เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1237 เรื่องแบบนี้...ก็คลำรู้เหรอ - novel-lucky

แม้ซุนกว่างอวี่จะสงสัยว่าข้อมูลรั่วไหลจากฉินเยว่…

แต่คนไข้คนนี้เพิ่งรับเข้ามา

คนไข้คนนี้ อย่าว่าแต่หมอพวกนี้เลย แม้แต่ซุนกว่างอวี่เอง ถ้าไม่ใช่เพราะฟิล์มการตรวจสวนแป้งลำไส้ใหญ่ก็ยังดูไม่ออก

หยิบคนไข้แบบนี้ออกมา ตอนแรกซุนกว่างอวี่กล้าพนันว่าเฉินชางจะเดาไม่ออก

ทว่า เฉินชางใช้เวลาไม่กี่นาทีก็วินิจฉัยออกมาแล้ว

วิปริตเกินไปแล้ว!

ซุนกว่างอวี่อดยิ้มไม่ได้ พูดจากใจจริง “ศาสตราจารย์เฉินเก่งจริงๆ เลย! คนไข้คนนี้เราวินิจฉัยอยู่นานมากจึงได้ข้อสรุป รู้ว่าเป็นโรคพังผืดในช่องท้องถือว่าง่าย แต่อยากให้แน่ ใจว่าเป็นโรคพังผืดในช่องท้องประเภทไหน ผมเพิ่งรู้ว่ารู้จากการคลำได้ด้วย”

เฉินชางไม่ได้พูดอะไร แต่กดเพื่อคลำต่อ ครู่หนึ่งหลังจากนั้น จู่ๆ ก็ถามคนไข้ว่า “คุณไม่เคยตั้งครรภ์ใช่ไหมครับ”

คำพูดนี้ทำให้แพทย์ผู้รับผิดชอบที่อยู่ข้างๆ ตกใจ!

แม้แต่คนไข้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงยังมึนงงไป!

เรื่องแบบนี้…ก็คลำรู้เหรอ

การวินิจฉัยก่อนหน้านี้เธออาจจะยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่คำพูดเมื่อครู่นี้ทำให้เธอเลื่อมใสอย่างแท้จริงแล้ว!

“เรื่องแบบนี้ก็คลำรู้เหรอคะ” คนไข้ถามอย่างสั่นๆ

ปีนี้เธออายุสี่สิบสี่ปีแล้ว แต่งงานมาสิบสองปี แต่…ยังไม่เคยตั้งครรภ์ กับเรื่องนี้เธอมักจะบอกคนอื่นๆ ว่าเธอไม่อยากมีลูก!

แต่…ใครจะไม่อยากมีลูก

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีเสียที เธอก็คงไม่พูดแบบนั้น!

เธออายุสี่สิบสี่ปี ไม่สาวแล้ว ตอนนี้เธอล้มเลิกความคิดที่จะมีลูกไปตั้งนานแล้ว

แต่นึกถึงแรงกดดันภายในใจของสามี เธอก็ทำได้เพียงแอบปาดน้ำตา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินหมอเป็นฝ่ายทักว่าเธอไม่เคยตั้งครรภ์!

คิดได้แบบนี้ จู่ๆ เธอก็ตาเป็นประกายขึ้นมา จ้องเฉินชางพร้อมถามเสียงเบา

“หมอคะ…ฉัน…ฉันยังมีโอกาสท้องไหมคะ”

หลังจากพูดประโยคนี้ออกมา จู่ๆ คนไข้เองยังอดขำไม่ได้ เป็นคำถามที่โง่มาก!

ที่นี่คือแผนกศัลยกรรมทั่วไป ไม่ใช่แผนกสูตินรีเวช ยิ่งไม่ใช่ศูนย์สืบพันธุ์

ถามคำถามนี้…

ดูไม่มีการศึกษาเกินไปแล้ว

แน่นอนว่าเฉินชางจะไม่ตอบอย่างโง่เขลาว่า ได้!

