เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 805 ศึกชิงเฉินชาง

ตอนนี้ห้องผ่าตัดเหมือนรถที่ตกบ่อโคน
ค้างอยู่อย่างนั้น!
เป็นครั้งแรกที่อวี๋หย่งกังค้นพบว่า ที่แท้ผิวหนังของคนเราหนา
ได้ถึงขนาดนี้ มีดผ่าตัดที่แหลมคมในมือของตนบวกกับลำแขนที่
ผ่านการฝึกฝนมานานปีของเขาก็ไม่เชื่อฟังคำสั่งแล้ว!
อย่าเสียการควบคุมเชียวนะ…
อีกด้าน บรรดาผู้ช่วย พยาบาลประจำ ห้องผ่าตัดและวิสัญญี
แพทย์ในห้องต่างเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ทำเหมือนไม่ได้ยิน
ส่วนพยาบาลที่อ่านข้อความเมื่อครู่นี้ จะวางลงก็ไม่ใช่ จะหยิบ
ขึ้นมาก็ไม่ถูก!
อวี๋หย่งกังลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมองสวีอ้ายชิง “เสี่ยวสวี คุณ
มาเป็นแพทย์ผู้นำทีม ผมจะออกไปสักหน่อย”แม้เป็นหัวหน้าอวี๋ที่ผิวสีแทน จิตใจราวกับผนังทองแดงกำแพง
เหล็ก ตอนนี้ยังจิตใจไม่มั่นคงนัก!
ความจริงยังไม่ปรากฏชัดเจน จะต้องออกไปดูสักหน่อย
อย่าได้เกิดปัญหาอะไรเลย
อวี๋หย่งกังผ่านร้อนผ่านหนาวมาขนาดนี้ ไม่ได้ตายจากการ
โจมตีทางกายภาพของพวกอันธพาลด้วยอาวุธสังหาร ไม่ได้ล้มด้วย
โรคติดต่อในโรงพยาบาล หรือ…จะจบชีวิตเพราะมารในใจตนเองงั้น
เหรอ
อวี๋หย่งกังวางมีดลงแล้วหมุนตัวจากไป!
เขาคิดไว้แล้ว วันนี้ถ้าหม่าเยว่ฮุยไม่พูดให้รู้เรื่อง คืนนี้
จะลงโทษเขาถึงเช้า วิดพื้นหนึ่งพันครั้ง!
คิดถึงตรงนี้ อวี๋หย่งกังก้าวเท้ายาวกว่าเดิม!
โชคดีที่การผ่าตัดไม่ยากนัก อวี๋หย่งกังเองก็เดินออกมาอย่าง
วางใจ ทักษะของสวีอ้ายชิงยังถือว่าเชื่อถือได้
หัวหน้าอวี๋เพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ด้านในก็คึกคักขึ้นมา “นี่มัน
เกิดอะไรขึ้น…กันแน่”“สุดที่รัก…คือใคร”
“ไม่รู้! คิดไม่ถึงว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่นิ่งสงบของหัวหน้าอวี๋กลับ
มีด้านที่ซุกซนและสนุกสนานแบบนี้”
ตอนนี้เอง อวี๋หย่งกังย้อนกลับมา “เมื่อกี้…พวกคุณ…”
ทุกคนต่างพยักหน้า “ไม่ได้ยินอะไรเลย!”
อวี๋หย่งกังจึงจากไปอย่างเร่งรีบ
……
……
ในห้องทำงาน จางหย่วนและหยางฮุ่ยเพิ่งกลับมาพร้อมกับรถ
กู้ภัย เจอเฉินชางก็เบิกตาโพลง!
“มหาเทพ!”
“เทพบุตร!”
เสียงของทั้งสองทำให้เฉินชางตกใจ “สวัสดีครับ!”
จางหย่วนถามอย่างประหลาดใจ “มหาเทพ คุณมาได้อย่างไร
ครับ”เฉินชางยิ้ม “ผมมาฝึกงานที่โรงพยาบาลนี้ครับ คิดไม่ถึงว่า
จะบังเอิญขนาดนี้”
หยางฮุ่ยตาเป็นประกาย “เทพบุตร คุณชื่ออะไรคะ ฉันชื่อหยาง
ฮุ่ยค่ะ!”
