เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 676 คุณผู้หญิงเฉินเก่งที่สุดในโลก
ตื่นมาตอนเช้า เฉินชางเห็นแจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับมากมายในโทรศัพท์มือถือ
เขาโทรรายงานความปลอดภัยกับพ่อแม่ก่อน ต้องรับปากพวกท่านยกใหญ่ว่าต่อไปจะไม่ฝืนตัวเองแล้ว
เมื่อคืนหยางจยาฮุ่ยนอนไม่หลับเลย เฉินต้าไห่ก็ไม่กล้าออกไปคุยโว เกิดเจ้าหมอนี่เป็นฮีโร่จนเสพติดขึ้นมาจะทำอย่างไร
เฉินชางที่อารมณ์ดีรับประทานอาหารเช้าแล้วไปโรงพยาบาลแต่เช้า ไม่ต่างจากปกติ
พยาบาลเปลี่ยนเวรไวมาก ตอนนี้กำลังเตรียมของแล้ว
เล่อเล่อกำลังพูดกับพยาบาลที่เพิ่งมาฝึกงานว่า “คนไข้เตียงสิบเจ็ดพักที่โรงพยาบาลระยะยาว ให้น้ำเกลือค่อนข้างเยอะ เส้นเลือดแขนขาหายาก ต้องเลือกหลอดเลือดดำคอชั้นนอก คุณไปพร้อมอุปกรณ์สักหน่อย”
นักศึกษาได้ยินแล้วดีใจมาก เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นการให้น้ำเกลือจากหลอดเลือดดำคอชั้นนอก กล่าวตามความเป็นจริง แน่นอนว่าเธอจะต้องรอคอยและตื่นเต้นเล็กน้อย ดังนั้นหยิบสายยางลาเท็กซ์เส้นหนึ่งออกจากลิ้นชักอย่างตื่นเต้นเตรียมจะเดินออกไป
เล่อเล่ออึ้ง สะดุ้งโหยงทันที “เดี๋ยวๆๆๆ คุณหยิบสายยางลาเท็กซ์มาทำไม”
นักศึกษาตอบอย่างคล่องแคล่ว “อาจารย์บอกว่าจะให้น้ำเกลือผ่านหลอดเลือดดำคอชั้นนอกไม่ใช่เหรอคะ เราไม่ต้องรัดคอเขาเหรอ”
อืม! ก็ถูก เจาะเข็มบนข้อมือต้องรัดแขน เจาะเข็มตรงคอก็คือรัดคอถูกไหม
คิดๆ แล้วก็รู้สึกว่ามีเหตุผล
เฉินชางที่เพิ่งเข้าประตูได้ยินประโยคนี้แล้วอึ้งไปทันที รีบพูดว่า “คุณต้องปรานีคนไข้หน่อย รัดคอไม่ได้นะครับ”
พยาบาลในเคาน์เตอร์ได้ยินแล้วก็หัวเราะทันที
เล่อเล่อพูดไม่ไหว หัวเราะจนสั่นไปทั้งตัว “คุณช่างจินตนาการเกินไปแล้ว! มาเป็นพยาบาลช่างน่าเสียดาย!”
เล่อเล่อเห็นเฉินชางเข้ามาพลันพูดกับนักศึกษาว่า “เอาเถอะ คุณอย่าเข้าไปเองเชียว เดี๋ยวไม่ใช่แค่ให้น้ำเกลือไม่สำเร็จ ยังจะรัดคอเขาตายอีก”
พูดจบเธอก็มองเฉินชาง “หัวหน้าเฉินกลับมาแล้ว!”
เสี่ยวหลินหัวเราะคิกคักก่อนจะพูดว่า “ฮีโร่เฉินต่างหาก!”
พยาบาลคนอื่นๆ เองก็พูดด้วยรอยยิ้ม “อรุณสวัสดิ์ค่ะหัวหน้าเฉิน!”
เฉินชางยิ้มอย่างอึดอัด “จู่ๆ ได้ยินพวกคุณเรียกผมว่าหัวหน้าแล้วไม่ชินเลย เรียกผมว่าหมอเสี่ยวเฉินเหมือนเดิมดีไหมครับ”
เล่อเล่อยิ้ม “ไม่ได้นะคะ หัวหน้าพยาบาลบอกแล้วว่า จะต้องเปลี่ยนมาเรียกว่าหัวหน้าเฉินแล้ว ไม่เพียงแค่เป็นการเคารพคุณ ยังเป็นการส่งสารถึงคนไข้ด้วย! ถ้าไม่เชื่อฟังต้องโดนหักเงินนะ”
หลังจากเล่อเล่อพูดจบ จู่ๆ ก็มองเฉินชางอย่างคาดหวัง “หัวหน้าเฉิน ถ้าฉันโดนทำร้ายขึ้นมา คุณก็จะช่วยเราใช่ไหมคะ”
เฉินชางอึ้งงันไป หัวหน้าพยาบาลได้ยินแล้วรีบเดินเข้ามา “ถุยๆๆ! พูดมั่วซั่วอะไร ตีปากเดี๋ยวนี้ ตีปากเดี๋ยวนี้!”
