เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 387 กู้หน้าให้อาจารย์เมิ่ง
บทที่ 387 กู้หน้าให้อาจารย์เมิ่ง
เมิ่งซีรู้สึกเหมือนตัวเองไม่รู้อะไรเลย ราวกับตัวเองเป็นคนเก่งท่ามกลางความสับสนมึนงงอย่างไรอย่างนั้น
เมิ่งซีถูกคำพูดของเถามี่ทำเอาตะลึงพรึงเพริดไปหมดแล้ว!
เฉินชางเก่งขนาดนี้ ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ
เขาเรียนเทคนิคการผ่าตัดของฉันไปเหรอ
แล้วฉันสอนการผ่าตัดโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันแบบบีบรัดให้เขาแล้วเหรอ
ต่อให้สอนไปแล้ว…ฝีมือของฉันอยู่ระดับไหน ฉันจะไม่รู้ตัวเองเลยหรือไง ยังห่างชั้นจากหัวหน้าเถาอีกไกล!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นคนรอบๆ มองมาที่ตนด้วยท่าทางตกตะลึงและนับถือ เมิ่งซีก็ยังอดดีใจไม่ได้
ความรู้สึกที่ถูกมองด้วยสายตานับถือเช่นนี้ช่างดีจริงๆ!
คิดได้เช่นนี้ เมิ่งซีก็เงยหน้ายืดอกขึ้นเล็กน้อย ทว่า…เสื้อผ้ามันจะรัดไปหน่อยหรือเปล่า
……
……
ขณะเดียวกัน เฉินชางที่อยู่ในห้องทำงานหมอก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือน
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของเมิ่งซี +10!]
เฉินชางชะงักไป
โอ้โห เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ทำไมค่าความรู้สึกดีของอาจารย์เมิ่งถึงเพิ่มขึ้นสิบแต้มล่ะ!
หากทำให้เธอเซอร์ไพรส์ไปตามปกติคงทำได้ไม่ถึงขนาดนี้แน่! คราวที่แล้วเขาลำบากแทบตายเพิ่งจะได้มาสิบแต้ม ตอนนี้ไม่ทันไรก็ได้มาอีกสิบแต้มแล้ว
ปัจจุบันค่าความรู้สึกดีของเมิ่งซีกลับไปอยู่ที่สี่สิบแต้มอีกครั้งแล้ว
จอถ่ายทอดสดในห้องทำงานถ่ายแค่ตอนผ่าตัดเท่านั้น เมื่อการผ่าตัดจบลงหน้าจอก็กลายเป็นสีดำ คนนอกห้องย่อมไม่ได้ยินและไม่เห็นสถานการณ์ภายใน
……
……
ภายในห้องผ่าตัด เถามี่กล่าวอย่างปลงอนิจจังว่า “หัวหน้าเมิ่งยังอายุน้อยแต่มีความสามารถสูงจริงๆ เก่งทั้งงานวิจัยและงานคลินิกเลยนะครับ! หัวหน้าซย่า แผนกศัลยกรรมหัวใจของโรงพยาบาลตงต้ามีคนเก่งเยอะจริงๆ!”
แม้ซย่าเกาเฟิงจะสับสนมึนงงไปบ้าง แต่ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นชื่นชมก็ยังยอดเยี่ยมอยู่ดี
“ที่ไหนกันครับ! หัวหน้าเถาชมเกินไปแล้ว”
อย่างไรก็ตาม ซย่าเกาเฟิงรู้สึกเสียใจบ้างแล้ว ทำไมที่ผ่านมาเขาถึงไม่ยอมดูการผ่าตัดของเมิ่งซีให้มากสักหน่อย ทั้งๆ ที่ได้ครอบครองภูเขาหยกล้ำค่าแต่กลับไม่รู้ตัวจนถูกเถามี่ค้นพบไปก่อนแล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซย่าเกาเฟิงก็รู้สึกเสียดาย ทว่าตอนนี้เอง จู่ๆ หัวหน้าแพทย์คนหนึ่งก็กล่าวขึ้นว่า “จริงสิ วันนี้ผมยังมีการผ่าตัดอีกเคสหนึ่ง เป็นผู้ป่วยโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันแบบบีบรัดเหมือนกัน ไม่งั้น…หัวหน้าเมิ่งมาแสดงฝีมือให้ทุกคนดูหน่อยเป็นไงครับ”
เมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้ ทุกคนพลันดวงตาทอประกาย!
ใช่แล้ว!
เป็นความคิดที่ดี
แม้แต่ซย่าเกาเฟิงและเถามี่ที่อยู่ข้างๆ ก็มองเมิ่งซีด้วยความคาดหวังอันเปี่ยมล้น
ส่วนเมิ่งซีก็อึ้งจนนิ่งไปแล้ว
เอิ่ม…
ฉัน…
เทียบกับเถามี่แล้ว ฝีมือเขาดีกว่าฉันอยู่หลายขุม!
