เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 754 ความคิดของพ่อแม่

เรื่องราวต่างๆ มักจะเกิดขึ้นพร ้อมๆ กัน

 

เฉินชางเลิกเวรดึกก็ไม่ได้เหนื่อย เขาโทรไปเลื่อนเวรประจา แผนกผู้ป่วยนอกที่ห้องทางานแผนกผู้ป่วยนอก

 

หลังจากกลับบ้านไปเก็บของเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้านเกิด

 

ครอบครัวเฉินชางนัดเจอครอบครัวของฉินเยว่เพื่อคุยเรื่อง แต่งงานวันอาทิตย์นี้ พอเขานึกถึงเรื่องที่จี้หรูอวิ๋นรีบร ้อนไปท าหน้าก็ อดยิ้มไม่ได้

 

คิดว่าแม่ยายคงวางแผนล่วงหน้าไว้แล้ว!

 

นั่งรถไฟจากเมืองอันหยางถึงเมืองจิ้นหยางต้องใช ้เวลาหก ชั่วโมง เป็ นรถไฟสีเขียวแบบดั้งเดิมที่นั่งไม่สบายสักนิด

 

แต่ถ้าขับรถใช ้เวลาเพียงประมาณสามชั่วโมง

 

ตอนแรกเฉินต้าไห่ตัดสินใจนั่งรถไฟกับหยางจยาฮุ่ย ไม่อยาก รบกวนเฉินชางมารับมาส่ง แต่เฉินชางไม่ยอม วันนี้เขาเลิกเวรดึก จึง ขับรถกลับเมืองจิ้นหยางเสียเลย

 

ระหว่างทางเป็ นทางด่วนเกือบทั้งหมด แม้รถที่เฉินชางขับคือปอร ์ เช่ แต่เพิ่งขึ้นทางด่วนก็ต้องระมัดระวังหน่อย จึงโดนแซงตลอด

 

แต่…

 

 

 

เฉินชางอารมณ์ดีมาก

 

น่าเสียดายที่หลังจากขึ้นทางด่วนครึ่งชั่วโมง ความอารมณ์ดีนี้ก็ หายไปอย่างสิ้นเชิง

 

เฉินชางปลดปล่อยสัญชาตญาณของตนเอง ที่แท้รถคันนี้ขับได้ ไวขนาดนี้เลย!

 

เด็กดีของผม!

 

เวลาขับรถตู้ขึ้นทางด่วน เขาชินกับความเร็วระยะทางหกสิบถึง เจ็ดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง เพราะเร่งเล็กน้อยรถก็ลอยแล้ว

 

ทว่า…

 

รถคันนี้ขับหนึ่งร ้อยยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงก็ไม่ใช่ปัญหา ถ้า ไม่ใช่เพราะเฉินชางกลัวว่าตนเกิดอุบัติจนต้องโทรหาศูนย์ฉุกเฉิน 120 รบกวนเพื่อนร่วมงาน แน่นอนว่าเฉินชางต้องอยากเร่งความเร็ว อยู่แล้ว!

 

ด้วยความเร็วแบบนี้ ทาให้ตอนที่เฉินชางลงจากทางด่วนก็พบว่า ใช ้เวลาไปเพียงแค่สองชั่วโมง

 

ประหยัดเวลาไปครึ่งชั่วโมง!

 

ถึงว่าพวกคนรวยชอบซื้อรถสปอร ์ต มันแตกต่างจริงๆ ความไว ขนาดนี้ขับสบายมาก

 

 

 

ทว่าจุดดึงดูดของรถรุ่นนี้ไม่เพียงเพราะเป็ นรุ่นพานาเมร่าเท่านั้น แต่เป็ นป้ ายทะเบียน 66666

 

ทะเบียนรถแบบนี้ ไปที่ไหนก็เป็ นจุดสนใจ

 

ระหว่างทางจากเมืองจิ้นหยางเข้าหมู่บ้าน เฉินชางเดินทางด้วย ความระมัดระวังมาก ถึงอย่างไรก็เป็ นเส้นทางขึ้นเขา

 

ตอนที่รถถึงหน้าหมู่บ้านกาลังจะเลี้ยวเข้า ก็ดึงดูดสายตาของทุก คนรอบข้างทันที

 

ถึงอย่างไร รถแบบนี้ ทั้งหมู่บ้านก็ไม่เคยมีเลย

 

แม้ไม่รู ้ว่าเป็ นยี่ห้ออะไร แต่ดูก็รู ้ว่าแพงมาก!

