เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 1260 สองสัปดาห์! สองสัปดาห์จริงๆ! - novel-lucky

หลังเฉินชางได้ยินว่าขายสิทธิบัตรได้เงินเท่าไร ในใจเขาก็ดีใจไม่น้อย

ช่วงนี้เขารักษาความสัมพันธ์กับโฮเวิร์ด บริษัท X-Pri ตลอด เทคนิค x-pri เป็นเทคนิคการผ่าตัดลิ้นหัวใจที่จัดเป็นการผ่าตัดเฉพาะจุด

เฉินชางยังจับตาดูมันมาก!

แต่ว่าผู้ถือหุ้น x-pri ไม่มีทางมีแค่เฉินชาง เพราะเฉินชางทำได้ไม่ดีแน่นอน

ทำบริษัท ไม่มีความสามารถมากพอ ทางที่ดีควรหาสหายร่วมมือที่น่าเชื่อถือได้

แต่เห็นชัดว่าเงินของเฉินชางในตอนนี้ถือไม่ได้แม้แต่หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์

ตอนนี้ธุระที่อเมริกาของโฮเวิร์ดโดยพื้นฐานเสร็จสมบูรณ์แล้ว ทั้งยังใกล้เลือกสถานที่ในจีนได้แล้ว ก็จำเป็นต้องหารือเรื่องหุ้นเร็วๆ นี้

ส่วนการหาเงิน เฉินชางไม่ได้โลภมาก

แต่เงินเยอะก็ดีกว่าเงินน้อย

เงินช่วยแก้ปัญหาได้ไม่น้อย ซึ่งปัญหาเหล่านี้ ล้วนเป็นปัญหาที่มีมากที่สุดในสังคมพอดี

ส่วนเทคนิคผ่าตัดใส่ขดลวดงวงช้างของตัวเอง เฉินชางก็ไม่คิดจะขายให้บริษัท x-pri เพราะฝ่ายตรงข้ามไม่น่าเชื่อถือในด้านการศึกษาวิจัยข้อมูลเส้นเลือด

เฉินชางเก็บแผ่นกระดาษในมือใส่เข้าในกระเป๋าเสื้อ

สวีจื่อหมิงในเวลานี้เป็นจุดสนใจ ถึงอย่างไรสิทธิบัตรห้าสิบกว่ารายการก็เพียงพอแก่การภูมิใจแล้ว

สถานะนี้ของเขาติดอันดับแพทย์จีนผู้ทรงอิทธิพลของนิตยสารฟอร์บส์ได้เลย

ส่วนมีการจัดอันดับเรื่องนี้หรือไม่ เฉินชางไม่รู้

สวีจื่อหมิงที่อยู่ด้านข้างทอดถอนใจเสียงหนึ่ง “ความจริง มันไม่ได้ง่ายอย่างที่พวกคุณคิด สิทธิบัตรเหล่านี้จำเป็นต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ แน่นอนว่าไม่ลำบาก แต่ว่า…พวกคุณต้องคิดแบบนี้ พวกคุณคิดได้ คนอื่นคิดไม่ได้เหรอ

คนเขารู้ความคิดสร้างสรรค์นี้ ตัวเองไปทำไม่ได้เหรอ

และสิทธิบัตรดีๆ ที่ทำเงินได้ ถ้าไม่ผ่านการวิจัยยาวนานก็ทำออกมาไม่ได้ หัวหน้าหลี่ หมอแผนกแพทย์แผนจีนที่เกษียณไปแล้ว ประสบการณ์หลายสิบปีของเขายังได้ค่าสิทธิบัตรไม่ถึงห้าแสน

นักลงทุนไม่ใช่คนโง่!”

หลังพูดจบ สวีจื่อหมิงก็มองเฉินชาง “ก็เหมือนเทคโนโลยีขดลวดงวงช้างของศาสตราจารย์เฉิน คนทั่วไปทำออกมาไม่ได้ ก็ทำเงินได้จริงๆ แต่พวกคุณไม่ดูล่ะว่าเขาใช้ความพยายามมากขนาดไหน”

