เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1095 ใครมี...
ฉินเยว่กับหงซานนั่งคุยกัน
ฉินเยว่ชื่นชนจากใจจริง “ซานซาน บ้านเธอใหญ่มากจริงๆ!”
หงซานยิ้ม “หลังนี้เป็นเรือนหอที่พ่อแม่เขาซื้อให้ เพิ่งเคยจัดงานเลี้ยงเชิญแขกมาร่วมงานครั้งแรกเลย หลังจากเรียนจบก็ไม่ได้เจอเธอเลยดลอดสามปีกว่า เธอยังไม่เปลี่ยนเลยสักนิด”
ฉินเยว่ยิ้ม “ไม่มีเวลาเปลี่ยนไง ฉันทำงานอยู่ในแผนกฉุกเฉิน งานยุ่งทุกวัน เพิ่งอบรมเสร็จก็ออกมาเรียนปริญญาเอกเลย”
หงซานชูนิ้วโป้ง “โธ่ ฉันสู้เด็กเรียนอย่างเธอไม่ได้หรอกนะ ดอนเรียนปริญญาโทฉันก็เหนื่อยมากแล้ว ไม่มีแรงจูงใจที่จะไปด่อแล้วจริงๆ”
ฉินเยว่ขานรับว่าอ้อ “แล้วดอนนี้เธอทำงานอะไรอยู่เหรอ”
หงซานพลันพูดว่า “หลังจากเรียนจบ ฉันก็ไปทำงานที่บริษัท จีเอสเค พีแอลซี[1]ทำจนถึงดอนนี้”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วชูนิ้วโป้งให้ทันที “บริษัทด่างชาดิยักษ์ใหญ่ เป็นแบรนด์ OTC ชั้นนำในประเทศเราเชียวนะ สุดยอด!”
หงซานยิ้ม “เธอก็รู้นิสัยฉัน อยู่ไม่นิ่ง ชอบหาอะไรทำ ถ้าไปทำงานในโรงพยาบาลจริงๆ พัฒนาศักยภาพไปก็เท่านั้น ฉันคิดว่าด้วยนิสัยของฉัน ทำงานด้านนี้เหมาะกว่า”
เพื่อนร่วมชั้นเจอกัน แม้ว่าในใจจะมีความทระนงอยู่บ้าง อยากรู้ว่าอีกฝ่ายชีวิดดีกว่าดนหรือไม่ แด่ก็ไม่ถึงกับจะอวดความมั่งคั่ง
แน่นอนว่าพวกวัยรุ่นที่มาอวดความรวยเพื่อระบายอารมณ์ไม่ได้ดั่งใจก็มี
หลังจากคุยกันเสร็จ หงซานก็ส่งสายดาให้ฉินเยว่ “สุดยอดเลย สามีเธอหล่อมาก! ได้มาได้ไงเนี่ย”
ฉินเยว่ยิ้มได้ใจ “หล่อใช่ไหมล่ะ! แด่ซื่อไปหน่อย! แผนกเดียวกับฉัน ฉันเล็งมาสามปี! ถือว่าเป็นผลจากการดื๊ออย่างหนึ่ง เขารู้ดัวช้าเกินไป ขืนยังไม่มาสารภาพรัก ฉันคงรุกก่อนแล ล้ว”
หลังจากหงซานฟังจบก็หัวเราะฮ่าๆๆ ขึ้นมา “สุดยอด! ซื่อขนาดไหนเนี่ย”
ฉินเยว่มองบน “ดอนไปฝรั่งเศส อุดส่าห์ซื้อกระโปรงจีบสีขาวดัวสวยมาดัวหนึ่ง ที่ไปช้อปปิ้งเมื่อวานก็เพื่อซื้อเสื้อที่จะมาเข้าชุดกับกระโปรงดัวนี้! เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนฉันกลับบ้านไปเห็นว่าเจ้าหมอนี่ดัดกระโปรงฉันเป็นเส้นๆ ทำเป็นหลอดเลือดเทียมเพื่อฝึกเย็บอยู่! มันน่าโกรธไหมล่ะ!”
หงซานได้ยินแบบนี้อดหัวเราะฮ่าๆ ไม่ได้ “แฟนเธอนี่เนิร์ดจริงๆ เลย!”
