เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 390 ดันเจี้ยนส่วนตัวระดับสูง

บทที่ 390 ดันเจี้ยนส่วนตัวระดับสูง

เฉินชางเคาะประตูห้องทำงานแล้วเปิดเข้าไป พบว่าซย่าเกาเฟิงและเถามี่อยู่ข้างในทั้งคู่

เฉินชางพยักหน้าทักทาย จากนั้นจึงพูดว่า “หัวหน้าซย่า เรียกผมเหรอครับ”

ซย่าเกาเฟิงพยักหน้ายิ้มๆ “เสี่ยวเฉินนั่งก่อนสิ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณน่ะครับ ผมกับหัวหน้าเถาอยากฟังความเห็นคุณหน่อย”

แม้เฉินชางจะแปลกใจแต่ยังคงเดินไปนั่ง

ซย่าเกาเฟิงส่งเอกสารในมือให้เฉินชาง “เสี่ยวเฉิน ลองอ่านดูสิ”

เฉินชางใช้สองมือรับมาอ่าน เมื่ออ่านจบ ดวงตาพลันเบิกกว้าง

การแข่งขันทักษะการผ่าตัดด้านศัลยกรรมหลอดเลือดหัวใจระดับประเทศ!

เฉินชางใจเต้นตึกตัก การแข่งขันนี้…ผมเข้าร่วมได้หรือเปล่า

การแข่งขันทักษะการผ่าตัดระดับประเทศจัดขึ้นทุกปีและมักจะมีหลายสาขาวิชา เพียงแต่เวลาจัดงานแตกต่างกันออกไป

เดือนพฤษภาคมของปีนี้ เหล่าเฉินเป็นตัวแทนของโรงพยาบาลไปเข้าร่วมการแข่งขันทักษะการผ่าตัดด้านศัลยกรรมทั่วไป ได้รางวัลยอดเยี่ยมกลับมาด้วย

ไม่กล่าวไม่ได้ว่าเหล่าเฉินมีทักษะด้านศัลยกรรมทั่วไปดีมากจริงๆ โดยเฉพาะการผ่าตัดเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร หมอแผนกฉุกเฉินผ่าตัดโรคเกี่ยวกับระบบย่อยอาหาร ระบบทางเดินอาหารได้ดีจริงๆ

แต่ว่า…ปกติหมอที่เข้าร่วมการผ่าตัดเหล่านี้ล้วนเป็นหมอระดับแพทย์เจ้าของไข้ที่มีอายุงานสูง หมอหนุ่มอย่างเฉินชางจะเข้าร่วมได้ที่ไหนกัน ถึงกระนั้น…เฉินชางก็ยังได้ผ่าตัด!

เขาอยากร่วมแข่งขันบนเวทีเดียวกับหมอเก่งๆ เหล่านั้นจริงๆ อยากดูสักหน่อยว่าโลกภายนอกกว้างใหญ่เพียงใด

[ติ๊ง! กระตุ้นดันเจี้ยนส่วนตัว ‘การแข่งขันทักษะการผ่าตัดด้านศัลยกรรมหลอดเลือดหัวใจระดับประเทศ’ ขณะดำเนินการอยู่ในดันเจี้ยนส่วนตัว ทุกครั้งที่ชนะการดวล จะได้รับไอเทมหรือทักษะ!]

สิ้นเสียงระบบ เฉินชางก็ยิ่งหายใจกระชั้นถี่

ดันเจี้ยนเช่นนี้หากไม่เข้าร่วม คงเป็นอภิมหาความเสียหายต่อตนเองแล้ว!

คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็เงยหน้ามองคนทั้งสองแล้วรีบถามขึ้นว่า “เอ่อ…หัวหน้าซย่า หัวหน้าเถา…ผมไปได้ไหมครับ”

เถามี่ยิ้มเล็กน้อย “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ!”

เฉินชางชี้ไปที่เงื่อนไขการสมัคร “ในนี้เขียนว่าแต่ละโรงพยาบาลเสนอชื่อได้คนเดียว และต้องเป็นสมาชิกของสมาคมศัลยกรรมหัวใจด้วย สองเงื่อนไขนี้…ผมคงทำยาก”

มีเงื่อนไขว่าแต่ละโรงพยาบาลเสนอชื่อได้คนเดียว เฉินชางรู้ดีแก่ใจว่าในโรงพยาบาลมีหมออาวุโสที่มีประสบการณ์สูงอยู่มากมาย หมอรุ่นใหม่เก่งๆ ก็มีมาก ตัวเขาเอง…ไม่นับเป็นอะไร

ยิ่งไปกว่านั้น การแข่งขันทักษะผ่าตัดคงไม่ได้แข่งด้วยการผ่าตัดรายการเดียวแน่นอน นี่ทำให้เขาเสียเปรียบ จะอย่างไรในตอนนี้ทักษะการผ่าตัดด้านศัลยกรรมหัวใจที่เขามั่นใจยังมีจำกัด เรียกว่าเพิ่งเปิดประตูเข้าสู่การผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจเท่านั้น เส้นทางหลังจากนั้นยังอีกยาวไกล!

