เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1099 เลือดสีชมพู!
หลังจากเหล่าหม่าโพสต์ในโมเม้นท์วีแชทเสร็จก็อดหัวเราะฮ่าๆ ไม่ได้
เฉินชางเองก็หัวเราะตาม
เหล่าหม่าชะงัก “ทำไมคุณหัวเราะอย่างชั่วร้ายแบบนี้”
เฉินชาง “คุณไม่รู้สึกว่า…เรื่องราวของคุณเลียนแบบได้เหรอครับ”
เหล่าหม่าอึ้ง!
เข้าใจขึ้นมาทันที!
เหล่าหม่าตบโต๊ะ “คุณหมายความว่า…ไม่ได้เป็นการขอโทษ แต่…เป็นการทำให้คนอื่นเลียนแบบการกระทำของผม? แล้ว…แบ่งปันความเจ็บปวดกันงั้นหรือ”
เฉินชางมองเหล่าหม่าอย่างพอใจ รีบตัดบท “แบ่งปันความเจ็บปวดอะไรกันครับ คุณลองคิดดูให้ดี เรื่องนี้ทำประโยชน์ให้กับประชาชนและมาตุภูมิอย่างแท้จริง เรียกว่าแบ่งปันความเจ็บปวดได ด้อย่างไร นี่เรียกว่าแบ่งปันประสบการณ์ที่ทำให้ประสบความสำเร็จต่างหาก! ถึงเวลานั้นหมอเย็บหลอดเลือดทุกคนของเราจะมีความชำนาญในการผ่าตัดเปลี่ยนหลอดเลือด ดีขนาดไหน!”
เหล่าหม่าอึ้ง มองเฉินชางพร้อมพูดอย่างจริงจัง “เฉินชาง ผมค้นพบว่า คุณร้ายกาจขึ้นทุกวัน! แต่…ผมชอบ ฮ่าๆๆ…”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองสบตากันพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหัวเราะฮ่าๆ กันขึ้นมา
จู่ๆ ก็รู้สึกว่าวันนี้ลมพัดแรงมาก
…
เพิ่งเปลี่ยนเวรกันเสร็จ สายฉุกเฉินก็ดังขึ้น
“เด็กหญิงวัยสิบห้าปีคนหนึ่ง จู่ๆ ก็เกิดอาการช็อกหมดสติ เนื่องจากมีอาการปวดท้องส่วนบนและอาเจียนระหว่างให้น้ำเกลือที่คลินิก ขณะนี้อยู่ระหว่างการเดินทาง และจะถูกส่งตัวภายในสิ บนาที”
สายนี้ทำให้เฉินชางและเหล่าหม่ากลับสู่ภาวะปกติทันที รีบพูดว่า “เตรียมความพร้อมสำหรับการกู้ชีพ!”
เหล่าหม่าพูดอย่างเป็นห่วง “เป็นผลข้างเคียงจากการให้น้ำเกลือหรือเปล่า”
เฉินชางพยักหน้า ตัดความเป็นไปได้นี้ออกไม่ได้!
ระดับของคลินิกแตกต่างกันไป เด็กสาวเข้าโรงพยาบาลเพราะปวดท้องอาเจียน จะต้องสันนิษฐานว่าเป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบอย่างแน่นอน เคสที่เกิดผลข้างเคียงหลังใช้ยาแก้อักเสบและยาปฏิช ชีวนะเยอะมาก ถึงแม้จะไม่ใช่อาการแพ้ ก็อาจเป็นผลข้างเคียงจากการให้ยาอื่นๆ…
ทั้งสองคิดได้แบบนี้ก็เริ่มเตรียมตัว
ตอนนี้เหมียวเกาจวินผู้รับผิดชอบคลินิกก็ตามมาด้วย เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ลนลาน
หมอที่เปิดคลินิกสมัยนี้ ใครบ้างที่จะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้
แม้ระวังแค่ไหน อยู่ในวงการนี้ก็ต้องมีผิดพลาด ทุกคนต่างกลัวว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ ถึงอย่างไรอุบัติเหตุทางการแพทย์ครั้งหนึ่ง การจ่ายค่าชดเชยหลักแสนถึงหลักล้านเป็นเรื่องที่เก กิดขึ้นบ่อยครั้ง
ทว่า เหมียวเกาจวินเองก็ประสบการณ์โชกโชน เขาที่เปิดคลินิกมานานถือว่าอยู่เป็น ตามญาติคนไข้มาถึงโรงพยาบาลอย่างเด็ดเดี่ยว
ถ้าเกิดปัญหาขึ้น จ่ายค่าชดเชยก็จบ!
