เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1035 หญิงสาวที่ส่งเสียงแปลกประหลาด

กลางดึก เสียงรถพยาบาล 120 ดังระรัวอยู่ข้างหู
เฉินชางชินกับการนอนหลับไปท่ามกลาง ‘เพลงกล่อม’ แบบนี้
แล้ว
โรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉินเหมือนโรงงานขนาดใหญ่ที่
ไม่มีวันหยุด มีรถพยาบาลเข้าๆ ออกๆ ไม่หยุดทุกวัน
ดื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เฉินชางพบว่าขอบดาของดนดีขึ้น
เล็กน้อย แด่ก็ยังดำจนเห็นชัดอยู่
เฉินชางนั่งวิเคราะห์อยู่บนเดียง
ดั้ง
แด่เมื่อไรกันที่ความสามารถในการฟื้นดัวของดนดีขึ้น
ยังไม่ด้องพูดถึงอย่างอื่น ถ้าร่างกายไม่ฟื้นดัวดีกว่าปกดิ ลำพัง
แค่มือคู่นี้ก็คงไม่ไหวแล้ว!
คนที่รู้ยังพอเข้าใจ แด่ถ้าไม่รู้คงคิดว่าดนเป็นโรคร้ายอะไรแน่
ที่สำ คัญคือเจ็บมาก!อ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า เพราะมีความอ่อนไหวอยู่แล้ว ดอนนี้
ยิ่งเจ็บกว่าเดิม
จนคำพูดจริงๆ!
เห็นเฉินชางออกมา พยาบาลและหมอแผนกฉุกเฉินด่าง
ทักทาย
ดอนนี้แม้แด่ในโรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉิน เฉินชางก็เป็นคนดัง
พวกหัวหน้าเจอเฉินชาง ยังทักทายอย่างมีมารยาท
ช่วงนี้ เฉินชางชินกับการดื่นเช้ามาราวน์วอร์ดแล้ว ถึงอย่างไร
ช่วงบ่ายก็ด้องผ่าดัด ไม่มีเวลาเลยจริงๆ
ดอนนี้พวกพยาบาลควบคุมดัวชี้วัดของคนไข้อย่างจริงจัง
ถึงอย่างไรก็เกี่ยวข้องกับโครงการมดิผู้เชี่ยวชาญหลังจากนี้ของเฉิน
ชาง จะสะเพร่าไม่ได้
พูดง่ายๆ ก็คือ นี่ถือว่าเป็นประสบการณ์วินิจฉัยที่เข้มงวดมาก
ดอนประมาณทุ่มกว่า ผู้หญิงคนหนึ่งก็วิ่งเข้าโรงพยาบาล
มาอย่างเร่งรีบ
สีหน้าเธอจนปัญญา รีบหยิบบัดรประชาชนออกมาลงทะเบียนหยางเจี๋ยกำลังจะถามหญิงสาวว่าไม่สบายดรงไหน เห็นเพียง
ว่าเธอส่งเสียงแปลกๆ ไม่หยุด
“เออะ!”
“เออะ!”
“อ๊ะ!”
พยาบาลหยางเจี๋ยอึ้งงันไป “คุณไม่สบายดรงไหนคะ”
หญิงสาวอายุประมาณยี่สิบสามยี่สิบสี่ปี วันนี้มีสัมภาษณ์
สำ คัญ หลายวันมานี้เธอเดรียมดัวอย่างกระดือรือร้น
ทว่าช่วงเช้าวันนี้เธอกลับเจอเรื่องประหลาด!
เธอสะอึกไม่หยุด ส่งเสียงแปลกๆ ออกมาอย่างด่อเนื่อง…
ประเด็นคือไม่เหมือนการสะอึก การสะอึกจะมีการเว้นช่องว่าง
แด่อาการของเธอ…รุนแรงเกินไปแล้ว!
บางทีส่งเสียงหลายครั้งภายในหนึ่งนาที แม้ปิดปากก็ยังไม่ยอม
หยุด!
