เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 337 รออยู่ ด่วนมาก!
บทที่ 337 รออยู่ ด่วนมาก!
หลังจากหัวหน้าของซุนเป่าหมินเห็นภาพทั้งหมดก็ชะงักไปทันที เนิ่นนานผ่านไปจึงค่อยทอดถอนใจออกมา! นี่เป็นภาพของพนักงานขับรถประจำทางที่ไม่อาจประเมินค่า! เป็นความรับผิดชอบของพนักงานขับรถประจำทางที่ไม่อาจประเมินค่า!
พนักงานขับรถประจำทางเป็นเพียงอาชีพธรรมดาอาชีพหนึ่ง ในความคิดของคนอื่นก็เป็นเพียงคนขับรถ แต่ภาระที่แบกอยู่บนบ่าก็สำคัญเช่นเดียวกัน
ซุนเป่าหมินเป็นดั่งตัวแทนของพนักงานขับรถโดยสารนับพันนับหมื่นคน
หัวหน้าทอดถอนใจออกมา หัวใจของเขาถูกทำให้สั่นไหวแล้วจริงๆ เขามองพนักงานระดับสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังแล้วพูดว่า “กลับไปเตรียมตัวให้ดี อย่าให้เสี่ยวซุนเสียเปรียบ อีกอย่าง…ย้ายเสี่ยวซุนไปตำแหน่งดีๆ ด้วย…”
หลังจากกล่าวจบ หัวหน้าบริษัทขนส่งก็มองไปทางภรรยาของซุนเป่าหมิน ถอนใจออกมาครั้งหนึ่ง “เรื่องของเสี่ยวซุนก็คือเรื่องของบริษัทขนส่งของพวกเรา!”
……
……
เรื่องเช่นนี้มีให้เห็นในแผนกฉุกเฉินอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้จะบอกว่าพนักงานขับรถมีความยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ทุกอาชีพล้วนเป็นเช่นนี้ พวกเขาเป็นคนธรรมดา มีตำแหน่งหน้าที่ธรรมดา สิ่งที่กระทำก็ดูธรรมดา แต่กลับเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา
เฉินชางและฉินเยว่พากันเดินออกไปข้างนอก
ฉินเยว่ลังเลอยู่พักใหญ่ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันได้ยินเสี่ยวหลินบอกว่า…นายอยู่ในห้องเอกซเรย์กับซุนเป่าหมินหรือ”
เฉินชางชะงักไปเล็กน้อยก่อนยิ้มตอบ “ใช่แล้ว! เป็นการอยู่ในห้องเอกซเรย์ครั้งแรกของฉันน่ะ”
ฉินเยว่ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่อย่างไรก็อดเตือนเฉินชางไม่ได้ “อืม ครั้งสองครั้งไม่เป็นไร แต่อย่าเข้าไปทุกครั้งแล้วกัน”
เฉินชางตกตะลึงไปโดยพลัน จู่ๆ ก็หยุดฝีเท้าลง “โอ้ นี่เธอกำลังเป็นห่วงฉันใช่หรือเปล่า”
เฉินชางหยุดเดินกะทันหัน ทำให้ฉินเยว่ชนเขาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเฉินชางพูดเช่นนี้เธอก็ถลึงตาโตพลางย่นจมูก “เหอๆ…”
เฉินชางหยุดยืนอยู่ตรงนั้น มองไปยังฉินเยว่ที่สวมชุดชื้นเหงื่อ พลันส่งเสียงกระแอมออกมา “เสื้อของเธอชื้นไปหมดแล้ว ไปเปลี่ยนชุดเถอะ”
ฉินเยว่ก้มหน้าลงมองก็พบว่าเสื้อผ้าตัวในของตนเปียกจนมองทะลุได้ แม้แต่เสื้อกาวน์ที่คลุมอยู่ด้านนอกก็แนบไปกับลำตัว เห็นดังนั้นเธอก็หน้าแดงระเรื่อ รีบวิ่งไปยังห้องเวรทันที
เฉินชางลูบคางตัวเอง มองไปยังแผ่นหลังที่ค่อยๆ ห่างออกไปอย่างพิจารณา สุดท้ายก็ทอดถอนใจออกมา “เฮ้อ…เรื่องสวมเสื้อผ้านี่ก็สำคัญมากนะ!”
ฉางลี่น่ายื่นหัวเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบ เธอมองท่าทางยิ้มจนตาหยีของเฉินชาง “เป็นไง รูปร่างไม่เลวเลยใช่ไหมคะ”
เฉินชางพยักหน้าอย่างจริงจัง “อืม! คุณพูดไม่ผิดเลยจริงๆ ปกติมองไม่ออกเลยนะครับเนี่ย!”
ฉางลี่น่าทำสีหน้าเหมือนตัวเองแค่เดินผ่านทางมา จากนั้นก็กระซิบข้างหูเฉินชางด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ท่าทางดูลับๆ ล่อๆ “ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้คุณฟัง!”