แต่เถามี่ชมถึงขนาดนี้แล้ว จะทำยังไงดีล่ะ
คิดถึงตรงนี้เมิ่งซีก็อดถอนใจไม่ได้
ไม่เป็นไร ผ่าก็ผ่าสิ!
อย่างมากก็แค่ยอมรับอย่างเปิดเผยจริงใจว่าฝีมือของตนมีจำกัด
ในตอนนี้เอง เถามี่พูดขึ้นว่า “จริงสิ เสี่ยวเฉินล่ะครับ เฉินชางไม่ได้มาหรือ ผมว่าให้เสี่ยวเฉินลองดูสักหน่อยก็ดีนะครับ”
เมิ่งซีเตรียมใจผ่าแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเถามี่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดไปทันที
ใช่แล้ว!
ให้เฉินชางผ่าก็ได้นี่!
ตัวเองทำไม่ได้ แล้วเฉินชางจะทำไม่ได้เชียวหรือ
คิดเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพลางพูดว่า “เดี๋ยวฉันโทรเรียกเสี่ยวเฉินให้นะคะ”
……
ทางด้านเฉินชาง เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเมิ่งซีก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนของระบบทันที
[ติ๊ง! ภารกิจกู้หน้าให้อาจารย์เมิ่ง หากทำสำเร็จจะได้รับ: ค่าความรู้ค่าสึกดีของเมิ่งซี +10]
งดวงตาเฉินชาเปล่งประกาย ค่าความรู้สึกดีสิบแต้ม ก็เป็นห้าสิบแต้มแล้ว หากได้มาก็เอาไปแลกทักษะการผ่าตัดระดับสามของแผนกศัลยกรรมหัวใจได้แล้ว
คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที รีบพยักหน้าโดยพลัน
“อาจารย์ รอผมก่อน ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
เฉินชางวางโทรศัพท์ ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปยังห้องผ่าตัดราวกับโผบิน
เมื่อมาถึงห้องผ่าตัด ทุกคนก็มองเฉินชางด้วยสีหน้าฉงนสงสัย
เสี่ยวเฉินคนนี้เก่งเหมือนที่หัวหน้าเถามี่บอกจริงๆ หรือ
ทุกคน…ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก แต่คนก็มาแล้ว ลองดูหน่อยก็ได้!
คนอื่นเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แม้แต่เมิ่งซีก็ไม่มั่นใจ เธอลากเฉินชางออกไปด้านนอก ถือโอกาสตอนที่กำลังล้างมือถามขึ้นด้วยสายตากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อว่า “คุณทำได้ไหมคะ”
เฉินชางตอบไปทันใด “ทำได้แน่นอนครับ!”
เมิ่งซีชะงักไป “จริงเหรอ”
เฉินชาง “แน่นอนที่สุด!”
เมื่อทั้งคู่ล้างมือเสร็จเฉินชางก็เดินเข้ามาในห้อง หมอระดับหัวหน้าแพทย์ของแผนกศัลยกรรมหัวใจอีกคนหนึ่งที่ชื่อเกาเจี้ยนซินเดินเข้ามา “เสี่ยวเฉิน เดี๋ยวผมจะแนะนำอาการของผู้ป่วยให้คุณนะครับ ผู้ป่วยมีอาการเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบจากเชื้อวัณโรคเป็นเวลานาน…ตอนนี้กลายเป็นเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันแบบบีบรัดแล้ว สภาพอาการภายในเป็นยังไงยังไม่แน่ชัด ตอนผ่าตัดคุณต้องระวังหน่อยนะครับ!”
เฉินชางพยักหน้า หลังจากพูดคุยแลกเปลี่ยนข้อมูลกับหัวหน้าเกาอยู่พักใหญ่ก็มองไปที่ภาพเอกซเรย์ มีแผนการผ่าตัดในใจบ้างแล้ว
วิสัญญีแพทย์สอดสายออกซิเจนไปในหลอดลมของผู้ป่วย จากนั้นก็รมยาสลบทั้งตัว ผู้ป่วยอยู่ในท่านอนหงายตามปกติ
เฉินชางพูดกับพยาบาลว่า “ยกช่วงสะบักหลังขึ้นหน่อยครับ”
เสี่ยวฉินผู้เป็นบุรุษพยาบาลรีบพยักหน้าแล้วนำผ้าปลอดเชื้อมารองไว้ใต้ร่างของผู้ป่วย
ในห้องผ่าตัดมีบุรุษพยาบาลอยู่ไม่น้อย เนื่องจากการขยับร่างกายผู้ป่วยเป็นงานที่ต้องใช้แรง บางครั้งผู้หญิงก็มีแรงไม่พอ สู้แรงของผู้ชายไม่ได้
ทุกคนเห็นเฉินชางทำเช่นนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย
นี่เขาจะใช้การผ่าเปิดแบบปกติหรือ
ใช่แล้ว! ครั้งนี้เฉินชางไม่ได้เลือกผ่าเปิดแบบที่ทุกคนคาดหวังและเฝ้ารอ แต่เขาจะเปลี่ยนไปใช้วิธีการผ่าตัดแบบดั้งเดิม
เฉินชางถือมีดผ่าตัดไว้ในมือ เริ่มกรีดจากกลางกระดูกอก!
