เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1098 วงการนี้ไม่โดดเดี่ยว!
มื้อกลางวันหลากหลายมาก มีเชฟที่ทำอาหารตะวันตกโดยเฉพาะ รสชาติดีมาก
เฉินชางกินอิ่มก็หามุมในสวนรับการฆ่าเชื้อด้วยรังสีอัลตราไวโอเลต
เด็กชายทั้งสามคนและเด็กหญิงวิ่งเข้ามา
ที่นี่เป็นพื้นหญ้า ตอนนี้ประมาณเดือนพฤษภาคม ดอกไม้ใบหญ้ากำลังผลิบาน มีนกส่งเสียงร้อง กลิ่นดอกไม้หอมโชยปะปนกลิ่นดินโคลน
เฉินชางจิบโซดา หลับตาบนเก้าอี้โยก ถือว่าผ่อนคลาย!
“ว้าว นี่…แมลงสาบเหรอ”
“มีตั้งหลายตัว!”
“ตายหรือยัง”
“ยัง…นายดูสิ ยังขยับอยู่เลย!”
เด็กๆ ที่มีความอยากรู้อยากเห็นไม่รู้ไปเอาแมลงสาบที่กำลังจะตายมาจากไหน หลังจากพิจารณาแล้ว คิดว่าควรจัดงานศพให้พวกมันสักหน่อย
ตอนนี้เอง จู่ๆ เด็กหญิงก็เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินชางอย่างระมัดระวัง ถามเสียงเบา “คุณอาคะ คุณอามีเวทมนตร์ใช่ไหมคะ”
เฉินชางอึ้ง รู้สึกว่าตนควรแกล้งพวกเขาสักหน่อย “ใช่ครับ อามีเวทมนตร์ช่วยชีวิต! ทำให้คนสุขภาพร่างกายแข็งแรง ทำให้คนขี้เหร่กลายเป็นคนสวย!”
เด็กหญิงได้ยินแล้วพลันพูดว่า “งั้น…งั้นคุณอา…ทำให้พวกเขาฟื้นคืนชีพได้ไหมคะ”
เด็กหญิงพูดอย่างไร้เดียงสา
เฉินชางหันมองแมลงสาบพวกนั้นแล้วมองบนทันที
ทว่าเขามองสนามหญ้ารอบๆ ที่เพิ่งถูกตัดแต่งมา แมลงสาบพวกนี้คงจะตายเพราะยาฆ่าแมลง
คิดถึงตรงนี้ จู่ๆ เฉินชางก็เห็นโซดาที่อยู่ข้างๆ ความคิดหนึ่งพลันผุดขึ้นในหัว!
“ได้น่ะ ได้ แต่กลางคืนถึงจะฟื้นนะ!”
หลังจากพูดจบ เฉินชางลุกขึ้น เทโซดาจำนวนไม่น้อยลงบนตัวแมลงสาบ
ในใจแอบคิดว่า ‘เจ้าแมลงสาบ แกจะรอดก็รอดไป ไม่รอดก็อย่ามาโทษฉันนะ!’
ถึงอย่างไร หลังจากแมลงสาบได้รับพิษจากยาฆ่าแมลงก็ใช้น้ำเบกกิ้งโซดาหรือน้ำเกลือสำหรับล้างแผลหนึ่งถึงสองเปอร์เซ็นต์ล้างกระเพาะอาหารได้
แน่นอนว่าเฉินชางไม่มีน้ำเบกกิ้งโซดา แต่…ใช้โซดาแทนได้ไหม
ทรัพยากรมีจำกัด วันนี้แมลงสาบพวกนี้คงยากจะพ้นเคราะห์แล้ว
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางพลันถอนหายใจ
“ตอนนี้อาเทน้ำแห่งชีวิตบนตัวพวกเขาแล้ว จะรอดหรือไม่ ก็แล้วแต่บุญแต่กรรมนะ!’
