พลิกชะตาชายาสยบแค้น - ตอนที่ 756 ทำลายโฉม

ตอนที่ 756 ทำลายโฉม

มือของอันหลิงเกอยังมิทันถึงตัวหลู่เยว่เยว่ก็ถูกมู่จวินฮานขวางไว้เสียก่อน

“ลากตัวนางออกไปและจำไว้ว่าจงทำลายโฉมหน้าของนาง เพราะข้ามิอยากเห็นสตรีนางใดมีโฉมหน้าเหมือนพระชายาอีก ! ” น้ำเสียงของมู่จวินฮานสะท้อนก้องอยู่ในสมองของอันหลิงเกออยู่แบบนั้น

หลังจากนั้นอันหลิงเกอก็ถูกลากตัวออกไป โชคดีที่องครักษ์เห็นนางมีใบหน้าคล้ายพระชายาจึงมิได้ลงมือหนักทันที แต่ก็มีบางคนที่ใจกล้ากรีดใบหน้าของนางจนเป็นรอยแผลลึก

เวลานี้อันหลิงเกอไม่รู้สึกเจ็บปวดอันใดอีก นางแค่ทรุดกายนั่งกับพื้นห้องขังพลางคิดว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไรกัน บัดนี้หัวใจของนางเจ็บปวดจนด้านชาไปหมดแล้ว

แม้มองมิเห็นรอยแผลบนใบหน้าแต่ก็รู้ว่ามันน่าเกลียดมากแน่นอน เมื่อน้ำตาของนางไหลโดนบาดแผลก็ทำให้รู้สึกปวดแสบขึ้นมา แต่นางก็ทำเหมือนไม่รู้สึกทั้งที่น้ำตาและโลหิตยังผสมปนเปกันพร้อมไหลรินอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้ในกายของนางยังมีตรายืนยันคำสั่งของฟางหลิงซู่อยู่และเมื่อครู่มู่จวินฮานก็เห็นมันแล้ว หรือที่เขาสงสัยเพราะเรื่องนี้ มิว่ามองอย่างไรนางก็เหมือนสายลับที่มาทำงานให้ฟางหลิงซู่

อันหลิงเกอยิ้มอย่างขมขื่น คาดมิถึงว่าท้ายที่สุดตัวตนของนางจะถูกเปลี่ยนเพราะป้ายนี้และคาดมิถึงว่าจะตกมาอยู่ในจุดนี้ได้

สิ่งที่อันหลิงเกอมิรู้ก็คือความทรมานในตอนนี้ของนางเป็นเพราะหลู่เยว่เยว่ร่วมมือกับฟางหลิงซู่ แล้วสิ่งที่ฟางหลิงซู่ตอบแทนอีกฝ่ายคือการมอบยาถอนพิษของจริงให้

ครั้งนี้ฟางหลิงซู่มิได้ผิดสัญญา วันรุ่งขึ้นยาถอนพิษก็ถูกส่งมาถึงจวนอ๋องมู่แต่คำพูดที่ตามมาด้วยก็คือการให้มู่จวินฮานคืนตัวอันหลิงเกอมา

มู่จวินฮานรู้สึกมึนงงไปพักหนึ่งว่าเหตุใดอันหลิงเกอตัวปลอมสามารถทำให้ฟางหลิงซู่หวงแหนได้มากเพียงนี้

ทันใดนั้นในสมองของเขาก็มีภาพที่อันหลิงเกอร้องไห้เมื่อวานผุดขึ้น ความสมจริงมันยิ่งว่าอันหลิงเกอที่อยู่ข้างกายเขาในเวลานี้เสียอีก

มิรู้ว่าเพราะเหตุใด ช่วงเวลานั้นเขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ขาดหายมาเนิ่นนาน มิใช่เพราะใบหน้าแต่เป็นความรู้สึกภายในใจ ทว่าเขาไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่ขาดหายนั้นออกมาได้