ทุกคนเริ่มคิดว่าสวีจื่อหมิงอธิบายได้มีเหตุผลมาก

แต่ประโยคสุดท้าย ทุกคนเงียบลงแล้ว

หันไปมองเฉินชาง มีท่าทีครุ่นคิด

เหนื่อยจริงๆ เหรอ

ใช้ความพยายามมากมายจริงๆ เหรอ

คงไม่ใช่เพราะว่าเจ้าหมอนี่เป็นอัจฉริยะฟ้าประทานใช่ไหม

สวีจื่อหมิงเห็นท่าทางนี้ของทุกคนก็มีสีหน้าของคนอาบน้ำร้อนมาก่อน เขาอดส่ายหน้าถอนหายใจพูดไม่ได้ “พวกคุณนี่ละก็ อย่าทำหน้าแบบนี้สิ

ไม่เชื่อลองถามอาจารย์เฉินดูสิว่าเขาใช้ความอุตสาหะกับงานนี้ไปมากเท่าไร! ทุ่มเทความพยายามกับมันไปมากขนาดไหน!”

เฉินชางพยักหน้า “ครับ ใช่ ลำบากมากจริงๆ!”

ทุกคนมีสีหน้าเคลือบแคลง ไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

เฉินชางอดกุมหน้าผากถอนใจพูดไม่ได้ “จริงๆ นะครับ!

อย่างน้อย…ก็หนึ่งสัปดาห์!

ไม่สิ สองสัปดาห์! ผมเพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่เริ่มวิธีการนี้ผมก็เริ่มวางแผนเนื้อหาแล้ว รวมหน้าหลัง…อืม เป็นเวลาสองสัปดาห์!”

เฉินชางรู้สึกว่านี่น่าจะมากแล้วละมั้ง

หลังคนรอบข้างได้ยินต่างก็มีสีหน้าโล่งอกเหมือนคิดไว้แล้วเชียว

เห็นไหมล่ะ!

แค่สองสัปดาห์!

และหลังสวีจื่อหมิงได้ยิน เขาก็เกือบกระอักเลือดออกมา

เวลานี้เขาเข้าใจเรื่องหนึ่ง เวลาอวด ห้ามให้เฉินชางอยู่ด้วย ไม่งั้นจะถูกอัดคาที่ได้!

สวี่จื่อหมิงสูดหายใจลึก!

…

สวีจื่อหมิงมีความรับผิดชอบมาก เขาวิ่งกลับไปกลับมาด้วยเรื่องสิทธิบัตรนี้

ระยะเวลาในการต่อคิวยื่นสิทธิบัตรยาวนานกว่าการยื่นวิทยานิพนธ์มาก

ระหว่างที่รอถึงคิวก็อาจเกิดเรื่องถูกคนขโมยสิทธิบัตรไปเสียก่อน

ถ้าบอกว่าระยะเวลาของวิทยานิพนธ์นับเป็นหลักเดือน งั้นสิทธิบัตรก็ต้องนับเป็นหลักปี…

ถึงอย่างไรสำนักงานสิทธิบัตรในประเทศก็เป็นหลักหน่วย แถมทุกวันคนที่ยื่นสิทธิบัตรยังมีมากมายนับไม่หวาดไม่ไหว

สวีจื่อหมิงประสบการณ์ช่ำชอง ซ้ำยังทำเรื่องของเฉินชางเป็นเหมือนเรื่องของตัวเอง ควักกระเป๋าตัวเองติดสินบนทั้งบนและล่าง

เฉินชางยกเลิกการสอบในวันเสาร์ไปก่อน เขาวิ่งเทียวไปเทียวมากับหัวหน้าสวี บุญคุณครั้งนี้เขาจดจำเอาไว้แล้ว

การคบหาระหว่างคนกับคนเป็นเรื่องของกันและกัน

และในวันจันทร์ สวีจื่อหมิงก็มาหาเฉินชางอย่างหน้าชื่นตาบาน ยิ้มบอกว่า “ไม่มีปัญหาแล้ว วันนี้ผมส่งให้กรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีตรวจสอบการลอกเลียนแบบ ถ้าไม่มีปัญหาใหญ่มากก็ตรวจสอบล่วงหน้าได้ทันที!”

เฉินชางรีบขอบคุณ

สวีจื่อหมิงพลันนึกอะไรขึ้นได้ เขารีบบอก “แต่ว่า…ศาสตราจารย์เฉิน ผมประเมินว่าอีกไม่นานก็จะมีบริษัทยาไม่น้อยติดต่อมา!”