อีกอย่าง เขาก็ไม่ใช่สมาชิกของสมาคมศัลยกรรมหัวใจด้วย

ซย่าเกาเฟิงพูดตามตรงว่า “เรื่องนี้คุยกันได้ ผมกับหัวหน้าเถาเป็นรองประธานสมาคมศัลยกรรมหลอดเลือดหัวใจของมณฑลตงหยาง ถ้าคุณจะเข้าสมาคมก็เป็นเรื่องง่ายครับ อีกอย่าง เรื่องโรงพยาบาลที่จะเสนอชื่อ ถ้าโรงพยาบาลอันดับสองไม่เสนอชื่อคุณ โรงพยาบาลตงต้าของพวกเราจะเสนอชื่อคุณเอง ยังไงซะคุณก็ถือเป็นหมอของทั้งสองโรงพยาบาล”

เถามี่ได้ยินคำพูดของซย่าเกาเฟิงก็หน้าดำคร่ำเครียดไปโดยพลัน “โรงพยาบาลอันดับสองของพวกเราต้องเสนอชื่อเฉินชางแน่นอน คุณอย่าคิดแย่งคนเชียว คราวนี้เสี่ยวเฉินจะเข้าแข่งขันในนามตัวแทนโรงพยาบาลอันดับสองของพวกเรา”

เถามี่ลุกขึ้น เดินมาข้างๆ เฉินชาง “เสี่ยวเฉิน! คราวนี้คุณต้องไปเข้าร่วมการแข่งขันในฐานะตัวแทนของโรงพยาบาลอันดับสองนะครับ แม้ว่า…การแข่งขันนี้จะไม่ใช่การแข่งขันใหญ่โตอะไร คนให้ความสนใจก็น้อย แต่สำหรับวงการของพวกเราถือเป็นเกียรติอย่างหนึ่ง มณฑลตงหยางของพวกเราได้ลำดับรั้งท้ายมาหลายปีแล้ว ปีนี้จะต้องเปลี่ยนแปลงให้ได้!”

เฉินชางมองทั้งสอง “ครับ! ผมจะไปแข่ง! แต่ว่า…ผมว่าระดับทักษะและฝีมือของผมตอนนี้ยังไม่พอ”

เถามี่และซย่าเกาเฟิงมองเฉินชางพลางยิ้มบางๆ “คุณดูวันที่ก่อนสิครับ งานนี้จะจัดช่วงปลายปี พวกเราแค่บอกคุณไว้ก่อน ต่อจากนี้ก็ฝึกคุณให้หนักหน่อย”

“คุณกลับไปแล้วก็เตรียมใบสมัครเข้าสมาคมไว้ด้วยนะครับ พวกเราจะดูให้คุณเอง”

……

……

เมื่อพูดคุยหารือกับทั้งสองเรียบร้อยแล้วเฉินชางก็ออกมาจากห้อง อันที่จริงเขาค่อนข้างเฝ้ารอเลยละ!

ภารกิจดันเจี้ยนส่วนตัวขนาดใหญ่เช่นนี้ยากจะมีสักครั้ง

เดิมทีเฉินชางไม่มั่นใจนัก เพราะอย่างไรการผ่าตัดเกี่ยวกับหลอดเลือดหัวใจก็มีมากมายหลายประเภท เขา…ไม่มั่นใจเลย แต่เมื่อได้คุยกับซย่าเกาเฟิงและเถามี่ เฉินชางจึงเข้าใจว่าขอบเขตการผ่าตัดในการแข่งขันคราวนี้ไม่กว้างเท่าไหร่ ส่วนใหญ่เป็นการผ่าตัดเกี่ยวกับหลอดเลือดแดงใหญ่

เฉินชางตัดสินใจแล้วว่าช่วงนี้เขาจะศึกษาการผ่าตัดด้านนี้ให้ดี

เมื่อออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็เตรียมกลับโรงพยาบาลตัวเอง ทันใดนั้นก็พบว่ามีเบอร์แปลกโทรเข้ามา

