พลิกชะตาชายาสยบแค้น - ตอนที่ 669 ตั้งครรภ์อีกครั้ง

ตอนที่ 669 ตั้งครรภ์อีกครั้ง

ความรู้สึกที่อิ่งจือมีต่ออันหลิงเกอถูกเก็บไว้ในใจมาโดยตลอด เพียงแต่เป้าหมายที่มี เขาจึงมิอาจยอมรับความรู้สึกนี้ได้และต่อให้เขาปิดบังคนทั้งโลก ทว่ามิอาจที่จะปิดบังหัวใจของตนได้เพราะความรู้สึกที่เขามีต่ออันหลิงเกอได้หยั่งรากลึกลงในใจเสียแล้ว

แต่ขณะที่อันหลิงเกอกำลังทานอยู่นั้นก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมากะทันหัน อาหารที่ก่อนหน้านี้โปรดปรานนักหนานางกลับอาเจียนออกมาจนหมด สุดท้ายแม้แต่น้ำย่อยในกระเพาะอาหารนางก็อาเจียนออกมา ทำให้สีหน้าของนางดูซีดเซียวทันที อิ่งจือเห็นดังนั้นก็รีบประคองนางไว้

“รู้สึกมิสบายท้องหรือ ? ” อิ่งจือถามพร้อมยื่นมือไปจับชีพจรของนาง ทว่าคำพูดที่ออกจากปากเมื่อครู่มิสามารถเอ่ยต่อได้อีก หลังจากตรวจชีพจรแล้วเขาจึงได้รู้ว่านางกำลังตั้งครรภ์

“เป็นอย่างไรบ้าง ? ” อันหลิงเกอที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว เมื่อเห็นท่าทางนิ่งเงียบไปของอิ่งจือก็รู้สึกกังวลขึ้นมา นางคงมิได้เป็นโรคร้ายแรงอันใดกระมัง

“ตอนนี้เจ้าตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว” อิ่งจือมิได้ปิดบังอันหลิงเกอแต่อย่างใด เขารู้ว่ามิช้าก็เร็วนางต้องรู้อยู่ดี เพียงแต่การที่ได้รู้ว่าอันหลิงเกอกำลังมีบุตรกับมู่จวินฮานอย่างกะทันหันเช่นนี้ก็ทำให้เขามิทันได้เตรียมใจและไม่พร้อมรับความรู้สึกเสียใจ

อันหลิงเกอได้ยินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ หลังได้สตินางจึงลุกขึ้นยืนและเตรียมเดินจากไป แต่อิ่งจือมิรู้ว่านางจะทำสิ่งใดจึงได้ขวางเอาไว้

“หากตอนนี้ข้ามิสู้ มู่จวินฮานก็คงมิกลับมาอีกแล้ว” อันหลิงเกอส่ายหน้า นางรู้จักนิสัยของมู่จวินฮานดี ต่อให้เขามิได้รักเฝิงเยว่เอ๋อแต่ย่อมสงสารมิน้อยจึงไม่มีทางที่จะเมินเฝิงเยว่เอ๋อแน่ ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ และมู่จวินฮานต้องใคร่ครวญใหม่อย่างแน่นอน

ต่อให้มิได้ทำเพื่อตนเอง แต่ก็ต้องสู้เพื่อบุตรของนาง

อิ่งจือเห็นอันหลิงเกอเปลี่ยนไปจากเดิมมิน้อย หากเป็นเมื่อก่อนนางต้องเห็นแก่หน้าตา ไม่มีทางยอมก้มหัวเด็ดขาดและยิ่งไม่มีทางไปต่อสู้แย่งชิงกับผู้ใดแน่ เพราะเมื่อก่อนนางเป็นคนที่มีความเย่อหยิ่งแฝงอยู่ใต้ความแข็งแกร่ง ทว่านางในตอนนี้ทั้งฉลาดและรู้จักโอนอ่อนผ่อนตามมากขึ้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้นอิ่งจือจึงปล่อยให้นางกลับไป แม้การที่มู่จวินฮานหวนคืนมาอยู่ข้างกายอันหลิงเกอจะมีประโยชน์ต่อเขา แต่ก็รู้สึกว่าจิตใจของตนตอนนี้ช่างว้าวุ่นและอึดอัดยิ่งนัก

เพราะเขารู้ว่าบุตรคนนี้ต้องทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างอันหลิงเกอและมู่จวินฮานยิ่งแนบแน่นขึ้น การที่อันหลิงเกอไปที่เรือนของเฝิงเยว่เอ๋อ เขาเชื่อว่ามู่จวินฮานต้องตามนางกลับมาอย่างแน่นอน

