พลิกชะตาชายาสยบแค้น - ตอนที่ 631 ตัวปลอม

ตอนที่ 631 ตัวปลอม

ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฟางหลิงซู่ที่ช่วยจัดการให้

“อืม ข้าหลับไปนานถึงป่านนี้เชียวหรือ”

“วันนี้ทัวป๋าถิงฟางจัดงานเลี้ยงที่จวนอ๋องมู่ นางเชิญนายท่านและคุณชายซูโจวไปด้วยเจ้าค่ะ” เยว่หยารู้ว่าอันหลิงเกอมิอยากหมกมุ่นอยู่กับเรื่องแก่งแย่งของคนในจวนอ๋องมู่จึงมิได้ปลุกนางตั้งแต่เช้า

ตอนนี้เห็นว่าอันหลิงเกอพักผ่อนจนหายเหนื่อยแล้วจึงแจ้งให้ทราบซึ่งเยว่หยาถือว่าเป็นสาวใช้ที่อันหลิงเกอพอใจมิน้อย

“ทัวป๋าถิงฟางหรือ ? เฮอะ” อันหลิงเกอหัวเราะเยาะออกมา ทัวป๋าถิงฟางคงมีแผนการอีกแล้วกระมัง มองแล้วหากนางมิตาย ทัวป๋าถิงฟางก็คงมิยอมเลิกรา เช่นนี้ก็ไปพบหน่อยแล้วกัน

วันนี้ทัวป๋าถิงฟางได้จัดงานเลี้ยงขึ้นเพื่อนางโดยเฉพาะ หากนางมิไปก็อาจกลายเป็นที่ครหาได้ แต่หากนางไปย่อมมีกับดักรออยู่เป็นแน่

ทัวป๋าถิงฟางเอ๋ยทัวป๋าถิงฟาง หวังว่าครั้งนี้เจ้าคงไม่หาเรื่องใส่ตัวอีก

ทว่าการที่ทัวป๋าถิงฟางจะจัดการซูฉางเฟิงคงเพราะกังวลว่าเขาจักพูดเรื่องเกี่ยวกับ ‘อันหลิงเกอ’ เฮอะ คงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาก็คืออันหลิงเกอผู้นั้นเอง !

หลังเตรียมตัวมินาน อันหลิงเกอก็เดินทางไปที่เรือนของทัวป๋าถิงฟาง เมื่อไปถึงด้านในก็ได้พบผู้คนที่มาร่วมงานมากหน้าหลายตา ดูท่าแล้วทัวป๋าถิงฟางคงอยากสร้างเรื่องใหญ่แน่

“คารวะท่านที่ปรึกษาขอรับ” องครักษ์ที่หน้าประตูทำความเคารพ

“ท่านที่ปรึกษา มา มานั่งข้างท่านอ๋องตรงนี้สิเจ้าคะ” ทัวป๋าถิงฟางเห็นอันหลิงเกอเดินเข้ามาก็ยิ้มกว้างพลางเรียกเข้าไปราวกับเป็นนายหญิงก็มิปาน

ทัวป๋าถิงฟางทำทีเหมือนว่าเป็นนายหญิงของจวนอ๋องมู่

“ซูฉางเฟิง วันนี้ท่านมาสาย” มู่จวินฮานมิได้มีท่าทีสงสัยนางแม้แต่น้อย เขาเพียงแสร้งทำเป็นขัดเคืองก่อนกล่าวออกมายิ้ม ๆ

“ขออภัยที่ทำให้ท่านอ๋องและเช่อเฟยต้องรอนาน” อันหลิงเกอก็แสร้งลุกขึ้นคำนับเพื่อเป็นการขออภัย

“เกรงใจเกินไปแล้ว”

“ท่านที่ปรึกษากล่าวเกินไปแล้วเจ้าค่ะ”

“นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ท่านมาเยือนเมืองจิง พวกเราต้องต้อนรับท่านเป็นอย่างดีอยู่แล้วเจ้าค่ะ” ทัวป๋าถิงฟางเอ่ยออกมา

มู่จวินฮานเผยสีหน้ามิพอใจที่นางพูดมากความทันที

“โชคดีที่ครั้งนี้ได้พี่ซูโจวคอยนำทางให้” ทันทีที่อันหลิงเกอเอ่ยออกมา คนอื่นต่างก็เงียบลงทันที