เฉินชางยิ้ม “ผมชื่อเฉินชางครับ”
ได้ยินชื่อนี้ หยางฮุ่ยและจางหย่วนตาเป็นประกายทันที ชื่อนี้อยู่
ในวงการอื่นอาจจะไม่รุ่ง แต่สำ หรับศูนย์ฉุกเฉินของพวกเขา นี่คือ
จุดมุ่งหมายของทุกคน
หม่าเยว่ฮุยยิ้มพร้อมมองเฉินชางแวบหนึ่ง “เฉินชาง ผมเป็น
หัวหน้าทีมของทีมที่คุณจะเข้าร่วม เรียกผมว่าพี่หม่าก็พอครับ”
เฉินชางพยักหน้าทักทาย “พี่หม่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
ด้านนี้ อวี๋หย่งกังเองก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ ไม่ทันสนใจอย่าง
อื่น เจอหม่าเยว่ฮุยก็พูดด้วยความเดือดดาลทันที “คุณตามผมมาที่
ห้องทำงาน!”
หม่าเยว่ฮุยอึ้ง สีหน้าลูกพี่ดูผิดปกติ “ลูกพี่ มีอะไรหรือเปล่า
ครับ”อวี๋หย่งกังกดเสียงต่ำชี้ไปที่โทรศัพท์ พูดอย่างเหี้ยมโหด “คุณ
…คุณดูข้อความที่คุณส่งมาเมื่อครู่นี้! ถ้าฝ่ายตรวจสอบเห็นเข้า คุณ
ตายแน่!”
หม่าเยว่ฮุยย้อนอ่านอีกครั้ง ก็ไม่ได้ขนาดนั้นนะ “ลูกพี่ ตอน
ผ่าตัดคุณยังบอกว่า REBOA เป็นสุดที่รักอยู่เลย ตอนนี้…ตอนนี้ไม่
ใช่แล้วเหรอครับ”
ระหว่างที่พูด หม่าเยว่ฮุยดึงเฉินชางมา “หัวหน้าอวี๋ ในที่สุด
คุณก็เจอตัวสุดที่รักตัวจริงจนได้!”
อวี๋หย่งกังมองเฉินชาง ตาเป็นประกายทันที “คุณคือเฉิน
ชางเหรอ”
เฉินชางพยักหน้า “สวัสดีครับหัวหน้าอวี๋ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย
นะครับ!”
อวี๋หย่งกังประหลาดใจมาก!
ความรู้สึกแบบนี้ ดีใจเหมือน…ตรวจชิ้นเนื้อแล้วพบว่าเป็น
เนื้องอกไม่ร้ายแรงอวี๋หย่งกังพยักหน้าอย่างพอใจ แม้ไม่ได้ยิ้มออกมา แต่องศา
ของคิ้วได้บ่งบอกความรู้สึกของเขาแล้ว
ตอนนี้เอง ชายรูปร่างสูงโปร่งที่สวมเสื้อกาวน์อีกคนเดินเข้ามา
“เฮ้ เสี่ยวเฉิน! ฮ่าๆ…คุณมาแล้วเหรอ! ไปรายงานตัวสิ!”
พูดจบ เจี่ยงเหวินรุ่ยก็มองข้ามพวกอวี๋หย่งกังไปโดยตรง
เฉินชางชะงักไป
เจี่ยงเหวินรุ่ยหัวหน้าฮ่าๆ “ไหนคุณบอกว่ามาวันจันทร์ไงครับ
มาไวขนาดนี้ คุณไปอยู่ทีมมือฉมังของเรานะครับ เรายินดีต้อนรับ
คุณ!”
อวี๋หย่งกังเห็นเจ้าอ้วนเจี่ยงแล้วสีหน้าเปลี่นไปทันที “หัวหน้า
เจี่ยง…ที่นี่คือแผนกฉุกเฉินที่หก!”
เจี่ยงเหวินรุ่ยพยักหน้าขอโทษ “ขอโทษด้วยครับหัวหน้าอวี๋ ผม
เองก็มาช่วยคุณนะครับ ผมได้ยินผู้อำนวยการอู๋บอกว่าคุณ
ไม่อยากได้เสี่ยวเฉิน…”
อวี๋หย่งกังสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ซี้ซั้ว! เจ้าอ้วนเจี่ยง รีบกลับ
แผนกฉุกเฉินที่สองของพวกคุณไป ทางนี้ยุ่งมาก อ้อ…เสี่ยวหม่า คุณรีบไปจัดการเอกสารเข้าเป็นสมาชิกทีมให้เฉินชาง!”
