เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 585 กึ่งสมบูรณ์แบบ

บทที่ 585 กึ่งสมบูรณ์แบบ

สองสามวันมานี้ฉินเยว่เศร้าใจมาก…

เธอพบว่าข้อมูลที่เฉินชางให้เธอยากกว่าที่ผ่านมามาก

เสียเวลาไปหลายวันยังแก้ไม่ได้ ทำให้ฉินเยว่ไม่ชอบใจมาก

หลังจากป้อนข้อมูลจำนวนมากลงในซอฟต์แวร์สถิติ spss อย่างยากลำบาก ในที่สุดก็ได้ผลลัพธ์

พอเห็นตัวเลขในข้อมูล สีหน้าฉินเยว่งุนงงเต็มประดา!

ฉันเสียเวลาไปตั้งหลายวัน ที่คำนวณออกมาผิดหมดเลยเหรอ

โธ่เอ๊ย!

ฉินเยว่โมโหขึ้นมาทันที!

เกิดอารมณ์อยากฆ่าคนระบายแค้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

ทว่าตอนที่เธอกำลังจะปิดซอฟต์แวร์ spss จู่ๆ ก็เห็นข้อมูลในตาราง พลันอึ้งงันไปทันที

พอดูข้อมูลอย่างละเอียด จู่ๆ ก็พบว่าหลังจากป้อนข้อมูลเข้าไปในซอฟต์แวร์ spss การวัดค่าการกระจายตัวทางสถิติ การทดสอบ f การทดสอบ t…ล้วนมีผลลัพธ์แถวยาวทั้งหมด

5 2 0!

คราวนี้ฉินเยว่มองอย่างโง่งม

นี่…นี่เป็นไปได้อย่างไร

ข้อมูลมากมายขนาดนั้น ใช้วิธีที่แตกต่างกันวิเคราะห์ ข้อมูลที่ได้กลับเป็น 5 2 0 ทั้งหมด!

นี่…นี่ต้องยากแค่ไหนเชียว

นึกถึงเทคนิคสถิติง่อยๆ ของเฉินชาง ฉินเยว่อดหวั่นไหวไม่ได้

เจ้าหมอนั่นจะต้องไปค้นมาจากไป่ตู้แน่!

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเฉินชาง “ฉันร้องไห้ค่ะ แบบปลอบไม่หาย!”

เฉินชางนอนห่มผ้าอ่านวีแชท ใบหน้าเผยความงุนงงทันที…

ผมทำอะไรผิด

เรื่องที่ผมดูกระดุมเสื้อกาวน์ของอาจารย์เมิ่งถูกเอาไปรายงานเหรอ

แต่…ไม่มีคนเห็นนี่หน่า!

เฉินชางส่งข้อความตามสัญชาตญาณ “ผม…ทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ”

ฉินเยว่เห็นข้อความแล้วเช็ดน้ำตา ไม่ได้เพราะตื้นตันใจ แต่เพราะจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นเวลานาน สายตาเมื่อยล้าจนน้ำตาไหล

สารภาพรักดีๆ ไม่ได้เหรอ

ทำไมต้องให้ข้อมูลมากมายขนาดนี้มาคำนวณ

เป็นแฟนกับเด็กเรียนลำบากขนาดนี้เลยเหรอ

คิดถึงตรงนี้ ฉินเยว่พลันตอบกลับ “คุณทำอะไรไว้คุณไม่รู้ตัวเหรอคะ”

เฉินชางอึ้ง ผมทำอะไรผิดกันแน่

เจ้าเด็กนี่…ขนาดผมยังไม่รังเกียจที่คุณโง่เลย คุณกลับว่าผม

ข้อมูลที่ผมส่งให้ง่ายขนาดนั้น แค่อยากให้คุณซาบซึ้งใจ สุดท้ายผ่านไปกี่วันแล้วยังคำนวณไม่เสร็จ คิดถึงตรงนี้ เฉินชางอดถอนหายใจไม่ได้

มีความรักยังโง่เง่าขนาดนี้ แต่งงานมีลูกขึ้นมาจะทำอย่างไร

เฉินชางอดกังวล IQ ของชางน้อยไม่ได้

เฉินชางพูดอย่างผู้บริสุทธิ์ “โปรดบอกผมเถอะ”

ฉินเยว่ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายหน้าจอคอมพิวเตอร์ “ที่คุณส่งข้อมูลนี้ให้ฉัน แค่ว่างจนอยากให้ฉันคำนวณออกมาได้ว่า 5 2 0 แค่นี้เหรอคะ”

เฉินชางชะงัก “แน่นอนว่าไม่ใช่!”

