เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 695 หมอที่มีบุคลิกโดดเด่น
เพิ่งสิ้นเสียงเฉินชาง
ทั้งห้องพลันตกอยู่ในความเงียบสงบ!
ทุกคนต่างจ้องเฉินชาง!
สายตาเต็มไปด้วยความตะลึงและชื่นชม!
จากนั้น ทุกคนก็เริ่มปรบมือ!
ทั้งตื่นเต้นและตะลึง!
เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินคนคนหนึ่งพูดถึงหัวใจอย่างงดงามเหมือนอยู่ในบทกลอนแบบนี้ และเป็นครั้งแรกที่มีคนอธิบายหัวใจได้ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้!
ทุกคนรู้สึกหัวใจกระเพื่อมไหวเล็กน้อย!
เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกว่า ที่แท้หมอก็ไม่ได้เลือดเย็นและรุนแรงขนาดนั้น ถึงกับมีอารมณ์ศิลป์ได้ขนาดนี้!
ใครบอกว่าหมอไม่มีคารม!
เดทกับหมอมักจะอึดอัด!
นักข่าวแต่ละคนตื่นเต้นจนยากจะควบคุมความรู้สึกในใจ อยากทิ้งอาชีพตอนนี้มาเป็นหมอเสียเดี๋ยวนี้!
เพราะเฉินชางบรรยายภาพการหมอได้น่าสนใจกับพวกเขา
ชั่วขณะนี้ ในหัวทุกคนล้วนปรากฏภาพหนึ่ง!
นั่นคือคำมั่นสัญญาที่เกี่ยวข้องกับหัวใจ!
จึงได้ร่างบทความหน้าแล้วหน้าเล่าไว้ในใจแล้ว!
‘ความเข้าผิดใจระหว่างฉันกับหัวใจ!’
‘ครั้งแรกที่สัมผัส…หัวใจอย่างใกล้ชิด!’
‘ความโรแมนติกสีเลือดของหมอแผนกศัลยกรรมหัวใจ!’
‘ผมมีเพื่อนหัวใจคนหนึ่ง!’
……
……
ความจริง คนที่ตื่นเต้นที่สุดไม่ใช่นักข่าวพวกนี้!
แต่เป็นหัวหน้าอย่างพวกหวังฉี ฉินเย่วหมิง เถามี่…
พวกเขาแต่ละคนเหมือนสูญเสียจิตวิญญาณ ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ
ได้ยินคำพูดของเฉินชาง พวกเขาก็รู้สึกตะลึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่พวกเขารู้สึกว่าอาชีพของตนเองมีความงดงามขนาดนี้
เป็นครั้งแรกที่ค้นพบว่า ที่แท้หัวใจก็สามารถงดงามและน่าหลงใหลขนาดนี้ได้
ที่แท้พวกเรา…ไม่ใช่หมอ…
แต่เป็นนักศิลปะ!
และเราก็เป็นกวี!
พวกเขาคิดอยู่เยอะมาก!
นึกถึงหลู่ซวิ่น!
นึกถึงอันตอน เชคอฟ!
ถึงขั้น…นึกถึง…มือที่จับชีพจร!
ที่แท้หัวใจที่พวกเขาสัมผัสอยู่ทุกวันกลับน่าหลงใหลและยิ่งใหญ่ขนาดนี้!
และอาชีพของพวกเขา งานของพวกเขา การผ่าตัดที่พวกเขาทำทุกวัน ที่แท้ก็ยังน่าดื่มด่ำและน่าหลงใหลได้ขนาดนี้
ชั่วขณะนี้ จู่ๆ พวกเขาก็ไม่อยากพัก ไม่ง่วงนอนแล้ว
พวกเขาเร่งรีบอยากจะกลับแผนกของตนเองเสียตอนนี้!
พูดกับพวกหมอด้วยกันว่า “ผม…จะผ่าตัดสิบเคส!”
คำพูดของเฉินชาง ทำให้หัวหน้าอาวุโสหลายคนตกอยู่ในภวังค์ จู่ๆ พวกเขาก็เข้าใจความแตกต่างระหว่างตนเองกับเฉินชางแล้ว พวกเขารู้แล้วว่าทำไมเฉินชางถึงได้โดดเด่นขนาดนี้!
