เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 463 โทรหาเฉินชาง!

บทที่ 463 โทรหาเฉินชาง!

จี้หรูอวิ๋นเห็นฉินเยว่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่เช่นนั้นก็ร้อนใจ เธออยากเข้าไปช่วย แต่กลับถูกอีกฝ่ายดันออกมาจากห้องครัว!

จี้หรูอวิ๋นและฉินเสี้ยวหยวนนั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าดูกระวนกระวาย…

ลูกคนนี้นี่ ตกลงไปโดนอะไรกระตุ้นมากันแน่

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าจะอร่อยหรือไม่อร่อยแล้วกัน…สิ่งที่พวกเขาคิดถึงเป็นอันดับแรกก็คือ ยัยเด็กนี่ต้องกินยาหรือเปล่า…

เหล่าฉินมองจี้หรูอวิ๋น “ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ”

จี้หรูอวิ๋นถลึงตาใส่ “ฉันจะไปรู้หรือคะ คุณถามฉัน แล้วฉันจะไปถามใคร”

ฉินเสี้ยวหยวนรีบพูดขึ้นว่า “ก็ไปถามเฉินชางไงครับ! เกี่ยวข้องกับไอ้เด็กนั่นหรือเปล่า ไม่งั้นเยว่เยว่จะมีท่าทางไร้สติขนาดนี้ได้ไง กลับมาถึงก็เอาตัวเองไปขลุกอยู่ในครัวเลย”

ดวงตาจี้หรูอวิ๋นเป็นประกาย จะต้องเกี่ยวข้องกับเฉินชางแน่นอน!

“ฉันไม่มีวีแชทเฉินชาง!”

ฉินเสี้ยวหยวนก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาทันใด เหมือนว่าเขาเองก็ไม่มีวีแชทอีกฝ่ายนะ

ไม่ได้การ พรุ่งนี้พอไปถึงโรงพยาบาลแล้วจะต้องขอเพิ่มเพื่อนทางวีแชทกับเฉินชางให้ได้

จี้หรูอวิ๋นย้อนคิดดูอีกครั้งก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ที่จริง…นี่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรนะคะ เรียนทำอาหารก็เป็นเรื่องดี! ยังไงก็ปล่อยให้สองคนนั้นซื้อกินทุกวันไม่ได้หรอก มันไม่สะอาด”

ฉินเยว่พอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่ประเด็นคือขั้นตอนที่เขียนอยู่บนอินเทอร์เน็ตมีมากเกินไป เธอจึงทำอาหารง่ายๆ ออกมาสองสามอย่าง อย่างน้อยก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น

ฉินเยว่ชิมอาหารที่ตัวเองทำ คิดว่ารสชาติพอใช้ได้

เธอถือกล่องอาหารเดินออกมาเตรียมเอาไปให้เฉินชาง เตรียมเสร็จก็เดินออกจากบ้านไป “พ่อคะ แม่คะ กินกันเลยนะคะ เดี๋ยวหนูจะไปกินกับเฉินชาง”

ทั้งสองสบตากันแล้วพากันถอนใจออกมา!

พลังของความรักจะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว

……

……

ฉินเยว่เพิ่งออกไปไม่นาน ทั้งสองก็เริ่มกินอาหารที่ฉินเยว่ทำ รสชาติพอใช้ได้ หน้าตาก็ดูน่ากิน

แต่ในขณะนั้นเองก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จี้หรูอวิ๋นมองไปพบว่าเป็นโทรศัพท์มือถือของตัวเองจึงหยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นเบอร์เจ้านายเก่าของเธอ!

จี้หรูอวิ๋นรีบกดรับทันที “สวัสดีค่ะหัวหน้า มีอะไรหรือคะ”

เสียงชายวัยกลางคนดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

“พี่จี้ ผมหวงเหว่ยเหยียนนะครับ”

จี้หรูอวิ๋น “อ้อ! เหว่ยเหยียน มีอะไรหรือ”

หวงเหว่ยเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล “พี่ครับ คือแบบนี้นะครับ วันนี้พ่อผมกินข้าวแล้วรู้สึกเสียดท้อง เขาอาเจียนเป็นเลือดด้วยครับ! ผมก็ไปดูอุจจาระของพ่อ เห็นว่ามันมีสีดำด้วย! ผมกังวลน่ะครับ…ไม่ทราบว่าจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า!”

แม้หวงเหว่ยเหยียนจะไม่ได้เป็นบุคลากรทางการแพทย์ แต่ยุคสมัยนี้เป็นสมัยที่ข้อมูลข่าวสารพัฒนาไปอย่างกว้างขวาง พ่อของเขาอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว จู่ๆ ก็มีเลือดออกในระบบทางเดินอาหาร หากจะบอกว่าไม่กลัวก็คงโกหกแล้ว!

