เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 41 ข้อมูลอุปกรณ์ระดับสีเขียว
เจิ้งกั๋วถานดูออกว่าในใจของเฉินชางไม่ค่อยพอใจนัก แต่ไม่รู้ว่ามีสาเหตุมาจากอะไร
ผมทำให้เขาไม่พอใจหรือไง?
ทำไมช่วงนี้ใครเห็นผมก็รู้สึกไม่ดีไปหมด?
เจิ้งกั๋วถานรู้สึกเหมือนมีหมอกปกคลุมศีรษะ ในใจรู้สึกย่ำแย่ยิ่งขึ้น
เมื่อคิดถึงเรื่องวุ่นวายที่เกิดในช่วงนี้ เขาก็รู้สึกว่าควรไปไหว้พระสักหน่อย
การไปล่วงเกินคนที่ไม่ใช่ศัตรูเป็นการกระทำที่ไม่ฉลาด เจิ้งกั๋วถานประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ย่อมไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักอ่านสีหน้าคนอื่น
ดังนั้นแม้เฉินชางจะเป็นเพียงหมอเล็กๆ คนหนึ่งก็ยังพยักหน้ายิ้มให้ “หมอเฉิน สวัสดีครับ วันนี้รบกวนคุณแล้ว เสี่ยวหู่ อีกครู่ตอนไปส่งหมอเฉินอย่าลืมอธิบายให้หมอเฉินฟังด้วยนะครับ”
เฉินชางมองไปยังเครื่องหมายคำถามที่ปรากฏเหนือศีรษะเจิ้งกั๋วถาน
[ติ๊ง! เจิ้งกั๋วถานที่ถูกความวุ่นวายในฮาเร็มก่อกวน อยู่ในอารมณ์หงุดหงิด สอบถามเพื่อให้ได้รับภารกิจต่อเนื่องที่สอง]
เฉินชางยิ้มตอบ “เกรงใจไปแล้วครับคุณเจิ้ง ไม่ทราบว่าวันนี้มีธุระอะไรเหรอครับ?”
เจิ้งกั๋วถานส่ายหน้า สูดหายใจลึกแล้วจึงพูดขึ้นว่า “หมอเฉินครับ คือ…วันนี้แฟนสาวผมถูกขูดที่ขาโดยไม่ทันระวังจนเป็นแผลยาว คุณช่วยดูหน่อยนะครับว่ารักษาให้หายได้หรือเปล่า”
เมื่อเห็นเฉินชางมีท่าทางคล้ายกำลังครุ่นคิด เจิ้งกั๋วถานจึงพูดไปตามตรง “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากไปโรงพยาบาลนะครับ แต่แฟนของผมคนนี้ค่อนข้างพิเศษ ถ้าคุณได้พบก็จะรู้เอง ตามผมมาเถอะครับ”
ขณะพูดก็พาเฉินชางเดินไปยังห้องนอนห้องหนึ่ง
ในห้องนอนมีผู้หญิงสวมชุดนอนสีขาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟา ขาวางพาดอยู่บนโต๊ะชา บนน่องพันผ้าพันแผลไว้อย่างดี
แต่สีหน้าของผู้หญิงคนนี้เคร่งเครียดมาก ท่าทางหดหู่ ผมยุ่งคล้ายไม่ได้รับการดูแล บนใบหน้ายังปรากฏรอยมือชัดเจน ดูจากดวงตาทั้งสองเห็นได้ชัดว่าผ่านการร้องไห้มาจนแดงระเรื่อ ต่างหูบนหูทั้งสองเหลือเพียงข้างเดียว สภาพดูย่ำแย่ น่าหดหู่จนถึงขีดสุด
ด้านข้างมีบุคลากรทางการแพทย์สองคนกำลังรักษาแผลให้
แต่เมื่อเฉินชางสังเกตหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นให้ดีก็ชะงักไปเล็กน้อย
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมถึงไม่ไปโรงพยาบาล
เธอเป็นดารานี่เอง!
ดาราหญิงที่หลายปีมานี้มีหนังดังๆ หลายเรื่อง ทำให้ค่อยๆ ได้รับความนิยม สวีรั่วหยุน!
หน้าตาเธอสวยงาม รูปร่างดี ดูเหมือนปีนี้จะทำงานหนักอยู่เบื้องหน้า
แบบนี้จะไปโรงพยาบาลได้อย่างไร
สภาพเลวร้ายขนาดนี้ มีรอยตบบนหน้าแล้วยังมีผมที่ถูกทึ้งจนยุ่งเหยิงนั่นอีก
ถ้าออกไป อาจเป็นข่าวดังอะไรขึ้นมาก็ได้!
