เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 382 เทพคนที่สองของแผนกศัลยกรรมหัวใจ

บทที่ 382 เทพคนที่สองของแผนกศัลยกรรมหัวใจ

กินหม้อไฟกลางฤดูร้อน!

เฉินชางไม่รู้จริงๆ ว่าฉินเยว่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับหม้อไฟกันแน่!

นั่งกินหม้อไฟเหงื่อแตกซิกก็ทำให้ได้รสชาติไปอีกแบบ

ทันใดนั้นเอง จู่ๆ เฉินชางก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นในใจ เขาคิดว่าควรแบ่งปันเรื่องเคสในวันนี้ให้อีกฝ่ายฟังเสียหน่อย ด้วยเหตุนี้จึงบรรยายขั้นตอนการผ่าตัดของผู้ป่วยคนนั้นให้ฉินเยว่ฟังอย่างละเอียดรอบหนึ่ง

ฉินเยว่ฟังอย่างกระตือรือร้น ท่าทางเบิกบานใจขั้นสุด ดูสนอกสนใจอย่างยิ่งยวด ทั้งยังคอยถามรายละเอียดการผ่าตัดเป็นระยะอีกด้วย

ชีวิตของคนเป็นหมอก็น่าเบื่อเช่นนี้เอง

สุดท้ายเฉินชางก็อดพูดไม่ได้ว่า “เฮ้อ ใครจะไปคิดว่าก้างปลาชิ้นเดียวจะทำให้เกิดผลแบบนี้ อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้เลยนะครับ!”

ฉินเยว่ฟังแล้วไม่รู้สึกอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะไม่รู้สึกอะไรไปด้วย!

คู่รักที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ฝ่ายชายเป็นชายหนุ่มรูปร่างอ้วนท้วม แต่ว่า…เมื่อได้ฟังที่เฉินชางเล่า เขาก็รู้สึกสนใจจนอยากฟังเพิ่มขึ้นอีกสักหลายคำ…เมื่อฟังจ บทั้งสองก็รู้สึกว่าอาหารมื้อนี้ไม่อร่อยแล้ว!

สุดท้ายก็ฝืนกินเข้าไปอีกเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นแล้วพากันเดินออกไป

ฉินเยว่ยิ้ม “ถ้าคุณยังเล่าอีก ฉันว่าเถ้าแก่คงออกมาไล่แล้วละ!”

เฉินชางหัวเราะตอบ หลังจากฉินเยว่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็ออกมาจากร้านหม้อไฟ

ชีวิตแบบเด็กเจ๊ก็ให้ความรู้สึกไม่เลวเหมือนกันนะเนี่ย

……

เฉินชางไปเดินเล่นที่ตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนฉินเยว่รอบหนึ่ง จากนั้นก็พากันเดินกลับมาที่ใต้ตึกพักอาศัยอย่างเอื่อยเฉื่อย

บนห้อง จี้หรูอวิ๋นนั่งตากพัดลมอยู่บนโซฟา เธอหันไปดูเวลา พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มห้าสิบห้านาทีแล้ว จากนั้นจึงมองไปยังเหล่าฉินที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาข้างๆ อดถามไม่ได้ว่า “เอ๋? เหล่าฉิน ทำไมวันนี้ไม่ไปยืนเฝ้าตรงหน้าต่างล่ะคะ ลูกสาวสุดที่รักของคุณจะกลับมาแล้วนะ!”

จี้หรูอวิ๋นมองฉินเสี้ยวหยวนอย่างแปลกใจ หากเป็นเมื่อก่อน พอถึงเวลานี้ ฉินเสี้ยวหยวนคงไปยืนเฝ้าตรงหน้าต่างนานแล้ว แต่วันนี้เขาไม่ไปแอบมองอยู่ตรงระเบียง กลับมานั่งดูทีวีอย่างสบายใจแทนเสียได้

นี่ทำให้จี้หรูอวิ๋นงงจริงๆ!

เหล่าฉินเปลี่ยนไปแล้วหรือ

ฉินเสี้ยวหยวนทำเพียงโบกมือแล้วตอบอย่างเกียจคร้านว่า “วันนี้พักหนึ่งวัน”

ฉินเสี้ยวหยวนย้อนนึกถึงการผ่าตัดของเฉินชางในวันนี้พลางส่งเสียงจิ๊จ๊ะออกมาอย่างอดไม่อยู่

เจ้าเด็กนี่ถือว่ามีความสามารถอยู่บ้าง!

การรักษาและช่วยชีวิตผู้ป่วยนับเป็นเรื่องดี ทั้งยังสร้างผลงานครั้งใหญ่ให้แก่โรงพยาบาลอีกด้วย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็รู้สึกว่าควรให้รางวัลเฉินชางสักหน่อย

แต่ว่า…เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนขายลูกสาวเพื่อความรุ่งโรจน์อย่างไรอย่างนั้น ฉินเสี้ยวหยวนรีบส่ายหน้า สลัดความคิดน่ากลัวทิ้งไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อฉินเสี้ยวหยวนคิดถึงคำวิพากษ์วิจารณ์ที่พวกหลี่เป่าซานมีต่อเฉินชางก็อดถอนใจไม่ได้

บางทีหากเยว่เยว่คบกับเฉินชางคงไม่เสียเปรียบเท่าไหร่!

