เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1041 คำชี้แนะจากยอดคน
พอได้ยินรองหัวหน้าแผนกจ้าวลี่ซินพูดแบบนี้ เฉินชางค่อนข้างขัดเขินขึ้นมา!
น้ำใจสนับสนุนนี้มากเกินไปแล้ว
ต้องเป็นการจัดของระบบผู้มีคุณธรรมแน่!
อยากให้ตนแสดงความสามารถให้ได้เลยสินะ เฉินชางรู้สึกค่อนข้างเขินอายเช่นกัน
พอเห็นว่ารองหัวหน้าจ้าววางองุ่นไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เฉินชางก็เตรียมดำเนินการ เหอจื้อเชียนเข้ามาพอดีจึงได้เห็นฉากนี้เข้า
แท่นควบคุมหุ่นยนต์ดาวินชีไม่ต่างจากคอนโทรลหุ่นยนต์เลย มือเท้าประสานกัน อีกทั้งพอมองผ่านเลนส์เข้าไปด้านในมุมมองสายตาจะเป็นแบบสามมิติ ให้ความรู้สึกล้ำยุคมาก
เพื่อความปลอดภัย หลังจากรองหัวหน้าจ้าววางองุ่นไว้เรียบร้อยแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินออกไป ด้วยกลัวว่าเฉินชางจะบังคับแขนกลมาโดนเขาเข้า
เคยมีเรื่องประเภทนี้เกิดขึ้นจริง…
พอพวกเหอจื้อเชียนพ้นจากขอบเขตควบคุมของแขนกลแล้ว หลังจากดูวิดีโอสอนอย่างจริงจังแล้ว เฉินชางก็เริ่มดำเนินการด้วยตัวเอง
เขาควบคุมคันบังคับอย่างชำนาญ เริ่มทำงานของตนแล้ว
จ้าวลี่ซินที่ดูอยู่ด้านข้างพอเห็นการควบคุมอย่างมีแบบแผนของเฉินชางก็อดตะลึงไปเล็กน้อยไม่ได้ “หัวหน้าแผนกครับ หัวหน้าเฉินคนนี้มีพรสวรรค์มากจริงๆ!
ใช้คล่องเร็วขนาดนี้! เมื่อก่อนผมดูวิดีโอสอนตั้งหลายรอบ เรียนออนไลน์ตั้งนานกว่าจะกล้าลงมือควบคุมจริง แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ ตอนลงมือครั้งแรกก็ยังติดขัดมากอยู่ดี!”
เหอจื้อเชียนไม่รู้ว่าควรจะออกความเห็นอย่างไรดี ได้แต่พยักหน้ารับเงียบๆ
เฉินชางควบคุมแขนกลอย่างชำนาญ หลังจาก ‘ซ้อมไม้ซ้อมมือ’ เสร็จ ในที่สุดก็เริ่มกระบวนการของตนแล้ว
ตอนแรกเขาคิดว่าจะแกล้งทำเป็นเงอะงะไปก่อน ค่อยเป็นค่อยไป…
แต่การผ่าตัดรูปแบบนี้ไม่ต่างจากดื่มเหล้าเลย ติดลมได้ง่ายๆ
อีกอย่าง ความสามารถนี้ก็ไม่มีทางซ่อนไว้ได้
การควบคุมในช่วงต่อจากนั้นของเฉินชางทำให้คนทั้งสองที่สังเกตการณ์อยู่ด้านข้างได้รู้ซึ้งอย่างถ่องแท้แล้วว่าการเปิดสูตรโกงมาตั้งแต่เกิดเป็นแบบไหน
ลอกเปลือกองุ่นงั้นหรือ
เฉินชางทำในมิติจำลองไปไม่รู้กี่รอบจนเบื่อแล้ว
ครั้งนี้เขาคิดว่าตัวเองน่าจะทำงานที่ค่อนข้างมีความหมายขึ้นมาหน่อย
ด้วยเหตุนี้ ‘การผ่าคลอดด้วยระบบหุ่นยนต์ดาวินชี’ จึงเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ!
มีดที่บางราวกับปีกจักจั่นกรีดเปิดเปลือกองุ่น ไม่ทำให้เนื้อองุ่นเสียหายเลยแม้แต่น้อย จากนั้นก็กรีดเปิดปากแผลเล็กจิ๋วอย่างระมัดระวัง…
ต่อมาก็ค่อยๆ คีบเมล็ดองุ่นออกมาด้วยกระบวนการที่ละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง!
หนึ่งเมล็ด สองเมล็ด สามเมล็ด!
