เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1195 เสียงแหบเสียงแห้ง
แพทย์เจ้าของไข้กับแพทย์ประจำบ้านต่างกันมาก
ความแตกต่างนี้ไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะเป็นแพทย์เจ้าของไข้หรือไม่ แต่ขึ้นอยู่กับว่าโรงพยาบาลจะจ้างคุณเป็นแพทย์เจ้าของไข้หรือไม่
ถ้าได้เป็นแพทย์เจ้าของไข้ สิ่งที่ชัดเจนที่สุดคือเงินเดือนและสวัสดิการจะเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
แม้คุณจะยังเขียนชาร์ตผู้ป่วยเหมือนเดิมทุกวัน แต่…คุณได้เงินเยอะขึ้น!
สวัสดิการเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน!
ทุกคนได้ยินคำพูดของเฉินชางแล้วหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมาทันที
“แม่ง ชางเอ๋อร์เก่งเกินไปแล้ว”
“ลูกพี่เฉินยิ่งใหญ่เกรียงไกร!”
“หัวหน้าเฉินกล้าหาญมาก!”
……
ทุกคนจากโรงพยาบาลอันดับสองต่างดีใจขึ้นมา คนรอบข้างมองคนกลุ่มนี้อย่างอิจฉา
ผู้ชายคนนั้นจะบอกว่าเฉินชางขี้โม้ แต่…คิดอยู่ตั้งนานก็ไม่ได้พูดออกมา
เพราะเรื่องนี้ เฉินชางไม่จำเป็นต้องโม้!
ปีหน้าเขาก็จะเป็นหัวหน้าของตึกฉุกเฉินโรงพยาบาลอันดับสอง เป็นหัวหน้าของตึกทั้งแปดชั้นแล้ว รับสมัครแพทย์เจ้าของไข้เข้ามาสักสองสามคนไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร
ถ้าถามว่าเขามีสิทธิ์อะไรที่จะทำแบบนี้น่ะหรือ
ก็เพราะเขายังมีพ่อตาเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลอันดับสองอีกด้วยน่ะสิ!
ทันใดนั้น…
ผู้ชายคนนั้นรู้สึกอิจฉาขึ้นมา…
เฉินชางมองชายหนุ่มที่อยู่ไกลๆ พร้อมเผยรอยยิ้มจนเห็นฟันอันขาวสะอาดบนล่างทั้งสิบหกซี่
ชายคนนั้นไฟสุมทรวง!
……
ในสนามสอบมีผู้คุมสอบหลายคน เป็นทีมผู้คุมสอบที่ประกอบด้วยอาจารย์และเจ้าหน้าที่ระบบการแพทย์ของวิทยาการคอมพิวเตอร์ซินหัว
ด้านนี้ กลุ่มเจ้าหน้าที่ของเมืองอันหยางต่างรวมตัวกันหารือขึ้นมา
“ได้ยินข่าวที่เฉินชางจะเข้าร่วมการทดสอบระดับกลางของปีนี้หรือยัง!”
“จริงหรือ ฮ่าๆๆๆ ฉันไม่เห็นเขามาช่วงหนึ่งแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้าหมอนั่นจะเข้าร่วมการทดสอบระดับกลาง”
“ใช้ได้เลย ไม่เจอเขามานานแล้ว”
“เดี๋ยวลองดูว่าเฉินชางเป็นกลุ่มที่เท่าไร เราไปดูกันสักหน่อย”
“เป็นความคิดที่ดี!”
เพราะหัวหน้าพวกนี้เป็นผู้คุมตระเวน ไม่จำเป็นต้องคุมสอบ เวลาจึงค่อนข้างยืดหยุ่น พอยืดหยุ่นขึ้นมา ก็จะมีเวลา พอมีเวลา ก็จะทำเรื่องไร้สาระ
หลังจากผ่านจุดตรวจ เฉินชางก็มานั่งประจำที่ของตนเองในห้องเรียน
รอเริ่มการทดสอบ...
เฉินชางถอนหายใจเบาๆ รู้แบบนี้เมื่อครู่นี้จะไม่คุยโว ตอนนี้เพิ่งนั่งลง เขาก็ลืมแนวทางปฏิบัติและความแตกต่างของยาในโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังแล้ว
แล้วก็…เบตาบล็อกเกอร์[1]นั่นมีอะไรนะ
เฉินชางลนลานขึ้นมา!
ในใจลนลานไม่เหลือสภาพ!
