เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1026 หลังผ่านไปร้อยปี ภูเขาแม่น้ำจะดีขึ้น!

เรื่องของสมาคมวิจัยตับอ่อนยังทิ่มแทงเส้นประสาทของเฉิน

ชางอยู่จริงๆ

ก็เหมือนอย่างที่ดาฟเน่พูด โรงพยาบาลมากมายใน 118

ประเทศทั่วโลกจะใช้คู่มือของพวกเขา

ถึงแม้จะพูดว่าเ็นสมาคมการกุศลทางวิชาการ แต่ไม่ว่าคิด

อย่างไรก็ให้ความรู้สึกเหมือนสมาคมผูกขาดทางวิชาการมากกว่า

สมาคมวิจัยตับอ่อนเล็กๆ แห่งหนึ่งจะมีความสามารถขนาดนั้น

ได้อย่างไร

“หัวหน้าเหอ สมาคม…ทีมวิจัยนี้เก่งมากเลยเหรอครับ”

เหอจื้อเชียนเรียกเฉินชางให้นั่งลงค่อยบอกว่า “จะว่ายังไงดีล่ะ

บอกว่าพวกเขาเก่งก็เ็นแบบนั้น บอกว่าไม่เก่ง พวกเขาก็กลับ

มีอิทธิพล

เทียบกับ FDA ที่ทำตัวเหมือนแก๊งอันธพาลพวกนั้น พวกเขาก็

เ็นแค่แก๊งนักเลงเล็กๆ แต่ตอนที่สมาคมก่อตั้งขึ้นครั้งแรก มันสร้างบทบาทใหญ่หลวง

ตอนนั้นการผ่าตัดลำไส้เล็กส่วนต้นและตับอ่อนมีอัตราการ

เสียชีวิตสูงมาก อัตราการเกิดโรคแทรกซ้อนยิ่งมากกว่า แต่ในไม่กี่ี

หลังสมาคมวิจัยตับอ่อนประดับนานาชาติก่อตั้งขึ้น มันก็แสดงบทบาท

ใหญ่ออกมา

แต่หลังมั่นคงแล้วก็กลายเ็นเครื่องมือหาเงินของนักลงทุน

ความจริงนับว่าแย่ไม่ต่างจาก FDA หลายีมานี้ก็ไม่ได้สร้าง

ประโยชน์ใหญ่อะไร หลังเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ตอนนี้ผมเลยพลันเข้าใจ

แล้วว่าหลายีมานี้สมาคมนี้ทำอะไร”

เหอจื้อเชียนอดทอดถอนใจไม่ได้

กีดกันคนอื่น!

ถ้าไม่รับเข้ามาก็ใส่ร้าย้ายสี

ถึงอย่างไรก็มีตำแหน่งที่บรรลุการครอบครองอุตสาหกรรม

ตอนนี้เฉินชางพลันรู้สึกว่า ไม่ว่าสมาคมไหน หากสูญเสีย

เจตจำ นงดั้งเดิมไกลายเ็นพวกผูกขาด ก็จะกลายเ็นอย่างองค์กร

นี้เฉินชางไม่ได้อยู่แผนกศัลยกรรมทั่วไนาน เขาลุกขึ้นเดินลง

ชั้นล่าง

และคืนนั้น เหอจื้อเชียนกินข้าวเย็นเสร็จก็ออกมาเดินเล่นใน

เขตชุมชนกับภรรยา

ช่วงนี้เขายุ่งจนไม่ได้อยู่กับครอบครัวดีๆ

เดินไม่กี่ก้าวโทรศัพท์พลันดังขึ้น เมื่อรับดูก็พบว่าเ็นซุนกว่า

งอวี่

เย็นนั้นซุนกว่างอวี่โทรหาเหอจื้อเชียนโดยตรง “เหล่าเหอ เกิด

อะไรขึ้น ทำไมสมาคมวิจัยตับอ่อนประดับนานาชาติถึงเอาคุณ

ออกจากกรรมการบริหาร แถมยังตัดชื่อออกได้วย”

เหอจื้อเชียนก็อึ้งไเล็กน้อย ยังไม่ทันพูดจา

ซุนกว่างอวี่นึกว่าเหอจื้อเชียนยังไม่รู้ จึงถ่ายสกรีนช็อตส่งไใน

วีแชทของเหอจื้อเชียน

“นี่ ฉันส่งข่าวใหม่ไในวีแชทของคุณแล้ว คุณรีบดูหน่อยว่า

เกิดอะไรขึ้น”เหอจื้อเชียนเิดดู เ็นข้อมูลบุคลากรที่ประกาศในเว็บไซต์

ทางการ

ในประกาศล่าสุดของสมาคมวิจัยตับอ่อนประดับนานาชาติได้

ถอดตำแหน่งกรรมการบริหารของเหอจื้อเชียนจากประเทศจีนออก

ทั้ง

ยังไม่ใช่สมาชิกของสมาคมอีกต่อไ

ข้อมูลนี้บางทีในสายตาคนมากมายอาจไม่นับเ็นข่าวใหญ่

อะไร

แต่กลับกประตุ้นประสาทของคนมากมาย!

