เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 783 ผู้อำนวยกำรฉิน ผมไม่รู ้ว่ำควรพูดไหม!
ช่วงนี้ฉินเยว่มีปัญหำหนึ่งที่อึดอัดใจมาก!
ทำไมช่วงนี้แม่ผิวดีขึ้นเรื่อยๆ
และพ่อก็มักเก็บเนื้อเก็บตัว
ตอนกลางวันเฉินชำงกับฉินเยว่กลับมาพร ้อมกัน ฉินเสี้ยวยวน กับจี้หรูอวิ๋นตางดีใจมาก ให้ทั้งสองนั่งลง เริ่มยกอาหำรมาเสิร ์ฟ
ฉินเยว่มองเหล่ำฉิน หยิกเอวเขำพร ้อมพูดว่า “พ่อ ช่วงนี้ปวดเอว เหรอคะ หนูเห็นพ่อมักจะนวดตรงเอว!”
เหล่ำฉินหน้ำแดง ยิ้มอย่างอึดอัด “โรคที่เกิดจากกำรทางำน นั่ง นำนเกินไป กล้ามเนื้อเอวตึง!”
หลังจากพูดจบเหล่ำฉินก็ยักคิ้วให้จี้หรูอวิ๋น!
ส่วนจี้หรูอวิ๋นมองบน!
จู่ๆ ฉินเยว่ก็มองเฉินชำงพร ้อมรอยยิ้ม “เฉินชำง คุณช่วยดูให้ หน่อยนะคะ ช่วงก่อนคุณเรียนแพทย์แผนจีนมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ คะ มีวิธีกำรนวดที่ดีไหมคะ”
ใช่แล้ว หลังจากเฉินชำงได้รับคำแนะนำจากผู้เฒ่ำเจิ้งซำนสุ่ ยช่วงก่อนหน้ำนี้ พอมีเวลาเขำก็ชอบอ่ำนหนังสือแพทย์แผนจีน!
เฉินชำงมองใบหน้ำฉินเสี้ยวยวน แผนที่สี่มิติแพทย์แผนจีนภำพ หนึ่งพลันปรากฏขึ้น
ทันใดนั้น เฉินชำงก็อึ้งไป!
แบบนี้ก็ได้เหรอ
แม่ง
เสื้อกำวน์ของผมเฉียบคมมากนะเนี่ย เฉินชำงพบว่า ภำพ โครงสร ้ำงสี่มิติของเขำ ไม่ใช่เพียงแค่โครงสร ้ำงของกำรผ่ำตัดเท่ำนั้น
ยังเปลี่ยนเป็ นแพทย์แผนจีนได้ด้วย!
เฉินชำงมองหน้ำเหล่ำเฉินแล้วอดพูดไม่ได้ “ผู้อานวยกำรฉิน งั้น …ผมจับชีพจรให้ไหมครับ”
ได้ยินแบบนี้ คนทั้งบ้านประหลาดใจขึ้นมาทันที
ทุกคนตางเป็ นแพทย์แผนปัจจุบัน ไม่ได้มีความรู ้ด้ำนแพทย์แผน จีนมากนัก
มือขวาของเฉินชำงวางบนชีพจรข้อมือซ ้ำยและขวาของเหล่ำ ฉิน ทันใดนั้น แผนที่สี่มิติของโครงสร ้ำงแพทย์แผนจีนเริ่มทางำน…
ทันใดนั้น!