“จริงสิ ข้าลืมไปเลย ตอนนี้ท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นท่านอ๋องน้อยแล้ว ภายในจวนจักขาดคนได้เยี่ยงไรเจ้าคะ ? ” กล่าวจบ ทัวป๋าถิงฟางก็ยกมือขึ้นเพื่อเรียกคนเข้ามา

เมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาด้านใน แต่ละคนล้วนงดงามอ่อนช้อย ใบหน้าพริ้มเพรามิน้อย กล่าวได้ว่ามีแต่สาวงามทั้งนั้น จุดนี้ทัวป๋าถิงฟางถือว่าทำได้ดี

“นี่คือ ? ” อันหลิงเกอแสร้งมิเข้าใจ

“ท่านอ๋องซู บัดนี้ฮ่องเต้พระราชทานจวนให้ท่านแล้วก็ควรมีสาวงามเพื่อเพิ่มความคึกคักให้แก่จวนบ้างเจ้าค่ะ” ทัวป๋าถิงฟางกล่าวไปพลางหัวเราะไปด้วย

ดูท่าแล้วคงอยากส่งสายสืบเข้ามาในจวนของนางกระมัง

“ขอบคุณเช่อเฟย เช่นนั้นข้าก็ขอรับไว้แล้วกัน” ทันทีที่ได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้าของทัวป๋าถิงฟางก็กว้างขึ้นอีก

หลังงานเลี้ยงวันนั้นจบลง อันหลิงเกอก็ได้อยู่ในเมืองหลวงต่อ

และยังคงอาศัยฐานะของซูฉางเฟิงเพื่ออยู่ข้างซูโจวต่อไป ส่วนซูโจวถูกมู่จวินฮานเรียกไปเพื่อรักษาดวงตาให้แก่เฝิงเยว่เอ๋อ

ทว่ามีหลายคนที่มิชอบหน้าซูฉางเฟิงเท่าไรนัก เพราะกลัวเขาจักเอ่ยถึงเรื่องของอันหลิงเกอขึ้นมา

สำหรับซูโจวนั้น ทุกคนเชื่อว่าเขาไม่มีทางเอ่ยอย่างแน่นอน หากซูโจวมิอยากให้มู่จวินฮานเป็นอันใดไปก็ห้ามขัดคำสั่งของมู่เหล่าหวางเฟย ส่วนอันหลิงเกอก็ปล่อยให้หายตัวไปที่ชายแดนก็ดีแล้ว

การปลอมตัวของอันหลิงเกอครั้งนี้โชคดีที่ได้ซูโจวช่วยไว้ หากมิใช่เพราะเขาก็คงไร้วิธีปลอมแปลงตัวตนได้แนบเนียนเพียงนี้

“ท่านอ๋องมู่มาเยือนขอรับ”

มู่จวินฮานหรือ ? อันหลิงเกอมิคิดว่ามู่จวินฮานจักมาหาตนถึงนี่

แต่ก็มิรู้ว่าเขามาหานางหรือว่ามาหาซูโจวกันแน่ ตอนนี้หากหลบก็คงมิทันเสียแล้ว ที่ผ่านมานางไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาเพราะเขาจดจำนางมิได้และเป็นเพราะมู่เหล่าหวางเฟยด้วย

ในเมื่อมู่เหล่าหวางเฟยต้องการเอาชีวิตนาง ดังนั้นก่อนที่นางจักแข็งแกร่งมากพอจึงมิอาจเปิดเผยตัวตนให้ผู้ใดรู้โดยง่าย

“คารวะท่านอ๋องมู่”

อันหลิงเกอพยายามดัดเสียงให้แหบเล็กน้อย มู่จวินฮานจึงมิได้รู้สึกผิดปกติแต่อย่างใด อีกทั้งใบหน้าของคนผู้นี้เขาก็มิได้คุ้นเคยเลย

“มิต้องมากพิธี”

มู่จวินฮานนั่งลง อันหลิงเกอมองออกว่าครั้งนี้เขาคงตั้งใจมาหานางโดยเฉพาะ ทว่าด้วยเหตุผลอันใดหรือ ?