เขาลังเลครู่หนึ่งแล้วค่อยรับสาย

ผู้ที่ทำอาชีพประเภทเดียวกับหมอมักมีเบอร์แปลกโทรเข้ามาบ่อยๆ ถึงอย่างไรหมอก็บันทึกเบอร์โทรของผู้ป่วยทุกคนเอาไว้ในมือถือไม่ได้แน่นอน ดังนั้นหมอหลายคนจึงมีโทรศัพท์สองเครื่อง เครื่องหนึ่งเป็นโทรศัพท์ส่วนตัว อีกเครื่องหนึ่งเป็นโทรศัพท์สำหรับงาน

ยิ่งไปกว่านั้น หมอส่วนใหญ่ชอบใช้มือถือขาวดำเครื่องเล็กๆ เป็นโทรศัพท์มือถือสำหรับงาน เป็นมือถือจำพวกโทรเข้าโทรออกและส่งข้อความได้อย่างเดียว แบบที่คนเฒ่าคนแก่ชอบใช้กัน เพราะมันทนมาก

“สวัสดีครับ ใช่คุณเฉิน เฉินชางหรือเปล่าครับ” เป็นเสียงของชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบกว่าปี เสียงทุ้มทว่าชัดเจน ฟังแล้วคงเป็นคนแข็งแรง นี่คือสิ่งที่เฉินชางคิดอย่างหมอคนหนึ่ง

เฉินชางส่งเสียงตอบรับ “ครับ สวัสดีครับ ผมเฉินชาง”

หวังจื้อรีบพูดขึ้นว่า “คุณเฉิน สวัสดีครับ ผมหวังจื้อ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เขตไห่อันของคุณเจิ้งนะครับ ผู้จัดการเจิ้งให้ผมตรวจสอบข้อมูลกับคุณ จะได้รีบทำเรื่องโอนบ้านให้เสร็จน่ะครับ”

เฉินชางได้ยินดังนั้นจึงค่อยคิดขึ้นมาได้ ครั้งที่แล้วเขาโทรหาเจิ้งกั๋วถานเพราะต้องการห้องชุดห้องนั้น สัปดาห์นี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะเกินไป ทำให้เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท

“อ้อ! สวัสดีครับผู้จัดการหวัง”

หวังจื้อยิ้ม “คุณเฉิน รบกวนคุณเช็คเวลาหน่อยนะครับ ถ้าสะดวกเมื่อไหร่ก็มาที่ฝ่ายขายของพวกเราได้เลย จะได้ทำเรื่องซื้อขายห้องชุดตามขั้นตอนน่ะครับ…”

เฉินชางตรวจดูเวลา หากไปโรงพยาบาลตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำ เช่นนั้นไม่ไปเลยดีกว่า

“เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลย คุณรอสักครู่นะครับ” เฉินชางบอกทันที

หวังจื้อพยักหน้า “ครับ ไม่รีบครับ คุณมาถึงแล้วก็โทรหาผมนะครับ”

เฉินชางมีสีหน้ายินดี เมื่อคิดว่าอีกไม่นานจะมีบ้านแล้วก็รู้สึกเปรมปรีดิ์ไปทั้งหัวใจ

ตอนนี้ฉินเยว่ยังไม่รู้ เฉินชางคิดจะทำให้เธอเซอร์ไพรส์ไปเลย

ส่วนเรื่องเงิน…ตอนนี้เฉินชางมีเงินอยู่ประมาณสามล้าน แต่…อีกไม่นานก็สุดสัปดาห์แล้ว จะมีผ่าตัดเสริมหน้าอกที่จองไว้ล่วงหน้าอีกหลายเคส คงได้เงินพอใช้

เขารีบเดินทางไปที่เขตไห่อันใหม่ หวังจื้อส่งคนมารออยู่ตรงประตูแล้ว พนักงานพาเฉินชางเข้าไปในออฟฟิศของหวังจื้อทันที

เดิมทีเฉินชางคิดว่าคงต้องทำเรื่องอะไรยุ่งยากมากมาย ไม่นึกเลยว่าจะง่ายขนาดนี้ มีผู้เชี่ยวชาญคอยอธิบายหัวข้อที่ต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษอยู่ข้างๆ ส่วนเฉินชางก็แค่เซ็นชื่อ ใช้เวลาไปไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ทำทุกอย่างเรียบร้อย

แต่…เขาพบว่ายังไม่ได้จ่ายเงิน

ทำไมไม่มีรายละเอียดเรื่องการจ่ายเงินล่ะ