เขากลัวว่าผู้เฒ่าหวงจะป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไร!

คิดแล้วหวงเหว่ยเหยียนก็กินข้าวไม่ลง จึงโทรหาจี้หรูอวิ๋นทันที

จี้หรูอวิ๋นได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว รีบถามว่า “เหว่ยเหยียนรอก่อนนะ สามีฉันอยู่ข้างๆ นี่เอง เดี๋ยวเธอคุยกับสามีฉันก็แล้วกัน!”

จี้หรูอวิ๋นส่งโทรศัพท์ไปให้ฉินเสี้ยวหยวนพร้อมบอกว่า “เหว่ยเหยียนน่ะค่ะ”

ฉินเสี้ยวหยวนกดเปิดลำโพงแล้วนำโทรศัพท์มาจ่อที่ปาก “เหว่ยเหยียน ฉันเอง มีอะไรหรือ”

หวงเหว่ยเหยียนรีบพูดไปว่า “สวัสดีครับ พ่อผมถ่ายหนักเป็นสีดำ แล้วก็อ้วกเป็นเลือดด้วยครับ ผมถามพ่อแล้วเขาบอกว่าจำไม่ได้ว่าเป็นมานานเท่าไหร่แล้ว ผมเป็นห่วง กลัวว่าจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า!”

ฉินเสี้ยวหยวนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วทันที

มีเลือดออกที่ระบบทางเดินอาหารส่วนบนหรือ

เดิมทีฉินเสี้ยวหยวนเป็นหมอที่เริ่มจากหมอด้านเนื้องอก ดังนั้นจึงคิดค่อนข้างมาก เขากล่าวไปว่า “อืม เหว่ยเหยียน อย่าเพิ่งคิดมาก แล้วก็ไม่ต้องสร้างภาระให้คนเฒ่าคนแก่ไปล่ะ เอาแบบนี้แล้วกัน อีกเดี๋ยวเธอขับรถมาส่งเขาที่โรงพยาบาลได้เลย เดี๋ยวพวกเราจะส่องกล้องดูกระเพาะอาหารกันว่าเป็นยังไง”

หวงเหว่ยเหยียนได้ยินดังนั้นก็รีบตอบรับทันที “ได้ครับ ผมจะพาพ่อไปเดี๋ยวนี้เลย”

เมื่อวางโทรศัพท์ไปแล้ว ฉินเสี้ยวหยวนก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาเซียวเหอซึ่งเป็นหมอประจำห้องส่องกล้องของโรงพยาบาล “หัวหน้าเซียว ผมเองครับ ฉินเสี้ยวหยวน”

เซียวเหอได้ยินดังนั้นก็รีบตอบทันที “ผู้อำนวยการฉิน มีอะไรครับ”

ฉินเสี้ยวหยวนกล่าวไปว่า “ผู้ใหญ่ที่ผมรู้จักอาจมีเลือดออกที่ระบบทางเดินอาหารส่วนบน ตอนนี้เตรียมมาส่องกล้องดูกระเพาะแล้วนะครับ คุณพอจะว่างหรือเปล่าครับ”

เซียวเหอได้ยินดังนั้นแล้ว ต่อให้เขาไม่ว่างก็ต้องว่าง! ด้วยเหตุนี้จึงรีบตอบทันที “ผู้อำนวยการ ผมจะรีบไปภายในยี่สิบนาทีครับ”

ฉินเสี้ยวหยวนและจี้หรูอวิ๋นไม่มีอารมณ์กินข้าวกันแล้ว พวกเขารีบเก็บของแล้วออกเดินทางทันที

บิดาของหวงเหว่ยเหยียนเป็นเจ้านายเก่าของจี้หรูอวิ๋นชื่อว่าหวงหย่งอี้ เขาเกษียณจากตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประจำมณฑลตงหยางแล้ว

หวงหย่งอี้ดูแลจี้หรูอวิ๋นเป็นอย่างดี หากไม่ใช่เพราะเขา เธอคงไม่ได้เป็นหัวหน้าศูนย์ประกันสุขภาพอย่างราบรื่นเช่นนี้แน่ กระทั่งฉินเสี้ยวหยวนที่ได้เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็เพราะได้รับความช่วยเหลือจากเขา

ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวค่อนข้างดีเลยทีเดียว เมื่อได้ยินว่าหวงหย่งอี้ไม่สบาย ทั้งสองจึงร้อนใจ

