เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1215 ผมลำบากใจมาก!
หลังจากเหล่าหม่าเดินออกมาไม่กี่ก้าว ในใจยังคงอยากรู้อยากเห็น
จู่ๆ เขาใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนแล้วคิดว่า ขอเพียงแค่เจ้าหมาเฉินไม่ได้เก๊กใส่ตน ก็ไม่เรียกว่าการเก๊ก ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อตน…
ในเมื่อเป็นแบบนี้…
ไปฟังสักหน่อยดีไหม
ดูสิว่าเฉินชางจะสร้างความตะลึงให้คนพวกนี้อย่างไร
ในเมื่อไม่ได้เก๊กใส่เขา ก็จะไม่เรียกว่าเจ้าหมาเฉินแล้ว ควรเรียกว่าชางเอ๋อร์อย่างสนิทสนมมากกว่า
เฉินชางเห็นว่าทุกคนอยากดู จึงพูดว่า “ความจริง…ผลสอบของผม จะพูดอย่างไรดี ค่อนข้างอธิบายยาก!”
ทุกคนได้ยินแบบนี้ก็ถามอย่างประหลาดใจทันที “หมายความว่าอย่างไร”
“ความจริง ศาสตราจารย์เฉินไม่ต้องสนใจผลสอบของตนเองหรอก ถึงอย่างไรความสามารถของคุณไม่ใช่สิ่งที่จะแสดงออกมาผ่านผลสอบในกระดาษได้อยู่แล้ว”
“ใช่ครับ ศาสตราจารย์เฉิน มา ขอดูหน่อย ได้กี่คะแนน!”
เฉินชางถอนหายใจ “ความจริงผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองสอบได้กี่คะแนน แต่ผมคิดว่าน่าจะผ่าน”
แพทย์เจ้าของไข้ที่อยู่ข้างๆ พลันพูดว่า “มา ผมมีเว็บไซต์ตรวจดูคะแนน ดูการจัดอันดับในมณฑลได้ เดี๋ยวผมค้นให้ ศาสตราจารย์เฉินบอกเลขบัตรประจำตัวประชาชนมาก็พอครับ!”
เฉินชางฟังแล้วตื่นเต้นขึ้นมาทันที “หืม จริงเหรอครับ มีซอฟต์แวร์แบบนี้ด้วยเหรอ”
แพทย์เจ้าของไข้พยักหน้า “ใช่ครับ! ศาสตราจารย์เฉินคุณบอกมาเลยครับ”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ เลขบัตรประจำตัวประชาชนของผมคือ…”
เฉินชางบอกเลขบัตรประจำตัวประชาชนของตน แพทย์เจ้าของไข้รีบกรอกเข้าระบบ
ทุกคนรอบข้างถูมือรอคอยขึ้นมา สายตาจ้องหน้าจอของชายที่ค้นหาข้อมูล
ไม่นาน ภาพก็เปลี่ยนไป!
ทุกคนมึนงงขึ้นมาทันที
เพราะพวกเขามองเห็นอย่างชัดเจนว่าคะแนนของเฉินชางคือ ‘เฉินชาง สี่ร้อยคะแนนเป็นการชั่วคราว อันดับที่หนึ่ง!’
เฉินชางถอนหายใจ ผมพยายามทำให้ได้สามร้อยเก้าสิบคะแนนแล้วจริงๆ นะครับ แต่…แม้ผมแก้คำตอบให้ผิดก็ยังไม่มีประโยชน์
เขาก็ยังให้ผมสี่ร้อยคะแนน!
ผมลำบากใจมากนะ
ผมพยายามทำให้ได้สามร้อยเก้าสิบคะแนนแล้ว!
ทุกคนรอบข้างมองตัวเลขนี้อย่างตะลึง ตอบสนองไม่ทัน
“ได้สี่ร้อยคะแนนได้อย่างไร!”
“ใช่ เป็นไปไม่ได้หรอกนะ ในทุกปีจะต้องมีข้อที่ถกเถียงกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะได้สี่ร้อยคะแนน!”
“ผมเองก็คิดแบบนั้น!”
หลังจากเห็นคะแนนของเฉินชาง ทุกคนต่างเริ่มวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเดือดขึ้นมา
หลังจากทุกคนรอบข้างได้ยินว่าเฉินชางได้สี่ร้อยคะแนน ก็รวมตัวกันด้วยความประหลาดใจ
เพราะอยู่ในโรงอาหาร จึงมีหมอกลุ่มใหญ่เลย!