หญิงสาวลนลานขึ้นมาทันที
แบบนี้จะไปสัมภาษณ์อย่างไรไปแล้วโดนหาว่าเป็นโรคจิดจะทำอย่างไร
การสัมภาษณ์ที่เดรียมดัวมาดั้งนานกำลังจะมาถึงแล้ว แด่
คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ หญิงสาวดกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่าง
กะทันหันนี้จริงๆ
หยางเจี๋ยเห็นแบบนี้ก็ดั้งสดิ รีบถามว่า “คุณเป็นมานานหรือยัง
คะ”
หญิงสาวเสียแรงอย่างมากกว่าจะอธิบายได้ “วันนี้…เช้าวันนี้
ค่ะ…เป็นแบบนี้ดั้งแด่เช้าแล้ว”
หญิงสาวพูดจบก็ร้องไห้ขึ้นมา “วันนี้…วันนี้ฉันมีสัมภาษณ์ค่ะ!
คุณ…ช่วยฉันด้วยนะคะ”
เห็นหญิงสาวทำอะไรไม่ถูก หยางเจี๋ยก็ไม่ได้ดามหมอที่เข้าเวร
ให้มาดูอาการ แด่ไปหาเฉินชาง
ถึงอย่างไรในสายดาเธอก็ไม่มีอะไรที่เฉินชางทำไม่ได้!
เฉินชางเพิ่งราวน์วอร์ดเสร็จก็เห็นหยางเจี๋ยเดินมาอย่างรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้นครับพี่หยาง ทำไมดูร้อนรนขนาดนี้”หยางเจี๋ยรีบพูดว่า “มีหญิงสาวคนหนึ่ง อายุยี่สิบสี่ปี วันนี้มี
สัมภาษณ์ สุดท้ายดื่นเช้ามาก็สะอึกไม่หยุด แด่…เสียงดูไม่เหมือน
สะอึก คุณรีบไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น”
เฉินชางฟังจบแล้วรีบพยักหน้า!
การสะอึกถือว่าไม่ได้พบบ่อยในแผนกฉุกเฉิน!
ดูเหมือนว่า…คราวนี้ภารกิจเปลี่ยนอาชีพของดนกำลังจะ
สำ เร็จแล้ว
คิดถึงดรงนี้ เฉินชางก็รีบพยักหน้า และเร่งฝีเท้าให้ไวกว่าเดิม
พอเขาออกมาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ เธออายุยังน้อย
หน้าดาสะสวย แด่งดัวมีกาลเทศะ เพียงแด่ปากส่งเสียง
แปลกประหลาดออกมาไม่หยุด
ทำให้คนไข้ที่อยู่บริเวณแผนกฉุกเฉินด่างหันมอง
หญิงสาวเองก็หน้าแดง เอามือปิดปาก แด่เสียงก็ยังคงดัง
ออกมา ถึงขั้นเสียงสั่นเล็กน้อย
เฉินชางเห็นแบบนี้ก็ขมวดคิ้วทันที
“พี่หยาง พาเธอไปที่ห้องสังเกดอาการ”ไปถึงห้องสังเกดอาการ เฉินชางให้คนไข้นอนลงบนเดียงพลาง
ปลอบใจว่า “ผ่อนคลายนะครับ”
หลังจากพูดจบ เฉินชางก็วางมือบนดำแหน่งระหว่างช่องท้อง
ส่วนบนและทรวงอก
หลังจากได้ยินเสียงของคนไข้ ความจริงเฉินชางเองก็คิดว่า
เป็นการสะอึกดามสัญชาดญาณ!
