เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1130 พวกคุณทำไม่ได้ล่ะสิ? แต่ผมทำได้!

หลี่ข่ายเหงื่อตก แต่ห่าวจวินรองอธิการบดีมหาวิทยาลัย
ชิงหวาที่นั่งข้างๆ เหงื่อตกยิ่งกว่า!
พวกเขาไม่ได้รู้จักเฉินชางมากนัก จึงรู้สึกกังวลกับ
พฤติกรรมห่ามๆ ของเฉินชาง
หลี่ข่ายอดคิดไม่ได้ว่า นี่เป็นบรรยายเวทีสุดท้ายของพิธี
แต่งตั้งแล้วนะ ขออย่าให้เด็กนั่นทำฉันขายหน้าเลย!
เขาหันไปมองหวังทงและซุนกว่างอวี่ที่สนิทกับเฉินชาง
เห็นทั้งสองคนมองหน้ากันปริบๆ สีหน้ามึนงง เห็นได้ชัดว่า
กำลังสับสนอย่างหนัก!
ไม่ใช่แค่พวกเขา!
คนอื่นๆ ที่มาร่วมฟังการบรรยายอย่างเหอจื้อเชียนและ
สวีจื่อหมิง ในหัวก็ยังปรากฏเป็นหน้าจอแจ้งเตือนสีฟ้า
เหมือนกัน…
เดิมทีพวกเขาคิดว่าอาจารย์เฉินมาแหวกแนว พูดถึง
เรื่องมาร์แฟนซินโดรม สร้างแรงบันดาลใจให้คนหนุ่มสาวเกิดความรับผิดชอบ หรือพูดเรื่องการผ่าตัดเปลี่ยนหลอดเลือด
ใหญ่ที่ล้ำหน้า
มีไพ่ในมือตั้งเยอะแยะนี่
คนที่เปลี่ยนหลอดเลือดใหญ่ได้ทั่วทั้งร่างในประเทศจีน
นับได้ไม่เกินสองมือ การถ่ายทอดเรื่องราวแบบนี้น่าตื่นเต้น
จะตาย!
แต่น่าเสียดายที่พวกเขาพบว่า พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ
อาจารย์เฉินเลย…
เฉินชางเห็นผู้ฟังต่างพูดคุยกันไม่หยุดปากก็อดพูดขึ้นมา
ไม่ได้ “ถูกต้องแล้วครับ ผมคิดมานานจนตัดสินใจว่าผม
ควรจะพูดถึงอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่ทุกคนต้องใช้ตราบใดที่เป็น
ศัลยแพทย์ นั่นคือคีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลครับ!”
พูดจบ PPT ก็เลื่อนมาถึงภาพที่สอง เป็นภาพคีมสำ หรับ
จับเข็มเย็บแผลธรรมด๊า ธรรมดา แต่มือคู่นั้นช่างสวยงาม เฉิน
ชางค่อนข้างพอใจกับรูปถ่ายรูปนี้มาก วิธีการควบคุมแบบ
ธรรมดา คลาสสิกมาก!ทีแรกทุกคนคิดว่าเขาจะย้อมแมวขาย แต่คิดไม่ถึงว่าจะ
เป็นคีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลจริง!
ทันใดนั้น เสียงบทสนทนาก็ดังขึ้นกว่าเดิม
ศาสตราจารย์ที่เพิ่งได้รับตำแหน่งมาหยกๆ ต่างจ้องมอง
เฉินชางอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
เจ้าหนุ่มนี่มัน…แสบนักนะ
ที่นี่คือวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยนเชียวนะ นักเรียน
เคยเจอแต่ศาสตราจารย์เก่งๆ ทุกเมื่อเชื่อวัน ถ้าคิดจะสยบ
พวกเขา ทำไมถึงไม่โชว์งานส่วนตัวของตัวเองออกมาล่ะ
บรรดานักศึกษาเริ่มผิดหวังยิ่งขึ้น
เดิมทีพวกเขาคิดว่าเฉินชางจะพูดถึงเรื่องเจ๋งๆ หรือไม่ก็
เอาเนื้อหาตอนชิงตำแหน่งประธานสมาคมมาพูดก็ได้
คิดไม่ถึงว่าจะพูดเรื่องคีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลเนี่ยนะ
คนส่วนใหญ่เริ่มหัวเสีย
บางคนถึงกับคิดว่าเฉินชางดูถูกพวกเขา ถึงได้มา
หลอกลวงพวกเขาตามใจชอบอันที่จริง ผู้อำนวยการวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยน
หลี่ข่ายเองก็กังวลเรื่องนี้อยู่เช่นกัน
ดังนั้นเขาจึงมองไปเฉินชางด้วยความร้อนรุ่มใจ
ทว่าเฉินชางกลับสงบนิ่ง ผู้ช่วยจางหย่วนที่อยู่ข้างๆ มอง
เหล่านักศึกษาชั้นนำที่อยู่เบื้องล่าง ก็อดคลี่ยิ้มแสนลึกลับไม่ได้
เจ้าเด็กพวกนี้ไร้เดียงสาชะมัด!
