เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 785 วันตรุษจีน (2)

วันถัดมา เฉินต้าไห่ขับพราโดของเขาพาทั้งครอบครัวไปบ้าน พี่ชายคนโตที่เมืองจิ้นหยางด้วยตัวเอง

 

เฉินเจี้ยนซานเปิดบริษัทก่อสร ้าง เขาเริ่มเข้าไปทางานในเมือง ตั้งแต่อายุสิบห้าปี ด้วยความที่ทางานมาตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้ก็ นับว่ามีความสามารถพอตัว ปัจจุบันมีบริษัทก่อสร ้างเล็กๆ เป็ นของ ตัวเอง ทรัพย์สินก็มีหลายล้าน

 

เฉินเจี้ยนซานถือว่าเป็ นคนที่ค่อนข้างมัธยัสต์ ปกติแล้วนอกจาก ขับรถเบนซ ์มือสองตอนไปคุยธุรกิจ โดยพื้นฐานแล้วส่วนใหญ่จะขับ รถเก๋ง

 

บ้านคุณลุงเป็ นคอนโดทั้งชั้น เดินไปหากันได้ ขนาดเกือบสาม ร ้อยตารางเมตร การตกแต่งไม่ถึงกับหรูหรา ถึงอย่างไรก็อย่างที่คุณ ลุงบอกว่า เขาเองก็ไม่ใช่คนที่สูงส่งอะไร

 

ตอนที่เฉินเจี้ยนซานได้ยินเสียงแตรของพราโดดังขึ้นก็ตกใจ พลันเห็นกระจกรถสั่นทีหนึ่ง พอเห็นท่าทางหัวเราะฮ่าๆ ของเฉินต้า ไห่ก็อดโมโหจนหัวเราะออกมาไม่ได้

 

“เจ้าหมอนี่ ขับรถใครมา” เฉินเจี้ยนซานไม่ได้โกรธ กลับพูด พร ้อมรอยยิ้ม

 

 

 

เฉินต้าไห่จอดรถเสร็จก็ยิ้ม “ของผมครับ! เป็ นไง เท่กว่ารถเบนซ ์ ของพี่ไหมครับ”

 

เฉินเจี้ยนซานอดขาไม่ได้ คร ้านจะสนใจเฉินต้าไห่ เขารู ้จัก น้องชายของเขาดี ชอบคุยโวแบบนี้แหละ!

 

เขากลับมองเฉินชางแล้วดีใจขึ้นมา “ไง เจ้าหมอนี่ ไม่เจอกันสอง สามปีแล้วมั้ง โตขึ้นเยอะเลย!”

 

เฉินชางพยักหน้าพร ้อมรอยยิ้ม “สวัสดีครับคุณลุง!”

 

เฉินต้าไห่กลั้นหัวเราะไม่อยู่ “จะสามสิบอยู่แล้ว ยังจะไม่โตได้ อย่างไร ตอนผมอายุเท่านี้เป็ นพ่อคนแล้ว”

 

เฉินเจี้ยนซานลงมารับพวกเขา ไม่อย่างนั้นจะเข้าในเขตคอนโด ไม่ได้

 

ถึงบ้านคุณลุง การตกแต่งโดยพื้นฐานแล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลง การตกแต่งสไตล์เก่าแก่ ไม่สอดคล้องกับขนาดสิ่งก่อสร ้างและสไตล์ ของคอนโดเลยสักนิด

 

พวกพี่สาวและน้องสาวของเฉินต้าไห่มากันครบ ถึงอย่างไรเมื่อ เทียบกับเฉินต้าไห่ พวกเธอก็อยู่ใกล้กว่า

 

ทว่าหลังจากนั่งลง จู่ๆ เฉินเจี้ยนซานก็มองเฉินชางอย่างสนใจ “เฉินชาง ลุงได้ยินพ่อนายบอกว่า นายได้เป็ นพนักงานประจ าแล้ว เหรอ”

 

 

เฉินชางพยักหน้า “ครับ ได้เป็ นพนักงานประจ าประมาณเดือน สิงหากันยาปีที่แล้วครับ”

 

เฉินเจี้ยนซานอดพูดอย่างดีใจไม่ได้ “เยี่ยมเลย มีหน้าที่การงาน ในโรงพยาบาลระดับมณฑล และยังมีตาแหน่ง ตอนนี้ลุงก็ร่างกายแย่ ลงทุกวัน แก่ไปก็ยังมีคนรู ้จักที่โรงพยาบาล!”