เฉินชางงุนงง “หมายความว่าอย่างไรเหรอครับ”

สวีจื่อหมิงอธิบายทันที “สำนักงานสิทธิบัตรจะประกาศข่าว ที่สำคัญคือ ตอนที่ผมยื่นเรื่อง คนมากมายก็จับตาดู ผมเดาว่าเร็วๆ นี้จะมีคนมากมายมาหาคุณ

อีกอย่าง ความนิยมของคุณยังอยู่นะ!”

ทันทีที่เฉินชางได้ยินก็พูด “นี่เป็นเรื่องดีสิ!”

สวีจื่อหมิงหัวเราะ “เป็นเรื่องดี ผมจะบอกคุณล่วงหน้าอย่าง เตรียมถูกคนแย่งกันให้เงินได้เลย!”

เฉินชางนึกถึงเรื่องดีนี้ก็อดหัวเราะขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นไม่ได้

ตอนเช้า เกาหรงฮว๋าโทรมาหาเขา

“ศาสตราจารย์เฉิน หวังต้งฟื้นแล้ว!” เกาหรงฮว๋าพูดด้วยความตื่นเต้น

หลังเฉินชางได้ยินก็พลันตาเป็นประกาย “ฟื้นแล้วเหรอครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

หวังต้งทำให้พวกเฉินชางเป็นห่วงไม่ไหวแล้วจริงๆ

หลังผ่านการผ่าตัดวันอาทิตย์ เดิมทีคาดการณ์ว่าจะตื่นในวันถัดมา แต่กลายเป็นว่าผ่านไปติดต่อกันสามสี่วันเขาก็ไม่ฟื้นขึ้นมาสักที

นี่ทำให้ทุกคนกังวลมาก!

เห็นชัดว่าหวังต้งมีอาการโรคสมองจากตับหลังจากทำการผ่าตัดตับ

เฉินชางก็มาดูต่อเนื่องหลายครั้ง

อาการของคนไข้ทำให้เฉินชางเศร้าใจมาก

หลายวันมานี้ภรรยาของหวังต้งก็เป็นห่วงเขาจับใจ อารมณ์ก็ขึ้นๆ ลงๆ

เธอที่เตรียมขายบ้านเพื่อผ่าตัดพลันรู้ว่าสามีซื้อประกันไว้!

ยังไม่ทันดีใจ ผลคือหลังสามีเข้ารับการผ่าตัดก็ไม่ฟื้นขึ้นมาสักที

ทุกวันหลังภรรยาส่งลูกไปโรงเรียนก็จะมาโรงพยาบาล รอหวังต้งฟื้นขึ้นมาผ่านประตูห้องสังเกตอาการ

แต่ทุกวันไร้ข่าวคราว

พริบตาเดียว วันจันทร์ก็มาถึง

เธอเริ่มกังวลขึ้นมา สามีจะไม่กลายเป็นผักใช่ไหม

หลังหวังต้งฟื้นขึ้นมา ลืมตามองโลกใบนี้ ในที่สุดเธอจึงค่อยวางใจ

เขารู้สึกว่าตัวเองนอนหลับไปนานมาก ฝันร้ายมากมาย

แต่ว่า…

กลับตื่นไม่ได้เสียที

ทว่ามีความคิดหนึ่งคอยย้ำเตือนเขาตลอด ทำให้เขาไม่อาจหลับได้อีกต่อไป ภรรยาและลูกของเขายังคงรอเขาฟื้นขึ้นมาอยู่

เขาเริ่มดิ้นรนอย่างแรง!

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดหวังต้งก็ลืมตาตื่นขึ้นมา

เขาไม่ตาย!

“คุณหมอ ผม…หายดีแล้วเหรอ” นี่คือประโยคแรกที่หวังต้งพูดหลังจากฟื้นขึ้นมา

เกาหรงฮว๋ามองหวังต้ง “ตอนนี้อาการของคุณค่อนข้างอันตราย เมื่อกี้เพิ่งหลุดจากสภาพโรคสมองจากตับ

อุบัติเหตุรถยนต์สร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับตับของคุณ การผ่าตัดตัดเอาเนื้อตับส่วนใหญ่ไป ตับในตอนนี้ไม่เพียงพอให้คุณใช้ชีวิตประจำวันในระยะยาว จำเป็นต้องปลูกถ่ายตับโดยไวครับ”