เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1132 นี่ฉันส่งเสริมหน้าที่การงานของสามีเกินไปงั้นเห ร

เมื่อได้ยินความคิดเห็นของนักศึกษาอายุรศาสตร์ เฉิน
ชางก็อดขำไม่ได้
อายุรศาสตร์?
ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจอายุรศาสตร์เลย ตั้งแต่เอกซเรย์
ไปจนถึงทดสอบ จากการตรวจร่างกายไปจนถึงการใช้ยา
ปฐมพยาบาล เฉินชางมีความรู้เป็นกระบุง
ตอนนี้ใกล้ถึงช่วงปิดงานแล้ว พวกหลี่ข่ายและห่าวจวิน
ต่างขึ้นเวทีเพื่อช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้กับเฉินชาง
เพราะสุดท้ายแล้วเฉินชางก็เป็นศัลยแพทย์ ไม่ใช่แพทย์
อายุรศาสตร์ การให้เขาพูดเกี่ยวกับอายุรศาสตร์นั้นเป็นการ
สร้างความลำบากใจให้กับเขาไม่ใช่หรือ
หลี่ข่ายอดพูดขึ้นไม่ได้ ” ‘คีมจับเข็มเย็บแผลของผม’
น่าทึ่งมาก ในฐานะแพทย์อายุรกรรม ผมยังรู้สึกอึ้งเลย
ศาสตราจารย์เฉิงช่างเข้าใจศัลยศาสตร์อย่างลึกซึ้งจริงๆ!แค่คีมจับเข็มเย็บแผลเล็กๆ อันเดียว ยังบอกเล่าอะไรได้
ตั้ง
มากมาย”
แต่ก่อนที่หลี่ข่ายจะพูดจบ นักศึกษาหลายคนเบื้องล่างก็
เริ่มไม่พอใจ!
“เราต้องการฟังบรรยายของอายุรศาสตร์!”
“ใช่! ผอ.หลี่ คุณก็เป็นแพทย์อายุรกรรม คุณทำแบบนี้ได้
ยังไง”
เนื่องจากการประชุมใกล้จะสิ้นสุดลง ทุกคนจึงค่อนข้าง
ตื่นตัว
เมื่อได้ยินคำพูดของนักศึกษาเบื้องล่าง หลี่ข่ายก็ไม่โกรธ
แต่กลับยิ้ม
แต่ถึงกระนั้นเขาก็คิดว่าทุกคนกำลังสร้างความ
ลำบากใจให้กับเฉินชางอยู่ดี
เขายิ้มและพูดขึ้นว่า “ทุกคนกำลังทำให้หมอเฉิน
ชางลำบากใจนะ เขาเป็นแค่ศัลยแพทย์ ต่อไปเขาคงไม่กล้า
มาอีกแล้ว”
ทันใดนั้นทุกคนหัวเราะออกมาหลังจากพูดจบ หลี่ข่ายก็หันไปมองเฉินชาง
“ศาสตราจารย์เฉินชาง ทุกคนตื่นเต้นมากเลยนะครับ คุณว่า
ยังไง”
เห็นนักศึกษาต่างกระตือรือร้น เฉินชางรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง
จริงๆแล้ว การเป็นที่ต้องการและได้รับการยอมรับนั้น
ชวนให้รู้สึกมีความสุขจริงๆ
เฉินชางยิ้มออกมา “ขอบคุณนักศึกษาทุกคนที่
ให้ความสำ คัญกับผม ถ้างั้นผมจะทำตามที่ทุกคนต้องการ
ครับ”
หลี่ข่ายอดหันไปมองเฉินชางและถอนหายใจไม่ได้ เจ้า
เด็กนี่ยังอ่อนหัดเกินไป
ขุดหลุมฝังตัวเองเข้าแล้ว
ทันใดนั้น เสียงปรบมือก็ดังสนั่นหวั่นไหว
ในตอนนั้นเอง เฉินชางพูดต่อว่า “แต่อายุรศาสตร์ก็
มีเนื้อหามากมาย เอาอย่างนี้ดีไหมครับ ทุกคนมาเลือกกัน
ดีกว่าว่าอยากฟังเรื่องอะไร เรื่องไหนคะแนนโหวตสูงสุด เราก็
จะพูดเรื่องนั้น! ดีไหมครับ”คำพูดของเฉินชางทำเอาทุกคนงุนงง บรรยากาศกลับมา
เงียบกริบอีกครั้ง
หลี่ข่ายจ้องมองเฉินชางด้วยความตกตะลึง นี่ไม่ใช่การ
ขุดหลุมฝังตัวเองตรงไหน นี่มันขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!