เฉินชางเริ่มต้นแนะนำอย่างช้าๆ
“อุปกรณ์จับเข็มเย็บแผลเป็นอุปกรณ์วินิจฉัยโรคทั่วไป
ประสิทธิภาพการใช้งานสูง แต่สิ่งที่ผมอยากจะถามคือ
พวกคุณใช้คีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลเป็นกันจริงๆ หรือเปล่า
ครับ”
คำถามดังกล่าวสะกิดให้ทุกคนฉุนกึก นี่แกกำลังดูถูกใคร
อยู่!
ใครเขาใช้คีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลไม่เป็นล่ะ
ปกติการผ่าตัดไหนก็ต้องเย็บแผลทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง
ไล่ตั้งแต่บาดแผลเล็กๆ ไปจนถึงหลอดเลือด ระบบ
ทางเดินอาหาร เส้นเอ็น เส้นประสาท ฯลฯ ทั้งหมดทั้งมวลนี่หนีไม่พ้นการเย็บแผลทั้งนั้น
ในตอนนนี้เอง คนที่นั่งด้านล่างก็เริ่มทนไม่ไหว!
“ได้สิ!”
“ทำไมจะไม่ได้!”
“พูดอะไรที่มันมีสาระหน่อยเถอะ!”
…
ศาสตราจารย์คนอื่นๆ เห็นดังนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที
โชคดีที่พวกเขาไม่เอา PPT ที่สอนในคาบเรียนมายำเละเทะ
ไม่งั้นคงตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่
หลี่ข่ายเองยังถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ส่ายหน้า
แล้วเงยหน้ามองเฉินชาง แต่กลับเห็นเพียงความสงบเยือกเย็น
ของเขา ราวกับควบคุมทุกอย่างได้ในกำมือ
ทว่าในตอนนี้เอง เฉินชางก็พูดต่อ “จริงเหรอครับ”
พูดจบ เฉินชางก็เลื่อน PPT ไปยังสไลด์ถัดไป แล้วเอ่ย
ถาม “งั้นแผลแบบนี้ต้องเย็บยังไงครับ”
เฉินชางขึ้นรูปภาพบาดแผลภายนอกนักศึกษาด้านล่างมองดูภาพถ่ายแล้วตอบงึมงำ “ก็
ใช้เข็มเย็บไง!”
ทำให้เกิดความปั่นป่วนขึ้นทันที
ทว่าในตอนนี้เอง เหล่าศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ใน
ห้องประชุมต่างขมวดคิ้วมุ่น
เพราะบาดแผลนี้ถึงแม้จะดูธรรมดา แต่อันที่จริงแล้ว
เวลารักษากลับค่อนข้างยุ่งยาก เนื่องจากทิศทางสอดเข็ม
ค่อนข้างแปลก…
เฉินชางยังฉายภาพต่อไป
“แล้วแบบนี้ต้องเย็บยังไงครับ”
พูดจบ ก็ฉายภาพต่อ…
หลังจากเปิดภาพไปหลายภาพติดต่อกัน ฝูงชนเบื้องล่าง
ต่างก็เงียบกริบ!
เพราะพวกเขาพบว่า การเย็บแผลที่พวกเขาเห็นว่า
เป็นเรื่องสามัญธรรมดา ตอนนี้กลับดูยากขึ้นกว่าที่เคย
เฉินชางยังไม่หยุด เขาฉายภาพต่อไป “ครับ นี่เป็น
หลอดเลือดในช่องท้อง ผมให้เวลาพวกคุณในการเย็บหลอดเลือดสองนาที พวกคุณจะเย็บยังไงครับ
นี่คือเส้นเอ็น ต้องเย็บแผลยังไงไม่ให้เกิดพังผืดเกาะครับ
นี่คือระบบทางเดินอาหาร จะทำยังไงไม่ให้เกิดแผลทะลุ
ครับ”
…
คำถามของเฉินชางซับซ้อน และยากขึ้นเรื่อยๆ คนที่
อยากจะพูดในตอนแรก ตอนนี้กลับเงียบเป็นเป่าสาก
แม้ศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านล่างก็ยังคิ้วผูกโบว์
พูดไม่ออกสักคน!