นี่เป็นองุ่นลูกดกเลยทีเดียว
จากนั้นเฉินชางก็เริ่มเย็บแผล เขาถึงขั้นที่เย็บประสานชั้นเนื้อองุ่นด้วย
ต่อมาก็เย็บเปลือกองุ่น ขั้นตอนนี้เฉินชางตั้งใจมาก เลือกใช้รูปแบบการเย็บด้วยเข็มเสริมความงาม ซ่อนฝีเข็มไว้อย่างดี เย็บตะเข็บต่อตะเข็บ…ถ้าไม่ใช่เพราะเปลือกองุ่นบางเกิน นไป เฉินชางเตรียมจะเย็บสมานแบบพิเศษด้วย
เสร็จสิ้นการผ่าตัด!
เฉินชางยังไม่หนำใจพอ เขาควบคุมแหนบคีบเมล็ดองุ่นขึ้นมา ตัดสินใจจะตั้งชื่อให้พวกมัน
เม็ดแรกที่ออกมาดูโลกก่อนชื่อว่า ผู่ต้า
เม็ดที่สองเรียกว่าผู่เอ้อร์ ไล่กันไปเช่นนี้…
เหอจื้อเชียนและจ้าวลี่ซินที่สังเกตการผ่าตัดอยู่ด้านนอกตะลึงงันตั้งแต่เฉินชางเริ่มกรีดองุ่นเตรียมเอาเมล็ดออกมาแล้ว
ฉากที่ได้เห็นหลังจากนั้นทำให้ทั้งสองตกอยู่ในการคิดทบทวนชีวิตด้วยสีหน้าสับสนอย่างสิ้นเชิง
ผ่าคลอดยังพอเข้าใจได้ แต่นายเขียนอะไรลงบนเมล็ดองุ่นสามเม็ดนั้นกัน
จ้าวลี่ซินมองจนตาแทบค้างแล้ว “หัวหน้าแผนกครับ…หัวหน้าเฉินคนนี้…”
เหอจื้อเชียนส่ายหน้า ถอนหายใจหนักๆ ทีหนึ่ง “เดี๋ยวชินแล้วก็ดีขึ้นเอง บางทีนี่อาจจะเป็น…สัตว์ประหลาดก็ได้!”
เดิมทีเหอจื้อเชียนอยากบอกว่านี่คือพรสวรรค์ แต่คิดทบทวนดูแล้ว นี่ใช่พรสวรรค์เสียที่ไหน เป็นความวิปริตเสียมากกว่า
จ้าวลี่ซินพูดไม่ออกไปนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะตนเป็นคนจับมือสอนเฉินชางทุกขั้นตอนเองบวกกับความเงอะงะในช่วงแรกแล้ว เขาคงนึกว่าหัวหน้าเฉินแกล้งทำตัวเป็นหมูหลอกกินเสือแน น่นอน!
หลังผ่าตัดเสร็จสิ้น เฉินชางเดินออกมา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อุปกรณ์นี้มีประโยชน์จริงๆ เหมาะกับการผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมภายนอกของพวกเรามากครับ!
รองหัวหน้าจ้าว วันนี้คุณมีส่วนช่วยเหลือผมมากจริงๆ ไม่สิ ถือว่าเปิดโลกใหม่ให้ผมเลย แต่ว่า…การควบคุมเครื่องนี้ยังคงยากมากอยู่ดี ผมจะต้องกลับไปคิดทบทวนดูให้ดีๆ!”
ชั่วขณะนั้นจ้าวลี่ซินไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี…
ฉันควรพูดอะไรล่ะ อนาคตอีกยาวไกล ค่อยๆ เรียนรู้ไปงั้นเหรอ
ฉันไม่คู่ควรจะพูด!
หัวหน้าเฉิน ไม่ใช่ผมเปิดโลกให้คุณหรอก
เป็นคุณต่างหากที่เปิดโลกทัศน์ให้ผม จากนั้นทำให้ผมรู้ถึงความแตกต่างระหว่างมีพรสวรรค์กับเป็นสัตว์ประหลาด
จ้าวลี่ซินถอนหายใจเอ่ยไปว่า “หัวหน้าเฉิน คุณ…เยี่ยมยอดจริงๆ!”
เฉินชางหัวเราะ “เพราะรองหัวหน้าจ้าวสอนได้ดี”
หรือว่า…ฉันจะมีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ
พอคิดเรื่องนี้ จ้าวลี่ซินก็ตกอยู่ในห้วงความคิด หรือว่าที่ผ่านมาฉันเผลอมองข้ามพรสวรรค์หลักของตัวเองไป หรือฉันจะสันทัดการสอนให้ความรู้คนอื่นมากกว่า
เพียงแต่ในเวลานี้เอง ลูกศิษย์วัยยี่สิบกว่าๆ คนหนึ่งเดินเข้ามาหาแล้วเอ่ยว่า “อาจารย์ครับ อีกเดี๋ยวจะมีการผ่าตัดเคสหนึ่ง นี่ชาร์ตผู้ป่วยครับ”
คำพูดนี้ดึงสติจ้าวลี่ซินกลับมาอีกครั้ง!
