เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 740 สู่ขอถึงบ้าน (1)
ฉินเยว่อึ้งไป เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินชางจะแอบย่องเข้าบ้านเธอ! อีกทั้งยังฉวยโอกาสตอนที่เธอไม่อยู่อีกด้วย!
คิดถึงตรงนี้ ฉินเยว่ก็กลอกตา เจ้าโจรเฉินชางมาทาอะไรที่บ้าน กันแน่
หรือว่า…ไปสู่ขอ?
คิดถึงตรงนี้ หัวใจดวงน้อยของฉินเยว่เต้นตึกตักขึ้นมา
ตื่นเต้น!
ตื่นเต้น! เฉินชางจะพูดอย่างไร
ฉินเยว่เริ่มจินตนาการอย่างบ้าคลั่งอยู่ในห้องเวร
ยิ่งคิด ฉินเยว่ก็ยิ่งกังวล ประหลาดใจจนแทบทนไม่ไหวแล้ว แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อรู ้ว่าแม่ไม่ได้วางสาย!
ทันใดนั้น หัวใจยัยฉินขี้ประจบก็เต้นตึกตักขึ้นมา มีความรู ้สึก เหมือนกินปูนร ้อนท้อง!
หลังจากฉินเสี้ยวยวนเปิดประตู เฉินชางก็ถือของมากมายเข้ามา เป็ นของขวัญที่พวกอีจุนกิและโกอึนซอนส่งมาจากเกาหลีโดยเฉพาะ เป็ นพวกผลิตภัณฑ์ความงามส าหรับบ ารุงผิว
ทว่าถุงเล็กถุงใหญ่ ดูไม่เหมือนมาเยี่ยมแม่ยาย แต่เหมือน…สู่ ขอ?
ฉินเสี้ยวยวนรีบเชิญให้เฉินชางนั่งลง
จี้หรูอวิ๋นมองสิ่งของเหล่านี้แล้วยิ้มตาหยี “เสี่ยวเฉิน ทาไมเอา ของมาเยอะขนาดนี้ ฉันใช ้ไม่หมดแล้วค่ะ!”
เฉินชางอดยิ้มไม่ได้ “คุณน้าครับ ไม่เป็ นไรครับ พวกมาสก ์หน้า สกินแคร ์ ความจริงผู้อ านวยการฉินก็ใช ้ได้นะครับ”
ฉินเสี้ยวยวนได้ยินแล้วเข้าใจกระจ่างแจ้งขึ้นมาทันที!
ผมว่าแล้ว! ไม่มีทางที่เจ้าหมอนี่จะไม่นึกถึงผม ผมดีกับเขาขนาดนั้น คงไม่ ใจร ้ายใจด าหรอก! แต่…รู ้สึกว่าให้มาสก ์หน้าผู้ชายมันแปลกๆ
จี้หรูอวิ๋นยิ้มรับ “อยู่ที่บ้าน เรียกผู้อ านวยการฉินอะไรกัน ต้อง เรียกคุณอาสิ ใช่ไหม”
เหล่าฉินหัวหน้าฮ่าๆ ผมมีสิทธิ ์ตัดสินใจไหม ผมพูดไป คุณก็เป็ น คนตัดสินใจอยู่ดีไม่ใช่เหรอ
แต่เขาก็กล่าวเสริมไป ถึงอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินชาง เขาจะ เสียหน้าไม่ได้ จึงพูดตามความจริง “ใช่ๆ! เรียกอาเถอะครับ เรียก ผู้อ านวยการฉินห่างเหินไป”
ฉินเสี้ยวยวนเอาชาเก่าแก่ของตนเองออกมาชงอย่างพิถีพิถันกา หนึ่ง ทั้งสามนั่งล้อมกันอยู่ในห้องรับแขก
ฉินเสี้ยวยวนพูดยิ้มๆ “เสี่ยวเฉิน มาที่บ้านครั้งแรกใช่ไหมครับ”
เฉินชางส่ายหน้าตามสัญชาตญาณ แน่นอนว่าไม่ใช่ ฉินเยว่พา ตนมาหลายครั้งแล้ว มาดื่มเหล้าก็เคยนะ!