เพราะความยากของแผล หลังๆ นั้นแม้แต่พวกเขาก็ยัง
เย็บไม่ได้!
ไม่ว่าจะเป็นการเย็บแผลหลอดเลือดอย่างรวดเร็วและ
แม่นยำ หรือการเชื่อมกระเพาะอาหารและลำไส้ที่ความยาก
สูง หรือแม้แต่การทำให้เส้นเอ็นไม่เป็นพังผืด…
พวกเขาไม่มีทางทำได้เลย!
ทันใดนั้น ทั่วทั้งห้องประชุมต่างเงียบงัน ไร้เสียง!
ทุกคนจ้องไปที่เฉินชางบนเวทีเห็นเขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ ว่า “พวกคุณทำไม่ได้ ถูกไหมครับ”
“แต่ผมทำได้!”
เพียงประโยคเดียว ทำเอาหลี่ข่ายอยากจะตีคนขึ้น
มาโดยไม่มีเหตุผล!
ทำให้ผู้ฟังเบื้องล่างทั้งหมดหนังศีรษะชาวาบ
ทำให้นักศึกษาทุกคนกำหมัดแน่น อยากจะปีนขึ้นไปทุบ
หัวไอ้คนอวดดีนี่ให้ตายสักที
ฉินเยว่หดศีรษะลงอย่างอดไม่ได้ กลัวว่าคนอื่นจะจำ ได้
ว่าเธอคือภรรยาของเฉินชาง!
โคตรอันตรายเลย
แล้วเฉินชางก็พูดต่อ
“ทำไมล่ะครับ? เป็นเพราะพรสวรรค์หรือ
เป็นเพราะผมทุ่มเทกว่าพวกคุณหรือ
ไร้สาระ! ไม่ใช่ทั้งคู่นั่นแหละครับ!
พวกคุณไร้เดียงสาถึงขั้นที่คิดว่า ความเร็ว ความแม่นยำ
ในการเย็บแผล รายละเอียดยิบย่อยในการเย็บแผลพวกนั้นจะเปลี่ยนไปได้ด้วยความพยายามของพวกคุณเท่านั้นเหรอ
ครับ
ไม่ครับ!
ไม่มีทางแน่นอน!
วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อบอกพวกคุณว่าทำไม!”
พูดจบ เฉินชางก็ลุกขึ้น ยืนอยู่บนเวทีพร้อมกับ
ไมโครโฟน ชี้ไปยัง PPT บนหน้าจอใหญ่ แล้วพูดต่อ “ต่อไป
ตามผมให้ดีนะครับ อย่าสะดุดเด็ดขาด!”
จางหย่วนในฐานะผู้ช่วย เตรียมตัวกดเปลี่ยน PPT
แล้วเฉินชางก็โพล่งขึ้นมาว่า “วันนี้หัวข้อที่ผมจะพูด คือ
วิธีการใช้คีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผลอย่างถูกต้องครับ!
ทุกคนดูสิครับ ภาพแรก วิธีรักษานั้นแสนจะธรรมดา แต่
มันจะธรรมดาจริงๆ หรือ พกวคุณลองดูสภาพโดยรวมของ
ข้อมือ คีมสำ หรับจับเข็มเย็บแผล เข็มโดยรวมสิครับ ทั้งหมด
เป็นหนึ่งเดียวกันหรือไม่?”
ในชั่วขณะนี้เอง ทุกคนคล้ายจะถูกเฉินชางปลุกขึ้นมา
ต่างคนต่างจ้องมองภาพถ่ายตาเขม็ง คิ้วขมวดแน่นหนึ่งนาทีให้หลัง ในที่สุดก็มีบางคนเข้าใจขึ้นมาแล้ว!
เหล่าศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญกลั้นหายใจ วิเคราะห์
ครุ่นคิดอย่างเอาจริงเอาจัง!
หลังจากผ่านครู่หนึ่ง พวกเขาก็ฟื้นคืนสติกลับมา รู้สึก
ใจเต้นโครมครามขึ้นกว่าเดิม!
รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพ!
พวกเขาตระหนักแล้วว่าวันนี้เป็นวันที่จะเปลี่ยนชีวิตของ
พวกเขา