เฉินชางเบิกตากว้าง ต่อมซุบซิบเหมือนถูกกระตุ้น “อะไรครับ”
ฉางลี่น่าเผยรอยยิ้มที่ดูมีความหมายลึกซึ้งออกมา “ฉินเยว่มีดีมากเลยนะคะ…เพียงแต่ปกติตอนเลือกสวมเสื้อผ้า เธอไม่ชอบสวมชุดที่มันรัดรูปเกินไป”
เฉินชางหันไปมอง “คุณรู้ได้ยังไงล่ะครับ”
ฉางลี่น่าตอบ “คุณอยากรู้หรือคะ”
เฉินชางพยักหน้าอย่างจริงจังและจริงใจ
ฉางลี่น่าทอดถอนใจออกมา “เฮ้อ ช่วงนี้หมูขึ้นราคา ไม่ได้กินอะไรดีๆ นานแล้ว!”
เฉินชางเปิดแอปเหม่ยถวน (แอปซื้อของ) ขึ้นมา “คุณเลือก! ผมจ่าย!”
ฉางลี่น่าได้ยินดังนั้นก็เกิดสนใจขึ้นมา ดวงตาเปล่งประกายวาววับ ตบไหล่ของเฉินชางแล้วพูดว่า “ดีลค่ะ ถ้าเพิ่มให้อีกหนึ่งมื้อ ฉันจะส่งรูปให้คุณด้วย”
เฉินชางได้ยินว่ามีรูปก็กัดฟันตอบ “ดีลครับ!”
ฉางลี่น่าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอคิดเงียบๆ ในใจว่า อา…ฉินเยว่หนอฉินเยว่ อย่ามาตำหนิที่พี่สาวคนนี้ขายเธอเพื่อความรุ่งโรจน์เลยนะ ต้องโทษที่เนื้อหมูราคาแพงเกินไป…
อันที่จริงฉางลี่น่าอยากกินอาหารฟรีที่ไหนกัน เธออยากจับคู่ให้เฉินชางกับฉินเยว่ต่างหาก เฉินชางไม่เลวเลย ตอนนี้มีการงานมั่นคง รายได้ก็สูงมาก บุรุษเก่งกาจสตรีงดงามเช่นนี้ นับเป็นคู่ที่ดี!
โบราณกล่าวว่าปุ๋ยดีๆ ไม่ควรปล่อยไว้ในที่นาของคนอื่น ฉินเยว่เป็นทรัพยากรที่ดีขนาดนี้ หากปล่อยให้หลุดมือไปถึงคนอื่นก็คงน่าเสียดายแย่
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉางลี่น่าก็ส่งรูปฉินเยว่ตอนที่ไปเรียนโยคะด้วยกันให้เฉินชางหนึ่งรูป หลังจากส่งเรียบร้อยแล้วก็กล่าวด้วยสีหน้าระแวงและจริงจังว่า “คุณจะไม่ขายฉันใช่ไหมคะ”
เมื่อเฉินชางได้รับรูปแล้วก็เบิกตากว้าง คำอุทานหยุดอยู่ที่ปาก เนิ่นนานผ่านไปก็ยังไม่พูดอะไร!
นี่…มันจะแตกต่างกันมากไปหรือเปล่า
“ไม่หรอกครับ! ผมไม่ขายคุณแน่! ยังมีรูปอีกหรือเปล่าครับ” เฉินชางคิดว่าเขารู้จักฉินเยว่น้อยไปจริงๆ!
ฉางลี่น่าดวงตาเปล่งประกาย ขายหนึ่งครั้งก็คือขาย ขายสิบครั้งก็คือขาย ดังนั้นจึงถือโอกาสตอนที่ยังมีตลาดรองรับรีบขายไปเถอะ!
“จะว่ามีก็มีนะคะ…แต่เอาไว้วันหลังฉันอยากกินอะไรค่อยว่ากันเถอะ”
พูดจบฉางลี่น่าก็เดินยืดตัวจากไป
ส่วนเฉินชางก็ยกรูปขึ้นมาดูพลางส่งเสียงจิ๊ๆๆ!
……
……
เมื่อกลับไปถึงห้องพักหมอ เฉินชางก็เปิดดูของที่ได้รับมาวันนี้
[เสื้อกาวน์: คุณภาพสีฟ้า
คุณสมบัติ: รังสี -5 , พลังกาย +2]
เฉินชางมองไปยังแจ้งเตือนของระบบ ชะงักไปเล็กน้อย
พลังกายบวกสองเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่ว่า…รังสีลบห้านี่น่าสนใจจริงๆ
คุณสมบัตินี้เข้าใจได้ง่ายมาก รังสีที่ได้รับจะลดน้อยลง 50% ยอดเยี่ยมไปเลย
การผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมหัวใจหลายอย่างจำเป็นต้องดำเนินไปพร้อมกับผลกระทบจากรังสีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการรักษาหรือการตรวจก็เป็นเช่นเดียวกัน เมื่อมีเสื้อกาวน์ที่ช่วยลดรังสีที่ได้รับลง 50% ก็ถือว่าน่ากลัวมากแล้ว
แม้โรงพยาบาลมีชุดตะกั่วที่ช่วยป้องกันรังสี แต่คุณสวมมันตลอดเวลาไม่ได้
ไม่เลว!