 

คนที่ประหลาดใจตามรถเข้าไปดูว่าบ้านไหนได้ดี มีญาติที่ร่ารวย ขนาดนี้

 

ทว่าหลังจากตามไป พบว่ารถจอดหน้าบ้านพ่อครัวเหล่าเฉิน เฉินชางลงจากรถ

 

คราวนี้ทุกคนมองอย่างตะลึง!

 

ลูกชายเหล่าเฉินเป็ นหมอไม่ใช่เหรอ มีเงินซื้อรถสปอร ์ตได้อย่างไร และเป็ นป้ ายทะเบียน 66666 คงไม่ได้เช่ามาหรอกมั้ง ไม่ใช่สิ!

 

 

 

บริษัทรถเช่าบริษัทไหนจะได้ครอบครองป้ ายทะเบียนแบบนี้ ป้ าย ทะเบียนแบบนี้แพงมาก คนทั่วไปแค่คิดยังไม่กล้าคิด

 

ตอนนี้ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา “เสี่ยวเฉิน รถคันนี้สวยมาก! เพิ่งซื้อเหรอ” เฉินชางยิ้ม “ไม่ใช่ครับ ของเพื่อน พอดีมีธุระ เลยเอามาใช ้ครับ”

 

ทุกคนได้ยินว่ายืมมา ก็วางใจไม่น้อย

 

ว่าแล้วเชียว!

 

หมอคนหนึ่งมีกาลังซื้อรถที่ดีขนาดนี้ ล้อเล่นหรือเปล่า

 

มนุษย์ก็แบบนี้แหละ อิจฉาเป็ นเรื่องธรรมดา

 

เฉินต้าไห่ที่วิ่งเป็ นพ่อครัวตามบ้าน มีลูกเริ่มขับรถสปอร ์ต ทุกคน ยากจะยอมรับ

 

เห็นเฉินชางกลับมา เฉินต้าไห่และหยางจยาฮุ่ยก็เดินออกมา

 

พอเห็นรถของเฉินชาง เฉินต้าไห่ตาเป็ นประกาย!

 

เฉินต้าไห่จัดอยู่ในกลุ่มแรกๆ ของหมู่บ้านที่มีรถ แต่เป็ นรถตู้คัน หนึ่ง ขับมาสิบกว่าปี ป้ ายเหลืองแล้ว

 

เฉินต้าไห่คิดว่าเปลี่ยนรถคราวหน้าจะเปลี่ยนเป็ นเจ็ดที่นั่ง ดู สดใสใหม่เอี่ยม ขึ้นทางด่วนก็ไม่เปลืองแรง

 

 

 

ครั้งก่อนเฉินชางบอกเขาว่าขับรถปอร ์เช่ พานาเมร่า เฉินต้าไห่ ที่ใช ้โทรศัพท์มือถือไม่คล่องค้นไป่ ตู้ทั้งคืน ในที่สุดก็รู ้แล้วว่าเป็ นรถ อะไร

 

แต่วันนี้เห็นแล้วก็ยังคงตื่นตะลึงเล็กน้อย

 

สวยเกินไปแล้ว

 

ทั้งสองทาอาหารเต็มโต๊ะ หลังจากกินข้าวด้วยกัน เก็บของเสร็จ ยังไม่ทันได้พักก็ออกเดินทางทันที

 

ระหว่างทาง เฉินต้าไห่ที่นั่งอยู่ข้างคนขับเห็นแล้วชอบมาก เฉิน ชางให้เขาขับ แต่เฉินต้าไห่ไม่ยอม แต่หลังจากอยากรู ้อยากลองอยู่ ครู่ใหญ่ก็ทนไม่ไหว

 