ในการประชุมการฝึกอบรมตับอ่อนก็วิจารณ์การฏิบัติการ

ของศูนย์ฉุกเฉิน ใส่ร้าย้ายสีการผ่าตัดของเฉินชางไแล้ว มาตอนนี้

ยังรีบร้อนเตะเหอจื้อเชียนออกได้วย!

นี่มันเกินไแล้วมั้ง

เหอจื้อเชียนเห็นดังนั้นก็โกรธเล็กน้อย

เหอจื้อเชียนอดหัวเราะเสียงเย็นไม่ได้ “พวกนั้นทำงานไวดีนี่

วันนี้ผมเ็นฝ่ายขอถอนตัว นึกไม่ถึงว่ายังไม่ทันทำตามกประบวนการ

ก็เตะผมออกไตรงๆ แล้ว ดูท่าผมจะประหยัดขั้นตอนไได้เยอะดาฟเน่เด็ดขาดดีจริงๆ!”

ประหว่างที่พูด เหอจื้อเชียนก็เล่าเรื่องที่ดาฟเน่พาคนมาหาเฉิน

ชางในวันนี้ให้ซุนกว่างอวี่ฟังอย่างละเอียดหนึ่งรอบ

หลังเล่าจบ ซุนกว่างอวี่ก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที

นี่มันการข่มขู่ชักจูงนี่นา!

สมาคมวิชาการของคุณ เลขาธิการพาคนออกมาทำเรื่อง

แบบนี้ มันเกินไแล้วมั้ง

ชั่วขณะนั้นซุนกว่างอวี่โกรธเ็นฟืนเ็นไฟ

แต่ในสมาคมวิจัยตับอ่อนประดับนานาชาติยังมีรองประธานจาก

ประเทศจีนอยู่หนึ่งคน เกิดเรื่องติดต่อกันสองสามเรื่องแบบนี้ สมา

ชิกสภาวิทยาศาสตร์จางไม่รู้เลยเหรอ

หลังนึกถึงตรงนี้ ซุนกว่างอวี่อยากโทรศัพท์ติดต่อดู แต่เมื่อเห็น

ว่าเ็นเวลาหนึ่งทุ่มครึ่งแล้ว เขาตัดสินใจว่าค่อยไเยี่ยมเยียนอีก

ฝ่ายพรุ่งนี้ด้วยตัวเอง

หลังซุนกว่างอวี่วางสาย เหอจื้อเชียนก็ได้รับสายและ

ความห่วงใยมากมายจากเพื่อนร่วมงานฟังที่เหอจื้อเชียนพูด ทั้งหมดล้วนโกรธเหลือแสน ต่างคนต่าง

มีไฟรักความยุติธรรมสุมเต็มอก

“สมาคมขยะแบบนี้ ออกได้ก็ดีแล้ว! แม่มันเถอะ พรุ่งนี้ผมก็

จะออกด้วย!”

คำพูดทำนองนี้ เหอจื้อเชียนได้ยินไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง

คนแรกเหอจื้อเชียนลอบใจ

คนที่สองเหอจื้อเชียนตื้นตัน!

แต่เมื่อคำพูดมีคำพูดทำนองนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เหอจื้อเชียนก็

พลันเกิดความคิดหนึ่งที่แม้แต่ตัวเองก็ตื่นเต้นจนถึงขั้นสั่นเทิ้ม

เล็กน้อย!

นึกถึงตรงนี้ เขารีบอดกลั้นอารมณ์ ตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะติดต่อ

ทุกคน!

บ่ายวันจันทร์ เฉินชางไวิทยาลัยการแพทย์ักกิ่งยูเนี่ยนรอบ

หนึ่งเพื่อไพบผู้อาวุโสฉิน

หลังเห็นเฉินชาง ผู้อาวุโสก็ดีใจมากเขาเรียกนางพยาบาลให้หมุนเตียงขึ้นมา เ็นฝ่ายส่งผลไม้ที่

ด้านข้างให้เฉินชาง

“ใช้ได้นี่สหาย หลายวันนี้ฉันเห็นคลิที่คุณผ่าตัดเมื่อวันนั้น

ทุกวันเลยนะ!”