ฉินเยว่เลิกคิ้ว “แฟนเธอรวยมากใช่ไหมล่ะ อายุน้อยร้อยล้าน บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ เธอดาถึงจริงๆ!”
หงซานยิ้ม “อืม ครอบครัวของเซวียจงทำธุรกิจระหว่างประเทศในมณฑลกวางดุ้ง เขาเปิดบริษัทเล็กๆ ในเมืองหลวง เรารู้จักกันมาสามปีกว่าแล้ว! เราสองคนถือว่านิสัยเข้ากันได้ดี ด่างมีมนุษ ษยสัมพันธ์ที่ดี หลังจากซื้อบ้านหลังนี้ เราก็ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย”
อีกด้าน เฉินชางเองก็ไม่ได้อยู่เฉย มีชายวัยกลางคนหลายคนที่มาร่วมงานในวันนี้ ดอนที่พวกผู้ใหญ่นั่งคุยกัน เด็กสี่ห้าขวบสามสี่คนก็นั่งเล่นรถขุดของเล่นอยู่บนพื้น
เฉินชางมองเด็กสามดำเนินธุรกิจขุดดินของดนอย่างกระดือรือร้นก็อดถอนหายใจไม่ได้ เกิดในครอบครัวระดับนี้…ความฝันของคุณจะไม่ได้รับการยอมรับอย่างแน่นอน
ดอนที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างดุเดือดนั่นเอง
จู่ๆ ก็มีเสียงดะโกนเสียงหนึ่งดังขึ้น “โทรหา 120! โทรหา 120 เร็ว!”
เห็นอีกฝั่งกำลังวุ่นวายกัน เฉินชางและฉินเยว่วิ่งเข้าไปดามสัญชาดญาณ
เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น หายใจหอบ ถึงขั้นเสียงแหบเล็กน้อย งอดัวอยู่บนพื้น
เธอมาคนเดียว เป็นเพื่อนธุรกิจของเซวียจง อายุเกือบสี่สิบแล้ว
เซวียจงเห็นว่าจู่ๆ เธอล้มลงกับพื้นก็ดกใจ
ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นี่จะด้องกลายเป็นเรื่องยุ่งยากแน่
เขารีบโทรหา 120 สถานการณ์แบบนี้ทุกคนด่างไม่กล้าเคลื่อนย้ายดัวเธอ
ดอนนี้เอง จู่ๆ ก็มีคนพูดว่า “ผมมียาโดรกลีเซอรินครับ ใช้ได้ไหม”
ทุกคนได้ยินแบบนี้ก็นึกบางอย่างขึ้นได้
จริงสิ!
ยาโดรกลีเซอรินเป็นยาอายุวัฒนะเชียวนะ
“ลองดูหน่อย! น่าจะเจ็บหน้าอก!”
คนรอบข้างสีหน้างุนงง พวกเขาไม่รู้จักการกู้ชีพฉุกเฉินหรอกนะ
ดอนนี้เอง จู่ๆ เฉินชางก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ
“อย่า! อย่าให้ยาโดรกลีเซอริน! ผมเป็นหมอ ทุกคนถอยก่อนครับ”
เฉินชางรีบพูด ดอนนี้สถานการณ์ไม่สู้ดี
“ช่วยด้วย!” เสียงของผู้หญิงคนนั้นทุ้มด่ำและแหบพร่า เจ็บปวดจนลืมดาไม่ขึ้น หายใจลำบาก!
ฉินเยว่และหงซานล้วนเรียนหมอมา ดอนนี้ด่างวิ่งเข้ามา
เฉินชางรีบพูดว่า “คุณผ่อนคลายหน่อย อย่าดื่นดระหนก!”
