เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 739 เวลายิ่งยาวนาน อุปสรรคก็ยิ่งมีมาก (2)

ฉินเสี้ยวยวนได้ยินคาพูดของผู้นาอาวุโสแล้วอดส่ายหน้าในใจ ไม่ได้ เรื่องแบบนี้ เขาไม่อยากยุ่ง

แต่…ถ้าเขาเคลื่อนไหวเองได้ ฉินเสี้ยวยวนก็พอจะพายเรือตาม น้าได้

ถึงอย่างนั้นตนจะมีความสามารถสักแค่ไหนกันเชียว

คุยเรื่องงานเสร็จ ผู้นาอาวุโสยิ้มตาหยีมองฉินเสี้ยวยวน “จริงสิ เสี้ยวยวน ผมได้ยินว่าที่โรงพยาบาลคุณมีหัวหน้าหนุ่มคนหนึ่งชื่อ เฉินชางใช่ไหมครับ”

ฉินเสี้ยวยวนได้ยินแล้วก็ยิ้มตอบพอเป็ นพิธี “อืม ใช่ครับ อายุ น้อยกาลังเลือดร ้อน เป็ นชายหนุ่มที่มีศักยภาพมากครับ”

ฉินเสี้ยวยวนเป็ นผู้อานวยการมานานขนาดนี้ ไม่มีทางแสดง ความคิดเห็นลวกๆ อยู่แล้ว

ทว่าหลังจากผู้นาอาวุโวได้ยินแล้ว จู่ๆ ก็ยิ้มตาหยีพร ้อมพูดว่า “อืมๆ เสี้ยวยวน การประเมินของคุณ ผมคิดว่าเชื่อถือได้ คืออย่างนี้ ครับ ปีนี้ซวนซวนจบปริญาเอกจากหนานไค ผมจะให้เขาไปทางานที่ มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งมณฑลตงหยางเป็ นอาจารย์น่ะครับ เรา สองครอบครัวก็จะได้ช่วยเหลือกันได้”

ฉินเสี้ยวยวนไม่เข้าใจ

ทางานที่มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งมณฑลตงหยางคงไม่ต้อง ใช ้เส้นสายของตนเองมั้ง

ผู้นาอาวุโสคนนี้ก็ถือว่ามีรากฐานที่มั่นคงในมณฑลตงหยาง อีก อย่าง…ซวนซวนเรียนปริญญาเอกที่หนานไค จะเข้าไปทางานที่ มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งมณฑลตงหยางก็ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว

“ท่านครับ ซวนซวนมีดีทั้งหน้าตาและการศึกษา เข้าทางานที่ มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งมณฑลตงหยางไปก็ยังถือว่าเสียดายเลย ครับ”

ผู้นาอาวุโสได้ยินแล้วอดยิ้มไม่ได้ “อย่างนี้ครับ ผมอยากให้คุณ ช่วยกระชับความสัมพันธ์เฉินชางกับซวนซวนสักหน่อย เธอเรียน พยาธิสรีรวิทยามา ตอนต้นปีไปเมืองหลวงกับอาจารย์ที่ปรึกษา ได้ เห็นการแข่งขันทักษะศัลยกรรมหัวใจของเฉินชางพอดี คิดว่าเจ้า หมอนี่ไม่เลวเลยครับ ผมเองก็อยากให้เธอกลับตงหยาง งานที่นี่ลงตัว แล้ว คนรักก็ต้องเลือกดีๆ ที่ผมมาวันนี้ หลักๆ ก็เพราะเรื่องนี้แหละ ครับ”

ซวนซวนเองก็ยิ้ม…

เหล่าฉินลนลานขึ้นมาทันที!

เรื่องงานรับปากได้ทั้งหมด

แต่…เรื่องนี้ คุณมาหาผมได้เหรอ นี่มันแย่งลูกเขยกันชัดๆ รับปากไม่ได้เด็ดขาด!

ต่อรองอะไรไม่ได้ทั้งนั้น! นั่นคนรักของเยว่เยว่ลูกสาวผม…

ฉินเสี้ยวยวนไม่แสดงสีหน้า แต่ในใจพลุ่งพล่านไปทั้งนานแล้ว เรื่องนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็รับปากไม่ได้!

ตอนนี้เอง จี้หรูอวิ๋นก็จับขาของฉินเสี้ยวยวนไว้เป็ นสัญญาณ ว่า หยุดคุยต่อได้แล้ว!

ใช่ ขนาดนี้แล้วยังจะคุยอะไรอีก! ไม่ต้องคุยมันแล้ว!