ฉินเยว่ประหลาดใจ “หืม ยังมีความลับอื่นซ่อนอยู่อีกเหรอคะ”

เฉินชางส่ายหน้า นึกถึง IQ ของผู้หญิงคนนี้ คงต้องถึงพรุ่งนี้ถึงจะคำนวณออกมาได้ “5 2 0 ห้าอันต่างหาก…”

ฉินเยว่อยากยกคอมพิวเตอร์ขึ้นกระแทกใส่เฉินชางจนแทบทนไม่ได้แล้ว “เสียเวลาฉัน”

เฉินชางหัวเราะแฮะๆ “มีความรักก็คือการเสียเวลาอย่างโรแมนติกไม่ใช่เหรอ”

ฉินเยว่ได้ยินแบบนี้ จู่ๆ ก็อึ้งงันไป เหมือนกับว่า…ที่เขาพูดก็มีเหตุผล

ตอนนี้เอง จู่ๆ เฉินชางก็ยิ้ม ส่งรูปภาพหนึ่งมา!

“ผมคิดไว้ว่ารอคุณคำนวณออกมาก่อนค่อยให้คุณ คิดไม่ถึงว่าจะดึกขนาดนี้ นี่รางวัลของคุณนะครับ”

ฉินเยว่เปิดรูปภาพ เห็นแล้วอึ้งไปทันที!

“ว้าว! สามี…คุณสุดยอดไปแล้ว!”

“เก่งเกินไปแล้ว ฉันรักคุณมาก!”

ฉินเยว่หลุดปากออกมา ส่งข้อความเสียงไปโดยตรง!

เธอไม่ได้คำนึงสักนิดเลยว่าตอนนี้ฉินเสี้ยวยวนยังไม่นอน เขาที่ถือแก้วน้ำชาเตรียมดื่มชามือสั่นทีหนึ่ง!

เรียกสามีเลยเหรอ!!!

แล้วยังสุดยอดมากอีก?

ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเสี้ยวยวนมั่นใจว่าในห้องไม่มีใคร เขาอยากพุ่งเข้าไปตรวจห้องของฉินเย่วสักหน่อยแล้ว!

ฉินเยว่ตระหนักได้ถึงความเคลื่อนไหวข้างนอก รีบพิมพ์ข้อความ “คุณตีพิมพ์บทความอีกแล้วเหรอคะ ใน ‘วารสารศัลยกรรมประเทศอังกฤษ’ ซะด้วย!”

เฉินชางพยักหน้า “ใช่ครับ ผมวางแผนจะเพิ่มหน้านี้เข้าไป ปริญญาเอกที่คุณยื่นสมัครคงไม่มีปัญหาอะไรแล้วใช่ไหมครับ”

ฉินเยว่พลันประทับใจอย่างที่สุด

ทั้งสองหวานกันถึงเที่ยงคืนครึ่ง จึงเข้านอนอย่างอาลัยอาวรณ์ นัดกันไปทำเรื่องหน้าไม่อายในความฝัน

……

……

วันต่อมา หลังจากเฉินชางถึงโรงพยาบาล ช่วงเช้าไม่ได้มีเรื่องอะไรมากนัก จึงเปิดเทคนิคการเย็บเอออร์ตาส่วนขึ้นของกัวอวิ๋นเฟยมาอ่านอย่างละเอียด

หลังจากกดเปิด ความทรงจำมากมายผุดขึ้นมาทันที ความทรงจำ ความรู้สึก ทักษะการเย็บที่เกี่ยวข้องกับการเย็บเอออร์ตาส่วนขึ้นหลอมรวมเขากับความทรงจำของตนในหัวของเฉินชางอย่างต่อเนื่อง

หลังจากเฉินชางเห็นความทรงจำเหล่านี้ ก็เกิดจดจ่อขึ้นมา

ดั่งคำที่ว่าคนเขลาสามคน เทียบเท่าหนึ่งจูกัดเหลียง[1]!

ความทรงจำของเฉินชางและกัวอวิ๋นเฟยเกี่ยวกับเอออร์ตาส่วนขึ้นกำลังหลอมรวมผสมผสานกันอย่างต่อเนื่อง เหมือนเกิดปฏิกิริยาทางเคมีอย่างไรอย่างนั้น

การตอบสนองมากมายทำให้เฉินชางเกิดแนวคิดและความคิดอย่างต่อเนื่อง!

ไม่นาน เฉินชางก็พลันลืมตาขึ้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ!