นี่มันความรุนแรงในครอบครัวหรือ?
หรือจะเป็นเรื่องรสนิยมในห้อง?
ไม่สิ!
เฉินชางคิดเชื่อมไปถึงข้อเสนอแนะในภารกิจ เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
ความวุ่นวายในฮาเร็ม!
ภรรยาเอกและภรรยาน้อยประลองพลังกัน ควรเป็นภรรยาเอกที่ได้รับชัยชนะไปอย่างสมบูรณ์แบบสินะ
เฉินชางถอนใจ ชีวิตของคนมีเงินนี่ ช่างมากสีสันเต็มไปด้วยเรื่องราวจริงๆ
แต่ว่า…วันนี้ไม่ควรมาเลย!
มาสถานที่ไม่ดี
รู้ความลับที่ไม่ควรรู้
เจิ้งกั๋วถานถามอย่างใส่ใจ “เจ็บหรือเปล่า?”
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแข็งๆ น้ำตาไหลหยดลงมา
เจิ้งกั๋วถานถอนใจ รู้สึกปวดใจจนต้องรีบกล่าวปลอบ “ที่รัก ไม่ร้องนะครับ เชื่อฟังผมนะ โอเคหรือเปล่า? เป็นความผิดของผมเอง คุณวางใจเถอะ เรื่องวันนี้ผมจะมอบคำอธิบายให้คุณแน่”
เฉินชางชะงักไป คำอธิบายอีกแล้ว ครอบครัวเถ้าแก่เจิ้งเป็นโรงงานผลิตคำอธิบายรึไง?
ดาราสาวสูดหายใจลึก หยิบกระดาษซับหน้าขึ้นมาซับบริเวณหางตาเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “ค่ะ คุณรีบหน่อยเถอะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว…ช่วงนี้ฉันมีเทสหน้ากล้อง คุยกับผู้กำกับไว้แล้วด้วย แล้วยังรับงานโฆษณามาอีกหลายงาน…ดันเกิดปัญหาแบบนี้กับขาของฉันซะได้ เฮ้อ…”
เมื่อเจิ้งกั๋วถานได้ยินสาเหตุของเรื่องก็เข้าใจ ก็แค่ถ่ายหนังไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เป็นเรื่องที่ใช้เงินแก้ปัญหาได้
เขารีบไปนั่งข้างดาราสาว จับไหล่เบาๆ “วางใจเถอะครับ จบเรื่องคราวนี้แล้วผมจะหาดาราดังๆ สักหลายคนมาถ่ายหนังส่งท้ายปีกับโฆษณาอะไรพวกนั้นให้เอง พวกเราไม่ขาดเงินสักหน่อย! ผมยังใส่ใจคุณไม่พอเหรอ?”
พูดจบเจิ้งกั๋วถานก็มองไปทางเฉินชาง “หมอเฉินครับ ลองมาตรวจให้แฟนผมหน่อยว่ารักษาได้หรือเปล่า?”
[ติ๊ง! พบภารกิจต่อเนื่องที่สอง ตอบรับคำขอของเจิ้งกั๋วถาน ช่วยสวีรั่วหยุนเย็บแผล
รางวัลหลังจากสำเร็จภารกิจ:
1.ด้ายเย็บแผล KIM (สีเขียว)
2.ประสบการณ์ +200 แต้ม
3.ประสบการณ์การเย็บผิวหนัง +200 แต้ม
4.เมื่อสำเร็จภารกิจจะได้รับข้อมูลภารกิจสุดท้าย]
เฉินชางชะงักไปโดยพลัน ไม่เลวเลย ภารกิจสำเร็จแล้วจะได้ด้ายเย็บแผลระดับสีเขียวด้วย!
ยิ่งไปกว่านั้นยังมีภารกิจสุดท้ายด้วย จากประสบการณ์การเล่นเกม ไม่ว่าจะเป็นภารกิจอะไร ส่วนสุดท้ายจะเป็นส่วนที่ได้รางวัลเยอะที่สุด!
เมื่อคิดถึงตรงนี้เฉินชางก็เริ่มหวั่นไหว
แต่ในใจเฉินชางรู้ดี หากไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ไม่ควรเสี่ยงอันตราย
เขาก้มลงแกะผ้าพันแผลออกแล้วตรวจสอบอย่างละเอียด
ใต้ผ้าพันแผลมีรอยแผลปรากฏชัดเจน!
เนื้อค่อนข้างเละเทะ!
