เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 273 คุณคิดค้นวิธีของตัวเองขึ้นมา!

บทที่ 273 คุณคิดค้นวิธีของตัวเองขึ้นมา!

เมื่อเทียบกันกับหลอดเลือดใหญ่ในช่องท้องแล้ว หลอดเลือดบริเวณมือ…ช่างเย้ายวนใจจริงๆ!

ค่ากำลังสายตาที่เพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์มีความคัญมากอย่างเห็นได้ชัดยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เฉินชางหยิบคีมเข็มขึ้นมาและเตรียมลงมือเย็บหลอดเลือดด้วยความระมัดระวัง เพราะหลอดเลือดมีขนาดเล็กมาก

การเย็บหลอดเลือดยังไม่ยากมากเท่าการเย็บเส้นประสาท การเย็บเส้นประสาทจำเป็นต้องใช้ความละเอียดอ่อนสูงมาก

ดังนั้น โดยทั่วไปแล้ว การศัลยกรรมมือจึงมักถูกเรียกว่าจุลศัลยกรรม

ปกติแล้วกำลังขยายของกล้องจุลทรรศน์คือหกถึงสิบเท่า แต่เฉินชางเคยชินกับการกำลังขยายที่ แปดเท่า

ตัวเลขนี้ เมื่อใช้คู่กับกำลังสายตาที่มี ส่งผลให้การผ่าตัดดำเนินไปอย่างราบรื่น

ในเวลานี้ ความรู้สึกภายใต้เลนส์แว่นผ่าตัดมีความสำคัญมาก ในมือของเฉินชางถือคีมจับเข็มไว้ ระหว่างที่เขากำลังเย็บหลอดเลือด จู่ๆ เขาก็มีความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิมอย่างคาดไม่ถึง

ความรู้สึกนี้ไม่ชัดเจน แต่…เป็นความรู้สึกที่น่าทึ่งมาก เขารู้สึกว่าการวินิจฉัยผนังหลอดเลือดของเขายกระดับสูงขึ้นมาก!

นี่มัน…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย

เฉินชางพลันตกตะลึง เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน แต่…หลังจากที่เขาสวมแว่นตาผ่าตัด ความรู้สึกนี้ก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

หรือว่าเป็น…

ผลของความสามารถของกำลังสายตาในการมองเห็นที่เพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฉินชางก็เข้าใจได้ทันทีว่า ผลลัพธ์ของไอเทมยาหยอดตาที่ได้มาคือกำลังสายตาบวกห้า ความสามารถของกำลังสายตาในการมองเห็นครอบคลุมหลายสิ่ง

ประโยชน์ที่ได้รับจากความสามารถของกำลังสายตาในการมองเห็นที่เพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ยังครอบคลุมถึงความสามารถในการวินิจฉัย แยกแยะ ความละเอียดกับความคมชัดของภาพที่เห็น…เป็นต้น กล่าวได้ว่าครอบคลุมหลายอย่างมาก

เฉินชางอดตื่นเต้นดีใจไม่ได้!

สำหรับสายงานด้านอื่นแล้ว ทักษะนี้อาจมีประโยชน์ไม่มากนัก แต่สำหรับอาชีพแพทย์แล้ว บอกได้เลยว่าทักษะนี้เป็นทักษะขั้นเทพทักษะหนึ่ง!

การผ่าตัดมีกระบวนการที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนเยอะมาก และยิ่งการผ่าตัดขั้นสูงมากเท่าไรความละเอียดอ่อนก็จะยิ่งสูงตาม

การผ่าตัดเส้นประสาทจำเป็นต้องใช้ความละเอียดอ่อนที่สูงมาก!

ณ ขณะนี้ เฉินชางรู้สึกว่าการเย็บหลอดเลือดไม่ยากเหมือนแต่ก่อนแล้ว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฝีมือในการเย็บของเฉินชางละเอียดลออมากยิ่งขึ้น ความประณีตจึงเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

สิ่งนี้ทำให้ถานจงหลินกับอันเยี่ยนจวินที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ด้านข้างเกิดความรู้สึกเย็นวาบที่สันหลังขึ้นมาทันใด

เพราะฝีมือในการเย็บหลอดเลือดของของเฉินชางทำให้พวกเขารู้สึกว่าเรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่ายในพริบตา!

