เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1166-2 ใช้ความสามารถกำจัดศัตรู
การผ่าตัดยังคงดำเนินต่อไป!
แต่ในห้องทำงานกลับเงียบกริบ
ทุกคนต่างจ้องภาพการผ่าตัดบนหน้าจอ แม้แต่อาหารในถ้วยยังรู้สึกว่าไร้รสชาติแล้ว
ตอนนี้เอง จู่ๆ หงเซิงก็ขมวดคิ้วพูด “มุมมองนี้ดีเกินไปแล้ว”
ตอนนี้เองทุกคนจึงตระหนักได้ว่า เฉินชางผ่าตัดด้วยการส่องกล้องอยู่
ในใจของหมอทุกคนกระตุกวูบทันที!
จริงสิ พวกเขาเพิ่งจะตระหนักได้ว่า นี่ไม่ใช่การผ่าตัดทั่วไป แต่เป็นการผ่าตัดด้วยการใช้กล้องส่อง
การผ่าตัดภายใต้เลนส์กล้องจะไม่รู้สึกถึงความลึก ตอนที่ทำความสะอาด ในขณะที่ต้องรักษาความแม่นยำ เขายังทำได้ความราบรื่นขนาดนี้ ถือว่ายากมากจริงๆ!
“เทคนิคผ่าตัดนำเนื้อตายและสิ่งแปลกปลอมออกนี่สุดยอดเกินไปแล้ว”
“ใช่ อย่างน้อยผมก็สู้ไม่ได้”
หงเซิงอดพูดไม่ได้ “อย่าว่าแต่ทุกคนที่อยู่ที่นี่เลย ผมคิดว่าหัวหน้าของเราก็ไม่แน่ว่าจะมีทักษะแบบนี้หรือเปล่า!”
“จริงครับ!”
หลังจากเซวียตงได้ยินประโยคนี้ มือที่กำแน่นก็สั่นเล็กน้อย
ประโยคนี้ของหงเซิงเหมือนทำให้เขาพ่ายแพ้ในทันที ความหมายก็คือ ทุกคนในนี้อย่าแข่งกับเฉินชางเลย แม้แต่หัวหน้าของเราก็อาจจะสู้เขาไม่ได้
หลังจากได้ยินประโยคนี้ เซวียตงไม่พอใจมาก
คำพูดของทุกคนถึงขั้นราวกับกำลังบอกว่าตนไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเฉินชาง ไม่ต้องไปแข่งกับเขาแล้ว!
คนโง่ก็ดูออกว่าแม้การผ่าตัดนี้เป็นเพียงแค่การผ่าตัดเอาเนื้อตายและสิ่งแปลกปลอมออกทั่วไป แต่ทุกรายละเอียดได้รับการจัดการอย่างแม่นยำและถูกต้อง
ทุกคนเริ่มรอคอยการผ่าตัดหลังจากนี้!
ไม่นาน พอผ่าตัดเอาเนื้อตายและสิ่งแปลกปลอมออกไปในระดับหนึ่ง ในภาพ เฉินชางเริ่มวิเคราะห์ว่าจะจัดการการอุดตันของหลอดเลือดดำสมองอย่างไร
ตอนที่ทุกคนกำลังรอคอยนั่นเอง จู่ๆ เฉินชางก็หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาแทงผ่านเนื้อเยื่อ เส้นประสาทและหลอดเลือด!
ทุกคนเห็นฉากนี้ต่างตะลึง เริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที ศาสตราจารย์เฉินใจกล้าเกินไปแล้ว แทงมีดเข้าไปแบบนี้เลยหรือ
เขาจะทำอะไรกันแน่
จู่ๆ หงเซิงก็ตาเป็นประกายขึ้นมา เขาพอรู้อาการของคนไข้ หลังจากเห็นฉากนี้ หงเซิงประหลาดใจเล็กน้อย ตอนแรกคุยกันว่าจะผ่าตัดทำทางเบี่ยง[1]ไม่ใช่หรือ
เขาจะทำอะไร
จู่ๆ เขาก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง จึงรีบพูดว่า “เฉินชางจะสลายลิ่มเลือด!”