จะหาว่าพรสวรรค์พวกเขามีขีดจำกัดไม่ได้ ถึงอย่างไรพวกเขาก็รู้สึกว่ายังห่างจากเฉินชางอยู่เล็กน้อย
ที่แท้!
เป็นเพราะความรักที่พวกเขามีต่อหัวใจไม่ลึกซึ้งมากพอ!
หวนคิดถึงการผ่าตัดเมื่อครู่นี้ ตอนที่เฉินชางจ้องหัวใจตาไม่กะพริบ ใบหน้าเผยรอยยิ้ม สองตาแฝงความรู้สึก ชั่วขณะนี้พวกเขาเข้าใจแล้ว
ที่แท้เฉินชางก็เห็นหัวใจเป็นเพื่อนไปแล้ว!
เขาเข้าใจมัน รู้จักมัน คำนึกถึงมัน…
การผ่าตัดของเขาถึงได้ประสบความสำเร็จขนาดนี้
ไม่ได้เห็นการผ่าตัดเป็นภารกิจ และไม่ได้เห็นงานนี้เป็นแค่อาชีพ!
คิดอย่างละเอียดก็เป็นเช่นนี้จริง
ถ้าคุณรู้จักหัวใจไม่มากพอ ใจไม่รักพอ คุณจะผ่าตัดได้ดีได้อย่างไร!
ทันใดนั้น ฉินเย่วหมิงก็ตื่นเต้นมาก เพราะเขาค้นพบว่ากำแพงที่ขวางกั้นตนมาโดยตลอดพังทลายลงแล้ว พลันเข้าใจกระจ่างแจ้งกะทันหัน
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตนทุ่มเทความพยายามในวงการแผนกศัลยกรรมหัวใจมานานขนาดนี้ แต่ก็ยังจับจุดไม่ได้เสียที
แต่ตอนนี้ พอได้ฟังคำพูดของเฉินชาง กลับกระจ่างแจ้งขึ้นมา!
สะเทือนใจ!
ความรู้สึกตื่นเต้นต่อการผ่าตัดค่อยๆ เบาบางลงพร้อมกับที่ตนกลายเป็นหัวหน้า เป็นผู้อำนวยการ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
ตนไม่ได้รักในอาชีพของตนเหมือนตอนแรกแล้ว
คิดถึงตรงนี้ ฉินเย่วหมิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง
เขาตัดสินใจว่าหลังจากกลับไปจะเตรียมความพร้อม กลับไปสู้อีกครั้ง!
เป็นเพียงหมอธรรมดาคนหนึ่ง!
พูดได้ว่าในนั้นมีไม่กี่คนหรอกที่เข้าใจความหมายของเฉินชางได้เท่ากลุ่มหัวหน้าอย่างพวกเขา
ดีใจ!
ตื่นเต้น!
สั่นสะท้าน!
อารมณ์ทั้งหมดสุดจะบรรยาย สุดท้ายกลับพูดอะไรไม่ออก
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองคนหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดคนนี้แล้วสะเทือนใจเล็กน้อย แต่ที่มากกว่านั้นคือความซาบซึ้งใจ
ถึงว่าเขาอายุยังน้อยก็ประสบความสำเร็จขนาดนี้แล้ว
บางที…อาจจะเพราะความรักในอาชีพนี้แหละมั้ง!
หวังฉีจ้องเฉินชาง น้ำตาแห่งความละอายใจได้ดับไฟที่ลุกโชนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาของตน
ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ!
เสียใจที่ตอนนั้นไม่ได้ให้เขาเป็นนักศึกษาปริญญาโทของตนเอง!
ผู้สืบทอดที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ ใครจะมีบุญได้ครอบครอง!
ช่างโชคดีจริงๆ!