แบบนี้จะไหวหรือ
ผมยังไม่ทันเริ่มสอบเลยก็ลืมหมดแล้ว
ต้องไปให้เสี้ยวรุ่นฟางแก้ผลสอบให้จริงๆ หรือ
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางรู้สึกว่าตนคงจะหน้าแดงถึงตูด
น่าอายเกินไปแล้ว
ช่างเถอะ!
จางซันเฟิง[2] กล่าวไว้ว่า ลืมไปแล้วก็เท่ากับเชี่ยวชาญแล้ว สู้!
ดังนั้น เฉินชางเปิดคอมพิวเตอร์อย่างชำนาญ ป้อนรหัสผู้เข้าสอบ รอเวลาเริ่มการทดสอบอย่างเป็นทางการ
เฉินชางรู้สึกว่าตนทนรอให้ถึงเวลาสอบแทบไม่ไหวแล้ว
การทดสอบเริ่มขึ้น!
วิชาแรกเวลาแปดโมงถึงสิบโมง เป็นการทดสอบความรู้พื้นฐาน
ทั้งหมดนี้เฉินชางถือว่าทำได้
ถึงอย่างไร พื้นฐานตอนมหาวิทยาลัยของเฉินชางก็ค่อนข้างแน่น และเขาก็ไม่เคยทิ้งความรู้พื้นฐานเลย
ตอนทำข้อสอบ ถือว่าค่อนข้างราบรื่น!
ทว่า…พอถึงวิชาที่สอง เฉินชางเริ่มกดดันขึ้นมา!
การสอบวิชาชีพที่เกี่ยวข้อง
อืม แม้บอกว่าเป็นวิชาชีพที่เกี่ยวข้อง แต่…ผู้คุมสอบไม่ได้บอกว่าถ้าไม่ใช่วิชาชีพที่เกี่ยวข้องของตนจะสอบไม่ได้
อย่าถามเลย!
ถามก็จะเท่ากับล้ำเส้น!
ทันใดนั้น ชีวิตอันมีความสุขของเฉินชางก็จบลงแต่เพียงเท่านี้
ตอนนี้เอง ผู้คุมตระเวนทยอยประจำที่ มาถึงห้องสอบที่ 1012
หัวหน้าและผู้เชี่ยวชาญสิบกว่าคนเดินเข้ามา
หลังจากเข้ามา ทุกคนเดินวนรอบหนึ่งอย่างเป็นจริงเป็นจัง
ทว่า…
หลังจากเดินมาถึงด้านหลังเฉินชาง ทุกคนต่างหยุด
ตอนนี้เอง!
เฉินชางกำลังลังเลกับข้อสอบปรนัยข้อหนึ่ง!
จะเลือกอย่างไรดี
เลือกข้อที่ยาวที่สุดหรือ
หรือว่าเลือกข้อที่ใหญ่ที่สุดใน ABCD
ยากทุกทางเลย!
ตอนนี้เอง จู่ๆ เสียงกระแอมเสียงหนึ่งได้ขัดจังหวะความคิดของเฉินชาง
เฉินชางหันไปมองก็ตกใจ!
แม่งเอ๊ย!
ทำไมข้างหลังมีผู้คุมสอบเยอะขนาดนี้
พวกคุณมากดดันผมหรือ
เฉินชางแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
อีกอย่าง…ทำไมพวกเขาหน้าคุ้นขนาดนี้
คนที่กระแอมเมื่อครู่นี้ คือหยางเสี่ยวหมิง หัวหน้าแผนกระบบทางเดินหายใจโรงพยาบาลอันดับสองไม่ใช่หรือ
และยังมีหัวหน้าแผนกศัลยกรรมอีกหลายคน
เฉินชางอยากร้องไห้จริงๆ เลย พวกคุณเสพติดการดูผมผ่าตัดก็ช่างเถอะ เสพติดการดูผมทำข้อสอบด้วยหรือ
รู้สึกว่าผมทำผิดแล้วตลกมากหรือ
เฉินชางมองข้อสอบปรนัยข้อนี้อย่างจนปัญญา
เริ่มลังเลขึ้นมา
จะแสร้งทำเป็นไม่เกรงกลัวและเลือกลวกๆ โดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ หรือควรพิจารณาให้ละเอียดดี
ตอนนี้เอง จู่ๆ หยางเสี่ยวหมิงกระแอมสองที
เฉินชางมองหยางเสี่ยวหมิงก็เห็นเขาส่งสายตาให้
เฉินชางเข้าใจทันที!
เลือก B หรือ
เฉินชางตัดสินใจลองเลือก A!