ก็แค่เด็กจากหมู่บ้านชนบท พื้นเพอ่อนด้อยไปสักหน่อย ตอนซื้อบ้านอาจยุ่งยากเล็กน้อย คาดว่าปีสองปีคงพอฝืนไปได้

หรือว่า…จะซื้อบ้านให้พวกเขาเช่าดีนะ

……

เมื่อเฉินชางกลับมาถึงบ้านก็ได้ยินเสียงระบบแจ้งเตือน

[ติ๊ง! ดึงก้างปลาออก ทำภารกิจช่วยชีวิตสำเร็จ ได้รับรางวัล: ทักษะการผ่าตัดไส้เลื่อนกระบังลม! ระดับปรมาจารย์!]

ทักษะการผ่าตัดไส้เลื่อนกระบังลมหรือ

เฉินชางเลิกคิ้ว เป็นทักษะที่ไม่เลวเลย นี่เป็นทักษะการผ่าตัดฉุกเฉินของแผนกศัลยกรรมทรวงอก

ไม่เลว ดูเหมือนคะแนนอาชีพของเขาจะเพิ่มขึ้นเร็วมาก ใช้เวลาไม่นานก็คงเปิดอาชีพที่สามได้แล้ว ถึงตอนนั้นจะเลือกอาชีพอะไรดี

จะใช้คะแนนทักษะมั่วซั่วไม่ได้!

งานในแผนกฉุกเฉินมักพบเจอเรื่องราวไม่คาดฝันอยู่เสมอ ดังนั้นควรเตรียมรับมือเอาไว้ทุกเมื่อ

……

……

วันพฤหัสบดี เวลาสี่โมงกว่า เป็นช่วงเวลาที่โรงพยาบาลอันดับสองไม่ยุ่งมาก เฉินชางมาถึงโรงพยาบาลตงต้านานแล้ว

ตอนนี้เฉินชางเริ่มคุ้นเคยกับระบบของที่นี่ขึ้นทุกวัน นางพยาบาลน้อยแห่งแผนกศัลยกรรมหัวใจของโรงพยาบาลตงต้าต่างก็ดีอกดีใจและยินดีต้อนรับเฉินชางกันมาก อย่างไรเสียเขาก็หน้าตาดี นิสัยดี ปากหวาน แล้วยังขยันขันแข็ง…ที่สำคัญคือมีผมเยอะ…ทั้งสูงทั้งหล่อเท่…แล้วก็…สรุปแล้วคือดีไปหมด!

คนเช่นนี้เป็นอาหารตาชั้นเยี่ยมของนางพยาบาลน้อย!

กล่าวคือ…โรงพยาบาลตงต้ามีคนเก่งอยู่มากมาย เพียงแค่ในแผนกศัลยกรรมหัวใจก็มีแต่คนที่จบปริญญาเอกแล้ว ซึ่งสำหรับคนที่มีพื้นเพยอดเยี่ยมเหล่านี้…ไม่ต้องพูดถึงคนหล่อเลย แค่จะหาคนที่มีผมดกดำยังยากเลย!

ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกผมบางทั้งนั้น! นี่ทำให้นางพยาบาลน้อยทั้งหลายต้องทอดถอนใจด้วยความเซ็ง ส่วนเก่อฮว๋ายที่เป็นพวกพอมีผมประปรายก็เป็นได้แค่ตัวสำรอง

บ่ายวันนี้ โรงพยาบาลสงบเงียบจนน่าแปลกใจ ทุกคนในห้องทำงานรีบคว้าโอกาสนี้จัดการประวัติคนไข้ เวชระเบียนของเดือนที่แล้วจะต้องทำให้เสร็จกลางเดือนนี้ แต่ทุกคนยังไม่ได้ส่ง จนฝ่ายเวชระเบียนโทรมาเร่งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

บรรดาหมอจัดระเบียบคำสั่งแพทย์ ตรวจยา และหาผลตรวจของคนไข้ ส่วนพยาบาลก็ต้องเร่งเตรียมบันทึกการรักษาและเซ็นชื่อในแบบฟอร์ม

หวังเยี่ยนกำลังจะกลับไปที่เคาน์เตอร์พยาบาล แต่กลับถูกเก่อฮว๋ายเรียกไว้เสียก่อน

เขาระบายรอยยิ้มที่คิดว่าน่าหลงใหลออกมา “คุณเยี่ยนครับ คุณช่วยผมพิมพ์ผลตรวจแลปของผู้ป่วยที่เคยอยู่เตียงห้าสิบเอ็ดให้ผมทีนะครับ!”

หวังเยี่ยนส่งเสียงจิ๊จ๊ะออกมา “ฉันงานยุ่งมาก! คุณทำเองเถอะค่ะ!”

เก่อฮว๋ายจนปัญญา ได้แต่ไปหาเฉินชาง “เสี่ยวเฉิน ช่วยพิมพ์ผลตรวจแลปของผู้ป่วยให้ผมหน่อยสิครับ!”