ทั้งหมดนี้นับเป็นเรื่องดีสำหรับเขา ทว่าใจของเขารู้สึกปวดร้าวยิ่งนัก

หากเป็นเช่นนี้อันหลิงเกอก็จะกลับมาอยู่กับมู่จวินฮานและทำให้แผนการของตนสำเร็จได้เร็วขึ้นก็จริง แต่นางก็กลับไปเป็นสตรีของมู่จวินฮานด้วย

อิ่งจือรู้ดีว่าหากไม่มีอันหลิงเกอเป็นเหยื่อล่อ มู่จวินฮานย่อมไม่มีทางติดกับ และเขาก็จะไร้โอกาสอีก

ท้ายที่สุดแล้วเขาจำเป็นต้องใช้อันหลิงเกอเพื่อทำให้มู่จวินฮานตกหลุมพรางในครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงมิอาจใจอ่อนและละทิ้งเป้าหมายได้

ทางด้านอันหลิงเกอที่กลับมาเรือนของเฝิงเยว่เอ๋ออีกครั้ง ในตอนนี้แม้ดวงตาบวมแดงยังมิจางหาย แต่ก็มิได้ทำให้ความงดงามของอันหลิงเกอลดน้อยลง มิหนำซ้ำยังให้ความรู้สึกอ่อนหวานของสตรีเพิ่มขึ้นมาด้วย

เฝิงเยว่เอ๋อเห็นอันหลิงเกอกลับมาอีกครั้งก็อดแปลกใจมิได้ ทำให้เชื่อว่าอันหลิงเกอคงกลับมาเพื่อหาเรื่องให้นางอับอายเป็นแน่ ดังนั้นนางจึงต้องระวังตัวเอาไว้ให้มาก

แต่อันหลิงเกอมิได้สนใจเฝิงเยว่เอ๋อที่หลบอยู่ด้านหลังของมู่จวินฮานแม้แต่น้อย นางกลับดึงมือของมู่จวินฮานมาวางไว้ที่หน้าท้องของตนแทน

ส่วนมู่จวินฮานเมื่อเห็นอันหลิงเกอเดินเข้ามาก็รู้สึกตกใจเช่นกัน แต่ใบหน้าของอันหลิงเกอมิได้มีความโกรธแค้นและระแวงสงสัยใด ๆ เพียงจ้องมองเขาด้วยใบหน้าที่อ่อนหวานจนมู่จวินฮานทำอันใดมิถูก

ขณะที่นางจับมือเขาไปวางบนหน้าท้อง เขาก็รู้สึกได้ว่าภายในท้องของนางมีอีกชีวิตหนึ่งถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว

ทันใดนั้นสีหน้าของมู่จวินฮานก็เต็มไปด้วยความดีใจ เฝิงเยว่เอ๋อที่อยู่ด้านหลังเห็นดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอันใดขึ้น แต่ตอนนี้นางทำได้เพียงแอบก่นด่าภายในใจเท่านั้น ไม่สามารถถามสิ่งที่สงสัยออกมาได้และมิกล้าที่จะเคลื่อนไหวด้วย

“เกอเอ๋อ นี่…” ความตื่นเต้นของมู่จวินฮานฉายชัดบนใบหน้า อันหลิงเกอเห็นท่าทางของเขาแล้วจึงมองไปทางเฝิงเยว่เอ๋ออย่างยั่วยุ ต้องการให้เฝิงเยว่เอ๋อรู้ว่านางมิใช่คนอ่อนแอ มิใช่คนที่จะมารังแกได้โดยง่าย

มู่จวินฮานดีใจเป็นอย่างมาก แม้เขาและอันหลิงเกอมีบุตรสาวบุตรชายมาแล้ว ทว่าตอนนี้บุตรทั้งสองก็มิได้อยู่ข้างกาย

เขารู้สึกดีใจจนทำตัวมิถูกจึงดึงมืออันหลิงเกอเพื่อเตรียมออกไปจากที่นี่ทันทีจนลืมเฝิงเยว่เอ๋อที่แอบอยู่ด้านหลังไปเสียสนิท

“จวินฮาน คือเฝิงเยว่เอ๋อ…” อันหลิงเกอแสร้งทำไร้เดียงสาซึ่งมู่จวินฮานก็รู้ใจของนางดี นางแค่อยากให้เฝิงเยว่เอ๋อได้เห็นชัด ๆ ว่าเขามิใช่ของตนและไม่มีทางเป็นด้วย