พูดจบ เฉินชางก็เดินจากไปอย่างเกรียงไกร
ในความเป็นจริง โซดาเป็นเครื่องดื่มที่มีการอัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลงในน้ำดื่มบริสุทธิ์ เติมสารให้ความหวานและรสชาติต่างๆ
ดังนั้นโซดาจึงเป็นสารละลายโซเดียมไบคาร์บอเนตที่เป็นน้ำซึ่งมีความเป็นด่างอ่อนๆ ใช้สำหรับฆ่าเชื้อบาดแผลภายนอกได้ การดื่มโซดาช่วยทำให้กรดเบสในร่างกายมนุษย์สมดุล
เนื่องจากเรากินเนื้อสัตว์และปลาซึ่งเป็นอาหารที่มีความเป็นกรดเป็นจำนวนมากทุกวัน สภาพแวดล้อมในร่างกายมนุษย์จึงมีความเป็นกรดอ่อนเช่นกัน
ดังนั้น เพื่อรักษาสมดุลของกรดเบส จึงดื่มโซดาและรับประทานอาหารที่เป็นด่างได้
แน่นอนว่า ผู้ที่เป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบไม่ต้องดื่มเครื่องดื่มที่มีแก๊ส
…
ตอนประมาณสี่โมงกว่า ทุกคนต่างเดินทางกลับอย่างชื่นมื่น ตอนที่เฉินชางหันมองเด็กชายทั้งสามคนอีกครั้ง จู่ๆ ก็อึ้งงันไป
ทำไมพวกเขาน้ำตานอง
หรือเพราะแมลงสาบสามตัวนั้นตายแล้ว!?
ดูเหมือนว่าแผนการช่วยชีวิตด้วยโซดาของผมจะพังทลายแล้ว
แต่…ถ้าพวกมันรอด…ก็ไม่รู้ว่าเซวียจงจะแค้นผมหรือเปล่า
ตอนออกจากคฤหาสน์ เฉินชางรู้สึกว่าวันนี้ได้กินอิ่มดื่มอิ่มแล้ว และพักผ่อนเพียงพอแล้วด้วย จู่ๆ เฉินชางก็รู้สึกว่าซื้อคฤหาสน์สักหลังก็ไม่เลว
ชีวิตคนมีเงินน่าเบื่อจริงๆ!
ตอนกลับ ฉินเยว่ขับรถ เฉินชางนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างๆ เปิดโมเม้นท์ในวีแชท แอบเลิกปิดกั้นฉินเยว่
ถ้าปิดกั้นนานเกินไปโดนจับได้ขึ้นมาแย่แน่
และเขาโพสต์โมเม้นท์ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เธอคงไม่เข้าไปดูหรอกมั้ง
ทว่าเขากลับเห็นคนมากดไลค์โมเม้นท์เยอะมาก
และหลายคนตัดสินใจลองทำตาม!
หวังทง “พรุ่งนี้ลองดู!”
สวีจื่อหมิง “ผมเจอกระโปรงจีบของลูกสาวแล้ว เป็นผ้าโพลีเอสเตอร์”
หลิวฉวน “ผมอยู่เมืองอันหยาง เพิ่งผ่าตัดเสร็จ! กลับบ้านไปจะลองเลย!”
…
เห็นหลายคนอยากลองทำตาม จู่ๆ เฉินชางก็ถอนหายใจ “วงการนี้ไม่โดดเดี่ยว!”
เขาตัดสินใจว่า พรุ่งนี้ไปทำงานจะต้องเป็นวันที่สุดยอด เขาจะไปถามสวีจื่อหมิงว่าเมื่อวานเขาฝึกเย็บเป็นอย่างไรบ้าง
วันถัดมา เฉินชางรีบไปโรงพยาบาลแต่เช้า
เห็นเพียงเหล่าหม่าที่ขอบตาดำท่าทางกริ้วโกรธเดินมา
เฉินชางอึ้งไปทันที “เอ๊ะ หัวหน้าทีมหม่า เมื่อคืนเวรดึกเหรอ ทำไมขอบตาดำขนาดนี้”
หม่าเยว่ฮุยหรี่ตา จ้องเฉินชางอย่างขึ้งโกรธจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อเฉินชางเสียเดียวนี้ “เมื่อคืนผมนอนที่โรงพยาบาล!”