ความละเอียดประณีตในการเย็บหลอดเลือดเล็กโดยรอบกับการเย็บหลอดเลือดใหญ่ค่อนข้างใกล้เคียงกัน ฝีมือล้ำเลิศทีเดียว…

เย็บหลอดเลือดแดงเรเดียลซ่อมแซมเสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็ตามด้วยการเย็บซ่อมแซมหลอดเลือดแดงอัลน่า…และหลอดเลือดแดงเล็กที่อยู่โดยรอบ เช่น หลอดเลือดแดงที่อยู่ระหว่างปลายแขนด้านหลัง เป็นต้น

ถานจงหลินกับอันเยี่ยนจวินที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ข้างๆ ถึงกับตกตะลึงจนตาค้าง

นี่คือการเย็บหลอดเลือดโดยรอบจริงหรือ?

ใช้เวลาไม่นานก็เย็บเสร็จหมดแล้ว

ถานจงหลินคลายหลอดเลือดแดงที่ผูกไว้ และทดสอบระบบไหลเวียนเลือดทันที!

เมื่อเห็นสีของปลายนิ้วมีเลือดมาหล่อเลี้ยง ทั้งสองก็สบหน้ากัน สมบูรณ์แบบ!

เฉินชางเริ่มเย็บเส้นประสาท!

ขั้นตอนนี้ค่อนข้างยากกว่าการเย็บหลอดเลือดมาก!

โดยหลักการแล้วยิ่งเส้นประสาทบริเวณมือที่ได้รับบาดเจ็บได้รับการรักษาเร็วเท่าไร สมรรถภาพการทำงานของเส้นประสาทก็จะยิ่งฟื้นฟูจนกลับมาเป็นปกติได้เร็วขึ้นเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ ตอนที่ถานจงหลินอยู่ที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑล เขาถึงได้รีบร้อนที่จะส่งตัวกัวจื้อหย่งมาที่โรงพยาบาลอันดับสองโดยด่วน เพราะเขากังวลว่าจะรักษาผู้ป่วยล่าช้าเกินไปจนส่งผลกระทบกับการฟื้นของผู้ป่วยหลังการรักษาได้

หัวใจสำคัญในการเย็บซ่อมแซมเส้นประสาทบริเวณมือคือวิธีที่นำมาใช้ในการเย็บเส้นประสาท

วิธีการเย็บเส้นประสาทแบ่งออกเป็นสองวิธีได้แก่ Epineurial neurorrhaphy กับ Group fascicular neurorrhaphy

โดยทั่วไปแล้ว เมื่อเส้นประสาทเกิดความเสียหาย แค่ใช้วิธี Epineurial neurorrhaphy ก็เป็นอันเรียบร้อย

สำหรับเส้นประสาทสัมผัสที่แตกออกเป็นกิ่งก้านสาขา ควรใช้ Group fascicular neurorrhaphy

หมายความว่าอย่างไร

หมายความว่าเส้นประสาทไม่ได้รวมกันเป็นช่อเดียวกัน ยกตัวอย่างเช่นในขณะนี้ เส้นประสาทอัลน่าบริเวณหลังข้อมือได้รับบาดเจ็บ สามารถเย็บด้วยวิธี Group fascicular neurorrhaphy เฉพาะเส้นประสาทส่วนนี้ได้ แต่เส้นประสาทตำแหน่งอื่นอาจต้องใช้การเชื่อมต่อเส้นประสาทคนละวิธี

สิ่งเหล่านี้ก็เป็นเหมือนกับ…การเชื่อมต่อสายไฟ สายดิน สายที่มีไฟ สายนิวทรัล (ผมพบว่าผมเป็นอัจริยะคนหนึ่ง ยกตัวอย่างได้เห็นภาพ!)

ทว่าเส้นประสาทของผู้ป่วยในเวลานี้บาดเจ็บจนมีสภาพที่ไม่สมบูรณ์ ในตอนที่เฉินชางเตรียมจะดึงเส้นประสาทมาเย็บซ่อมแซม เขารู้สึกได้ถึงแรงดึงรั้ง ความยาวของเส้นประสาทไม่พอ!