ตอนที่ไปถึงเมืองจิ้นหยาง ในที่สุดเฉินต้าไห่ก็ทนไม่ไหว ไปนั่ง บนเบาะคนขับ

 

เฉินชางมั่นใจในทักษะการขับรถของเฉินต้าไห่มาก เพราะเขา เป็ นคนขับรถอาวุโสแล้ว

 

พอเหยียบคันเร่งลงไป เสียงท่อรถสปอร ์ตก็ท าให้เฉินต้าไห่ ตื่นเต้นเล็กน้อย

 

การขับรถที่แสนจะน่าเบื่อ ภายใต้การพูดคุยของทั้งครอบครัวก็ดู คึกคักขึ้นมา

 

 

 

ตอนที่ไปถึงที่พักรถ เฉินชางจึงไปนั่งคุยกับแม่ที่เบาะหลัง “แม่ หลังตรุษจีนผมเตรียมจะไปเมืองหลวง บ้านที่เมืองอันหยางตกแต่ง เสร็จแล้ว เฟอร ์นิเจอร ์และเครื่องใช ้ไฟฟ้ าในบ้านก็เตรียมพร ้อมแล้ว พ่อกับแม่จะย้ายมาอยู่เมืองอันหยางไหมครับ”

 

เรื่องนี้ติดใจเฉินชางมาโดยตลอด

 

ตอนนี้คุณภาพชีวิตดีแล้ว คนแรกที่นึกถึงแน่นอนว่าคือพ่อแม่

 

หยางจยาฮุ่ยอดยิ้มไม่ได้ “อยู่ด้วยกันไม่ได้นะ แม่สามีลูกสะใภ้ แยกกันถึงจะรักกัน แม่สามีลูกสะใภ้บ้านไหนอยู่ด้วยกันทุกบ้านแล้ว ไม่ทะเลาะกันบ้าง แม่เองก็เป็ นคนใจร ้อน เดี๋ยวแม่กับเยว่เยว่ทะเลาะ กัน ลูกจะล าบากใจ ลูกคิดดูว่าลูกจะปลอบใจใคร ปลอบใจแม่ เยว่เยว่ ต้องไม่ชอบใจแน่ แต่ถ้าปลอบใจเยว่เยว่ ลูกก็จะสงสารแม่!”

 

พูดจบ หยางจยาฮุ่ยก็ยิ้ม

 

เฉินชางจนปัญญา

 

ปัญหานี้คุยกันมาหลายครั้งมากแล้ว

 

หยางจยาฮุ่ยพูดยิ้มๆ “ตอนนี้แม่กับพ่อของลูกยังพอทางานไหว ลูกไม่ต้องสนใจ อีกอย่าง อยู่ในหมู่บ้านมากี่สิบปีแล้ว จู่ๆ เปลี่ยนที่ ใครจะชิน ในหมู่บ้านมีแต่คนรู ้จัก พ่อก็ชอบไปดื่มเหล้ากับกลุ่มเพื่อน ออกไปต่างถิ่นไม่ชินหรอก อากาศเมืองอันหยางก็ไม่ดี ชินกับอากาศ บนเขาไปแล้ว รู ้สึกว่าอยู่ที่บ้านก็ดีมาก

 

 

 

อีกอย่าง…พ่อกับแม่ไม่ได้ลาบากขนาดนั้น ตอนนี้ไม่ได้มีแรง กดดันอะไรแล้ว อยู่ที่บ้านกินอร่อยอยู่สบาย จะย้ายไปเมืองอันหยาง ท าไม แม่ว่า รอเยว่เยว่ท้อง แม่ค่อยไปดูแลดีกว่า ถ้าแม่ช่วยเหลือ ตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ มาอยู่กับพวกลูกก็ดี มีคนคอยดูแล ตอนนี้ยังไม่ จ าเป็ น…”

 

เฉินชางไม่ได้นั่งคุยกับพ่อแม่อย่างจริงจังมานานแล้ว ช่วงก่อนส่ง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวไปให้ไม่น้อย ช่วงนี้ผิวพวกเขาก็ดีขึ้นมาก

 