 

เฉินชางอดยิ้มไม่ได้ “ถ้าคุณลุงมา ผมให้อยู่ห้อง VIP เลยครับ”

 

คนอื่นๆ ต่างยิ้มขึ้นมา มีตาแหน่งในโรงพยาบาลระดับมณฑล เป็ นเรื่องที่น่าอิจฉามาก

 

เห็นว่าเฉินชางมีงานที่มั่นคง เฉินเจี้ยนซานก็พยักหน้าอย่างโล่ง ใจ จู่ๆ ก็นึกถึงเฉินหลัว “จริงสิ เฉินหลัวล่ะ ทาไมเจ้าหมอนั่นยังไม่มา ปีที่แล้วต่อว่าเขาไป ปีนี้งอนอีกแล้วเหรอ”

 

เฉินต้าไห่พลันพูดว่า “เจ้าหมอนั่นไปเป็ นตัวประกอบที่เหิงเตี้ย นครับ!”

 

เฉินเจี้ยนซานอึ้ง อดตะลึงไม่ได้ “ตรุษจีนยังจะไปเหิงเตี้ยน เจ้า หมอนี่ นิสัยเหมือนฉันมาก”

 

พี่เขยคนโตที่อยู่ข้างๆ อดพูดไม่ได้ “ต้าไห่ นายตามใจเฉินหลัว ไปหน่อย จะเป็ นดารามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ให้เขาเรียนเทคนิคด้าน ใดด้านหนึ่งอย่างจริงจังเถอะ ครอบครัวเราฐานะปานกลาง จะเป็ น ดาราได้อย่างไร”

 

 

น้องสาวคนเล็กกลับไม่เห็นด้วย “เฉินหลัวหล่อมาก หนูคิดว่า เหมือนดารามาก อาจจะมีชื่อเสียงขึ้นมาจริงๆ ก็ได้!”

 

พวกพี่สาวและพี่เขยพลันบอกว่าไร ้เดียงสาเกินไป ไม่มองความ เป็ นจริง!

 

เฉินต้าไห่เถียงไม่เก่ง เพียงแค่ยิ้มๆ ทุกคนต่างหวังดี!

 

ปีนี้เฉินเจี้ยนซานอายุหกสิบแล้ว มีลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายหนึ่ง คน ลูกชายคนโตแต่งงานแล้ว สืบทอดบริษัทก่อสร ้างของเขา

 

ลูกสาวคนเล็กเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ในเมืองหลวง ปี นี้จบ การศึกษาระดับปริญญาโท เรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร ์

 

ทั้งครอบครัวอยู่ด้วยกัน ก็คุยกันแต่เรื่องลูกๆ

 

เฉินเจี้ยนซานพลันพูดว่า “จริงสิ เฉินชาง งานก็มั่นคงแล้ว ควร คิดเรื่องแต่งงานได้แล้ว”

 

ตอนนี้เอง เฉินต้าไห่กลับพูดพร ้อมรอยยิ้ม “พี่ชาย ถ้าไม่มีอะไร ผิดพลาด เฉินชางเตรียมจะจัดการปีนี้แล้วครับ!”