“ยอดเยี่ยม ราบคนของเมโยลงได้!”

ผู้อาวุโสตื่นเต้นมาก นอนยิ้มหน้าบานมองเฉินชางอยู่ตรงนั้น

เฉินชางแค่ยิ้มบอก “เก็บผลไม้พวกนี้ไดีกว่าครับ ช่วงนี้คุณ

กินไม่ได้”

ผู้อาวุโสได้ยินดังนั้นก็หัวเราะขึ้นมาทันที “ยัยหนูคนนั้น มานี่ซิ

ได้ยินไหมว่าคุณหมอเฉินไม่ให้ฉันกินผลไม้ คราวหลังอย่าให้คนส่ง

มาที่หน้าห้องแล้ว ยัยหนู เอาไแจกพวกนางพยาบาลซะ เอา

กลับมากองที่ฉันก็เลืองพื้นที่เสียเล่าๆ”

นางพยาบาลหัวเราะ

ทุกคนล้วนชอบผู้อาวุโสฉิน เขาไม่หยิ่งยโสแม้แต่น้อย

เหมือนกับชายชราข้างบ้านอย่างไรอย่างนั้นเฉินชางก็อยู่คุยเ็นเพื่อนผู้อาวุโส คุณหนึ่งคำผมหนึ่งคำ

ทั้ง

สองคุยกันถูกคอ

ชายชราถอนหายใจหนึ่งเสียง “ดีมาก! ดีจริงๆ!

ฉันอยู่มาจนถึงวันนี้ก็แดสิบห้าีแล้ว พอแล้ว! พอแล้วจริงๆ

ฉันได้มามากแล้ว! เทียบกับสหายรบพวกนั้น ฉันโชคดีกว่าที่ได้อยู่

มาจนถึงตอนนี้ ความจริงนะ…บางครั้งฉันก็คิดว่า ฉันกำลังอยู่แทน

พวกเขา ฉันจะพาพวกเขาไเห็นกับตาตัวเอง

เห็นว่าพวกคุณเติบโตขึ้นมาหมดแล้ว เห็นว่ามาตุภูมิของ

พวกเรารุ่งเรืองขึ้นทุกวัน ประชาชนก็ค่อยๆ ร่ำรวยขึ้น ความพอกิน

พอใช้ในทุกด้านเ็นรูเ็นร่าง ดีจริงๆ! ในใจฉันมีความสุขมาก

หลายีก่อนฉันไม่อยากตาย เพราะกลัวความตาย ฉันกลัวว่า

หลังตายไแล้วลงไจะไม่มีหน้าเจอหัวหน้าเก่ากับสหายรบเก่า

เหล่านั้น! ฉันกลัวว่าพวกเขาจะถามฉันว่ามาตุภูมิดีขึ้นไหม ประชาชน

สงบสุขขึ้นหรือเล่า ชีวิตร่ำรวยขึ้นไหม ฉันกลัวจะตอบพวกเขาไม่ได้

! ฉันกลัวว่าฉันยังทำได้ไม่ดีพอถ้าตายเร็วกว่านี้อีกหน่อย ฉันกลัวจริงๆ แต่…ตอนนี้ฉันไม่กลัว

แล้ว

เพราะหลังลงไ ฉันบอกพวกเขาได้ว่า ภูเขาแม่น้ำของมาตุภูมิ

อุดมสมบูรณ์ ประชาชนสงบสุขแข็งแรง ประเทศชาติเจริญรุ่งเรือง!”

คนยิ่งแก่ยิ่งเจ้าน้ำตา

เฉินชางส่งกประดาษทิชชูหลายแผ่นให้ผู้อาวุโส ผู้อาวุโสก็เช็ด

น้ำตา

ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเหล่านี้ เขาอดาดน้ำตาไม่ได้

ผ่านไเนิ่นนาน ผู้อาวุโสจับมือของเฉินชาง ตบลงเบาๆ พูด

อย่างเี่ยมพลัง “ไอ้หนุ่ม สู้เขา! ตั้งใจเข้าล่ะ!

ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ขอแค่คุณตั้งใจทำเรื่องดีๆ เพื่อ

คนธรรมดา เพื่อประเทศชาติ ฉันก็จะสนับสนุนคุณ! จำ ประโยคนี้

ของฉันเอาไว้ดีๆ

เสือสิงห์กประทิงแรดอะไร ประเทศพัฒนาแล้วอะไร พวก

นายทุนอะไรนั่น…พวกเราไม่ได้ด้อยไกว่าพวกเขา จำ ไว้ว่า

เบื้องหลังคุณคือทั้งประเทศ!”