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนอึ้งงันไป พลันเงยหน้าขึ้นมองการผ่าตัดในขั้นตอนนี้ เฉินชางจะรักษาเส้นเลือดที่อุดตันด้วยการสลายลิ่มเลือดหรือนี่แต่ทำแบบนี้ความเสี่ยงสูงเกินไปหรือเปล่า
ใช้มีดผ่าตัดแทงทะลุระหว่างหลอดเลือดและเส้นประสาท…
กล้ามากจริงๆ!
“เก่งมาก! ศาสตราจารย์เฉินเก่งเกินไปแล้ว”
หงเซิงยังคงประหลาดใจ “ทำไมไม่ใช้การผ่าตัดทำทางเบี่ยงล่ะ”
“คงคำนึงถึงการอุดตันซ้ำของคนไข้ล่ะมั้ง”
“หรืออาจจะเพราะ…”
ทันใดนั้น ทุกคนเริ่มอธิบายแทนเฉินชางขึ้นมา
ถ้าเฉินชางอยู่ที่นี่ คงอายจนหน้าแดงและพูดอย่างกระมิดกระเมี้ยนว่า “ความจริงเพราะผมทำทางเบี่ยงไม่เป็น…”
ทว่า แม้เฉินชางจะพูดแบบนี้ก็คงไม่มีใครเชื่อ
การผ่าตัดยังคงดำเนินต่อ แต่เหมือนว่าลิ่มเลือดยังไม่สลาย ทุกคนพลันกังวลขึ้นมา
ตอนนี้เอง เฉินชางก็ถือแหนบและอุปกรณ์ดูดเริ่มดำเนินการ!
ชั่วขณะนี้ ทุกคนต่างมึนงง!
“ทำความสะอาดเส้นเลือดที่อุดตันหรือ”
“ใช่! เป็นการกำจัดลิ่มเลือดที่อุดตัน! กล้าเกินไปแล้ว!”
ทันใดนั้น เฉินชางก็เปลี่ยนวิธีการผ่าตัดอีกครั้ง ทำให้ทุกคนอึ้งงันไป
“พื้นที่การผ่าตัดมีจำกัด…เขาคนเดียวจะทำได้อย่างไร”
“ไม่ใช่สิ คุณดูมือทั้งสองข้างของศาสตราจารย์เฉิน!”
“แม่ง…มือคู่นี้คล่องแคล่วเกินไปหรือเปล่า”
“สลายลิ่มเลือดและทำความสะอาดเส้นเลือดที่อุดตัน เป็นความคิดที่ดีมาก”
……
เห็นภาพหลังจากนี้ เซวียตงก็ลุกพรวด!
เห็นเพียงเขาเบิกตาโพลงมองฉากนี้เหลือเชื่อนี้ ครู่ใหญ่ก็พูดอะไรไม่ออก
สำหรับเซวียตงในตอนนี้ การผ่าตัดของเฉินชางเหมือนใช้ความสามารถกำจัดศัตรู
ต่างกันเกินไปแล้ว!
ต่างจนเซวียตงไม่คู่ควรจะเป็นคู่แข่งของเฉินชางแล้ว!
ระหว่างที่ทุกคนกำลังสะเทือนใจ เซวียตงรู้สึกว่าตนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ความรู้สึกเย็นยะเยือกบางอย่างซึมออกมาจากในกระดูกตรงแผ่นหลัง เย็นวาบเป็นระลอก
เขาดูการผ่าตัดของเฉินชางต่อไม่ไหวแล้ว รีบลุกขึ้นวิ่งออกไป
เขาปรารถนาจะหนีออกจากที่นี่อย่างแรงกล้า ไม่อยากดูการผ่าตัดของเฉินชาง
ทุกคนหันมองเซวียตงแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนใจ!
จนกระทั่งมาถึงห้องเวร เซวียตงรีบเอาน้ำเย็นล้างเม็ดเหงื่อบนใบหน้าของตนเอง แต่กลับค้นพบว่าไรผมตรงขมับสองข้างของตนเปียกโชกแล้ว…
เขารีบล้างหน้าด้วยน้ำเย็น อยากสลัดภาพการผ่าตัดของเฉินชางออกจากหัว!