ตอนนี้มิได้มีศึกสงครามจึงยังไม่ถึงเวลาใช้งานนาง

“ที่ข้ามาเพราะมีเรื่องต้องการให้ท่านช่วยเหลือ”

หืม ? อันหลิงเกอตกตะลึงเล็กน้อย ภายในสมองของนางมีความคิดผุดขึ้นมามากมาย

แต่มิได้มั่นใจสักเรื่องเดียว

ตอนนี้นางก็มิได้เข้าใจสถานการณ์ในวังหลวงจึงมิรู้ว่าตอนนี้มู่จวินฮานมาหาด้วยเรื่องใดแน่

“เชิญท่านอ๋องมู่กล่าวได้เลย”

อันหลิงเกอมิคุ้นชินกับการพูดอย่างเป็นทางการกับเขาแม้แต่น้อย ทว่าอย่างไรก็ต้องทำ

“หมอหญิงที่ชื่อว่าอันหลิงเกอ คิดว่าท่านคงเคยได้ยินชื่อมาบ้าง” อันหลิงเกอใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีแต่เมื่อเห็นท่าทางของมู่จวินฮานที่ดูไม่เหมือนว่ากำลังคิดถึงนางแล้วนั้นจึงทำได้เพียงพยักหน้าให้

“เคยได้ยินมาบ้าง” อันหลิงเกอเงยหน้าขึ้นและพยายามมองมู่จวินฮานอย่างต้องการค้นหาแต่มิได้พบสิ่งใดเลย

“สตรีที่ช่วยชีวิตข้าคนนั้นได้ซูโจวช่วยเหลือจนสุดความสามารถแล้ว ทว่าก็มิอาจรักษาได้ ตอนนี้คงทำได้เพียงตามหาอันหลิงเกอเสียแล้ว”

อันหลิงเกอได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง อาการของเฝิงเยว่เอ๋อนั้นซูโจวเคยเล่าให้ฟังว่าถูกพิษของหอพิษกู่ แต่ได้ยินว่าคนที่มู่จวินฮานส่งไปหอพิษกู่ก็ถูกสกัดมิให้เข้าไปได้

ดูท่าแล้วฟางหลิงซู่คงมิอยากไว้หน้าเขาอีก

“มิทราบว่าอันหลิงเกอผู้นั้นทำผิดอันใดจึงได้หลบหนีท่านอ๋องไป ? ”

อันหลิงเกอเอ่ยถามขึ้นมา ก่อนจะรู้สึกตัวจึงรีบกล่าวเสริมว่า “ท่านอ๋องอย่าเข้าใจผิด ข้าอยู่เผ่าปิงชวนมานานและเคยได้ยินชื่อของอันหลิงเกอมาบ้าง แต่มิคิดว่านางจักขุ่นเคืองท่านอ๋องจนถึงขั้นพยายามหลบหนีไปเช่นนี้”

“เพราะศึกครั้งหนึ่งทำให้ความทรงจำบางส่วนของข้าหายไปจนลืมเรื่องบางอย่างไปด้วย”

เรื่องเหล่านี้อันหลิงเกอก็รู้ เช่นนี้นางก็คงไม่ไปช่วยเขาโดยการเอาตัวเข้าแลกหรอก

ดูเหมือนว่ามู่จวินฮานคงจำเรื่องนี้ได้น้อยกว่านางทีเดียว

เมื่อเห็นคนที่รักอยู่ตรงหน้า อันหลิงเกอก็รู้สึกสงสารเขานักแต่ก็พูดอันใดมากมิได้

“หากท่านสามารถตามหาอันหลิงเกอเพื่อมารักษาผู้มีพระคุณของข้าได้ ข้าจักให้อภัยแด่ทุกความผิดของนางอย่างแน่นอน”

อันหลิงเกอยิ้มออกมาอย่างขมขื่นแต่ก็มิได้กล่าวอันใดเกี่ยวกับตัวนางขึ้นมาอีก

“ข้าจักพยายาม”

เฝิงเยว่เอ๋อผู้นั้นช่วยชีวิตมู่จวินฮานไว้ อันหลิงเกอย่อมต้องช่วยอยู่แล้ว ทว่าฐานะของนางในตอนนี้มิอาจเปิดเผยได้

ต่อให้มู่จวินฮานบอกว่ามิเอาผิดนาง แต่มู่เหล่าหวางเฟยจักปล่อยนางไปหรือ ?

ตอนนี้นางไม่มีฐานะพระชายาคอยคุ้มครองอีกแล้ว หากเปิดเผยตัวตนขึ้นมาก็คงต้องตายเท่านั้น

เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดังนั้นก่อนที่มู่จวินฮานจดจำนางได้จริง นางจักเผยตัวตนที่แท้จริงให้ผู้ใดรู้มิได้เด็ดขาด นางต้องปกป้องชีวิตให้ดีเพื่อสามารถแก้แค้นให้ตน ให้บุตรรวมถึงให้มารดา !

มู่เหล่าหวางเฟย ครั้งนี้ข้าจักมิให้อภัยเจ้า !