การแพทย์ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาอวดเก่งอย่างไร้สมอง

เขาเองก็ไม่ได้มีความสามารถในการตัดสินความเป็นความตาย

เฉินชางได้ยินประโยคนี้ หลังจากใคร่ครวญครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็ถามว่า “คุณน่าจะเคยตรวจสูตินรีเวชมาเยอะแล้ว ผลเป็นอย่างไรบ้างครับ”

คนไข้ถอนหายใจ “พวกเขาบอกว่าพัฒนาการของมดลูกฉันผิดปกติแต่กำเนิด แม้ว่าตรวจการทำงานแล้วพบว่ามดลูก รังไข่ และท่อนำไข่ยังปกติ แต่ก็มีพัฒนาการผิดปกติและบอกว่ายังโตไม่เต็มที่ ”

ตอนที่พูดประโยคนี้ออกมา คนไข้เองก็จนปัญญามาก

ถึงอย่างไรหญิงอายุสี่สิบสี่ปีคนหนึ่งบอกว่ามดลูกของตนยังโตไม่เต็มที่ก็เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดมาก

แม้แต่พวกนักศึกษาที่อยู่รอบๆ หลังจากได้ยินแล้วยังถอนหายใจ

ไม่มีใครฝืนชะตากรรมได้เลยจริงๆ!

ทว่าหลังจากเฉินชางได้ยินประโยคนี้ก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด!

ญาติคนไข้ที่อยู่ข้างๆ ซึ่งก็คือสามีของคนไข้ยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาถอนหายใจอย่างจนปัญญา มดลูกโตไม่เต็มที่ ก็ทำเด็กหลอดแก้วไม่ได้

ทว่า…เรื่องที่มดลูกโตไม่เต็มที่อย่างไม่ทราบสาเหตุ ตั้งครรภ์ไม่ได้ ทำให้ทั้งสองทะเลาะกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว!

ชินกับชีวิตแบบนี้มาตั้งนานแล้ว…

แม้จะชินแล้ว แต่ผ่านมานานขนาดนี้ ก็ไม่กระทบต่อความสัมพันธ์และความสุขของทั้งสอง

ทว่าเรื่องนี้ยังคงเป็นปมในใจ

และเป็นปมที่ใหญ่ที่สุดในใจของทั้งสอง

สามีของคนไข้เองก็มองเฉินชางอย่างเต็มไปด้วยความหวัง

“บางที สาเหตุของโรคอาจจะไม่ได้อยู่ที่มดลูก!”

ทุกคนได้ยินคำพูดนี้แล้วชะงักไปทันที!

หรือว่า…จะมีอะไรอยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้

นักศึกษาทั้งสามสิบกว่าคนในห้องทำงานต่างเงี่ยหูฟังอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย

ถึงอย่างไร…

ศาสตราจารย์เฉินเพิ่งเริ่มเคสแรก พวกเขาก็ตะลึงแล้ว

แม้แต่คนไข้ยังชื่นชมด้วยความเลื่อมใส มหัศจรรย์เกินไปแล้ว

แค่คลำก็รู้ได้ว่าคนไข้เคยตั้งครรภ์หรือไม่

มหัศจรรย์เกินไปแล้ว!

ทุกคนล้วนเป็นหมอ แน่นอนว่าต้องรู้ว่า พวกเรื่องเข็มเดียวฟื้นชีวิต เข็มแห่งความโชคดีเป็นเรื่องโกหก

แต่สิ่งที่เฉินชางทำเป็นการคลำอย่างถ่องแท้จริงๆ!

ความสุดยอดระดับนี้ ไม่ด้อยกว่าตัวเอกในนิยายเลย!

ถึงขั้นที่มีเหตุมีผล สอดคล้องกับการคิดและตรรกะทางคลินิก

นี่สิผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง!

ทุกคนคิดไม่ถึงว่าแค่คลำจะเกิดเรื่องราวแบบนี้ได้

ตั้งครรภ์ได้หรือไม่

ปัญหานี้จะแก้อย่างไร

ทันใดนั้น ทุกคนต่างจ้องเฉินชาง แม้แต่ซุนกว่างอวี่เองก็เช่นกัน

ซุนกว่างอวี่มองเฉินชางด้วยสีหน้างุนงง ในหัวเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ทว่า คนที่ตื่นเต้นที่สุด กลับเป็นคนไข้และชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ!