เฉินชำงพูดอย่างเนิบช้า “ผู้อานวยกำรฉิน มีเรื่องหนึ่งผมไม่รู ้ว่า ควรพูดไหม…”
ฉินเยว่อึ้ง “พูดมาเลย ไม่ต้องมาเล่นลิ้น!” จี้หรูอวิ๋นเองก็พยักหน้ำ “ใช่ค่ะ เสี่ยวเฉินคุณพูดมาเลย คุณจับ ชีพจรแล้วเจออะไร คุณอาคุณเป็ นอะไรกันแน่” เหล่ำฉินยิ้มตำหยี ถึงอย่างไรทุกคนตางถือเป็ นกำรคุยเล่นกัน หลังอาหำร เฉินชำงได้ยินแล้วคิดว่าก็ถูก ป่วยไม่ควรอายหมอ “ผู้อ ำนวยกำร ฉิน คุณแลบลิ้นให้ผมดูหน่อยครับ” ไม่นำน เฉินชำงก็มั่นใจแล้ว อดพูดไม่ได้ “ผู้อานวยกำรฉิน ผม เข้ำมาก็รู ้สึกว่าคุณดูเหนื่อยล้า อ่อนแรง เมื่อครู่นี้จับชีพจรแล้วยิ่งชีพ จรบำงและเบำ ลิ้นก็ซีดๆ…” เหล่ำฉินใบหน้ำมืดมน “คุณบอกมาเลยว่าเป็ นอะไรกันแน่!” เฉินชำงกระแอม “ผู้อ ำนวยกำรฉิน คุณไตพร่อง!” ได้ยินแบบนี้ ข้ำวในปำกฉินเยว่เกือบพุ่งออกมา! จี้หรูอวิ๋นยิ่งอดหัวเราะไม่ได้ เหล่ำฉินสีหน้ำจนปัญญำ ผมอยากตีเขำให้ตำยจริงๆ ประโยคนี ้ พูดต่อหน้ำภรรยาและลูกสาวได้อย่างไร
เฉินชำงเห็นเหล่ำฉินนิ่ง พลันอธิบำยว่า “ผู้อานวยกำรฉิน คุณ ไตพร่องและเป็ นไตตันหยาง ผมคิดว่า…”
เหล่ำฉินใบหน้ำมืดมน “พอแล้ว พอแล้ว กินข้ำวก่อน”
ฉินเยว่อดแอบหัวเราะไม่ได้ จี้หรูอวิ๋นเก้อเขินเล็กน้อย
มื้ออาหำรมื้อนี้ บรรยากำศค่อนข้ำงอึดอัด เหล่ำฉินคิดแต่จะไล่ เฉินชำงกลับ ตรุษจีนแบบนี ้ มาบอกว่าผมไตพร่อง!
ผมยิ่งแก่ยิ่งแข็งแรงตางหำก…โอ๊ย…ปวดเอว อยากเข้ำห้องน้ำ
ไม่รู ้ทำไม ช่วงนี้ปัสสาวะบ่อย… หรือจะไตพร่องจริงๆ และยังเป็ นไตตันหยางอีกด้วย?
เหล่ำฉินตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะหำเวลาไปเยี่ยมผู้เฒ่ำเจิ้งให้จ่ำย ยาแพทย์แผนจีนมาบ ำรุงสักหน่อย ภรรยาสวยเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี โดยเฉพำะอายุขนำดนี้…
เหนื่อยเล็กน้อย!
กินข้ำวเสร็จ จี้หรูอวิ๋นเตรียมของถุงเล็กถุงใหญ่ให้เฉินชำง
เหล่ำฉินเป็ นผู้อานวยกำร ตรุษจีนแบบนี้คนที่มาเยี่ยมเยอะมาก ของฝำกก็ไม่น้อยเลย
สามคนพ่อแม่ลูก ผู้หญิงสองคนก็กินไม่ไหว จี้หรูอวิ๋นจึงให้เฉิน ชำงเอากลับไปด้วย
“แล้วก็ เหล้าลังนี้ ตรุษจีนบ้านคุณญำติเยอะ เอากลับไปให้หมด เลย”
“เยว่เยว่ ลูกเอาไปให้เฉินชำงหน่อย”
“แล้วก็พวกนี้ด้วย เอาปูขนถังนี้ไปด้วย…”
ครั้งนี้เหล่ำฉินไม่ได้เสียดำย ถึงอย่างไรของเยอะขนำดนี้ เก็บไว้ก็ ต้องให้คนอื่น ให้ครอบครัวลูกเขยดีกว่า
เฉินชำงกำลังจะกลับไป จู่ๆ จี้หรูอวิ๋นก็มองถุงใบหนึ่งแล้วชะงักไป ครู่หนึ่ง “เสี่ยวเฉิน เดี๋ยวก่อน พวกนี้คือกวางเขำอ่อน อันนี้โก่วฉี ไม่รู ้ ว่าใครให้มา คุณเอากลับไปให้หมดเลยนะ!”
เฉินชำงอึ้งงันไป
รอยยิ้มบนใบหน้ำของเหล่ำฉินค้ำงไปทันที!
อันนี้ไม่ใช่คนอื่นให้มา นี่ผมซื้อมากินเองครับ!
ฉินเยว่นึกถึงเรื่องที่ปี หน้ำตนกับเฉินชำงจะสมัครบัญชีใหม่ ด้วยกัน มีของพวกนี้ถือว่าเป็ นเรื่องที่ดี พลันพูดพร ้อมรอยยิ้ม “ใช่ค่ะ! เฉินชำง คุณเอากลับไปให้หมดเลย จริงสิ ตรงนี้มีโสมอเมริกำด้วยนะ นั่น โสมจีนก็มี! เฉินชำง คุณเอากลับไปให้หมดเลยนะคะ บำรุงสัก หน่อย! ช่วงนี้คุณทางำนหนักเกินไปแล้ว! พ่อฉันก็ไม่ชอบของพวกนี้ ไปๆ ฉันไปส่งค่ะ!”