 

ได้ยินแบบนี้ ทุกคนรอบข้างอึ้งไปทันที “เจ้าสี่ เฉินชางมีคนรักแล้วเหรอ” “ใช่! เจ้าเฉินชาง ร้ายกาจนัก ไม่บอกกันเลย” “ฝ่ ายหญิงท างานอะไร”

 

 

เฉินชางยิ้ม

 

ตอนที่พูดถึงลูกสะใภ้ เฉินต้าไห่ดูภาคภูมิใจมากกว่าขับพราโด เสียอีก “ฝ่ ายหญิงเป็ นนักศึกษาปริญญาโทของคณะแพทยศาสตร ์ มหาวิทยาลัยเซียงหย่า ทางานที่เดียวกับเฉินชาง แต่ตอนนี้เตรียมจะ ไปเรียนปริญญาเอกที่วิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ยน”

 

คาพูดนี้ทาให้ทุกคนพูดไม่ออกจริงๆ

 

ถึงอย่างไรเฉินชางก็จบแค่ระดับปริญญาตรี กลับได้ภรรยาเป็ น ดอกเตอร ์งั้นเหรอ

 

เฉินเจี้ยนซานมองเฉินต้าไห่อย่างประหลาดใจ “แต่งกันไวขนาด นี้เลยเหรอ เคยเจอพ่อแม่ฝ่ายหญิงหรือยัง”

 

เฉินต้าไห่ยิ้ม “ช่วงก่อนหน้านี้เราไปเมืองอันหยางมา ได้นั่งคุย เรื่องนี้กับครอบครัวของอีกฝ่ายอย่างจริงจังแล้ว”

 

ภรรยาของเฉินเจี้ยนซานได้ยินเฉินต้าไห่พูดแบบนี้ พลันมี ท่าทางเหมือนก าลังคิดอะไรอยู่ จะแต่งงาน…เฉินต้าไห่คงไม่ได้จะมา ยืมเงินนะ

 

พวกพี่เขยน้องเขยเองก็คิดแบบนี้! นี่เป็ นเรื่องธรรมดาของมนุษย์

 

เฉินเจี้ยนซานได้ยินแล้วดีใจขึ้นมาทันที พลันพูดว่า “นี่เป็ นเรื่อง ที่ดี!

 

 

 

เฉินชางเองก็ไม่เด็กแล้ว แต่งได้ก็รีบแต่ง ผู้ชายล้วนต้องสร ้าง ครอบครัวและฐานะ ถึงอายุที่ต้องสร ้างครอบครัวแล้วก็แต่งงานก่อน แล้วค่อยสร ้างฐานะ อีกอย่าง เสี่ยวเฉินของเราเก่งอยู่แล้ว ตัวสูงโปร่ง ท างานในโรงพยาบาลอันดับสองด้วย มีดีทุกด้าน ไม่ต้องกลัว เฉิน ชาง คราวหน้าพาแฟนมาให้เราเจอหน่อยนะ!!”

 

เฉินชางพลันพูดว่า “ฮ่าๆ คุณลุงครับ เธอมาพรุ่งนี้ครับ!”

 

ได้ยินแบบนี้ เฉินเจี้ยนซานอดยิ้มไม่ได้ “ฮ่าๆ ได้ๆ พามา ลุงจะให้ เงินอั่งเปาซองหนา”

 

ถ้าจะบอกว่าเฉินเจี้ยนซานมีเงิน ก็ไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น พูดได้ แค่ว่าเมื่อเทียบกับพวกน้องๆ ก็ไม่ขาดเงิน

 

ใช ้ปีละล้านก็ไม่ใช่ปัญหามากนัก

 

เฉินต้าไห่อดถูมือไม่ได้ พลันเผยรอยยิ้ม “พี่ พรุ่งนี้ครอบครัว แฟนเฉินชางจะมาที่บ้าน พี่ไปด้วยไหมครับ ถึงอย่างไรพี่ก็เป็ นคนใน สังคม ผมพูดแต่ภาษาถิ่นแบบนี้ ถ้าทุกคนเงียบจะลาบากใจแค่ไหน!”