พูดตามตรง เหมียวเกาจวินไม่ได้กลัวเรื่องการจ่ายค่าชดเชยเลย
ถึงอย่างไรคนที่เปิดคลินิกในเมืองหลวง รายได้ต่อปีไม่ถึงล้านก็คงไม่ใช่แล้ว
สิ่งที่เขากลัวคือการขึ้นศาล เสื่อมเสียชื่อเสียง ถูกเพิกถอนใบประกอบวิชาชีพแพทย์
แม้จะหาคนช่วยสมัครจนขึ้นทะเบียนใหม่ได้ แต่…ในช่วงที่ผ่านมา เมืองหลวงมีความเข้มงวดในการตรวจสอบมากขึ้นเรื่อยๆ
ใบประกอบวิชาชีพของเหมียวเกาจวินได้มาไม่ง่ายเลย เขาที่จบการศึกษาจากโรงเรียนด้านสุขภาพเสียแรงไปมากกว่าจะมาถึงวันนี้
เขามาศูนย์ฉุกเฉินกับญาติคนไข้ด้วยตัวเอง คอยดูแลทุกฝีก้าวเพื่อให้ญาติคนไข้ไม่เอาเรื่อง
ทว่าตอนนี้เด็กสาวหมดสติอยู่ พ่อแม่ก็ร้อนใจจนไม่มีสติตั้งนานแล้ว ไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจเหมียวเกาจวินหรอกนะ
เฉินชางและหม่าเยว่ฮุยเห็นว่ารถพยาบาลมาถึงแล้ว ก็รีบสั่งให้เปลี่ยนเตียง
หมอแผนกฉุกเฉินบันทึกสถานการณ์ หม่าเยว่ฮุยพลันถามว่า “เกิดอะไรขึ้นครับ”
แม่ของเด็กสาวชื่อเหวยหย่าอวี้ “คุณหมอคะ วันนี้หลังจากที่เธอตื่นนอนก็กินเค้กบราวน์ชูการ์สองสามชิ้นและดื่มนม แต่ระหว่างทางไปโรงเรียนเธอก็เริ่มปวดท้อง! ตอนแรกฉันคิดว่าเธอแ แกล้ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะเหงื่อเต็มหน้าผาก เลยรีบพาเธอไปหาหมอที่คลินิกแถวบ้าน!”
เหวยหย่าอวี้พูดจบก็ชี้ไปที่เหมียวเกาจวิน “เขาบอกว่าอาจจะกระเพาะและลำไส้อักเสบ อาหารเป็นพิษ จึงให้น้ำเกลือไป แต่คิดไม่ถึงว่าครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ลูกสาวฉันปวดท้องกว่าเดิ ม ดูกระสับกระส่าย ฉันเห็นว่าสถานการณ์ดูผิดปกติ จึงรีบโทร 120 แต่เพิ่งโทรได้ไม่นาน ลูกสาวฉันก็หมดสติไป”
เหวยหย่าอวี้พูดถึงตรงนี้ก็มองเหมียวเกาจวินอย่างเย็นเยียบ แม้ไม่ได้พูดจาไม่ดี แต่…สายตาได้บ่งบอกแล้ว
ถึงอย่างไร ถ้าลูกสาวเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ แน่นอนว่าปัญหาไม่ใช่แค่เรื่องเงินแล้ว
ระหว่างทางที่เด็กสาวถูกเคลื่อนย้ายมาถึงห้องฉุกเฉิน เฉินชางจ้องเจ้าอ้วนคนนี้
จะเป็นผลข้างเคียงจากการให้น้ำเกลือจริงหรือ
หม่าเยว่ฮุยรีบถามว่า “คุณให้น้ำเกลืออะไรไป”
เหมียวเกาจวินเรียบเรียงคำพูด “ที่ผมให้คือลีโวฟลอกซาซิน[1]เป็นยาต้านการอับเสกแบบควิโนโลน[2]ไม่จำเป็นต้องทดลองกับผิว และผมถามคนไข้แล้วว่าแพ้ยาชนิดนี้หรือเปล่าครับ”
ตอนนี้สิ่งที่เหมียวเกาจวินต้องทำคือพิสูจน์ว่าตนไม่ผิด
หม่าเยว่ฮุยซักประวัติคนไข้ ส่วนเฉินชางพาเด็กสาวเข้าห้องฉุกเฉินไป
“ทำคลื่นไฟฟ้าหัวใจ!”