พวกเขาอายุไม่น้อยแล้ว

ถ้า…ถ้ามีโอกาส ใครจะไม่อยากลอง

ตอนนี้เฉินชางก็ไม่ได้ดูตื่นเต้น

แม้เขาไม่มีความรู้ด้านสูตินรีเวช

แต่…เขามีความรู้เรื่องระบบย่อยอาหาร

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินชางพูดเหมือนคิดอะไรอยู่ “โรคพังผืดในช่องท้องของคุณไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นวันสองวัน แต่เป็นยี่สิบสามสิบปีแล้ว ถึงขั้นที่เป็นความผิดปกติของลำไส้แต่กำเนิด โด ดยเฉพาะเนื้อเยื่อท่อลำไส้ ซึ่งก็คือความผิดปกติของเยื่อบุช่องท้อง!

เยื่อหุ้มเกิดจากเยื่อบุช่องท้อง ในระหว่างการพัฒนาของตัวอ่อน เนื่องจากเยื่อบุช่องท้องไม่สมบูรณ์ เซลล์เยื่อบุช่องท้องจะไหลลงมาห่อหุ้มลำไส้เล็ก ความผิดปกตินี้อาจจะเกิดขึ้นพร้อม มกับความผิดปกติอื่น เช่น เยื่อบุช่องท้องบกพร่อง มดลูกบกพร่องหรือผิดปกติ ลำไส้เล็กหรือลำไส้ใหญ่ผิดปกติ ตับซ้ายบกพร่องเป็นต้น!”

ซุนกว่างอวี่ได้ยินแบบนี้ก็เข้าใจกระจ่างแจ้งทันที!

จริงสิ!

ใครบอกว่าแผนกศัลยกรรมทั่วไปไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแผนกสูตินรีเวช

ไม่เพียงแค่เกี่ยวข้องกัน แต่ยังเกี่ยวข้องกันมากอีกด้วย!

เฉินชางพูดต่อว่า “เพราะฉะนั้น ผมสงสัยว่านี่เป็นอาการที่เป็นมานาน ส่งผลให้เลือดไหลเวียนในหลอดเลือดที่ไปเลี้ยงมดลูกและรังไข่จำกัด! ตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะอาการไม่ชัดเจนจึงไม่ ได้ให้ความสำคัญ ถึงขั้นมองข้ามอาการนี้ไป”

หลังจากคนไข้ได้ยินประโยคนี้ก็ลุกขึ้นนั่ง สองมือจับแขนเฉินชาง น้ำตาไหลพรากลงมาทันที

“หมอคะ…ฉัน…ฉันจะมีลูกได้ไหมคะ คุณหมอช่วยฉันด้วยนะคะ ฉันอยากมีลูกจริงๆ! คุณหมอ…ช่วยฉันด้วยนะคะ…”

เฉินชางส่ายหน้า “สถานการณ์แบบนี้ เราไม่กล้ารับประกันว่าจะฟื้นตัวได้หรือไม่ แต่…ลองดูได้ ถึงอย่างไรเร็วๆ นี้คุณก็น่าจะได้ผ่าตัดแล้ว”

เฉินชางพูดจบก็มองซุนกว่างอวี่พร้อมพูดว่า “สำหรับการผ่าตัด ผมคิดว่าทำการผ่าตัดจัดลำไส้ได้ จากนั้นใช้วิธีการตรึงภายในเพื่อจัดลำไส้ ในเวลาเดียวกัน เยื่อหุ้มจะคลายตัว ลดการ รอุดตันของอวัยวะ พร้อมทั้งกำจัดผนังซีสต์ทั้งหมดหรือบางส่วน คลายการยึดเกาะ ลดการอุดตันของลำไส้! สุดท้ายให้ยาที่ยับยั้งการสร้างเซลลูโล[1]ตามความเหมาะสมเพื่อป้องกันการสร้าง พังผืดใหม่”

[1]เซลลูโลส ₙ เป็นสารประกอบอินทรีย์ที่เกิดจากกลูโคสประมาณ 50,000 โมเลกุลมาเชื่อมต่อกันเป็นสายยาว แต่ละสายของสายของเซลลูโลสเรียงขนานกันไป มีแรงยึดเหนี่ยวระหว่างสาย ทำให้มีลักษ ษณะเป็นเส้นใย สะสมไว้ในพืช ไม่พบในเซลล์สัตว์ เซลลูโลสไม่ละลายน้ำและร่างกายของมนุษย์ไม่สามารถย่อยสลายได้