เก็บของเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็รีบเดินทางไปยังโรงพยาบาลทันที

ไม่นานเซียวเหอก็มาถึง พอเจอฉินเสี้ยวหยวนก็รีบกล่าวทักทาย “ผู้อำนวยการฉิน”

ฉินเสี้ยวหยวนพยักหน้า “รบกวนคุณหน่อยนะครับหัวหน้าเซียว ดึกขนาดนี้แล้วยังต้องให้มาช่วยงานอีก”

เซียวเหอรีบโบกมือปฏิเสธ

ขณะนั้นเอง หวงเหว่ยเหยียนก็พาหวงหย่งอี้ผู้เป็นบิดามาถึงแผนกฉุกเฉินแล้วเช่นกัน เมื่อเขาเห็นฉินเสี้ยวหยวนและเซียวเหอก็รีบเข้ามาทักทาย

หวงเหว่ยเหยียนอารมณ์ไม่ค่อยดีนักเพราะเขากังวลเรื่องพ่ออยู่ ทว่าหวงหย่งอี้กลับหัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “เสี่ยวจี้ เสี่ยวฉิน มารบกวนพวกเธอดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ ฉันเกรงใจจริงๆ”

ฉินเสี้ยวหยวนรีบพูดขึ้นว่า “อาหวงเกรงใจเกินไปแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปทำเรื่องตามระเบียบการให้คุณนะครับ หรูอวิ๋น เหว่ยเหยียน อาหวง พวกเธอตามหัวหน้าเซียวไปที่ห้องส่องกล้องได้เลย”

หวงหย่งอี้ยิ้ม “ผมไม่เป็นไรหรอก ร่างกายผม ผมรู้ดี”

กล่าวจบก็เดินตามทุกคนไปยังห้องส่องกล้อง ส่วนฉินเสี้ยวหยวนรั้งอยู่ที่เดิมเพื่อทำเรื่องตามระเบียบการเข้ารักษา

อันที่จริงเมื่อมีตำแหน่งระดับหวงหย่งอี้แล้ว ปกติจะตัดบัญชีเพื่อแอดมิดไปก่อนได้เลย และไม่จำเป็นต้องพิจารณาเรื่องค่าใช้จ่ายให้มากความ แต่สิ่งที่พวกเขากังวลก็คือผู้ป่วยจะเป็นโรคร้ายแรงหรือไม่ ถึงอย่างไรก็อายุมากแล้ว ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้

……

……

ภายในห้องส่องกล้อง หวงหย่งอี้เข้ารับการส่องกล้องที่กระเพาะอาหาร

ฉินเสี้ยวหยวนจัดการขั้นตอนต่างๆ เสร็จแล้วก็ตามเข้ามาในห้องส่องกล้อง พบว่าหวงหย่งอี้ถูกรมยาแล้ว และกำลังจะเริ่มส่องกล้องในอีกไม่นาน

เมื่อส่งเทสโพรบ (Test probe) เข้าไปถึงหลอดอาหารจึงพบว่ามีแผลขนาดใหญ่อยู่แห่งหนึ่ง

ทุกคนชะงักไปทันที

บางทีอาจเรียกว่าเป็นแผลไม่ได้ เพราะเนื้อเยื่อบางส่วนขาดเลือดจนตายไปแล้ว รอบๆ ก็มีรอยเลือดอยู่ด้วย เซียวเหอรีบตรวจดูรอบๆ ไม่พบอะไรผิดปกติ พอตรวจไปถึงกระเพาะอาหารก็ไม่พบอย่างอื่นอีก

ดูท่าทาง สาเหตุที่เลือดออกคงอยู่ตรงนี้แล้ว!

ฉินเสี้ยวหยวนพูดกับหวงเหว่ยเหยียนว่า “ไม่ใช่ตรงนั้น”

แต่เซียวเหอกลับขมวดคิ้ว “ผู้อำนวยการฉิน ผมว่ารีบไปเอ็กซเรย์เถอะครับ จากนั้นก็โทรหาหัวหน้าเถากับเฉินชาง บอกให้พวกเขารีบมาที่โรงพยาบาลเลย!”

ฉินเสี้ยวหยวนชะงักไปทันที “ทำไมครับ เรียกพวกเขา…มาทำไม”

เซียวเหอกล่าวขึ้นว่า “ผมสงสัยว่าเลือดไม่ได้มาจากหลอดอาหาร แต่น่าจะมาจากหลอดเลือดแดงเอออร์ต้า!”

ประโยคนี้ทำให้ฉินเสี้ยวหยวนถึงกับหน้าเปลี่ยนสี