เป็นคุณสมบัติที่ไม่เลวเลย!
ที่สำคัญก็คือใช้งานได้จริง
นอกจากนี้ยังมีหนังสือทักษะอยู่อีกหนึ่งเล่ม เป็นทักษะเกี่ยวกับถุงเยื่อหุ้มหัวใจ
[หนังสือทักษะระบบถุงเยื่อหุ้มหัวใจ: ระดับปรมาจารย์ หลังจากเปิดใช้งาน จะสุ่มรับทักษะเกี่ยวกับการผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจที่ยังไม่มีหนึ่งรายการ]
ได้รับหนังสือทักษะเกี่ยวกับการผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจอีกเล่มหนึ่งแล้ว เฉินชางรู้สึกว่าตัวเองสบายมาก ยังไม่ทันเข้าสู่หัวใจก็จริง แต่บริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจถูกตนเองจู่โจมจนเกือบหมดแล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาก็รีบเปิดใช้งานทันที
[ติ๊ง! ได้รับ: ทักษะการเจาะระบายของเหลวออกจากเยื่อหุ้มหัวใจ! ระดับปรมาจารย์ จะเริ่มเข้าสู่กันฝึกฝนหรือไม่!]
เฉินชางรู้สึกยินดียิ่ง
ทักษะการเจาะระบายของเหลวออกจากเยื่อหุ้มหัวใจหรือ
เยี่ยมไปเลย!
มีทักษะการกรีดเยื่อหุ้มหัวใจแล้ว ระดับสูง!
ทักษะซ่อมแซมเยื่อหุ้มหัวใจก็มีแล้ว ระดับปรมาจารย์!
ตอนนี้ก็ได้ทักษะการเจาะระบายของเหลวออกจากเยื่อหุ้มหัวใจแล้ว ทั้งยังเป็นระดับปรมาจารย์อีกด้วย!
เมื่อเป็นเช่นนี้ การผ่าตัดถุงเยื่อหุ้มหัวใจจะสร้างความลำบากให้เขาได้อีกหรือ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเบิกบานใจ
ถุงเยื่อหุ้มหัวใจถูกพิชิตหมดแล้ว ดังนั้นหัวใจก็อยู่ไม่ไกลแล้วละ
……
……
เถามี่กลับมาที่แผนกศัลยกรรมหัวใจ ในใจรู้สึกหดหู่ไร้ซึ่งความสุข
เฉียนหลินเห็นอาจารย์กลับมาแล้วก็รีบเดินเข้าไปหา “อาจารย์! กลับมาแล้วเหรอครับ การผ่าตัดประสบความสำเร็จดีไหมครับ”
เถามี่มองเฉียนหลินครู่หนึ่ง จากนั้นก็คิดไปถึงเฉินชาง นี่ทำให้เขาสะเทือนใจเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าตอบไปว่า “อืม!”
ตอนนี้เอง หวังเลี่ยงซึ่งเป็นหมอในแผนกก็เดินเข้ามา กล่าวชมเชยขึ้นประโยคหนึ่งว่า “หัวหน้าเถา พรสวรรค์ด้านศัลยกรรมหัวใจของเสี่ยวเฉียนไม่เลวเลยจริงๆ วันนี้เจาะถุงเยื่อหุ้มหัวใจได้ด้วย”
เถามี่มองเฉียนหลินสลับกับหวังเลี่ยง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ทำเพียงส่ายหน้า
ดั่งคำโบราณว่าไว้จริงๆ ไม่กลัวไม่รู้จักสินค้า แต่กลัวสินค้าถูกเปรียบเทียบ!
เสี่ยวเฉินเริ่มผ่าตัดโรคเลื่อนที่เกิดบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว เสี่ยวเฉียนเพิ่งจะได้สัมผัสกับการเจาะถุงเยื่อหุ้มหัวใจ
จริงๆ เลย…
เฮ้อ!
ทำไมผมถึงปวดใจขนาดนี้นะ ไม่ได้การ วันหน้าจะต้องไปคุยกับเสี่ยวเฉินสักหน่อยว่าทำไมถึงไม่มาให้ผมเป็นอาจารย์ ไม่กี่วันก่อนผมเพิ่งสอนการผ่าเปิดช่องเยื่อหุ้มหัวใจให้คุณเองนะ โอเคไหม…
เถามี่อัดอั้นตันใจมาก สายตาที่ใช้มองเฉียนหลินก็ค่อนข้าง…ซับซ้อน
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา อยากจะเผยแพร่ในโมเมนต์วีแชทของกลุ่มเพื่อนจริงๆ ว่า
‘นักเรียนคนนี้โง่ไปหน่อย อยากจะโยนทิ้งแล้ว อยากสละทิ้งแล้ว อยากไล่ออกจากสำนักแล้ว จะทำยังไงดีครับ รอคำตอบอยู่นะครับ ด่วนมาก!’
YOU MAY ALSO LIKE