[ติ๊ง! วิชาซ่อมเอออร์ตาส่วนขึ้นของคุณพัฒนาถึงระดับกึ่งสมบูรณ์แล้ว! กรุณาเร่งผ่าตัดเอออร์ตาส่วนขึ้น 10 เคสโดยเร็วที่สุด ถ้าได้คะแนนมากกว่า 90 คะแนน หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจจะพัฒนาสู่ระดับสมบูรณ์โดยอัตโนมัติ!]

หลังจากเฉินชางได้ยิน พลันงุนงงขึ้นมาทันที

กึ่งสมบูรณ์คืออะไร

มีกึ่งสมบูรณ์ด้วยเหรอ

ทว่าหลังจากเห็นแจ้งเตือนระบบ เฉินชางก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ลุกขึ้นเดินไปยังแผนกศัลยกรรมหัวใจที่อยู่ชั้นแปด

ผ่าตัดเอออร์ตาส่วนขึ้นสิบเคสก็พัฒนาสู่ระดับสมบูรณ์ได้แล้ว

โอกาสแบบนี้หายากมากจริงๆ!

เพิ่งออกจากลิฟต์ เฉินชางก็เห็นเถามี่ที่เดินเข้ามา เฉินชางชะงัก ตาเป็นประกาย “หัวหน้าเถาไปผ่าตัดเหรอครับ”

เถามี่พยักหน้า “อืม มีผ่าตัดเนื้องอกเอออร์ตาส่วนขึ้นพอดีครับ หรือคุณอยากทำไหม”

เฉินชางได้ยินแบบนี้พลันตอบ “ได้ไหมครับ”

เถามี่ยิ้ม “เรื่องแค่นี้! ไปกันเถอะ…”

เฉินชางพยักหน้าอย่างเกรงใจพร้อมพูดว่า “ขอบคุณหัวหน้าเถานะครับ!”

ทั้งสองพลันเดินไปที่ลิฟต์พร้อมกัน

ส่วนเฉียนหลินกับสหายตัวประกอบ A ที่อยู่ข้างหลังสบตากันไปมา

อาจารย์ครับ ไหนบอกว่าจะให้เราลองลงสนาม บอกว่าจะให้เราลงมือ…ทำไมอาจารย์เจอเฉินชางทีไหนก็ไม่มีกฎเกณฑ์ทันทีเลย

เฉียนหลินเสมองสหายตัวประกอบ A แวบหนึ่ง “ยังจะไปอยู่ไหม”

สหายตัวประกอบ A พลันตอบ “ไปทำไม ไปก็โดนด่าสิ”

เฉียนหลินขมวดคิ้ว “ไม่แน่นะ ไม่แน่ว่า…คนที่ถูกกระตุ้นคือหัวหน้าเอง”

สหายตัวประกอบ A หัวเราะเยาะ “หัวหน้าถูกกระตุ้นแล้วด่าใคร”

เฉียนหลินชะงักไปทันที จริงด้วย…

ไม่ว่าทางไหนก็โดนด่า!

ขณะนี้เถามี่มองทั้งสองที่อยู่นอกลิฟต์ พลันพูดว่า “คุณสองคนทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบเข้ามาอีก”

ทั้งสองสบตากันพร้อมกับถอนหายใจคราหนึ่ง!

ทุกคนล้วนโชคชะตากรรมเดียวกัน กลั่นแกล้งใครไม่ว่า แต่จะกลั่นแกล้งลูกศิษย์ทำไม!

เฉินชางทักทายทั้งสองอย่างเป็นมิตร เฉียนหลินและเพื่อนอีกคนตอบรับพร้อมฝืนยิ้ม

เถามี่ยิ้ม “ตอนแรกวันนี้จะพาสองคนนี้ไปลองลงสนามจริงสักหน่อย จริงสิ เสี่ยวเฉิน ทำไมจู่ๆ คุณถึงขึ้นมาครับ”

เฉินชางตอบ “เกิดแรงบันดาลใจนิดหน่อย เลยมาลองครับ”

เถามี่ได้ยินแบบนี้พลันพูดอย่างอิจฉา “หืม? เกิดแรงบันดาลใจเหรอ หายากมากนะครับ รักษาเอาไว้ให้ดี!”

[1] คนเขลาสามคน เทียบเท่าหนึ่งจูกัดเหลียง เป็นสุภษิตจีนเปรียบเทียบว่า แม้เป็นคนโง่ แต่ถ้าร่วมแรงร่วมใจกันก็อาจสร้างผลลัพธ์ได้เท่าคนฉลาดอย่างจูกัดเหลียง (ขงเบ้ง)