ทว่า…ไม่ว่าจะส่ายหัวอย่างไร การผ่าตัดของเฉินชางก็เหมือนฝันร้ายที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขา!
เซวียตงนั่งอยู่บนเตียงอย่างหมดอาลัยตายอยาก ในปากพึมพำ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!
ยิ่งอิจฉา ความเจ็บปวดก็ยิ่งรุนแรง!
เซวียตงยิ่งเกลียดเฉินชาง ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นก็ยิ่งสลัดไม่หลุดเช่นกัน
เขาไม่ได้โง่ เขาตระหนักได้อย่างชัดเจนว่าการผ่าตัดของเฉินชางเหนือกว่าตน ถึงขั้นที่เหนือกว่าพ่อของตน และไม่มีทางที่ตนจะเอาชนะได้!
จู่ๆ เขาก็นึกถึงรางวัลศัลยแพทย์ระบบประสาทหวังจงเฉินแห่งประเทศจีนประจำปีนี้
ไม่ได้นะ!
จะให้เฉินชางเข้าร่วมไม่ได้เด็ดขาด!
เซวียเจิ้งเริ่นพ่อของเขาเป็นประธานสมาคม เขาจะต้องปฏิเสธการเข้าร่วมของเฉินชางได้อย่างแน่นอน
ทว่าตอนนี้เอง เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น
เซวียตงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากำลังจะรับสาย แต่…เขารู้สึกว่ามือของเขาสั่นไม่หยุด!
เซวียตงตกใจ รีบโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งโดยไม่สนว่าใครโทรมา
เพราะ…
มือของเขาสั่นอยู่!
นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น
สำหรับศัลยแพทย์ มือสั่นเท่ากับการสูญเสียอาชีพทันที
ชั่วขณะนี้เซวียตงลนลานแล้วจริงๆ!
ใบหน้าของผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในหัวของเขา…
เกิดอะไรขึ้น
ทำไมมือสั่นขนาดนี้
เขากลัวจริงๆ…
ผ่านไปครู่ใหญ่…
ตอนที่เซวียตงกำลังจะใจสลาย มือก็หยุดสั่น แต่เขายังกลัวอยู่
ถ้ามือสั่นตอนผ่าตัดจะทำอย่างไร
ทันใดนั้น เซวียตงทรุดนั่งลงบนเตียงในห้องเวร จ้องเพดาน...สายตาล่องลอย
ทว่าตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เซวียตงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูแล้วชะงักไป เป็นหญิงสาวที่ตนเพิ่งออกเดตด้วยในช่วงนี้ และยังเป็นนักศึกษาด้วย เชื่อฟังกว่าหมี่ตี้มาก ไม่ติดเขาจนเกินไป
“มีอะไร”
“คิดถึงคุณไงคะ”
“ผมทำงานอยู่ครับ!”
“คืนนี้ล่ะ”
เซวียตงส่ายหน้า “ผมมีธุระ!”
ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี
“เจอกันคืนนี้นะคะ ฉันคิดถึงคุณ ฉันจองห้องไว้ที่เคมปินสกี้ คุณมานะคะ เอากล้องถ่ายรูปมาด้วยได้”
เซวียตงอึ้ง “ได้ครับ”
“ค่ะ ฉันรอคุณนะคะที่รัก คืนนี้ฉันมีเซอร์ไพรส์!”
พูดจบก็วางสายไป
เซวียตงนั่งเงียบอยู่ตรงนั้นครู่ใหญ่
ตอนทำงานช่วงบ่าย เซวียตงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว การผ่าตัดของเฉินชางกระทบกระเทือนจิตใจของเขามาก!
ทรมานอยู่ตั้งนานกว่าจะเลิกงาน
หลังจากเลิกงานเขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปเอารถ
ความจริงวันนี้เป็นวันเกิดของภรรยาเขา แต่…ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับนัดคืนนี้
……………………………………..
[1]ผ่าตัดทำทางเบี่ยง คือการทำทางเบี่ยงเสริมหลอดเลือดบริเวณที่ตีบหรือตันทำให้เลือดผ่าน