นี่ใช้มีดกรีดเหรอ?
เห็นได้ชัดว่าเป็นแผลที่เกิดจากของไม่ได้มาตรฐาน!
หากถูกอาวุธทำร้าย ขอเพียงเป็นอาวุธที่ได้มาตรฐาน แผลจะไม่เป็นแบบนี้!
บาดแผลนี้เหมือนกับ…ใช่แล้ว!
เหมือนกับแผลที่ถูกขวดเบียร์ทำร้ายเมื่อตอนนั้นเลย
คงจะใช้ขวดเบียร์กรีดสินะ
เมื่อรู้สาเหตุแน่ชัดแล้วเฉินชางจึงพูดว่า
“คุณเจิ้งครับ ต่อไปผมจะตรวจแผลสักหน่อย อาจเจ็บเล็กน้อย คุณบอกให้แฟนคุณทนหน่อยนะครับ”
ไม่กล่าวไม่ได้ว่าคนรวยจ้างผีโม่แป้ง[1]ได้จริงๆ ตอนนี้ในห้องมีกล่องพยาบาลฉุกเฉินอยู่หลายกล่อง ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์การเย็บแผลทำแผลแบบไหนก็มีครบไม่ขาดแคลน
เฉินชางรู้จักแค่บางอย่าง และมีบางอย่างที่ไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำ
อาจเป็นด้ายเย็บแผลเฉพาะทางของแพทย์ศัลยกรรมความงาม
ว่ากันว่าด้ายเส้นหนึ่งราคามากกว่าหนึ่งหมื่น
หลังจากเฉินชางใช้น้ำเกลือล้างแผลเช็ดลงไปก็เริ่มใช้แหนบแหวกผิวหนังออกเบาๆ จากนั้นจึงประกบกลับตามปกติอีกครั้ง
เพราะเป็นแผลที่เกิดจากเศษขวดเบียร์ ความเสียหายบริเวณบาดแผลจึงไม่ได้มาตรฐาน เป็นบาดแผลที่มีรอยหยักอยู่ทุกที่ ทำให้ความยากในการเย็บสูงมาก!
เพราะระดับความยากและบริเวณที่จะเลือกแทงเข็มมีจำกัด
หากต้องการเย็บแผลที่ไม่ได้มาตรฐานแบบนี้ต้องสิ้นเปลืองแรงกายแรงใจมากจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น เพราะมันไม่ได้มาตรฐาน หากจะเย็บแบบไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ภายหลังจึงจะเป็นเรื่องยากที่สุด!
ยังดีที่บนน่องของเธอมีรอยสักรูปดอกกุหลาบอยู่ดอกหนึ่ง เมื่อเป็นเช่นนี้ บางทีอาจปกปิดได้บ้าง แต่ก็ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เฉินชางใช้ทักษะ [ดวงตาแห่งความงาม] มองหาจุดที่เหมาะสมในการเย็บ แผลที่ไม่ได้มาตรฐานพลันกลายเป็นภาพจำลองหลากหลายในดวงตาของเฉินชาง
กระทั่งผ่านไปนาน!
เฉินชางเงยหน้าขึ้น หาความเป็นไปได้ในการเย็บพบแล้ว บางทีหากใช้เข็มทรงกลมเย็บจึงจะดี!
เข็มสำหรับเย็บผิวหนังทั่วไปจะเป็นเข็มทรงเหลี่ยมแหลม เพราะผิวหนังมีความหนาทั้งยังมีขนและชั้นไขมันมาก เข็มที่ใช้จึงต้องคมมากพอ ดังนั้นเข็มสำหรับเย็บผิวจึงเป็นเข็มทรงแหลม ซึ่งจะมีลักษณะปลายเข็มเป็นสามเหลี่ยม ตัวเข็มเป็นทรงกลม
ส่วนเข็มทรงกลมจะใช้งานในการเย็บอวัยวะส่วนที่ค่อนข้างอ่อนและแทงทะลุได้ง่าย เช่นเยื่อบุช่องท้อง ลำไส้ หรือหัวใจ เป็นต้น เมื่อแทงเข้าไปจะเกิดความเสียหายน้อย ส่วนการใช้เข็มกลมมาเย็บผิวหนังนั้น พูดได้ว่าหาได้ยากจริงๆ!
……………………..
[1] จ้างผีโม่แป้ง เป็นสำนวนจีน หมายถึงหากมีเงินก็จ้างหรือจูงใจผู้อื่นให้ทำการที่เป็นประโยชน์แก่ผู้ว่าจ้างได้