เห็นว่าฉินเยว่เอาของที่ตนซื้อไปหมดแล้ว เหล่ำฉินโกรธจนจะ ร ้องไห้ทันที
ตรุษจีนปีนี้!
จะฉลองอย่างไร! ยัยลูกใจดำ บ้าน…บ้านหลังนี้อยู่ไม่ได้แล้ว!
ทั้งหมดนี้เขำเตรียมไว้ให้ตัวเอง ไม่ใช่ของที่คนอื่นให้มา…
เห็นทั้งสองจากไป เหล่ำฉินนั่งบนโซฟำอย่างน้อยใจ เงียบไปครู่ ใหญ่ จี้หรูอวิ๋นถามอะไรก็ไม่ตอบ
ผู้อ ำนวยกำรทุกข์ใจมาก!
……
……
ฉินเยว่วางของพวกนี้หลังรถเฉินชำงอย่างตื่นเต้น ตอนกลับบ้าน เฉินชำงไปเก็บของก็พูดยิ้มๆ “ของพวกนี้เป็ นยาบำรุง คุณกินหน่อย นะคะ เดี๋ยวเราสมัครบัญชีกัน!”
เฉินชำงหัวเราะไม่ได้ ร ้องไห้ไม่ออก!
“ได้ครับๆ! ผมจะสู้ ผมจะพยายาม!”
ทั้งสองหวานกันอยู่ในบ้านครู่ใหญ่ เห็นว่าอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ จน จะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ฉินเยว่พลันลุกขึ้น
“ไปเถอะ คุณขับดีๆ นะคะ เดี๋ยววันที่สามเราไปบ้านคุณค่ะ!”
เฉินชำงมองฉินเยว่พร ้อมเผยรอยยิ้ม “ได้ครับ! หลังตรุษจีนเรา ไปจดทะเบียนกัน! จากนั้นก็สมัครบัญชี!”
ฉินเยว่พยักหน้ำพร ้อมรอยยิ้ม
หลังจากเฉินชำงขึ้นรถ ฉินเยว่ก็มองรถที่ขับไกลออกไปอย่าง อาลัยอาวรณ์
ปีนี้ผ่ำนพ้นไปแล้ว
รถของเฉินชำงเต็มไปด้วยของขวัญตรุษจีน ถึงอย่างไรครั้งนี้ก็ ต้องอยู่บ้านหกเจ็ดวัน
อีกอย่าง ปี นี้เฉินหลัวไม่อยู่บ้าน เฉินชำงต้องไปเยี่ยมญำติ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ควรจะเตรียมก็ต้องเตรียม
กว่าเขำจะถึงบ้านก็สี่ห้ำโมงเย็นแล้ว
ในหมู่บ้านมีโคมหลากสีแขวนอยู่ ระหว่างทางเต็มไปด้วยกลิ่น อายของตรุษจีน
แต่ละบ้านล้วนติดกลอนคู่หน้ำประตู แขวนโคมไฟ รื่นเริงอย่างยิ่ง ระหว่างทางมีเด็กๆ วิ่งเล่น เฉินชำงเองก็ขับช้ามาก
หลังจากกลับถึงบ้าน เฉินต้ำไห่ตั้งกองไฟต้อนรับตรุษจีน กลางบ้าน ซึ่งจะต้องจุดเช้าตรู่วันตรุษจีน
นี่เป็ นครั้งแรกในรอบสองปีที่เฉินชำงฉลองตรุษจีนกับพ่อแม่ เขำ ดีใจมาก
ภำยใต้บรรยากำศของเทศกำลแบบนี้ ทุกคนมีความสุขมาก สิ่ง เดียวที่เสียดำยคือเฉินหลัวไม่ได้อยู่ด้วย
ตอนกินข้ำวเย็น ทั้งครอบครัววิดีโอคอลกับเฉินหลัวไปชั่วโมง กว่า
หลังจากกินข้ำวเสร็จก็เปิ ดโทรทัศน์พลางห่อเกี๊ยว ทำอาหาร ต้อนรับตรุษจีนพลางดูรายกำรเคำท์ดำวน์
บำงทีชีวิตที่เรียบง่ำยแบบนี้ก็คือความสุขสินะ
YOU MAY ALSO LIKE