อายุรกรรมและศัลยกรรมเป็นสองศาสตร์ที่แตกต่างกัน
โดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าจะมีจุดร่วมกันหลายจุด แต่ความสามารถ
ของมนุษย์ก็มีจำ กัดอยู่ดี
และการกระทำของเฉินชางในครั้งนี้ชักจะน่ารำคาญแล้ว
!
ตอนนี้สายตาของบรรดาหมอที่มองเฉินชางเต็มไปด้วย
ความสงสาร เจ้าเด็กโง่โดนชมจนหน้ามืดแล้วสินะ
เคยได้ยินแต่เรื่องคนเมาเหล้า เมาออกซิเจน เพิ่งเคย
เห็นคนเมาเสียงปรบมือ!
แต่นักศึกษาไม่ได้คิดเช่นนั้น ทุกคนมีความสุขและ
ตื่นเต้นมาก!
คำพูดของเฉินชางทำให้ทุกคนในงานมีชีวิตชีวาขึ้นมา
คะแนนโหวตสูงสุด?ชายหนุ่มทุกคนต่างยิ้มอย่างมีเลศนัย หึๆๆ!
หญิงสาวก็ไม่น้อยหน้า ต่างคนต่างมองเพื่อนสนิทข้างๆ
คิกคักๆ…
หลี่ข่ายมองดูฉากนี้และรู้สึกผิดขึ้นมาทันใด
เขาถอนหายใจ รู้สึกเหมือนเป็นคนยื่นพลั่วให้เฉินชางขุด
หลุมฝังตัวเอง…
รู้สึกผิดต่อศาสตราจารย์เฉินจริงๆ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่ข่ายก็มองดูนักศึกษาที่เต็มไปด้วย
ความกระตือรือร้น รู้สึกตัวว่านี่เป็นโอกาสทองที่จะเพิ่ม
คะแนนนิยมของเขาในหมู่นักศึกษา!
หันไปมองเฉินชาง รู้สึกว่า เอาเถอะ ถ้าจำ เป็นก็ต้องขาย
ละวะ!
หลี่ข่ายกัดฟันพูดเสียงดังว่า “เอาอย่างนี้ดีไหม เรา
จะเพิ่มเวลาเตรียมตัวให้หมอเฉินอีกหน่อย อืม…เอาเป็นหนึ่ง
เดือนก็แล้วกัน!
หนึ่งเดือนหลังจากนี้ เราขอเชิญหมอเฉินมาเป็นวิทยากร
พิเศษที่วิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยนอีกครั้ง เพื่อมอบบทบรรยายสุดพิเศษเกี่ยวกับอายุรกรรมให้กับทุกคน! แต่ครั้งหน้า
หมอเฉินจะต้องโซโล่นะครับ!
ต่อไปนี้วิทยาลัยของเราจะจัดกิจกรรมบรรยายพิเศษทุก
เดือน ฝ่ายวิชาการของเราจะเปิดแอปพลิเคชันสำ หรับการ
โหวต ทุกคนสามารถเขียนชื่อวิชาที่อยากฟังมากที่สุดลงบนแอ
ปเพื่อลงคะแนนได้เลยครับ
จากนั้นเมื่อถึงสิ้นเดือน เราจะเชิญผู้เชี่ยวชาญที่
เกี่ยวข้องมาบรรยาย ทุกคนคิดว่าอย่างไร”
ยังต้องคิดอีกเหรอ
พวกเขาต้องพอใจอยู่แล้ว!
หมอเหมือนกับผู้ประกาศข่าวที่เลือกบรรยายได้ตามใจ
แบบนี้ มีหรือจะไม่ชอบ
อยากฟังอะไรก็กดเลือกได้เลยงั้นเหรอ
จะมีวิทยาลัยไหนอิสระกว่านี้อีก!
ในชั่วพริบตา ความนิยมของหลี่ข่ายก็พุ่งสูงขึ้น
เขามองดูนักศึกษาที่โห่ร้องด้วยความพึงพอใจเขามองเฉินชางด้วยความรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย แต่เห็น
ว่าเฉินชางไม่มีท่าทีตกใจใดๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
คิดแล้วหลี่ข่ายก็จ้องหน้าเฉินชางแล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง
ว่า “ศาสตราจารย์เฉินครับ จดหมายแนะนำที่คุณให้ผมเขียน
ผมจะเขียนให้ดีที่สุดเขียนด้วยลายมือผมเอง!”