ตอนนี้เฉินชางกำลังอ่านคู่มือการผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมหัวใจฉบับล่าสุดอย่างออกรสออกชาติ เมื่อได้ยินคำพูดของเก่อฮว๋ายก็ตอบรับไปคำหนึ่ง

หวังเยี่ยนเห็นดังนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า “หมอเสี่ยวเฉินคะ คุณอ่านไปเถอะ!”

พูดจบเธอก็ถลึงตาใส่เก่อฮว๋าย “ทำไมคุณถึงขี้เกียจขนาดนี้นะ! หมอเฉินอ่านหนังสืออยู่ คุณจะไปรบกวนเขาทำไม บอกรหัสแอดมิดของผู้ป่วยมาสิ! ฉันจะทำให้คุณเอง!”

คำพูดของหวังเยี่ยนทำให้ห้องทำงานครื้นเครงขึ้นมา

เก่อฮว๋ายทอดถอนใจโดยพลัน “เฮ้อ…ตั้งแต่เสี่ยวเฉินมาที่แผนก ตำแหน่งของผมก็ถูกสั่นคลอนขึ้นทุกวัน!”

หวังเยี่ยนได้ยินเข้าพอดี เธอหันมายิ้มอย่างดูแคลน “หมอเก่อ คุณจะเอาอะไรไปเทียบกับเสี่ยวเฉินคะ! ฝีมือเย็บแผลของคุณก็ไม่เร็วเท่าหมอเฉิน หน้าตาก็ไม่หล่อเท่าหมอเฉิน! คุณไม่มีเส้นผมที่ดกดำเท่าหมอเฉิน และไม่มีรูปร่างสูงเพรียวเหมือนหมอเฉินด้วย” คำพูดนี้ทำให้บรรยากาศในห้องทำงานครึกครื้นขึ้นมาอีกครั้ง

เก่อฮว๋ายจะอะไรได้ ปกติเขาก็หยอกล้อกับพยาบาลน้อยกลุ่มนี้จนคุ้นชินแล้ว แต่เฉินชางกลับมีสีหน้าสับสน!

นี่ผมถ่อมตัวแล้วนะ! ทำไมยังเป็นที่สังเกตอีกล่ะ

คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็อดถอนใจไม่ได้ สายตาที่มองไปยังเก่อฮว๋ายเต็มไปด้วยความเห็นใจ หมอเก่อ ต้องโทษที่ผมยอดเยี่ยมจนสะดุดตาเกินไปสินะครับ

เมิ่งซีชำเลืองมองภาพนี้ ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายขบขัน

ตอนนี้เอง นางพยาบาลคนหนึ่งก็เดินเข้ามา เมื่อเธอได้ยินคำพูดของหวังเยี่ยนก็อมยิ้ม

“หมอเก่อ พอแล้ว คุณอย่าพูดเลยค่ะ คุณเลือกไปเทียบกับเสี่ยวเฉินแบบนี้ เป็นการเลือกที่ผิดมากจริงๆ! ตอนนี้เสี่ยวเฉินเป็นเทพหนุ่มคนที่สองของแผนกศัลยกรรมหัวใจของพวกเราแล้ว!”

หมอคนอื่นพากันยิ้ม “แล้วเทพคนที่หนึ่งเป็นใครล่ะครับ”

พยาบาลตอบว่า “ก็ต้องเป็นหัวหน้าแผนกไงคะ! หัวหน้าซย่าก็คือเทพแห่งแผนกของพวกเรา แต่…ที่สำคัญเป็นเพราะเสี่ยวเฉินยังเป็นนักศึกษาอยู่!”

คำพูดนี้ทำให้เมิ่งซีมีความสุข

เฉินชางยิ้มกระอักกระอ่วน รีบลุกขึ้นวิ่งไปพิมพ์ผลตรวจแลปที่เคาน์เตอร์พยาบาลทันที

คนในห้องทำงานแห่งนี้อันตรายเกินไปแล้ว

เฉินชางเพิ่งเดินไปถึงเคาน์เตอร์พยาบาล นางพยาบาลน้อยกลุ่มหนึ่งเห็นเขาเข้าก็รีบพูดขึ้นว่า “หมอเสี่ยวเฉิน คุณมาทำอะไรคะ”

เฉินชางตอบไปว่า “พิมพ์ผลตรวจแลปครับ!”

“โธ่ งานพวกนี้ให้พวกเราทำเถอะค่ะ คุณไปพักได้เลย!”

“ใบตรวจแลปของใครคะ”

เฉินชางตอบ “รหัสแอดมิทคือ 10192811 ครับ คนไข้ของหมอเก่อ”

พยาบาลได้ยินดังนั้นก็บ่นพึมพำขึ้นมาทันที “หมอเก่อคนนี้นี่ คงอิจฉาที่เทียบคุณไม่ได้เลยใช้ให้คุณทำงานจิปาถะสินะ!”

นางพยาบาลน้อยอีกคนหนึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่แล้ว เอาละ หมอเฉิน คุณไปอ่านหนังสือเถอะค่ะ ฉันจะทำให้คุณเอง!”

เฉินชาง “…”