หลู่เยว่เยว่ตระหนักว่าจะปล่อยอันหลิงเกอไปเช่นนี้มิได้ ต่อให้มีคำสั่งของฟางหลิงซู่ว่าให้คืนตัว แต่นางต้องทำให้อันหลิงเกอผิดหวังในตัวมู่จวินฮานมากกว่าเดิมและทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้มู่จวินฮานหมดรักไปแล้ว

ความน้อยเนื้อต่ำใจที่สุดของหลู่เยว่เยว่ก็คือการที่นางใช้ตัวตนของผู้อื่น แต่นางไม่อยากให้อันหลิงเกอคิดเช่นนั้นเพราะทุกครั้งที่เห็นหน้าอันหลิงเกอก็ทำให้นางรู้สึกราวกับอีกฝ่ายกำลังหัวเราะเยาะตนอยู่

ก่อนที่วันนี้อันหลิงเกอจะถูกส่งตัวให้แก่คนของฟางหลิงซู่ อันหลิงเกอก็ได้ยินคำพูดที่ทำให้หัวใจแตกสลายดังมาจากนอกห้องขัง

“เยว่เยว่ แท้จริงข้ารู้ว่าเจ้ามิใช่เกอเอ๋อนานแล้ว” เสียงของมู่จวินฮานดังอยู่ใกล้ ๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดอยู่ข้างกำแพงห้องขังนี้เอง อันหลิงเกอจึงได้ยินบทสนทนาอย่างชัดเจน

“ทะ…ท่านรู้แล้วว่านางคืออันหลิงเกอตัวจริง” เหมือนหลู่เยว่เยว่จะกล่าวกับมู่จวินฮานด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย

“มิเป็นไร นับแต่นี้ไปเจ้าก็คืออันหลิงเกอของข้า ส่วนนางก็ให้กลับไปอยู่ข้างกายฟางหลิงซู่เถิด” น้ำเสียงของมู่จวินฮานชัดเจนมากจนทำให้น้ำตาของอันหลิงเกอไหลรินอีกครั้ง

ความจริงเขารู้ตัวตนของนางกับหลู่เยว่เยว่อยู่แล้ว มิได้เป็นเพราะเขามองไม่ออก แต่เขาไม่อยากมองออกเองต่างหาก เขาหลงรักในตัวสตรีคนนั้น ส่วนนางก็เป็นแค่ตัวตลก

อันหลิงเกอรู้สึกเหมือนโดนมีดปักเข้าที่หัวใจ นางมิรู้ว่าคนที่พูดไม่ใช่มู่จวินฮานแต่เป็นนักแสดงเปลี่ยนเสียงได้ซึ่งโดนหลู่เยว่เยว่จ้างมา และแสนมั่นใจว่าครั้งนี้อันหลิงเกอต้องหมดรักมู่จวินฮานแน่นอน

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ขณะที่มู่จวินฮานกำลังจะส่งตัวอันหลิงเกอออกไป เขาก็มองบาดแผลบนใบหน้าและร่างกายของนางด้วยความรังเกียจเพราะคิดว่านางคือตัวปลอม

แต่เขามิรู้เลยว่าสตรีตรงหน้าคืออันหลิงเกอตัวจริง พออันหลิงเกอเห็นสายตาของเขาและคำพูดเมื่อครู่ก็ทำให้นางคิดว่าสิ่งที่ทำไปทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องน่าขบขัน

จากนั้นอันหลิงเกอก็นั่งรถม้าและออกจากเมืองหลวง ส่วนมู่จวินฮานมิรู้ว่าเมื่อครู่นางได้หมดรักเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว นางจะไม่มีทางเจ็บปวดเพราะเขาอีกและไม่มีวันทำเพื่อเขาอีกต่อไป

ทางด้านฟางหลิงซู่คิดว่ากระทำทุกอย่างออกมาโดยไร้ที่ติ แต่มิรู้ว่าหลู่เยว่เยว่แค่ลงมือเล็กน้อยก็ทำให้อันหลิงเกอหมดรักได้แล้ว มิเพียงหมดรักมู่จวินฮาน แต่นางไม่มีวันกลับไปเผ่าปิงชวนที่น่าเกลียดชังอีก