เมื่อถานจงหลินเห็นสถานการณ์ และเห็นเฉินชางขมวดคิ้ว เขาก็ถามขึ้นว่า “เสี่ยวเฉิน ความยาวไม่พอหรือครับ จะต้องปลูกถ่ายเส้นประสาทหรือเปล่าครับ”

เฉินชางส่ายหน้า “ผมจะลองดู ตอนนี้แรงดึงรั้งค่อนข้างมาก ถ้าคลายความตึงได้สักหน่อย…อาจพอแก้ไขได้บ้าง”

อันเยี่ยนจวินมองเส้นประสาทที่ขาดเสียหายเส้นนั้นด้วยความรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ต่อให้คลายแล้ว ผมก็ยังกังวลว่าจะยังไม่มากพอให้แก้ไขได้…”

อย่างไรก็ตาม หากปลูกถ่ายเส้นประสาท จะไม่ส่งผลดีเท่ากับการเย็บโดยตรง และจะทำให้สูญเสียประสาทสัมผัสหลังจากตัดเส้นประสาทออกจากตำแหน่งที่นำมาปลูกถ่าย

การรื้อกำแพงฝั่งตะวันออกเพื่อนำอิฐจากกำแพงฝั่งนี้ไปต่อเติมซ่อมแซมกำแพงฝั่งตะวันตกเป็นวิธีที่เป็นทางเลือกสุดท้ายที่คนเราจะทำ แต่ถ้าครอบครัวมีเงินอยู่บ้าง พวกเขาก็คงไม่เลือกวิธีนี้

การเย็บซ่อมแซมเส้นประสาทก็เช่นเดียวกัน ถ้าเย็บซ่อมแซมได้ เฉินชางก็จะไม่ยอมปลูกถ่ายเส้นประสาทจากตำแหน่งอื่นมา

เฉินชางเริ่มแยกเส้นประสาททั้งสองข้างออกอย่างระมัดระวัง เริ่มทำการเปลี่ยนตำแหน่งเชื่อมต่อเส้นประสาท

หลังจากเปลี่ยนแปลงตำแหน่งเล็กน้อย ความยาวที่เพิ่มขึ้นกลับมีไม่ถึงหนึ่งมิลลิเมตร!

ความยาวที่เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยสร้างความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างหนักในทันใด!

จำเป็นต้องปลูกถ่ายเส้นประสาท? ไม่จำเป็น!

ไม่ปลูกถ่ายก็แล้วกัน? เย็บยากเกินไป!

ต่อให้เย็บได้อย่างสมบูรณ์ก็เป็นไปได้ว่าจะไร้ความรู้สึก

นี่เป็นเรื่องสร้างความรู้สึกลำบากใจอย่างหนัก!

ถานจงหลินเงียบขรึมไม่พูดจา เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรดี

เป็นความรู้สึกเจ็บปวดจนจุกอก!

จะกลืนก็ไม่เข้า จะคายก็ไม่ออก

เขาเงยหน้ามองเฉินชาง ทว่าสิ่งที่เห็นคือ…สีหน้าที่ดูพึงพอใจมาก?

ถานจงหลินอดมองเฉินชางด้วยความข้องใจไม่ได้: นี่คุณเย็บได้งั้นหรือ

เฉินชางไม่ได้มองหน้าเขา ในสายตาของเฉินชางตอนนี้มีเพียงเส้นประสาท

เขาเปลี่ยนวัสดุที่ใช้เย็บเส้นประสาท ถือคีมจับเข็มขึ้นมา แล้วเริ่มลงมือเย็บ

เย็บเข็มแล้วเข็มเล่า…

ถานจงหลินเงียบงัน…

เวลาแสนยาวนาน

ถานจงหลินก็อดพึมพำในใจไม่ได้ว่า: นี่…ลูกพี่ คุณใช้วิธีไหนเย็บกันครับเนี่ย!