ทว่าตอนที่เขาเตรียมจะพูด จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป รู ้สึกตัวขึ้นมา “อืม! ใช่ครับ มาครั้งแรก!”
เกือบหลุดแล้ว!
เฉินชางโล่งอกไปที… เรื่องแบบนี้จะพูดได้อย่างไร
ฉินเยว่ที่อยู่ในสายก็ตกใจยกใหญ่ แอบคิดในใจว่า โชคดีที่คุณ มีไหวพริบ!
ส่วนฉินเสี้ยวยวนกับจี้หรูอวิ๋นสบตากัน รู ้สึกแปลกๆ เหมือนมี อะไรผิดปกติ…
จี้หรูอวิ๋นยิ้ม “ครั้งนี้รู ้จักที่อยู่ที่บ้านแล้ว ต่อไปมาเที่ยวบ่อยๆ นะ คะ ที่บ้านของเยอะ คุณอาคุณน่ะ นอกจากเหล้าแล้วก็ไม่มีความชอบ อะไรเลย คราวหน้ามาชิมเหล้าของเขาสักหน่อย”
หลังจากทักทายกันพอเป็ นพิธี เฉินชางก็สูดหายใจเข้าลึกๆ รู ้สึก ว่าตนควรพูดอย่างตรงไปตรงมา!
ความจริง ที่มาวันนี้ เขาก็รวบรวมความกล้ามา
เขารู ้สึกว่า จะให้ฉินเยว่เป็ นคนเอ่ยปากไม่ได้
ผู้หญิงขี้อาย เรื่องแต่งงานให้เธอพูดก่อนก็เกินไปหน่อย
ตอนที่อยู่ที่บ้านเขตไห่อันใหม่ เฉินชางรู ้สึกว่าตนได้ยินความคิด ของฉินเยว่แล้ว
เขาขบคิดอย่างละเอียด บางทีตนควรจะคิดถึงอนาคตของทั้งสอง
ปีนี้เฉินชางอายุยี่สิบแปดแล้ว
แต่ฉินเยว่กาลังจะยี่สิบเก้า ปีหน้าก็สามสิบแล้ว!
ผู้หญิงอายุถึงสามสิบก็จะคิดมากขึ้น
เฉินชางคิดไปคิดมาก็รู ้สึกว่าจะรอให้ถึงตอนนั้นไม่ได้แล้ว เขา รู ้สึกว่า ตนควรจะเป็ นฝ่ายรุก ไปสู่ขอถึงบ้าน!
ดังนั้นจึงได้เกิดเรื่องราวในวันนี้ขึ้น
เฉินชางมองจี้หรูอวิ๋นและฉินเสี้ยวยวนที่ใบหน้ายิ้มแย้มแล้วสูด หายใจเข้าลึกๆ พูดอย่างจริงจัง “คุณน้า คุณอาครับ ความจริงที่มาที่ บ้านวันนี้ เพราะมีเรื่องที่สาคัญมากจะปรึกษากับทั้งสองท่าน”
จี้หรูอวิ๋นตื่นเต้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ปกติคอยเร่งก็ส่วนเร่ง แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็ตื่นเต้นเล็กน้อย
ฉินเสี้ยวยวนกลับเผยรอยยิ้มบางๆ เขาดูออกว่าเฉินชางตื่นเต้น เล็กน้อย จึงรินชาให้แก้วหนึ่ง “ดื่มชาก่อนครับ ค่อยๆ คุยกัน เวลา เหลือเฟือครับ”
เฉินชางยิ้ม “ขอบคุณครับคุณอา”
น้าชาแก้วหนึ่งเข้าห้อง เฉินชางก็ใจเย็นลงไม่น้อย
ฉินเสี้ยวยวนดีใจมากที่เฉินชางมาวันนี้
จุดประสงค์ที่เฉินชางมา เขาพอจะเดาออกแล้ว
ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินชางก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สายตามองฉินเสี้ยว ยวนและจี้หรูอวิ๋นอย่างจริงใจ “คุณน้าคุณอา! ที่ผมมาที่บ้านในวันนี้ ความจริงผม…ค่อนข้างตื่นเต้น แต่พอมานั่งอยู่ที่นี่ ผมก็รู ้สึกสบายใจ มาก มีหลายเรื่องที่อยากคุยกับทั้งสองท่าน