อืม เป็นการลงมีดที่เด็ดขาดมาก
อวัยวะหลังกระดูกอกสะอาดมาก ไม่มีพังผืด นี่ทำให้ทุกคนผ่อนคลายลงได้บ้าง
บางครั้งหากตรวจเพียงภายนอกก็มองไม่เห็นพังผืด หลายครั้งหลังจากผ่าเปิดหน้าท้อง หรือช่องอกแล้วมักจะเจอเรื่องเซอร์ไพรส์ที่คิดไม่ถึงอยู่บ่อยๆ หรือบางครั้งก็อาจเจอเรื่องน่าตกใจ
เฉินชางผ่าตัดเปิดช่องอกได้ดี ผ่าได้ประณีตและมีเลือดออกน้อยมาก
เกาเจี้ยนซินอาสาเป็นผู้ช่วยเฉินชางด้วยตัวเอง เขามองเฉินชางแล้วพยักหน้า ดูท่าทางเฉินชางจะมีความสามารถจริงๆ
เฉินชางหันไป “เครื่องถ่างอก!”
เกาเจี้ยนซินรีบนำเครื่องถ่างอกมา ถ่างกระดูกอกทั้งสองข้าง
ตอนนี้มองเห็นเยื่อหุ้มหัวใจแล้ว
เฉินชางเห็นดังนั้นก็ขมวดคิ้วทันที! เนื่องจากลักษณะของเยื่อหุ้มหัวใจ…เหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง กระทั่งเกาเจี้ยนซินก็ยังพบความผิดปกติ!
“ดูเหมือนเยื่อหุ้มหัวใจจะเป็นพังผืดหนักเลยนะครับ”
ใช่แล้ว!
หากหมอที่มีประสบการณ์เห็นเยื่อหุ้มหัวใจลักษณะนี้ย่อมรู้ได้ทันทีว่ามีพังผืดอยู่ด้านใน นี่ก็คือพลังของประสบการณ์
ทุกคนค่อยๆ ล้อมวงเข้ามา ส่วนเมิ่งซีมองเฉินชางด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กลัวเฉินชางรับมือไม่ไหว
เฉินชางหยิบมีดขึ้นมาเริ่มกรีดจากบริเวณยอดหัวใจ (Apex Heart) เพื่อลอกพังผืดออกจากเยื่อหุ้มหัวใจ แต่เมื่อกรีดลงไปแล้วก็ต้องพบปัญหาใหญ่ นั่นก็คือเยื่อหุ้มหัวใจหนากว่าปกติอย่างชัดเจน! เมื่อเป็นเช่นนี้การผ่าตัดก็ยากขึ้นมาก
[ติ๊ง! มอนสเตอร์เยื่อหุ้มหัวใจอักเสบแบบบีบรัด ระดับบอส เลเวล 60: เยื่อหุ้มหัวใจที่มีภาวะพังผืดรุนแรงทำให้เยื่อหุ้มหัวใจหนาขึ้น พบภาวะพังผืดระหว่างเยื่อหุ้มหัวใจและหัวใจอย่างรุนแรง ขณะลอกพังผืดต้องระมัดระวังไม่ให้กล้ามเนื้อหัวใจเสียหาย]
เฉินชางชะงักไปทันที ถึงกับกลืนน้ำลายเข้าไปอึกใหญ่!
ไม่ใช่กลัว! แต่กำลังโลภ!
เขาไม่ได้เจอมอนสเตอร์ระดับบอสนานแล้ว อันที่จริงเฉินชางค่อนข้างเฝ้ารอเลยทีเดียว แต่เมื่อทุกคนเห็นท่าทางเช่นนี้ของเขากลับชะงักไป
เกาเจี้ยนซินขมวดคิ้วเล็กน้อย “เป็นพังผืดหนักเลยนะครับ ถ้าจะลอกออกจากเยื่อหุ้มหัวใจคงยุ่งยากมากแน่ๆ เสี่ยวเฉิน…คุณ…ไหวหรือเปล่าครับ หรือจะให้หัวหน้าเถามาแทน”
เฉินชางส่ายหน้า หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา เริ่มลอกพังผืดออกไปทีละชั้น
แววตาไม่มีความหวั่นเกรงอยู่เลย มันเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น!