ตอนนี้เองหยางเจี้ยนซู่ถอนหายใจ
เขามักรู้สึกว่าหัวใจที่ตนเจอกับที่เฉินชางอธิบายไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
หรือ…หัวใจของพวกเขาไม่เหมือนกัน
หรือไม่ก็…มุมมองของพวกเราไม่เหมือนกัน
ชั่วขณะนี้ เขารู้สึกว่าสายตาของเฉินชางก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
กลับรู้สึกว่าตนแข็งกร้าวเกินไป
หรือ…เป็นเพราะตนเติบโตที่อเมริกา ขาดความเข้าใจต่อความลึกซึ้งของภาษาจีน
หรือว่า ถ้าตนอยากทำการผ่าตัดให้ดีได้ ก็จะต้องไปเรียนเสริมภาษาจีนที่มหาวิทยาลัยสักหน่อย
คำพูดของเฉินชางทำให้ทุกคนในนั้นรวมถึงฉินเสี้ยวยวนตะลึง!
นี่ต่างหากที่เป็นความรู้ความสามารถทางวัฒนธรรมและการบ่มเพาะทางวิชาชีพที่บุคลากรทางการแพทย์ควรมี!
บรรดานักข่าวสาบานว่า หลังจากกลับไป จะแต่งเติมให้กับเฉินชาง รายงานอย่างดีที่สุด
สมแล้วที่เขาได้แชมป์การแข่งขันทักษะศัลยกรรมหัวใจระดับประเทศ!
สมแล้วที่เขาได้รับเหรียญเกียรติยศจากคณะกรรมการสุขภาพ!
สมแล้วที่เขาได้เป็นรองหัวหน้าตั้งแต่อายุยังน้อย!
สมแล้วที่เขาหล่อ!
……
ผ่านไปครู่หนึ่ง นักข่าวพลันถามว่า “ถ้าอย่างนั้น…หัวหน้าเฉิน คุณมีคำแนะนำอะไรกับทุกคนบ้าง อย่างเช่นการดูแลรักษาหัวใจ หรือ…คุณมีอะไรจะบอกทุกคนไหม”
เฉินชางพูดเรียบๆ “อ่านหนังสือให้มาก ดูข่าวให้มาก กินขนมให้น้อย เข้านอนไวๆ!”
“งดสูบบุหรี่ ดื่มเหล้าให้น้อย ออกกำลังกายอย่างเหมาะสม!”
หลังจากพูดจบ เฉินชางหมุนตัวไปอย่างสง่า มองทุกคนพร้อมพูดว่า “ขอโทษด้วยนะครับ ผมมีคนไข้ต่อ ไม่เสียเวลาของทุกคนแล้ว”
พูดจบ เฉินชางก็จากไปอย่างสง่างาม!
ง่ายๆ สบายๆ สุขุมนิ่งสงบ!
เสื้อสีขาวพลิ้วไหว งดงามเป็นประกายทุกระเบียบนิ้ว
นักข่าวพึมพำ ช่างเป็นหมอที่มีบุคลิกโดดเด่น!
เฉินชางวิ่งเข้าห้องผ่าตัด รีบเข้าห้องน้ำ….
เฮ้อ…โล่งอกไปที
อั้นจนแทบไม่ไหวแล้ว
คิดไม่ถึงว่านักข่าวกลุ่มนั้นจะถามเก่งขนาดนั้น การผ่าตัดเคสหนึ่งใช้เวลานานหลายชั่วโมงก็ทรมานมากพอแล้ว การสัมภาษณ์ต้องอั้นปัสสาวะยิ่งกว่าการผ่าตัดเสียอีก
ตอนนี้เอง จางเหวินฟู่เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าตื่นเต้น “หัวหน้าเฉิน เมื่อสักครู่นี้คุณพูดดีมากครับ!”
“ในที่สุดผมก็เข้าใจระยะห่างระหว่างผมกับคุณแล้ว!”
“คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะพยายามรักหัวใจดวงนี้ให้ได้!”
เฉินชางอึ้ง ???
เห็นเฉินชางจ้องตนเอง จางเหวินฟู่พลันซาบซึ้งใจเป็นทวีเท่า เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ “หัวหน้าเฉิน ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง! สู้ๆ! ผมเป็นกำลังใจให้!”
เฉินชาง “…”
YOU MAY ALSO LIKE