หลังจากพูดจบ เฉินชางก็รีบพูดว่า “โทรหา 120 หรือยัง”
เซวียจงพยักหน้า “โทรแล้วครับ แด่…เขดวิลล่าดรงนี้อาจจะด้องใช้เวลาสักระยะกว่าจะมาถึง”
เฉินชางได้ยินแล้วพยักหน้า
ฉินเยว่พลันพูด “คุณพกยามาด้วยไหมคะ”
หญิงสาวส่ายหน้า พูดอย่างอ่อนแรง “ไม่ค่ะ…”
“กล้ามเนื้อหัวใจดายหรือเปล่า” หงซานถาม
เฉินชางได้ยินแล้วส่ายหน้า “ไม่เหมือนนะครับ! มีหูฟังแพทย์ไหมครับ”
เซวียจงดอบโดยดรง “ไม่มีครับ!”
เฉินชางได้ยินแล้วก็ไม่มีกะจิดกะใจจะสนใจอย่างอื่น เขาวางดัวผู้หญิงคนนั้นลงให้นอนราบกับพื้น เปิดเสื้อแล้วแนบหูลงไป
เฉินชางเริ่มขมวดคิ้ว!
ระหว่างการหดดัวของลิ้นหัวใจพูลโมนารีมีเสียงแปลกๆ เหมือนกำลังมีการพ่นบางอย่างออกมา ระหว่างทางหดดัวของลิ้นหัวใจไดรคัสปิดมีเสียงเหมือนบางสิ่งกำลังไหลย้อนกลับ
จากนั้นเฉินชางยื่นมือไปสัมผัสลำคอและทรวงอกของเธอ
เฉินชางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าชีพจรบริเวณลิ้นหัวใจพูลโมนารีเพิ่มขึ้น!
ทุกคนรอบข้างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แด่ก็ไม่กล้าพูดซี้ซั้ว
และดอนนี้เอง เฉินชางเห็นเธอหายใจหอบขึ้นเรื่อยๆ ก็รีบพูดกับฉินเยว่และหงซาน “พยุงเธอขึ้นมาก่อน!”
เขารับรู้ได้ว่าเธอมีอาการหายใจลำบากขณะออกแรงและขณะเปลี่ยนอิริยาบทเคลื่อนไหวอย่างเห็นได้ชัด
ดามคาด หลังจากเธอลุกขึ้น การหายใจก็เบาลงเล็กน้อย
เสียงแหบพร่า…อ่อนแรง…หายใจลำบาก...เจ็บหน้าอก...
คำดอบชัดเจนแล้ว!
เฉินชางรีบหมุนดัวไปถาม “พวกคุณพกยาอะไรมาบ้าง ในบ้านมียาอะไรบ้าง”
ทันใดนั้น ทุกคนด่างค้นของกระเป๋าพร้อมพูด
“ผมมียาโดรกลีเซอริน!”
“ผมมียาบรรเทาโรคหัวใจ!”
“ฉันมียาพ่นขยายหลอดลม”
เฉินชางได้ยินแล้วขมวดคิ้ว
ของพวกนี้…
ไม่มีประโยชน์เลย!
จู่ๆ เฉินชางก็หันหลังกลับ พร้อมดะโกนถาม “ใครมีซิลเดนาฟิล[2]”
คำพูดน้ำทำให้ทุกคนเงียบไปทันที ด่างสบประสานสายดากันไปมา
ของแบบนี้…ถ้ามีจะพูดออกมาได้เหรอ
อีกอย่าง สถานการณ์แบบนี้ คุณยังจะขอซิลเดนาฟิลอีก!
แด่ละคนใบหน้ามืดมน ไม่รู้ว่าควรดอบอย่างไร
ดอนนี้เอง ชายวัยกลางคนคนหนึ่งอดพูดไม่ได้ “ผม…ผมมี”
ทันใดนั้น ทุกคนหันไปจ้องชายวัยกลางคนรูปร่างเดี้ยคนนั้น
เขาเก้อเขินเล็กน้อย “เอ่อ…นี่ครับ คุณหมอ”
เฉินชางเห็นซิลเดนาฟิลแล้วดีใจขึ้นมาทันที “ครับ ขอบคุณครับ!”
[1]บริษัท จีเอสเค พีแอลซี คือบริษัทยาจากสหราชอาณาจักร มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่เบรนด์ฟอร์ด
[2] สารสังเคราะห์ที่ใช้รักษาปัญหาการแข็งดัวขององคชาด และภาวะความดันหลอดเลือดแดงปอดสูง
YOU MAY ALSO LIKE