สำหรับอันหลิงเกอแล้ว ไม่ว่ามู่จวินฮานหรือฟางหลิงซู่ล้วนเป็นความเจ็บปวดทั้งนั้น ต่อจากนี้นางมิปล่อยให้ตนเองต้องทุกข์ใจและไม่ใช้ชีวิตอยู่ใต้คำลวงของผู้ใดอีก

เมื่อนึกถึงคำโกหกของฟางหลิงซู่ที่ทำให้นางกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับมู่จวินฮาน เขาทำร้ายมู่จวินฮาน ทำร้ายนาง และทุกอย่างที่เกิดขึ้นมิใช่ความผิดของนางอีกต่อไป ทว่าฟางหลิงซู่ต่างหากคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

ส่วนมู่จวินฮานเดิมทีสามารถบอกนางได้ตามตรงว่าหมดรัก เหตุใดจึงทำเพื่อสตรีคนนั้นจนนางต้องสูญเสียตัวตนและทำลายใบหน้าของนางด้วย ?

ทำไม ทำไมต้องเกิดเรื่องทุกอย่างนี้ขึ้น เดิมทีในใจของนางมีแค่ความขมขื่นแต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

นางเกลียดชังบุรุษที่เอาแต่พูดว่ารัก ส่วนการกระทำมีแต่ทำร้ายนางครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นอันหลิงเกอก็ยกมือขึ้นลูบบาดแผลที่แก้ม นางรู้ได้ทันทีว่ามันจะเป็นรอยแผลติดกายไปชั่วชีวิต

แบบนี้ก็ดีเพราะมิเพียงหลู่เยว่เยว่ที่อยากแตกต่างจากนาง ตัวนางก็มิอยากเหมือนอีกฝ่ายเช่นกันซึ่งรอยแผลนี้เริ่มต้นมาจากขมับจนถึงแก้มของนาง

ตอนนี้คนบังคับรถม้ามีเพียงคนเดียว อันหลิงเกอจึงคิดหนีออกจากที่นี่แต่มิรู้ว่าจะไปอยู่ที่ใด บัดนี้ตัวนางก็มิได้ทานอะไรมาสองวันแล้วร่างกายจึงรู้สึกอ่อนแรงยิ่งนัก

ขณะมองทิศทางที่คนบังคับรถม้ากำลังมุ่งหน้าไปนางก็รู้ทันทีว่าจากตรงนี้มินานก็จะถึงชายแดนระหว่างเผ่าปิงชวนและเผ่าพิษหนอนกู่ เวลานี้ไม่มีแคว้นชิงเยว่อยู่แล้วจึงมีเพียงเผ่าปิงชวน ต้าโจวและเผ่าพิษหนอนกู่ที่มีอำนาจมากสุด ดังนั้นนางคงต้องหนีไปที่เผ่าพิษหนอนกู่เสียแล้ว

รถม้ายังวิ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่อันหลิงเกอเห็นแม่น้ำสายหนึ่งซึ่งกั้นระหว่างเขตแดนของทั้งสองเผ่า นางก็กระโจนออกจากรถม้าแล้วกระโดดลงในแม่น้ำที่หนาวเหน็บนั้นทันที

เป็นธรรมดาที่คนบังคับรถม้าจะรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวบนรถ แม้ตกใจมากแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นจึงเดินทางไปยังเผ่าปิงชวนเพราะต้องรายงานให้ฟางหลิงซู่รับรู้เสียก่อน

หลังรอให้รถม้าเคลื่อนผ่านไป อันหลิงเกอจึงโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ ขณะรถม้าวิ่งไปทางด้านหนึ่งนางก็ว่ายน้ำไปอีกทางและเลือกขึ้นฝั่งตรงเผ่าพิษหนอนกู่

ส่วนรถม้าคันนั้นก็เดินทางเข้าสู่เขตแดนเผ่าปิงชวนและเข้าสู่วังหลวงอย่างร้อนรน