เถียนเซียงหลานมองเฉินชาง “เสี่ยวเฉิน ไม่ใช่สิ หัวหน้าเฉิน ฉันเป็นตัวแทนของพยาบาลทุกคนมาแสดงความเคารพต่อคุณ!”
พยาบาลที่อยู่รอบๆ ต่างพยักหน้า
เฉินชางมองทุกคนแล้วอดยิ้มไม่ได้
ความจริง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างคุณหมอและพยาบาลภายในโรงพยาบาลก็ค่อนข้างแน่นแฟ้น และการกระทำที่เสียสละตนเพื่อช่วยชีวิตฮุ่ยฮุ่ยของเฉินชางเมื่อวานนี้ก็ได้รับการยอมรับจากพยาบาลมากมาย ดึงดูดแฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วน!
อีกทั้งยังได้รับการรยอมรับและคำขอบคุณจากพยาบาลจำนวนนับไม่ถ้วนเช่นกัน!
เฉินชางยิ้ม “เป็นเรื่องสมควรอยู่แล้วครับ”
ช่วงเช้า โรงพยาบาลอันดับสองคึกคักมาก
สถานีโทรทัศน์ประจำมณฑลมาสัมภาษณ์เฉินชาง คณะกรรมการสาธารณสุขให้ความสำคัญกับการพัฒนาของโรงพยาบาลอันดับสองอย่างมาก หน่วยงานรัฐบาลในมณฑลก็จะจัดสรรงบประมาณเพื่อพัฒนาและสร้างโรงพยาบาลอันดับสองอย่างเต็มกำลังโดยเฉพาะ
ฉินเสี้ยวยวนรับหน้าพร้อมรอยยิ้ม ซาบซึ้งใจมาก
เขาสู้มากว่าครึ่งชีวิตกว่าจะได้ขึ้นสู่ตำแหน่งนี้ ในตอนที่ยากจะก้าวขึ้นไปอีกขั้น เฉินชางกลับช่วยให้เขาผ่านด่านที่ยากที่สุดไปได้!
ระดับผู้อำนวยการกับรองผู้อำนวยการห่างกันเพียงแค่ก้าวเดียว แต่ก็ขวางหนทางเจริญก้าวหน้าของผู้คนมากมาย
ฉินเสี้ยวยวนคิดไม่ถึงว่า เรื่องที่ทำถูกต้องที่สุดในชีวิตนี้ ก็สนับสนุนเฉินชางอย่างเต็มกำลัง
เจ้าหมอนี่ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ!
ได้แชมป์ด้วยคะแนนเต็ม
และกลายเป็นฮีโร่ในระบบคณะกรรมการสาธารณสุข
แม้ยังนึกกลัวอยู่บ้าง ตอนนั้นฉินเสี้ยวยวนตกใจจริงๆ ถึงอย่างไรเมื่อเทียบกับสุขภาพและความปลอดภัยของเฉินชาง ที่ตนทำเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
หลังจากนักข่าวที่คึกคักสลายตัว ฉินเสี้ยวยวนก็เรียกเฉินชางไปที่ห้องทำงาน
“เสี่ยวเฉิน ต่อไป…อย่าวู่วาม อย่าบุ่มบ่ามเกินไป คุณยังเด็ก คุณเข้าใจความหมายของผมไหมครับ”
เฉินชางพยักหน้า ในใจอุ่นวาบ “ครับ ผมเข้าใจครับผู้อำนวยการฉิน”
ฉินเสี้ยวยวนถอนหายใจ “ไปปลอบใจเยว่เยว่สักหน่อย เธอเอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน เฮ้อ…เรื่องของคุณสองคน คุณจัดการเองเถอะ ไปเถอะ”
เฉินชางเห็นข้อความที่ฉินเยว่ส่งถึงตนเองแล้วก็ปวดใจขึ้นมา
ช่วงเช้าที่ผ่านมา ฉินเยว่ไม่สนใจเฉินชางเลย
ตอนกลางวัน เฉินชางจึงรีบคว้าตัวฉินเยว่ไว้อย่างประจบประแจง พูดพร้อมยิ้มอย่างทะเล้น “ยังโกรธอยู่เหรอ ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษครับ”
ฉินเยว่ถลึงตาใส่เฉินชาง “ใครต้องการคำขอโทษของคุณ ฉันจะบอกให้นะ เฉินชาง ถ้าเราแต่งงานกัน ถ้าฉันท้อง แล้วเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ฉันจะแต่งงานใหม่!”