“ท่านอ๋องเจ้าคะ” เฝิงเยว่เอ๋อยังแสร้งทำท่าทางเหมือนคนสติมิอยู่กับร่องกับรอย นางจับชายเสื้อของมู่จวินฮานไว้แน่นและมิยอมปล่อยเขาไปโดยง่าย

ทว่าตอนนี้อันหลิงเกอต้องการให้เฝิงเยว่เอ๋อรู้ว่านับแต่นี้ระหว่างนางกับมู่จวินฮาน เฝิงเยว่เอ๋อจะไม่มีโอกาสเข้ามาแทรกได้อีก

อันหลิงเกอจึงหันหลังออกไปทางประตูทันที ทว่ามู่จวินฮานถูกเฝิงเยว่เอ๋อดึงไว้มิยอมปล่อย แม้มู่จวินฮานรู้สึกผิดต่อเฝิงเยว่เอ๋อเยี่ยงไรก็มิอาจละเลยอันหลิงเกอที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ได้

เขาจึงแกะมือของเฝิงเยว่เอ๋อออกและจัดการให้นางไปนอนที่เตียงอย่างเรียบร้อย ก่อนจะปลอบโยนอีกมิกี่ประโยคแล้วออกจากเรือนของนางไปทันที มิทันได้สังเกตเห็นแววตาที่โกรธแค้นของเฝิงเยว่เอ๋อซึ่งมองตามหลังไปจนลับตา มู่จวินฮานหาได้รับรู้ไม่เพราะเขารีบก้าวตามอันหลิงเกอเท่านั้น

เมื่อกลับถึงสวนสมุนไพร ทั้งคู่ก็ตกอยู่ในความเงียบ ท่าทางอ่อนหวานเมื่อครู่ของอันหลิงเกอได้หายไปจนสิ้น นางเอาแต่นั่งอยู่ตรงนั้นโดยมิกล่าวอันใด มู่จวินฮานรู้ดีว่านางกำลังโกรธอยู่ ตอนนี้เขาเองก็มิรู้ว่าควรเอ่ยอันใดกับนางดี

ความจริงแล้วอันหลิงเกอมิได้โกรธที่เขาเมินเฉย แต่โกรธที่เขามักใจอ่อน หากเป็นเช่นนี้มินานเขาต้องถูกเฝิงเยว่เอ๋อหลอกอีกแน่ แม้ภายในใจของอันหลิงเกอเป็นกังวลแต่ก็มิรู้ว่าควรบอกมู่จวินฮานอย่างไรดี

มู่จวินฮานจึงดึงมืออันหลิงเกอมาวางไว้บนตักพลางมองแก้มที่แดงระเรื่อของนาง ดีที่ร่างกายของนางยังแข็งแรง ก่อนหน้านี้นางก็เคยตั้งครรภ์บุตรอีกคนแต่น่าเสียดายที่ไร้วาสนาได้เกิดมา

เรื่องนี้ทำให้มู่จวินฮานรู้สึกติดค้างอันหลิงเกอมาโดยตลอด ในใจของเขารู้ดีว่าความเจ็บปวดจากการสูญเสียบุตรในครั้งนั้นทำให้นางยากจะรับไหว ดังนั้นเมื่อรู้ว่านางตั้งครรภ์อีกครั้ง นอกจากรู้สึกดีใจมากแล้วยังอยากชดเชยให้นางด้วย

ตำแหน่งของนางภายในจวนอ๋องมู่ยังมิได้รับการยอมรับเหมือนอดีต แม้เขามอบตำแหน่งพระชายาเอกให้นางแล้ว ทว่าเหล่าที่ปรึกษาก็ยังมิให้ความสำคัญต่อนางอยู่ดี หากนางมีทายาทก็จะทำให้ฐานะมั่นคงและไม่มีผู้ใดสามารถข่มขู่นางได้อีก

อันหลิงเกอมองมู่จวินฮานที่มีสีหน้าเคร่งขรึม นางรู้ได้ว่าเขากำลังครุ่นคิดสิ่งใดอยู่ ตัวนางก็อยากมีบุตรอีกคนเช่นกัน นอกจากเพื่อตำแหน่งที่มั่นคงขึ้นแล้วต่อไปนางก็จะมิเหงาและอยู่ตัวคนเดียวภายในจวนอีก

การอยู่ที่นี่นางมักรู้สึกโดดเดี่ยวเสมอ หากมีบุตรแล้วผู้ใดจะมิยอมรับนางก็ช่าง ขอแค่มีบุตรของนางและมู่จวินฮานอยู่ด้วยก็เพียงพอแล้ว

ส่วนบุตรชายและบุตรสาวคนแรกของนาง สักวันพวกเขาต้องได้กลับมาอยู่ข้างนางเช่นกัน !