เสียงกระแอมดังขึ้นอีกครั้ง
ยังคงเป็นสองที!
เฉินชางหน้าแดงขึ้นมาทันที
ขืนยังไม่เลือก B ก็คงไม่ได้แล้ว
เฉินชางคิดได้แบบนี้ก็เลือก B ทันที
ตามคาด…
ไม่มีเสียงกระแอมดังมาจากด้านหลังอีก
ตอนนี้ในที่สุดเฉินชางก็มั่นใจแล้ว
โธ่เฮ้ย!
เกือบลืมเลย!
ทีมสนับสนุนมาแล้ว!
ฮ่าๆๆๆๆ!
ข้อต่อไปก็ทำไม่ได้!
คัก!
เสียงกระแอมปริศนาดังขึ้น
A!
ใช้ได้ๆ!
หลังจากการทดสอบจบลง เฉินชางออกจากห้องเรียน รู้สึกจิตใจผ่อนคลายและมีความสุข
อารมณ์ดีมาก!
การสอบในวันนี้ราบรื่นมาก
ด้วยความรู้สึกผิด เฉินชางถึงขั้นแก้ให้ผิดไปหลายข้อ
คะแนนเต็มงั้นหรือ
เฉินชางคิดว่าไม่ดี
แน่นอนว่าที่เฉินชางทำไม่ได้ก็มีแค่ไม่กี่ข้อ
แม้สอบด้วยตัวเอง เขาก็ผ่านอยู่แล้ว
หลังจากการทดสอบในวันแรกจบลง เฉินชางออกจากห้องก็ขอบคุณพวกผู้เชี่ยวชาญ
พยักหน้าและส่งสายตาที่เข้าใจกันเองให้กัน
จากนั้นก็เดินออกไป!
ดังคำที่ว่า สู้จนตัวตาย ไม่ชนะไม่หวนกลับ
หลังจากพวกหัวหน้าจากไป ก็กลับห้องทำงาน
“เหล่าหลี่ คืนนี้เรากินอะไรดี” หัวหน้าที่เสียงแหบแห้งคนหนึ่งอดถามไม่ได้
“ยังจะกินอะไรอีก! ดื่มน้ำลูกสํารอง[3]สักหน่อยเถอะ ผมกระแอมจนเสียงแหบแล้ว!” เหล่าหลี่พูดเสียงแหบ
“จริงด้วย!”
“ไปดื่มชาบ้านผมกัน!” เสียงอันแหบแห้งอีกเสียงพูดขึ้น
“ไปๆๆๆ! ผมเจ็บคอมาก...”
พวกหัวหน้าเสียงต่ำกันหมด คุยกันด้วยเสียงอันแหบแห้ง
ทว่าทุกคนเหมือนจะมีความสุขมาก
เหมือนทำการใหญ่อะไรมา
หลังจากออกจากห้องสอบ เฉินชางก็รอทุกคน
“หัวหน้าเฉิน สอบได้ไหม”
เฉินชางยิ้ม “ก็ดีครับๆ แค่ผ่านก็พอใจแล้ว”
ทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จักต่างทักทายเฉินชาง
ถึงอย่างไรหัวหน้าเฉินก็เป็นคนมีสัจจะ!
ระบบการแพทย์ก็โยกกันไปมาแบบนี้แหละ เปลี่ยนตำแหน่งเป็นเรื่องที่ปกติมาก ไม่แน่ว่าจะได้ไปอยู่ใต้บังคับบัญชาของหัวหน้าเฉิน
สานสัมพันธ์ไว้เนิ่นๆ ดีกว่า
“ครับ! หัวหน้าเฉินต้องผ่านอยู่แล้ว ผ่านการสอบข้อเขียนไปได้ การสอบสัมภาษณ์ยิ่งไม่มีปัญหา!”
[1]เบต้า บล็อกเกอร์ เป็นยาลดความดันชนิดหนึ่ง ออกฤทธิ์ผ่านทางระบบประสาท โดยยับยั้งผลของการกระตุ้นของ Adrenalin หรือ Norepinephrine เป็นผลให้หัวใจเต้นช้าลง และเบาลง ช่วยลดควา ามเสี่ยงการเกิดภาวะหัวใจขาดเลือด ลดภาวะบางอย่างที่ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น
[2]จาง ซันเฟิง หรือ เตียซำฮง เป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์จีน มักกล่าวถึงในภาพยนตร์หรือนิยายกำลังภายใน ที่มีชื่อเสียง
[3]น้ำลูกสำรอง สรรพคุณแก้ร้อนใน แก้เจ็บคอ