พูดจบฉินเยว่ก็ร้องไห้ขึ้นมา สะอึกสะอื้นพูดว่า “ฉันก็จะกลายเป็นภรรยาขอคนอื่น ลูกก็จะเรียกคนอื่นว่าพ่อ คุณรู้ไหม”
เฉินชางเห็นแบบนี้ก็รีบกอดฉินเยว่ไว้ ฟังฉินเยว่ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“ฉันตกใจมากคุณรู้ไหม คุณไปเป็นฮีโร่ ฉันอยู่ที่บ้านตกใจแทบตาย เมื่อคืนแม่คุณโทรหาฉัน…คุณไม่เป็นฮีโร่ไม่ได้เหรอคะ”
ฉินเยว่สะอื้นอยู่นานกว่าเฉินชางจะปลอบสำเร็จ “โอเค ผมผิดไปแล้ว ต่อไปจะเป็นฮีโร่ของคุณคนเดียว ปกป้องคุณกับลูก”
หลังจากปลอบใจอยู่ครู่ใหญ่ ทั้งสองก็นั่งอยู่ในห้องเวร
ฉินเยว่เช็ดน้ำตา พูดอย่างน้อยใจ “ความจริง…ฉันแค่ขู่คุณ ชาตินี้ฉันจะไม่แต่งงานกับคนอื่น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ฉันจะเลี้ยงลูกเอง ฉันจะบอกเขาว่า พ่อของเขาเป็นฮีโร่ที่กอบกู้โลก”
เฉินชางน้ำตาคลอ สูดหายใจเข้าลึกๆ “ขอบคุณนะครับ!”
ฉินเยว่ยู่ปาก “ฉันอยากกินหม้อไฟ ฉันอยากดื่มชานม!”
เฉินชางยิ้ม จูบฉินเยว่แล้วพาเดินออกไป “ได้ครับ รับประกันความอิ่มท้อง!”
ฉินเยว่สูดจมูกหลายที จากนั้นเช็ดน้ำตา “ฉันไม่ได้ให้อภัยคุณ หม้อไฟชานมก็ยังไม่ให้อภัย!”
เฉินชางพยักหน้า “อืม ผมรู้แล้ว!”
ฉินเยว่ชานรับว่าอืม “ฉันโกรธจริงๆ แล้ว แบบ...ง้อไม่หายด้วย! อีกอย่าง…ถ้าคุณทำฉันโกรธอีก ฉันจะพาลูกฉันหนีไปไกลๆ ไม่ให้คุณเจออีก!”
เฉินชางพลันจูงเธอเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม
ฉินเยว่อยากสะบัดมือเฉินชางออก พูดเสียงเบาว่า “ยังอยู่กันครบเลย ข้างนอกคนเยอะมากค่ะ!”
เฉินชางไม่สนใจ จูงฉินเยว่ไปทางประตูใหญ่
พยาบาลที่เดินไปเดินมาตาโตทันที “ว้าว…นี่มันอะไรกันคะเนี่ย”
เล่อเล่อเองก็เดินเข้ามา “เชี่ย…ฉินเยว่ คุณแย่งผู้ชายของฉัน!”
พยาบาลที่อยู่รอบๆ ต่างฮือฮาขึ้นมา “ว้ายๆๆๆ…แต่งเลย”
ฉินเยว่หน้าแดงขึ้นมาทันที หลังจากออกจากแผนก เธอก็คาดโทษ “เพราะคุณคนเดียว!”
เฉินชางยิ้ม “กลัวอะไร ผมเป็นถึงหัวหน้าเฉินนะ”
ฉินเยว่ได้ยินแล้วหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา “งั้นฉันคือคุณผู้หญิงเฉิน!”
“เฉินชางเก่งที่สองของโลก!”
“คุณผู้หญิงเฉินเก่งที่สุดในโลก!”
เฉินชางได้ยินแล้วหัวเราะทันที “คุณเปลี่ยนไป เมื่อวานผมยังเป็นที่หนึ่งอยู่เลยนะครับ!”
YOU MAY ALSO LIKE