หยางจยาฮุ่ยล้อเล่นกับลูกชาย “ใครจะคิดว่าวันหนึ่งจะมีชีวิตที่ดี แบบนี้ เมื่อก่อนแค่คิดยังไม่กล้าคิด…ส่วนมาส์กหน้าที่ลูกให้ ทุกครั้งที่ แม่ใช ้หมด พ่อก็ไม่ยอมทิ้ง แย่งไปใช ้บอกว่าอย่าสิ้นเปลือง…”

 

เธอพูดจนเฉินต้าไห่เขินเล็กน้อย

 

ทว่า เฉินชางคิดอย่างละเอียดแล้วก็รู ้สึกมีเหตุผล

 

ใช่ว่าสภาพแวดล้อมที่ตนคิดว่าดีจะเป็ นสิ่งที่พ่อแม่ต้องการ ย้าย ไปเมืองอันหยางก็เพราะเงื่อนไขทางการแพทย์ดีกว่าในหมู่บ้าน แต่ ตอนนี้สุขภาพของพ่อแม่ไม่ได้แย่ อยู่ในหมู่บ้านก็สบายดี ไม่ได้มี ความจาเป็ น รอพ่อแม่แก่ตัวลง ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ถึงตอนนั้นค่อย ย้ายมาก็พอแล้ว

 

หลังจากมาถึงเมืองอันหยาง เฉินชางก็เปลี่ยนมาขับแทนเฉินต้า ไห่

 

ระหว่างทางเฉินต้าไห่ดีใจมาก!

 

 

 

เฉินชางคิดดีแล้ว สองสามวันนี้จะพาพ่อไปซื้อรถคันใหม่ ถือเป็ น การทาหนึ่งในความฝันของพ่อให้เป็ นจริง

 

คนเราก็แบบนี้แหละ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ หัวใจดวงนั้นก็ยังมี ความเป็ นเด็ก

 

ถ้าไม่ใช่เพราะการใช ้ชีวิตบังคับให้ต้องเติบโตและยอมรับความ จริง ใครบ้างที่ไม่อยากอยู่อย่างไร ้ความกังวล

 

หยางจยาฮุ่ยเป็ นผู้ช่วยพ่อครัวมาครึ่งชีวิต ตอนที่เฉินชางส่ง มาส์กหน้าไป แม้จะปฏิเสธ แต่ก็ตั้งใจล้างหน้า มาส์กหน้าและทา ผลิตภัณฑ์ดูแลผิว

 

ความจริง มนุษย์ก็ไม่ได้มีทางเลือก

 

เฉินชางไม่ได้รับพ่อแม่กลับบ้านทันที แต่ไปธนาคารก่อน

 

ตอนนี้บัตรธนาคารของเฉินชางผู้จัดการเป็ นคนดูแลโดยตรง เฉินชางพาหยางจยาฮุ่ยและเฉินต้าไห่ไปท าบัตรธนาคารคนละใบ

 

ในบัตรของทั้งสองคนออมเงินไว้คนละหนึ่งล้าน

 

เงินนี้มีไว้เพื่อให้พ่อแม่อุ่นใจ

 

เงินก าหนดความกล้าของมนุษย์ มีเงินอยู่ในมือ จึงจะสบายใจ!

 

ทาไมประชาชนถึงชอบออมเงิน เพราะตอนที่มีเงินเท่านั้น ในใจ จึงจะมั่นคงไม่ใช่หรือ

 

เจอเรื่องอะไรก็ไม่ต้องกลัว

 

 

 

เฉินต้าไห่และหยางจยาฮุ่ยถือบัตรธนาคารไว้ในมือ รู ้สึกเหมือน ก าลังฝันไป

 

ตอนนี้เฉินชางเองก็พบว่า ในบัญชีธนาคารของตนเอง มียี่สิบ กว่าล้านหยวนโดยไม่รู ้ตัว

 

ตนก็นับว่าเป็ นมหาเศรษฐีแล้ว

 

นี่เพิ่งจะกี่เดือนเอง

 

เวลาไม่กี่เดือนสั้นๆ เฉินชางพบว่าตนมีความสามารถที่จะ เอาชนะพ่อตาแล้ว!