เฉินชางตกตะลึง ก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ “ขอบคุณครับ
ผอ.หลี่”
เมื่อหลี่ข่ายเห็นท่าทางของเฉินชาง ก็รู้สึกผิดขึ้น
มาในทันที
เฮ้อ!
ยังเด็กอยู่แท้ๆ ไม่เกินไปหน่อยเหรอ
โชคดีที่หม่าเยว่ฮุยและหลี่เป่าซานไม่อยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้น
ทั้ง
สองคงจะตบหน้าเขา ยืนกรานจะให้เฉินชางคว้าโอกาสได้
คุยโม้แบบนี้
ชีวิตมีแต่พวกตัวตลก!
น่าเสียดายที่ผู้อำนวยการหลี่นั้นยังเด็กและไร้เดียงสา
เกินไปหลังจากเฉินชางลงจากเวที อธิการบดีห่าวก็ได้
กล่าวสรุปงาน
ก่อนอื่น อธิการบดีห่าวแสดงความยินดีกับ
ศาสตราจารย์ทั้งหลาย และกล่าวชมเชยการบรรยายครั้งนี้
โดยเฉพาะเฉินชางที่เขากล่าวชื่นชมเป็นพิเศษ กล่าวว่า
เขาเป็นผู้ผสมผสานศาสตร์การแพทย์และสรีรกลศาสตร์
เข้าด้วยกัน เป็นบุคคลตัวอย่างของสมัยใหม่!
อธิการบดีห่าวยังแสดงความสนใจในตัวเฉินชางอีกด้วย!
เฉินชางได้แต่อ่อนน้อมถ่อมตนรับคำชมเชยจาก
อธิการบดีห่าว
เพราะอย่างไรเสีย ม้าดีก็มีอยู่ทั่วไป แต่ยอดอาชานั้นหา
ยาก!
ในงานเลี้ยงตอนเย็น ฉินเยว่ได้รับสิทธิพิเศษในฐานะ
ครอบครัวของผู้บรรยาย
เมื่อหลี่ข่ายมองเห็นฉินเยว่ เขาก็เพิ่งรู้ว่าเฉินชางเป็น
ลูกเขยของวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยนเรื่องนี้ทำให้หลี่ข่ายกินอะไรก็ไม่อร่อย รู้สึกเหมือนถูก
ตอกย้ำความรู้สึกผิด
เขาจึงหาโอกาสไปนั่งข้างๆ เฉินชางแล้วกล่าว “หมอเฉิน
เอาแบบนี้ดีไหม ลองมาทำวิจัยที่วิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยู
เนี่ยนของเราดูสิ เดี๋ยวเราจะมอบใบประกาศนียบัตร
ดุษฎีบัณฑิตให้ คุณว่าไง”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเฉินชางก็เป็นประกายขึ้น
มาทันที!
เขาพบว่าหมอหลี่เป็นคนที่ดีสุดๆ!
ไม่เพียงแต่ให้เวทีเขาได้แสดงฝีมือ แต่ยังอาสา
เขียนจดหมายแนะนำให้ แถมจะมอบใบประกาศนียบัตร
ดุษฎีบัณฑิตของวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยนให้เขาอีก
ต่างหาก
นี่…นี่มันดีเกินไปแล้ว!
ทันใดนั้น เฉินชางก็สูดหายใจลึกๆ รู้สึกตื่นเต้น
แต่เมื่อเห็นเฉินชางไม่พูดอะไร อธิการบดีห่าวก็พูดขึ้นว่า
“ผมคิดว่าหมอเฉินมีพื้นฐานทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมน่าจะร่วมมือกับชิงหวาพัฒนาการแพทย์อย่างเช่นคีมสำ หรับเข็ม
เย็บแผล อะไรเทือกๆ นั้นได้
นี่ก็เป็นเรื่องที่มีคุณูปการต่อมวลมนุษยชาติ!
ใช่แล้ว ชิงหวายินดีต้อนรับหมอเฉิน เราอยากเชิญหมอ
เฉินมาเป็นศาสตรจารย์ของเราด้วย”
ฉินเยว่มองผู้อำนวยการทั้งสองคนด้วยความงุนงง
กะพริบตาปริบๆ เธอจ้องมองเฉินชางอยู่นาน และหยิบ
โทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่องดูตัวเอง
ทันใดนั้น เธอก็ฉุกคิดถึงเรื่องหนึ่ง…
หรือว่า…เธอจะส่งเสริมหน้าที่การงานของสามีเกินไป?