

“ถุงหอมของเจ้าสวยดี” กล่าวจบอันหลิงเกอก็ลุกเดินไปหา

ฟางซู่ซู่เห็นดังนั้นจึงคิดหลบหลีก แต่ก็นึกได้ว่าถ้านางหลบเลี่ยงก็ยิ่งดูน่าสงสัยจึงหัวเราะออกมาและยอมให้อันหลิงเกอลูบกล่องที่ห้อยอยู่ตรงเอวของนาง

อันหลิงเกอกัดฟันแน่น นางตั้งใจใช้นิ้วก้อยเคาะเบา ๆ แล้วก็เป็นไปตามคาด !

หัวใจของนางรู้สึกเจ็บขึ้นมา หลังจากหยุดเคาะก็กลับเป็นปกติ เป็นคนผู้นี้จริงด้วย !

สำหรับอันหลิงเกอแล้ว เรื่องพิษหนอนกู่ยังถือว่าเป็นเรื่องประหลาด ชาติที่แล้วนางมิเคยพบเจอสิ่งนี้มาก่อน ตอนนี้มันกลับเป็นสิ่งอันตรายที่นางมิรู้อันใดเกี่ยวกับมันเลย

ชาติก่อนนางยังมีชีวิตมิถึงหลังงานสมรสเสียด้วยซ้ำ จักเคยเจอเรื่องพวกนี้ได้เยี่ยงไร ?

“ประณีตจริง ๆ หากซู่ซู่มีเวลาก็ทำให้ข้าสักชิ้นได้หรือไม่ ? ”

ในเวลานี้อันหลิงเกอทนความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมิไหวจนต้องยืดกายขึ้นและพยายามแสร้งทำตัวปกติเพื่อมิให้ฟางซู่ซู่เกิดความสงสัย

“หากพระชายาชื่นชอบ ซู่ซู่ย่อมเต็มใจทำให้อยู่แล้วเจ้าค่ะ” ฟางซู่ซู่พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“เช่นนั้นก็ดี ส่วนเรื่องตระกูลของเจ้านั้นท่านอ๋องสั่งให้คนจัดการเรียบร้อยแล้ว หลังครบเจ็ดวันข้าจักไปกราบไหว้เป็นเพื่อนเจ้า” น้ำเสียงของอันหลิงเกอฟังมิออกว่ามีอารมณ์เช่นไรกันแน่

ความจริงแล้วนางแค่อยากหาโอกาสสืบเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น

นางให้คนไปปล่อยข่าวเรื่องท่านหมอฟางแล้ว คนของแคว้นชิงเยว่ย่อมทราบเรื่องวันทำพิธีกราบไหว้และย่อมรู้ว่าฟางซู่ซู่ต้องไปที่นั่นอย่างแน่นอน

หากเป็นเช่นนั้นนางก็จักมีโอกาสพบเบาะแส

“คือ…” ฟางซู่ซู่อยากปฏิเสธ

“ให้ท่านอ๋องไปเป็นเพื่อนเชี่ยเซินก็ได้เจ้าค่ะ สถานที่มีแต่คาวเลือดเช่นนั้นเกรงว่าจักทำให้พระชายาตกใจได้เจ้าค่ะ” ฟางซู่ซู่ตั้งใจกล่าวออกมาคล้าย ‘เป็นห่วง’

“แม้ข้าเกิดในจวนโหวอันแต่มิได้ถูกเลี้ยงดูราวกับไข่ในหินที่มิเคยพบเห็นสิ่งใดเลย ตอนนี้ในจวนมีแค่เจ้ากับข้าที่คอยปรนนิบัติท่านอ๋อง เรื่องของเจ้าย่อมเป็นเรื่องของข้าเช่นกัน”

ถึงตรงนี้อันหลิงเกอจึงเอ่ยอย่างมิต้องการฟังคำปฏิเสธของนางอีก “ทุกวันนี้ท่านอ๋องมีเรื่องต้องจัดการมากมาย ส่วนเรื่องภายในจวนข้าเป็นคนจัดการทั้งหมด”

เมื่อเอ่ยออกมาถึงเพียงนี้แล้วถ้าฟางซู่ซู่ยังปฏิเสธอีกก็ดูมิเหมาะสมและถือเป็นการล่วงเกินได้ นางจึงพยักหน้ารับเท่านั้น

ที่นางอยากให้มู่จวินฮานไปด้วยเพราะเขารู้เรื่องนี้ดี เขาจึงสามารถปกป้องนางได้

หากให้พระชายาตามไปด้วยก็เท่ากับเป็นการผูกชีวิตของนางสองคนไว้ด้วยกัน

แต่ในเมื่อเอ่ยถึงเพียงนี้แล้วก็คงหมดหนทางปฏิเสธได้อีก

“พระชายา ในเมื่อจักออกนอกจวนก็ขอพระชายาได้โปรดนำองครักษ์ไปมากหน่อย เผื่อว่าเกิดเรื่องที่มิคาดฝันขึ้นซู่ซู่จักได้สบายใจเจ้าค่ะ”

หืม ? ทำร้ายข้าถึงเพียงนี้ยังรู้สึกมิสบายใจอันใดอีกหรือ ?

“ได้”

อันหลิงเกอสังเกตเห็นสีหน้าหวาดกลัวของอีกฝ่าย ดูท่าแล้วการที่นางยังอยู่ในจวนเพราะคงกลัวว่าคนของแคว้นชิงเยว่จักมาเอาชีวิตกระมัง

อันหลิงเกอจึงรู้ทันทีว่าสิ่งที่สงสัยในตอนแรกก็ถูกต้องแล้ว ในอดีตฟางซู่ซู่คนนี้กับท่านปู่คงเป็นสายลับของแคว้นชิงเยว่ ทว่าต่อมาได้เปลี่ยนเส้นทางชีวิตใหม่ก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้มิรู้เหตุใดจึงถูกคนของแคว้นชิงเยว่ตามล่าจนตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้

“น้อมส่งพระชายา”

เมื่อเห็นอันหลิงเกอจากไปแล้วฟางซู่ซู่จึงแสดงสีหน้ามิพอใจออกมา

คอยดูเถิด สักวันนางจักขึ้นไปอยู่แทนที่อันหลิงเกอให้ได้ ถึงตอนนั้นก็มิมีผู้ใดทำร้ายนางได้อีก !

แค่ตอนนี้สามารถใช้หนอนกู่ควบคุมอันหลิงเกอไว้นางก็ภูมิใจมากแล้ว นางจักหาวิธีควบคุมร่างกายของมู่จวินฮานให้ได้เช่นกัน

หากนางสามารถควบคุมความเป็นความตายของมู่จวินฮานได้ บางทีนางอาจได้ในสิ่งที่ต้องการมากกว่านี้อีก

น่าเสียดายที่ตอนนี้นางมีหนอนกู่เพียงคู่เดียว หากต้องการมากกว่านี้ก็เกรงว่าต้องเสี่ยงติดต่อกับพวกแคว้นชิงเยว่อีกครั้ง !

เมื่อคิดได้เช่นนั้นฟางซู่ซู่ก็ขบกรามแน่น ทว่าเพื่ออนาคต นางต้องทุ่มสุดตัว !