ทุกคนต่างเงี่ยหูฟังตามสัญชาตญาณ ตอนนี้จู่ๆ ได้รู้ว่าเฉินชางได้สี่ร้อยคะแนน ทุกคนในโรงอาหารตะลึงไปทันที!
สี่ร้อยคะแนนเหรอ!
เคยมีใครได้ไหม
เกินไปหรือเปล่า!
ทุกคนต่างกรูเข้ามา อยากเห็นหลักฐาน
ตอนนี้เอง ชายที่ตรวจเช็คคะแนนอดพูดไม่ได้ “ศาสตราจารย์…ศาสตราจารย์เฉิน ทำไม…ทำไมถึงเขียนว่าสี่ร้อยคะแนนเป็นการชั่วคราว”
เฉินชางอดถอนหายใจไม่ได้!
สำหรับเรื่องนี้ เขาไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร!
เฉินชางคิดๆ แล้วก็จ้องชายที่อยู่ตรงหน้า พูดอย่างจริงจัง “ความจริงตอนนี้ผมค้นพบว่า จะสอบให้ได้สามร้อยเก้าสิบคะแนนยากมาก อยากควบคุมคะแนนให้ได้สามร้อยเก้าสิบคะแนนอย่างแม่นยำยากมากจริงๆ ผมจงใจทำผิดไปหลายข้อแล้ว แต่…คิดไม่ถึงว่าจะยังได้สี่ร้อยคะแนน ช่วยไม่ได้จริงๆ และที่เขียนว่าสี่ร้อยคะแนนเป็นการชั่วคราว ความจริงไม่ใช่แบบนั้นครับ ทางหน่วยสอบไม่เชื่อว่าผมจะทำผิด พวกเขาคิดว่าอาจจะเพราะโจทย์ไม่ชัดเจนมากพอ ต้องการหารือข้อที่ผมทำผิดอีกครั้ง แล้วค่อยสรุปคะแนน! เพราะฉะนั้น พวกเขาจึงให้ผมสี่ร้อยคะแนนเป็นการชั่วคราว คะแนนอาจจะมีการเปลี่ยนแปลง แต่ผมคิดว่าอาจจะไม่ถึงสามร้อยเก้าสิบคะแนน!”
หลังจากพูดจบ เฉินชางอดถอนหายใจพร้อมส่ายหน้าไม่ได้
ทุกคนรอบข้างต่างถูมือ
บีบตะเกียบในมือจนเกิดเสียงดัง
นี่ใช่สิ่งที่ควรพูดออกมาเหรอ
หน่วยสอบไม่เชื่อว่าผมจะทำผิด!
นี่ใช่สิ่งที่ผู้คุมสอบควรพูดเหรอ
ไร้ยางอาย!
ร้ายกาจมาก!
ทำให้ได้สามร้อยเก้าสิบคะแนนยากเกินไป พยายามจะแก้ให้ผิดแล้วแต่ก็ยากมาก!
ไร้ยางอายเกินไปแล้ว!
เฉินชางเห็นสีหน้าของทุกคนแล้วดีใจมาก!
ใครใช้ให้พวกคุณมาโอ้อวดผม ใครใช้ให้พวกคุณอวดเก่ง
เฉินชางคิดได้แบบนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
สะใจเกินไปแล้ว
ตอนเที่ยงครึ่ง เป็นช่วงที่โรงอาหารโรงพยาบาลคนเยอะที่สุด ที่เฉินชางเลือกเข้ามาเวลานี้ เพราะผลลัพธ์ของการเก๊กจะต้องดีอย่างแน่นอน
เหตุผลที่สอง เพราะตอนนี้ ทุกคนเพิ่งกินข้าวเที่ยงได้ครึ่งหนึ่ง เป็นช่วงที่กินอย่างเอร็ดอร่อยที่สุด ในสถานการณ์แบบนี้มาเก๊กทำลายความอยากอาหารจะได้ผลที่สุด!
เหตุผลสุดท้าย เพราะตอนนี้ แสงอาทิตย์อันแรงกล้าส่องผ่านหน้าต่างมาตกกระทบบนใบหน้าของเขาพอดี บวกกับลมเบาๆ จากแอร์ ถือว่าเขามีเอฟเฟกต์แสงและลมบนตัวโดยปริยาย
มาเก๊กตอนนี้ ผลลัพธ์ดีที่สุด!