 

เฉินเจี้ยนซานตอบรับเต็มปากเต็มคา “ได้ๆ ฮ่าๆ ฉันไปดูหลาน สะใภ้ของฉันสักหน่อย เดี๋ยวๆ ฉันเอาเหล้าบุหรี่ดีๆ ไว้ต้อนรับ”

 

เฉินเจี้ยนซานพูดกับลูกสาว “ตั๋วตั่ว ไปเอาอู่เหลียงเย่[1]ของพ่อ มาให้คุณอาหนูสักสองสามขวด แล้วก็จงหัว[2]ด้วย”

 

 

 

ตั๋วตั่วเป็ นลูกสาวของเขา ชื่อจริงว่าเฉินตั่ว ปีนี้อายุยี่สิบห้าปี เธอ รีบลุกขึ้นพร ้อมรอยยิ้ม “คุณอาคะ พรุ่งนี้หนูไปด้วยค่ะ หนูอยากเห็น ว่าพี่สะใภ้หนูหน้าตาเป็ นอย่างไร”

 

เฉินต้าไห่รีบปฏิเสธ “ไม่ต้องครับพี่ ที่บ้านมีหมดแล้ว ผมเตรียม ไว้แล้วครับ พี่ไปนั่งคุยกันก็พอครับ ตั๋วตั่วก็มาด้วย เป็ นผู้หญิง เหมือนกัน พวกหนูจะได้คุยกันได้!”

 

พี่สาวกับน้องสาวหลายคนก็ถามอย่างประหลาดใจ “ครอบครัว ฝ่ายหญิงท าอะไรเหรอคะ”

 

เฉินต้าไห่ไม่ได้พูดตรงๆ แค่ตอบว่า “คนหนึ่งเป็ นหมอ คนหนึ่ง เป็ นพนักงานราชการ”

 

แค่นี้ ทุกคนก็อิจฉาแล้ว!

 

“สินสอดเท่าไรคะ” ทุกคนถามหัวข้อที่น่าสนใจมาก “ไม่ได้ขอ บ้านเหรอ”

 

เฉินต้าไห่อึ้ง พูดตามความจริง “ค่าสินสอดก็ไม่เท่าไร อีกฝ่ าย ขอเป็ นพิธีก็พอแล้ว สุดท้ายก็ให้ลูกๆ อยู่ดี! ผมคิดว่าจะให้สักหนึ่ง แสนแปดหมื่น เลขสวยหน่อย! เรื่องบ้าน…ก็ไม่ได้พูดอะไรนะครับ ไม่ได้ขอตรงๆ”

 

เป็ นความจริงที่ว่าฉินเสี้ยวยวนไม่ได้พูดถึงเรื่องบ้าน แต่กลับบอก ว่าจะซื้อบ้านที่เมืองหลวงให้เฉินชางกับฉินเยว่!

 

 

 

เรื่องแบบนี้ แน่นอนว่าเฉินต้าไห่จะไม่พูด ทุกคนได้ยินแล้วตกใจเล็กน้อย

 

ไม่เอาบ้านเหรอ

 

“ต้าไห่ จะบอกให้นะ แค่ยังไม่ถึงเวลา คอยดู พรุ่งนี้มาถึงก็จะเอา บ้าน”

 

“ใช่! นี่คือความเป็ นจริงของสังคม!”

 

เฉินเจี้ยนซานกลับดีใจมาก เห็นเด็กๆ ในบ้านได้ดี พี่ชายคนโต อย่างเขาก็ดีใจ

 

เรื่องบ้าน…ตนช่วยได้เท่าไรก็เท่านั้น พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

 

หลังจากทุกคนคุยกันเสร็จ ก็เตรียมจะไปกินข้าวที่ร ้านอาหาร

 

เฉินเจี้ยนซานหาจังหวะเข้าไปถาม “ต้าไห่ เรื่องแต่งงานของเฉิน ชาง…มีเงินพอไหม”

 

ภรรยาเขาตามมาจ้องเฉินเจี้ยนซานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย ความระแวง

 

“จริงสิ เจี้ยนซาน พรุ่งนี้คุณจะไปคุยกับผู้นาสานักงานก่อสร้าง ไม่ใช่เหรอคะ นัดไว้แล้ว!”