เวลาหลังจากนั้น ฉินเสี้ยวยวนและจี้หรูอวิ๋นยิ่งมีสีหน้าระมัดระวัง กลิ่นอาหารไม่หอมเลยสักนิด ปัญหาเรื่องงาน คุยกันได้! แต่…

เฉินชางเป็ นเรื่องของหลักการ! เป็ นฟางเส้นสุดท้ายและหลักการของสองสามีภรรยา! เจรจาอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

เรื่องนี้เหล่าฉินคุมเข้มมาก

คิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวยวนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ จนกระทั่งกินข้าง เสร็จ

หลังจากออกจากร ้านอาหาร กลับขึ้นรถ ฉินเสี้ยวยวนกับจี้ หรูอวิ๋นสบตากัน

“ภรรยาครับ! มีคู่แข่งแล้ว…”

จี้หรูอวิ๋นยังไม่ทันพูด โทรศัพท์มือถือของเหล่าฉินก็ดังขึ้น

เป็ นสายจากผู้อ านวยการโรงพยาบาลประชาชน “ผู้อ านวยการ ฉินครับ ผมมีเรื่องส่วนตัวจะถามครับ เสี่ยวเฉินที่อยู่แผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลคุณ เฉินชางน่ะครับ! เขามีแฟนหรือยังครับ ผมมีเพื่อน อยากท าความรู้จักกับเขา…”

ฉินเสี้ยวยวนรีบพูดว่า “เอ่อ ผู้อานวยการหลี่ครับ เสี่ยวเฉิน ก าลังจะแต่งงานแล้วครับ อืม! จริงๆ นะครับ ตอนต้นปีเห็นว่าเตรียมจะ แต่งงาน ถามเรื่องวันลาแต่งงานกับผมอยู่เลย…อืมๆ ใช่แล้วครับ”

หลังจากวางสาย เหล่าฉินมึนงงไปหมด!

จี้หรูอวิ๋นสีหน้าเปลี่ยนไป พูดกับฉินเสี้ยวยวนว่า “คุณเฝ้ าเสี่ยว เฉินให้ดีนะคะ ถ้าเขาถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไปได้ ฉันจะเอาเรื่องคุณ!”

เหล่าฉินชะงัก เกี่ยวอะไรกับผมครับ

‘ถ้าถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไป ฉันจะเอาเรื่องคุณ’ หมายความว่าไง

เหตุผลนี้ใครอธิบายได้บ้าง

เหล่าฉินปั้นหน้าไร ้เดียงสา เขาขับรถไปถึงกรรมการสาธารณสุข

ตอนที่จี้หรูอวิ๋นลงจากรถก็มองฉินเสี้ยวยวนอย่างระแวง “เรื่องนี้ คุณหาวิธีจัดการนะคะ ฉันจะบอกให้นะ ฉินเสี้ยวยวน…แม้คุณถูกแย่ง ไป เสี่ยวเฉินก็จะถูกแย่งไปไม่ได้เด็ดขาด!”

เหล่าฉินได้ยินแล้วไม่รู ้ทาไมถึงรู ้สึกผิดหวัง เสียใจ ขมขื่น…และ มีความสุขล่ะ

แต่…จะมีคนแย่งผมเหรอ คาดหวังหน่อยๆ แฮะ…

ตอนที่ขับรถกลับโรงพยาบาล เหล่าฉินวิเคราะห์สถานการณ์มา อย่างต่อเนื่อง

ตลอดช่วงบ่าย ไม่รู ้เพราะอะไร มีคนเข้าหาเหล่าฉินสามถึงห้า คนแล้ว ต่างมาสืบเรื่องของเฉินชาง

เหล่าฉินชะงัก…วันนี ้มีรายการหาคู่เหรอ

เป็ นครั้งแรกที่เขาค้นพบว่า สิ่งที่ซับซ ้อนกว่าขึ้นศาล…ก็คือ สนามรัก!

กลางคืน หลังจากกลับถึงบ้าน ฉินเสี้ยวยวนนอนลงบนโซฟา “ภรรยาครับ ลูกสาวล่ะ”

จี้หรูอวิ๋นพูดอย่างสบายๆ “เข้าเวรดึกค่ะ!”

เหล่าฉินได้ยินแล้วเด้งตัวขึ้นมาทันที “เวรดึก…เวรดึก ขนาดนี้ แล้วยังจะเข้าเวรดึก…เฉินชางจะถูกแย่งไปแล้ว ยังจะไปเข้าเวรดึก เหรอ”

จี้หรูอวิ๋นยิ้มเยาะ “คุณให้เธอไปแผนกฉุกเฉินสิ!”