ตื่นเถอะ นายลองดูลูกศิษย์ของตัวเองบ้างว่าเป็นแบบไหน นายยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง
จ้าวลี่ซินพลันกระจ่างขึ้นมา เตรียมจะตะเพิดลูกศิษย์ตัวเองออกจากสังกัดแล้ว
เขาคิดว่าเป็นเพราะลูกศิษย์ที่ถ่วงพัฒนาการของตน
ควรจะรับลูกศิษย์แบบเฉินชางให้มากหน่อย เพราะถึงยังไง…อาจารย์ก็รุ่งได้เพราะความสามารถของศิษย์!
“เฮ้อ…” จ้าวลี่ซินถอนหายใจ “ไปหยิบองุ่นกับเมล็ดองุ่นในห้องมา ดูสิว่าเขียนอะไรไว้”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ไปหยิบองุ่นมารวมถึงเมล็ดทั้งสามด้วย
“เอ๋ นี่…อาจารย์ครับ การเย็บของอาจารย์ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ถูกสิ…เทียบกับที่ผ่านมาดูมีพัฒนาการขึ้นมากเกินไปแล้ว!” ชายหนุ่มทอดถอนใจ “อุหวา แถมสลักเมล็ดด้วย!”
ด้วยประสาทสัมผัสอันเฉียบไวชายหนุ่มพบว่าบนเมล็ดองุ่นเหมือนจะมีตัวอักษรอยู่ “เขียนอะไรไว้เหรอครับ”
หลังพูดจบ เขาก็รับไปหยิบแว่นขยายด้านข้างมาส่อง ตาค้างไปทันที
จ้าวลี่ซินเห็นก็รีบรับไปดูอย่างละเอียด!
นี่มัน…สลักอักษรเหรอ
แถมยังเป็น…ตัวเต็มด้วย!
หัวหน้าเฉิน นี่คุณ…ว่างเกินไปแล้วมั้ง ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ออกมา
แต่ว่าพอพินิจดูอักษรที่สลักไว้อย่างละเอียดกลับทำให้จ้าวลี่ซินตระหนักได้ว่า หัวหน้าเฉินคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดแน่นอน
“นี่คือผลงานสาธิตการผ่าตัดด้วยหุ่นยนต์ของหัวหน้าเฉิน” จ้าวลี่ซินบอกกับลูกศิษย์
ลูกศิษย์มองเฉินชางด้วยแววตาเปี่ยมความเลื่อมใส!
ในใจของบุคลากรแผนกศัลยกรรมทั่วไปหัวหน้าเฉินคนนี้เปรียบเสมือนฮีโร่คนหนึ่ง
“อาจารย์เฉินครับ นี่…เมล็ดองุ่นพวกนี้ขอผมได้ไหมครับ”
“ไม่ได้!” เหอจื้อเชียนเอ่ยตัดบทชายหนุ่มทันควัน พูดไปว่า “นี่คือบทเรียนที่หัวหน้าเฉินสอนให้พวกเรา พวกเราแบ่งกันไปคนละเม็ด ต่อไปจะได้ใช้เตือนใจตัวเอง! เตือนให้ตัวเองพัฒ ฒนาการผ่าตัดให้ยอดเยี่ยมยิ่งขึ้น!”
จ้าวลี่ซินมองหัวหน้าแผนกแวบหนึ่ง รู้แจ้งในทันใด ใช่แล้ว!
ไม่แปลกเลยที่หัวหน้าเฉินจะทำแบบนี้
หัวหน้าเฉินยอดเยี่ยมขนาดนี้ จะทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้ทำไมละ
เป็นคำชี้แนะจากยอดคนนี่เอง!
พอคิดได้เช่นนี้ จ้าวลี่ซินก็อดถอนหายใจไม่ได้
“หัวหน้าเฉิน ขอบคุณมากครับ”
“อาจารย์เฉิน ผมจะพยายามให้เต็มที่ครับ!”
พอเห็นทั้งสามคนพูดจาแปลกๆ แบบนี้ เฉินชางตะลึงไปเล็กน้อย ถึงมีคำแก้ตัวมากมายก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายออกไปอย่างไร…
ผมจะบอกได้ยังไงว่าจู่ๆ ผมก็แค่นึกอยากจะเอาการเย็บเปลือกองุ่นกับการการสลักเมล็ดข้าวสารมาผสมรวมกันเท่านั้น…
เฮ้อ!
ผมลำบากใจมากนะ…
YOU MAY ALSO LIKE