 

เฉินเจี้ยนซานอึ้ง “เรื่องนี้เรื่องสาคัญ! เอ่อ…ผมเลื่อนเขาไปก่อน ก็ได้ครับ”

 

 

ภรรยาได้ยินแล้วอดพูดไม่ได้ “จะให้ผู้น ารอคุณเหรอคะ ถ้าอย่าง นั้น…ต้าไห่ ให้พี่ชายนายไปวันมะรืนเถอะ งานทางนี้เยอะ”

 

เฉินต้าไห่ได้ยินแล้วยิ้มอย่างอึดอัด “พี่มีธุระก็ทาธุระก่อนครับ ไม่ เป็ นไร”

 

เฉินเจี้ยนซานใบหน้ามืดมน “ไม่เป็ นไร! เรื่องการแต่งงานของ เฉินชาง ถึงอย่างไรพี่ก็ต้องเป็ นหน้าเป็ นตาให้เฉินชาง จะให้ใครดูถูก ตระกูลเฉินของเราไม่ได้ จริงสิ พี่ไปเตรียมไว้ให้ ลูกแต่งงานต้องใช ้ เงินเยอะ…” ตอนที่พูด เฉินเจี้ยนซานก็ไดเข้าห้องนอนไปหยิบเงิน

 

เฉินต้าไห่รีบห้ามไว้ “พี่ เรื่องเงินไม่มีปัญหาจริงๆ ครับ ตอนนี้ เสี่ยวเฉินหาเงินเก่งมาก รถคันนั้นก็เสี่ยวเฉินซื้อให้ผม!”

 

ได้ยินแบบนี้ เฉินเจี้ยนซานก็อึ้งไป “พราโดคันนั้นเหรอ”

 

เฉินต้าไห่พยักหน้า!

 

เฉินเจี้ยนซานโกรธเล็กน้อย ปิดประตูต่อว่าเสียงต่า “เฉินต้าไห่ นี่นาย…ทาไมไม่รู ้ความแบบนี้ ซื้อรถแพงขนาดนี้ทาไม คนชนบท อย่างนายขับรถราคาเจ็ดแปดแสนไปทาไม พี่ยังขับรถเก๋งเลย ทาไม นายเอาหน้าขนาดนี้”

 

ถูกเฉินเจี้ยนซานด่า เฉินต้าไห่ไม่ได้โกรธ “พี่…เฮ้อ…ผมก็ไม่ได้ จะ…!”

 

 

 

เฉินเจี้ยนซานใบหน้ามืดมน “เฉินชางกาลังจะแต่งงานแล้ว จะ ไม่ให้เงินสินสอด ไม่จัดงานแต่ง ไม่ซื้อบ้านได้เหรอ เรื่องพวกนี้ล้วน ต้องใช ้เงิน นายยังจะซื้อของฟุ่มเฟือยแบบนี้ แม่งเอ๊ย…”

 

เฉินเจี้ยนซานดูแลน้องๆ มาทั้งชีวิต โดยเฉพาะเฉินต้าไห่

 

เฉินต้าไห่พลันพูดว่า “พี่ ตอนนี้เฉินชางมีบ้านแล้ว อยู่ที่เมือง อันหยาง ตกแต่งเสร็จแล้วครับ!”

 

ได้ยินแบบนี้ เฉินเจี้ยนซานอึ้งไปทันที

 

“อีกอย่าง ครอบครัวฝ่ ายหญิง พ่อเป็ นผู้อ านวยการโรงพยาบาล อันดับสอง แม่เป็ นผู้อ านวยการหน่วยการราชการ ผมกลัวว่าผมนั่ง อยู่ตรงนั้นไม่รู ้จะพูดอะไร ถึงได้เรียกพี่ไป”

 

เฉินเจี้ยนซานงุนงงกว่าเดิม!

 

นี่…

 

บทละครผิดเพี้ยนนะ!

 

[1]อู่เหลียงเย่ คือเหล้าชนิดหนึ่งของจีน [2]จงหัว คือบุหรี่ระดับพรีเมียมของจีน