“ตั้งแต่ผมเรียนจบก็ทางานที่โรงพยาบาลเอกชนหมิงเฉิง ตอน นั้นความฝันของผมคือเก็บเงิน แต่ไปทางานแล้ว ผมก็พบว่าที่นั่น ไม่ใช่ที่ที่ผมควรอยู่ ที่นั่นแตกต่างจากความฝันหลายๆ อย่างของผม
ผมจึงมาเป็ นลูกจ้างชั่วคราวที่แผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลอันดับสอง โดยบังเอิญ
“ตั้งแต่ตอนนั้นเป็ นต้นมา ผมได้เงินเดือนเดือนละสองพันสอง ร ้อยหยวน ผมพอใจแล้ว เพราะอยู่ที่นี่ ผมค้นพบคุณค่าของการเป็ น หมอ และผมก็ได้รู้จักกับฉินเยว่
“เธอฉลาด น่ารัก จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง การศึกษาสูงมาก มีความรู ้ ตั้งแต่ตอนนั้นเป็ นต้นมา ผมก็รู ้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก เก่งมาก ผมคิดว่า ถ้าผมได้แต่งงานกับเธอ ผมจะโชคดีแค่ไหน ผมจะ ประคบประหงมเธออย่างดี ท าให้เธอมีความสุขทุกๆ วัน!
“แต่ผมรู ้ว่า ทั้งฐานะทางครอบครัวและการศึกษาของเยว่เยว่ ดีกว่าผม ผมจึงพยายามพัฒนาตัวเอง พิสูจน์ตัวเอง เพื่อให้คู่ควรกับ เยว่เยว่
“ที่ผมพูดมาไม่ได้หมายความว่าตอนนี้ผมประสบความสาเร็จ แล้ว เก่งแล้ว ผมคู่ควรกับเยว่เยว่แล้ว
“ผมแค่อยากบอกคุณน้าคุณอาว่า แม้ผมกับเยว่เยว่คบกันมาแค่ ไม่กี่เดือน แต่ผมใช ้เวลาสามปีในการทาความรู ้จักเธอ เข้าใจเธอ รู ้ ว่าเธอชอบชานมผลไม้ ชอบหม้อไฟหม่าล่า รู้ว่าเธอ…
“ผมในตอนนี้ดูเหมือนเปลี่ยนไปมาก กลายเป็ นหัวหน้าแผนก ได้รับรางวัลมากมาย แต่คุณน้าคุณอาครับ ผมเดินมาจากจุดต่าสุด ของชีวิต ผมรู ้ว่ากว่าจะได้ทั้งหมดนี้มาไม่ง่ายเลย ผมเข้าใจความไม่ แน่นอนของโลก ผมคิดว่าตัวเองเคยล าบาก เคยยากจน ไม่มีประวัติ หรูหรา นี่คือข้อได้เปรียบของผม
“ความจริง ลูกคนจนก็มีข้อดีนะครับ เด็กที่ยากจนตั้งแต่เด็กไม่ อ่อนแอ ล าบากได้ ในอนาคตงานในบ้านผมท าเอง ผมเป็ นคนแบก ข้าวสาร กินของเหลือ เครื่องใช ้ไฟฟ้ าในบ้านเสียผมก็ซ่อมได้ครับ!
“เยว่เยว่แต่งกับผม ผมจะไม่ให้เธอล าบากอย่างแน่นอน ผมจะ แบกรับความลาบากทั้งหมดไว้เอง ผมจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอ
“ต่อไปไม่ว่าชีวิตจะล าบากแค่ไหนก็จะมีแต่ความสุข ผมจะดีกับ เธอ”
พูดถึงตรงนี้ เฉินชางลุกขึ้น ก้มต่าคานับ “เพราะฉะนั้น…คุณน้า คุณอาครับ ผมหวังว่าทั้งสองจะยกเยว่เยว่ให้ผมอย่างวางใจครับ!”
จี้หรูอวิ๋นฟังคาพูดของเฉินชางแล้วอดหันหน้าหนีไปปาดน้าตา ไม่ได้
ส่วนฉินเสี้ยวยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ จ้องสายตาที่เต็มไปด้วย ความแน่วแน่จริงใจของเฉินชาง