เฉินชางได้ยินแบบนี้ก็ถอนหายใจ “หัวหน้าหม่าทำหน้าที่ดีจริงๆ”
หม่าเยว่ฮุยสีหน้ามืดมน “ผมถูกภรรยาไล่ออกมาต่างหาก!”
เฉินชางอึ้งไปทันที “ปัญหา…ครอบครัวเหรอครับ”
หม่าเยว่ฮุยส่ายหน้า “ผมแค่ทำกระโปรงจีวองชี่พังไปตัวหนึ่งเอง เมื่อวานซักผ้าทั้งวัน ตกดึกไล่ผมมานอนที่แผนกฉุกเฉินอีก คุณนี่มัน จงใจแกล้งกันชัดๆ!”
เฉินชางได้ยินแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที!
หม่าเยว่ฮุยถลึงตาใส่เฉินชาง “คุณยังมีความสุขได้อยู่เหรอ”
เฉินชางตกใจ “เปล่านะครับ คุณเห็นผมมีความสุขเหรอ”
หยางเจี๋ยเดินเข้ามา “หมอเฉิน ท่าทางมีความสุขจังเลยนะ!”
เฉินชางหัวใจกระตุกวูบ ชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ
เหล่าหม่าโกรธจนตะเบ็งเสียงออกมา “ผมอุตส่าห์เชื่อใจคุณ คุณกลับมีความสุขบนความทุกข์ของผม!”
เฉินชางรีบปฏิเสธ “หัวหน้าทีมหม่า อย่าเข้าใจผิดนะครับ คุณลองคิดดู การฝึกผ่าตัดเมื่อวานทำให้คุณพัฒนาขึ้นไหม เย็บไวขึ้นหรือเปล่า”
เหล่าหม่าได้ยินประโยคนี้ก็ชะงักไป
ถ้าพูดจากใจจริง ก็ไวขึ้นไม่น้อย!
“ไวขึ้น!”
เฉินชางปรบมือ “ไวขึ้นก็ดีแล้ว คุณคิดว่าการช่วยชีวิตคนคนหนึ่งเทียบได้กับกระโปรงตัวหนึ่งเหรอ”
เหล่าหม่าพยักหน้า “ก็จริง! แต่…”
เฉินชางพูดต่อว่า “งั้นคุณคิดว่าหลอดเลือดเทียมแพงขนาดนั้น คุณจะมีโอกาสได้ฝึกตามอำเภอใจแบบนี้เหรอ”
เหล่าหม่าอึ้งงันไป พยักหน้าอีกครั้ง “ก็จริง…”
เฉินชางถอนหายใจ “แบบนี้ก็ทำถูกแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
เหล่าหม่าจ้องเฉินชาง “แต่ ทำไมผมถึงยังไม่มีความสุขเลย”
เฉินชางได้ยินประโยคนี้ก็อดพูดไม่ได้ “เอาอย่างนี้ หัวหน้าทีมหม่า ผมจะสอนวิธีคุณเอง เมื่อคืนหลังจากเย็บเสร็จ คุณถ่ายรูปไว้ไหม”
เหล่าหม่าพยักหน้า “ถ่ายไว้ครับ!”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ! งั้นยิ่งดีเลย คุณโพสต์ลงโมเม้นท์ในวีแชท อย่าลืมถ่ายให้ติดแบรนด์กระโปรงของภรรยาด้วย แล้วคุณก็ใส่ข้อความไปว่า เพื่อให้ผมได้ฝึกการเย็บหลอดเลือดเที ยม ภรรยาได้ยกกระโปรงจีวองชี่ให้ผม! จำไว้ว่า เบื้องหลังของผู้ชายที่ประสบความสำเร็จทุกคน ล้วนมีผู้หญิงที่มีแต่ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน!”
เหล่าหม่าเอามือตบหน้าผากตัวเอง “วิธีที่ดี!”
เฉินชางโน้มน้าวต่อ “มา โพสต์เดี๋ยวนี้เลย ผมเชื่อว่าภรรยาคุณได้เห็นเร็วเท่าไร ผลลัพธ์ก็ยิ่งดีเท่านั้น!”
YOU MAY ALSO LIKE