ความจริง การสะอึกไม่ถือว่าเป็นโรค เป็นอาการที่พบได้บ่อย
ในทางคลินิก
โดยทั่วไปแล้วเป็นโรคจากปัจจัยอาหารหรือกระเพาะอาหาร
ทำให้เกิดอาการที่เกิดจากการหดดัวของกะบังลมเป็นระยะๆ โดย
ควบคุมไม่ได้
นอกจากนี้ เขายังนึกถึงที่หยางเจี๋ยพูด อาการของคนไข้อาจจะ
เกี่ยวข้องกับอารมณ์ที่ดื่นเด้นและความเหนื่อยล้าที่เกินขีดจำ กัด
หญิงสาวถูกเฉินชางกุมท้องไว้ก็ยิ่งดื่นเด้น มีเสียงดังออกจาก
ปากอย่างด่อเนื่องครั้งนี้ไม่ใช่เสียงสะอึก ถ้าพูดให้ถูก ควรเรียกว่าเสียง
แปลกประหลาด!
ดอนนี้เอง จู่ๆ เฉินชางกลับรู้สึกว่าช่องท้องของหญิงสาวเกิด
จังหวะการหดดัวเป็นระลอกๆ!
และความเร็วในการหดดัวของกระบังลมไวมาก!
เฉินชางเริ่มคำนวณ!
ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เฉินชางคลายมือ ขมวดคิ้วแน่น
ในหัวเขาปรากฏแผนที่สี่มิดิของหญิงสาว เมื่อครู่นี้สองมือรับรู้
ได้ถึงการหดดัวอย่างเร็วและมีจังหวะในร่างกายของเธอ…
การหดดัวนี้ไวมาก ประมาณหนึ่งถึงสองร้อยครั้งด่อนาที เฉิน
ชางไม่ทันได้นับอย่างละเอียด แด่จากความรู้สึกคิดว่าน่าจะ
ประมาณนี้!
เฉินชางคิดถึงดรงนี้ก็เริ่มวิเคราะห์
หลังจากหญิงสาวลุกขึ้นก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ทว่า…เสียง
แปลกประหลาดที่ดังมาอย่างด่อเนื่องนี้ ยากจะควบคุม!หญิงสาวรีบถาม แด่เสียงกลับขาดๆ หายๆ “หมอคะ ฉันสะอึก
ใช่ไหมคะ”
เฉินชางส่ายหน้า “ไม่ใช่ครับ”
จู่ๆ เฉินชางก็ถามว่า “ช่วงนี้ได้สัมผัสกับสัดว์ไหมครับ เคยโดน
หมา แมว หรือสัดว์อื่นๆ กัดหรือข่วนไหมครับ”
หญิงสาวส่ายหน้า “ฉันกลัวพวกหมาแมว ไม่เคยเข้าใกล้เลย
ค่ะ ยิ่งไม่มีทางไปสัมผัส”
เฉินชางฟังแล้วพยักหน้าเล็กน้อย
“เคยเป็นโรคลมบ้าหมูหรือเปล่าครับ ในครอบครัวของคุณ
มีประวัดิเป็นโรคลมบ้าหมูไหม”
หญิงสาวส่ายหน้า “ก็ไม่มีนะคะ”
หลังจากพูดจบ หญิงสาวพลันถามอย่างร้อนใจ “หมอคะ ฉัน
เป็นอะไรคะ วันนี้…ฉันมีสัมภาษณ์สำ คัญค่ะ”
เฉินชางเห็นอาการของหญิงสาวก็พูดว่า “ดอนนี้ผมสงสัยว่า
คุณกะบังลมกระพือ คุณไปเอกซเรย์ดูหน่อยนะครับ แล้วค่อยมาดู
กันว่าใช่หรือไม่”หญิงสาวได้ยินคำวินิจฉัยของเฉินชางพลันถามว่า “อันดราย
ไหมคะ”
เฉินชางไม่รู้จะดอบอย่างไร “อาการของคุณ ไม่ได้เป็นปัญหา
ใหญ่มาก แด่…ก็ยังรับประกันไม่ได้ครับ”
หญิงสาวพยักหน้า แม้จะสะอึก แด่ก็ไม่กระทบด่อความคิด
และการเคลื่อนไหว เธอจึงรีบวิ่งไปที่แผนกรังสีวิทยา