โดยรวมแล้ว การเก๊กวันนี้จะต้องได้คะแนนเต็ม!
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางลุกขึ้นส่ายหน้าก่อนจะเดินจากไป
“สามร้อยเก้าสิบคะแนนยากเกินไปแล้ว การสอบแพทย์เจ้าของไข้ยุ่งยากมากจริงๆ! ต่อไปผมก็จะเป็นแพทย์เจ้าของไข้แล้ว ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!”
ทว่าจากสีหน้าของเฉินชางเห็นได้ชัดว่ากำลังพูดว่า ‘แพทย์เจ้าของไข้อันดับหนึ่งของประเทศอยู่ตรงนี้แล้ว พวกคุณถอยไปให้หมด! ผมจะเก๊กแล้ว’
หลังจากเฉินชางจากไป
ในโรงอาหารมีเพียงแค่เสียงแอร์ และเสียงหายใจด้วยความเดือดดาล!
หน้าไม่อายเกินไปแล้ว
ร้ายกาจมาก!
ทุกคนต่างชูนิ้วโป้งไปยังทิศทางที่เฉินชางจากไปอย่างจนปัญญา
สุดยอดเกินไปแล้ว
ช่วยไม่ได้
นี่แหละที่เรียกว่าผู้ยิ่งใหญ่
สุดยอด!
ทว่าหลังจากเฉินชางจากไป ทุกคนต่างตื่นเต้นขึ้นมา
“แคปหน้าจอ!”
“รีบแคปหน้าจอไว้สิ!”
“จริงครับ ผมจะโพสต์ลงโมเม้นท์เพื่อนในวีแชท สะใจมาก!”
แม้ทุกคนจะไม่ชินกับการเก๊กของเฉินชาง แต่…พวกเขาเอาผลคะแนนของเฉินชางไปอวดคนอื่นได้อย่างแน่นอน!
นึกถึงสีหน้าของคนอื่นๆ ที่รู้สึกพ่ายแพ้หลังจากเห็นผลคะแนนนี้ พวกเขารู้สึกว่าช่างมันเถอะ
ถึงอย่างไร ได้รู้จักคนเก่งแบบนี้ พวกเขาก็ดีใจมาก
ทุกคนต่างมีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง
เฉินชางฮัมเพลง
แสงอาทิตย์ที่แรงกล้าก็ไม่ร้อนเลยสักนิด
เพราะการเก๊กครั้งนี้สะใจมาก!
เหล่าหม่ายืนมองฉากนี้อยู่ที่เดิม ความรู้สึกในใจซับซ้อนมาก
โชคดีที่ตนไม่ได้เดินเข้าไป ไม่อย่างนั้น การเก๊กครั้งที่จะต้องส่งผลกระทบมาถึงคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างตนอย่างแน่นอน
ทว่า ไม่ได้เห็นคะแนนสี่ร้อยคะแนนกับตา เขารู้สึกโหวงๆ
เหมือนขาดอะไรไป
กับข้าวในมือก็รู้สึกไม่หอมแล้ว
เหล่าหม่าคิดถึงตรงนี้ก็ถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาแม่ครัวที่บ้าน “เย็นนี้ผมอยากกินแพนเค้กใส่ไข่ที่ทำจากคาเวียร์และถั่งเช่า! เพิ่มปลิงทะเลสามตัว หอยเป๋าฮื้อสองตัว…อ้อ เปิดไวน์ชาโต ลาฟิต ร็อธส์ชิลด์[1]ด้วยนะครับ”
หลังจากวางสาย เหล่าหม่าเดินออกจากโรงอาหาร มองเฉินชางอยู่เดินอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์แล้วถอนหายใจอย่างจนปัญญา ก่อนจะพึมพำว่า มีเงินแล้วมีประโยชน์อะไร ผมก็ทำได้แค่ดูคนอวดเก่งเงียบๆ มีเงินก็ช่วยไม่ได้
คิดได้แบบนี้ เขาตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อบ้านอีกสักสองสามหลัง
[1]ไวน์ชาโต ลาฟิต ร็อธส์ชิลด์ ไวน์อายุ 36 ปี ผ่านการเก็บมาอย่างดี สีแดงแกมส้ม หอมกลิ่นแบล็คเบอร์รี่ แบล็คเคอร์แรนท์ พลัม ราสพ์เบอร์รี่ และมัลเบอร์รี่ กลีบดอกไม้แห้งๆ
YOU MAY ALSO LIKE