ฉินเสี้ยวยวนพูดไม่ออกทันที

“ผม…”

ฉินเสี้ยวยวนเผยสีหน้าจนปัญญา “จริงสิ ภรรยาครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ วันนี้…มีคนมาถาม เรื่องการแต่งงานของเสี่ยวเฉินจากผมหลายคนเลยครับ!” จี้หรูอวิ๋นได้ยินแล้วระแวงขึ้นมาทันที “คุณตอบว่าอย่างไร”

แน่นอนว่าเหล่าฉินตอบอย่างมั่นใจ “ผมบอกว่าหมั้นแล้ว กาลัง จะแต่ง! แต่คนพวกนั้นได้ยินว่ายังไม่แต่งงาน น้าเสียงนั่น ผมว่าไม่ละ ความพยายามหรอก!”

จี้หรูอวิ๋นฟังถึงตรงนี้ก็ไม่สนใจจะกินข้าวแล้วด้วยซ้า! สถานการณ์ไม่สู้ดี ยังจะกินอะไรอีก! ตอนนี้ สิ่งที่สาคัญที่สุดคือจะจัดการปัญหาศัตรูความรักอย่างไร

ยังไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แค่ซวนซวนคนนี้ก็โดดเด่นมากแล้ว… ทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือปากกาและกระดาษวางแผน ผ่านไปครู่ใหญ่!

จู่ๆ จี้หรูอวิ๋นก็พูดว่า “เหล่าฉิน…เราต้องรีบไปพบครอบครัวของ เฉินชางสักหน่อย”

เหล่าฉินได้ยินแล้วตาเป็ นประกาย “ใช่ มีเหตุผลครับ!”

เหล่าฉินลุกขึ้นเดินไปเดินมาอยู่ในบ้าน ทันใดนั้นก็พูดว่า “ผม ว่านะ ผมต้องลองคุยกับเสี่ยวเฉิน ปีหน้าลูกสาวเราจะไปเมืองหลวง กับเขาแล้ว ก่อนไปเราสองครอบครัวต้องนั่งคุยกัน เจอกันสักหน่อย เอาอย่างนี้ รอหิมะหยุดตกก่อน หาเวลาวันหยุดสุดสัปดาห์ เราไป บ้านเสี่ยวเฉินกัน คุยเรื่องนี้ให้ชัดเจน

ถึงอย่างไรการแต่งงานก็เป็ นเรื่องใหญ่ จะสะเพร่าไม่ได้ ทั้งสอง รู ้จักกันสามสี่ปีแล้ว มีพื้นฐานความรู ้สึกแล้ว เราสองครอบครัวมา วางแผนเรื่องนี้กัน จากนั้นหาฤกษ์ จดทะเบียนสมรสก่อนค่อยว่ากัน”

จี้หรูอวิ๋นพยักหน้า “อืม มีเหตุผล ไม่อย่างนั้นปีหน้าไปแล้วก็ไม่รู ้ ว่าจะยื้อไปถึงเมื่อไร!”

คิดถึงตรงนี้ จี้หรูอวิ๋นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา “ฉันจะคุยเรื่อง นี้กับเยว่เยว่สักหน่อย”

เหล่าฉินได้ยินแล้วพลันพูดว่า “คุณรอลูกสาวกลับมาค่อยคุย กันไม่ได้เหรอ!”

จี้หรูอวิ๋นกลอกตามองบน “คุณไม่รู ้เหรอเวลายิ่งยาวนาน อุปสรรคก็ยิ่งมีมาก”

พอโทรติด จี้หรูอวิ๋นก็พูดกับฉินเยว่ทันที “เยว่เยว่ แม่มีเรื่องจะ คุยด้วย ยุ่งอยู่ไหม”

ฉินเยว่ตอบอย่างร่าเริง “ไม่ยุ่งค่ะ หนูนั่งอยู่ในห้องเวร แม่มีอะไร เหรอคะ พูดได้เลย”

ตอนนี้เอง จู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

หลังจากฉินเสี้ยวยวนเปิดประตู ก็อึ้งไปทันที “เสี่ยวเฉิน คุณมา ได้ไงครับ”

เฉินชางยืนอยู่หน้าประตู “คุณน้าคุณอา อยู่กันครบเลยเหรอ ครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ”

จี้หรูอวิ๋นรีบพูดเสียงเบา “เยว่เยว่ หนูรอแป๊ บหนึ่งนะ เฉินชาง มา!”