ส่วนอันเยี่ยนจวินก็เห็นความอิจฉา (แง่บวก) ในแววตาของถานจงหลินที่จับจ้องวีธีการเย็บเส้นประสาทของเฉินชางจนลูกตาแทบถลนออกมาแล้ว

การเย็บเส้นประสาทยากกว่าการเย็บหลอดเลือดมาก แต่สำหรับเฉินชางแล้วไม่เป็นเช่นนั้น

ในสุดก็มาถึงขั้นตอนของการเย็บเส้นเอ็นแล้ว

ในเวลานี้อันเยี่ยนจวินดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที

ช่วงนี้เขาลุ่มหลงวิธีการเย็บของเฉินจนโงหัวไม่ขึ้น ในสายตามีเพียงวิธีการเย็บของเฉินเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าเฉินชางกำลังจะเย็บเส้นเอ็น เขาก็ส่งสายตาให้ถานจงหลินรู้ว่าเขาต้องการสลับตำแหน่งยืน มายืนตำแหน่งผู้ช่วยเฉินชางแทน

การเย็บซ่อมแซมเส้นเอ็ดยืดเหยียดที่ได้รับบาดเจ็บง่ายกว่าการเย็บเส้นเอ็นที่ทำหน้าที่งอ โดยเฉพาะเส้นเอ็นยืดเหยียดบริเวณหลังมือ

เพราะเมื่อเปรียบเทียบแล้ว โอกาสเกิดพังผืดยึดเกาะที่รุนแรงต่ำกว่า

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่โอกาสเกิดพังผืดขึ้น

เนื่องจากผิวหนังบริเวณหลังมือมีความบางและยืดหยุ่นสูง โดยเฉพาะระหว่างเส้นเอ็นยืดเหยียดจะมีชั้นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่เป็นปลอกเนื้อเยื่อห่อหุ้มโดยรอบ

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ความยากก็ยังมีอยู่!

การเย็บเส้นเอ็นเป็นสิ่งที่เฉินชางเชี่ยวชาญมากที่สุด เรื่องนี้ถานจงหลินเองก็รู้อยู่ เขาอยากรู้เหลือเกินว่าในครั้งนี้จะเลือกใช้วิธีไหน!

เฉินชางมองอันเยี่ยนจวินผู้รับหน้าที่เป็นผู้ช่วยทีหนึ่ง เขาพยักให้อันเยี่ยนจวิน ส่วนอันเยี่ยนจวินก็เริ่มช่วยเหลือเฉินชางด้วยความช่ำชอง

เฉินชางเริ่มเย็บเส้นเอ็น

สายตาของอันเยี่ยนจวินเก็บข้อมูลทุกรายละเอียดยิยย่อ ยไม่ปล่อยให้หลุดรอดสายตาไปแม้แต่นิด

ส่วนถานจงหลินก็เริ่มสงสัยแล้วว่านี่คือวิธีอะไร

ไม่ใช่ที่เคยเห็นมา!

หรือว่าเฉินชางจะเรียนรู้วิธีเย็บเส้นเอ็นเพิ่ม?

ไม่สิ!

วิธีเย็บแบบนี้…ผมไม่เคยเห็นมากก่อน

ทว่า…ในตอนนี้ จู่ๆ นัยน์ตาของถานจงหลินหรี่แคบลง เขาค้นพบอย่างกะทันหันว่าวิธีเย็บเส้นเอ็นของเฉินชางน่าทึ่งมาก!

ในเวลานี้ ถานจงหลินดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที เขาดูวิธีการเย็บเส้นเอ็นของเฉินชางอย่างละเอียด

โชคดีที่เส้นเอ็นหลังมือมีหลายเส้นมาก เฉินชางเลยต้องเย็บอยู่หลายครั้ง แต่ถานจงหลินยิ่งดูก็สับสนงุนงง ยิ่งดูก็ยิ่งตะลึง ดูจนกระทั่งสุดท้ายถึงขั้นโง่เขลาไปเลย!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าวิธีเย็บเส้นวิธีนี้คือวิธีอะไร แต่เขารู้สึกได้เลยว่าเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ!

ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่ายอดเยี่ยม ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงประณีตล้ำลึกเกินบรรยาย

เพราะ…ในครั้งนี้ เขาสังเกตเห็นว่าฝีมือเย็บเอ็นของเฉินชางไม่หมือนกับเมื่อครั้งที่เย็บเส้นเอ็นให้สิงอวี่!

เฉินชางพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว

เป็นกลายเปลี่ยนแปลงที่เรียกได้ว่า…ล้ำเลิศยิ่งขึ้น

ฝีมือยอดเยี่ยมถึงขั้นที่เขาอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ถึงขั้นที่ถานจงหลินรู้สึกว่าตนแสดงคำวิพากษ์วิจารณ์ไม่ได้อีก

ครั้งก่อนอย่างน้อยเขาก็เข้าใจหลักการ แต่…ครั้งนี้ก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวิธีเย็บเส้นเอ็นวิธีนี้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถานจงหลินก็ขมวดคิ้วตรึกตรองอย่างลึกซึ้ง

ครั้งที่แล้วที่เฉินชางรักษาสิงอวี่ เฉินชางมีความรู้ความเชี่ยวชาญในการเย็บเส้นเอ็นแต่ละวิธีอย่างแตกฉาน สามารถนำแต่ละวิธีมาประยุกต์ใช้ได้อย่างปราดเปรื่อง เส้นเอ็นหนึ่งเส้นใช้วิธีเย็บสองวิธี เส้นสามใช้วิธีเย็บทั้งสิ้นสี่วิธี สัมผัสได้เลยว่าเฉินชางเข้าในแต่ละวิธีชนิดที่หลับตาทำก็ยังได้!

ทว่าในครั้งนี้ แทบไม่มีวิธีไหนเลย!

ไม่ได้ใช้วิธีไหนที่ถานจงหลินคิดได้เลย ทว่ากลับรู้สึกเหมือนว่าใช้ไปหมดทุกวิธีแล้ว!

ประเด็นสำคัญคือถึงจะไม่ได้ใช้วิธีไหนเลย แต่ก็ยังเย็บได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้!

นี่เป็นประเด็นที่สำคัญที่สุดของที่สุด

จู่ๆ ถานจงหลินก็นึกถึงเคล็ดวิชาหนึ่งในนิยายกำลังภายในสมัยเด็ก

เคล็ดวิชาไร้กระบวนท่า

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของถานจงหลินก็พลันเปลี่ยนเป็นรู้สึกเหลือเชื่อ

กล่าวให้ถูกต้องก็คือ เขาเห็นเฉินชางเย็บเส้นเอ็นไปสี่ครั้ง!

ถ้าครั้งแรกที่เห็นคือเพลงกระบี่ที่สยบได้ทุกสำนัก

ถ้าเช่นนั้นครั้งที่สองก็ต้องเป็นเพลงดาบที่เบาหวิวแต่ดุดัน!

และในครั้งที่แล้วที่เขารักษาสิงอวี่ ก็ราวกับเขาเอากิ่งไม้ตามอำเภอใจ มาใช้แทนอาวุธสังหาร

และในครั้งนี้ คุณไม่ต้องการอาวุธอีกต่อไป ทุกสรรพสิ่งในใต้หล้าแปรเปลี่ยนเป็นอาวุธได้สารพัดนึก!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถานจงหลินก็อดพึมพำในใจไม่ได้ สุดยอด…ช่างโหดเหี้ยมนัก

น่าสะพรึงเกินไปแล้ว!

คนอื่นไม่เจอกันช่วงหนึ่ง พอมาเจอกันอีกทีจึงเห็นความเปลี่ยนแปลง แต่ทำไมคุณถึงเปลี่ยนแปลงไปทุกครั้งที่เจอได้เนี่ย

การพัฒนาความสามารถอย่างก้าวกระโดดแบบนี้ ไม่สอดคล้องกับกฎธรรมชาติเลยสักนิด

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถานจงหลินก็อดถามด้วยความระมัดระวังไม่ได้ว่า “เสี่ยวเฉิน…คุณ…คุณเย็บวิธี…”

อันเยี่ยนจวินแสร้งวางมาดเหนือชั้น กล่าวอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าชวนเลื่อมใส “หัวหน้าถานครับ วิธีนี้เรียกว่า ‘วิธีของเฉิน’ ครับ”

ถานจงหลินชะงัก “วิธีของเฉิน? อะไรคือวิธีของเฉิน”

อันเยี่ยนจวินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นี่เป็นวิธีเย็บเส้นเอ็นที่เสี่ยวเฉินวิจัยออกมา เรียกว่า ‘วิธีของเฉิน’ ครับ!”

เมื่อถานจงหลินฟังมาถึงตรงนี้เขาก็ชะงักทันใด

นัยน์ตาของเขาเบิกโต เขากลั้นลมหายใจ คุณ…คุณคิดค้นวิธีของตัวเองขึ้นมา?