“เครื่องติดตามสัญญาณชีพ”
เสี่ยวเคอดำเนินการอย่างเร่งรีบ
เด็กสาวคนนี้อวบอ้วน ถือว่าน่ารักดี
เฉินชางไม่ได้คิดไร้สาระ เขากำลังพิจารณาอีกหนึ่งปัญหาหนึ่ง!
เป็นผลข้างเคียงจากการให้น้ำเกลือจริงหรือ
มีความเป็นไปได้อื่นหรือไม่!
ปฏิกิริยาจากการให้สารเข้าเส้นเลือดเกิดขึ้นได้จริง เช่น คลื่นไส้ อาเจียน ปวดศีรษะ เวียนศีรษะ กระสับกระส่ายเป็นต้น ในกรณีที่รุนแรง อาจเกิดอาการต่างๆ เช่น หมดสติ ความดันโลหิตลดลง ง ระบบหายใจล้มเหลว และเสียชีวิตได้
ทว่าคนไข้มีประวัติการปวดช่องท้องอยู่แล้ว
ตอนนี้จะตัดความเป็นไปได้เหล่านี้ออกไม่ได้!
ไม่นานคลื่นไฟฟ้าหัวใจก็ออกมา ปกติ!
เพิ่งเชื่อมจอภาพคลื่นไฟฟ้าหัวใจ เฉินชางก็รีบพูดว่า “เจาะเลือด ตรวจโรคทั่วไป การทำงานของตับไต…และระดับอะไมเลสในเลือด[3]”
เสี่ยวเคอลุกไปตามเฉิงหยีมาเจาะเลือด
และตอนนี้เอง จู่ๆ พยาบาลที่เจาะเลือดก็อึ้งงันไป!
“หมอเฉิน คุณดู!”
เฉินชางหันไปก็เห็นเลือดหลอดแรกที่เจาะออกมากลับเป็นสีชมพู!
พอเห็นฉากนี้ ทุกคนต่างตะลึง
เหล่าหม่าที่เพิ่งเข้ามาก็ตกใจเช่นกัน
เฉินชางพูดต่อ “เจาะอีกหลอด!”
ยังคงเป็นสีชมพู!
ทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เลือดสีชมพูหรือ
เกินจริงไปหรือเปล่า
แต่เห็นได้ชัดว่า เรื่องที่เกินจริงกว่ายังรอทุกคนอยู่
ตอนนี้เอง พยาบาลฝึกงานที่ถือเลือดหลอดแรกพลันพูดว่า “หัวหน้าหม่า หมอเฉิน พวกคุณดู เลือด…เลือดแข็งตัวแล้ว…”
พยาบาลฝึกงานจ้องหลอดในมือตนอึ้ง พูดอย่างเหม่อๆ “ฉัน…ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ…”
ทุกคนอึ้งงันไป!
สถานการณ์แบบนี้จะตรวจอย่างไร อุปกรณ์ต่างๆ คงจำแนกไม่ได้
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
เฉินชางพูด “เอาเลือดมา ผมขอดูหน่อยครับ!”
พยาบาลฝึกงานรีบพยักหน้า
เฉินชางรับมาดูแล้วขมวดคิ้วทันที “นี่…ไขมันเหรอ หัวหน้าทีมหม่า เตรียมถ่ายเลือด”
เหล่าหม่าเองก็เข้าใจทันที สีหน้าเปลี่ยนไป หันไปตะโกนว่า “ติดต่อแผนกธนาคารเลือด เตรียมถ่ายเลือด ดำเนินการเปลี่ยนถ่ายเลือด!”
[1] ลีโวฟลอกซาซิน ยาในกลุ่มยาปฏิชีวนะ มีฤทธิ์ในการต่อสู้และยั้งยับเชื้อแบคทีเรียภายในร่างกาย
[2] ยาต้านการอับเสกแบบควิโนโลน ออกฤทธิ์ยับยั้งกระบวนการสังเคราะห์สายรหัสพันธุกรรมของเชื้อแบคทีเรียซึ่งมีการใช้อย่างแพร่หลายในโรคติดเชื้อที่พบบ่อยในร้านยา
[3] ระดับอะไมเลสในเลือด อะไมเลสเป็นเอมไซม์ที่ตับอ่อน และต่อมน้ำลายผลิตขึ้นมาเพื่อช่วยย่อยคาร์โบไฮเดรต การตรวจนี้จะวัดปริมาณของอะไมเลสในเลือด ปัสสาวะ ซึ่งเป็นน้ำที่อยู่ระ ะหว่างเนื้อเยื่อที่หุ้มช่องท้อง และด้านนอกของอวัยวะช่องท้อง