พูดจบ อวี๋หย่งกังพลันลากเจี่ยงเหวินรุ่ยจากไป
หลังจากเจี่ยงเหวินรุ่ยออกมา เขาก็มองอวี๋หย่งกังอย่างหัวเสีย
เล็กน้อย “ไอ้อวี๋หย่งกัง คุณไม่รักษาคำพูด!”
อวี๋หย่งกังกระแอมทีหนึ่ง “เรื่องนี้กลับไปค่อยคุยกัน ครั้งนี้
ถือว่าผมติดหนี้บุญคุณคุณ!”
เจี่ยงเหวินรุ่ยนิ่งไป “ไม่ได้ๆ ผมคิดว่าเสี่ยวเฉินเก่งมากจริงๆ
ครับ”
อวี๋หย่งกังสีหน้าเปลี่ยนไป “รถกู้ภัย 5G คันต่อไปให้คุณ!”
เจี่ยงเหวินรุ่ยตาเป็นประกาย “ได้สิครับๆ! แต่…ถ้าผมต้องการ
ตัวเฉินชาง คุณจะมาขวางไม่ได้นะครับ!”
อวี๋หย่งกังพยักหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว “ไม่มีปัญหาครับ!”
เจี่ยงเหวินรุ่ยจึงจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ อวี๋หย่งกัง
หัวเราะเยาะทีหนึ่ง “ต้องรอเสี่ยวเฉินว่างนะ!”
เวลาประมาณหกโมงเย็น พวกสวีอ้ายชิงทยอยกลับมา อวี๋หย่ง
กังแนะนำพร้อมรอยยิ้ม “เสี่ยวเฉิน นี่คือสมาชิกของทีมเรา หัวหน้าทีมหม่าเยว่ฮุย จากนั้นเป็นสวีอ้ายชิง หวังชางเลี่ยง หลี่เยว่ หยาง
กว่างตง ท่านนี้คือเฉินชาง จะมาเป็นสมาชิกของทีมมือฉมังของเรา
ทุกคนเก็บช่องทางติดต่อเอาไว้นะครับ จริงสิ เสี่ยวเฉิน คุณเพิ่ง
มาอยู่เมืองหลวง เสี่ยวสวี คุณเป็นพี่สาวคนโตของทีม คุณช่วยดูแล
เสี่ยวเฉินหน่อยระครับ ให้เขารีบเคลียร์ตัวเองให้อยู่ตัว”
สวีอ้ายชิงยิ้มอย่างเบิกบานมาก ท่าทางดูอายุสามสิบห้าสาม
สิบหกแล้ว ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพี่สาวคนหนึ่ง
สวีอ้ายชิงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ฉันดูแลให้เองค่ะหัวหน้า”
……
……
พรุ่งนี้วันเสาร์ สวีอ้ายชิงเองก็มีน้ำใจมาก โทรชวนเฉินชางไปดู
บ้านแถวนั้นแต่เช้า
ถึงขั้นเอาอาหารเช้าที่บ้านมาให้เฉินชางด้วย
ทำให้เฉินชางอดรู้สึกเป็นกันเองไม่ได้
ตลอดช่วงเช้า ภายใต้การนำทางของเซลล์ พวกเขาเดินดู
ห้องชุดประมาณเจ็ดแปดชุด เฉินชางเลือกรูปแบบห้องที่ดูดีหน่อยหันหน้าไปทางทิศตะวันออก
ห้องไม่ใหญ่มาก และเฉินชางเองก็ไม่ได้ต้องการให้ใหญ่เกินไป
เฉินชางรู้สึกพอใจกับบ้านและไม่อยากทำให้สวีอ้ายชิงเสียเวลา
จึงเซ็นสัญญาเสียเลย
ตอนกลางวัน เฉินชางอดพูดไม่ได้ “พี่สวี ถ้างั้น…กลางวัน
กินข้าวด้วยกันไหมครับ”
สวีอ้ายชิงปฎิเสธพร้อมรอยยิ้ม “ลูกรออยู่ที่บ้าน ฉันต้องรีบ
กลับบ้านค่ะ”
เฉิงชางจนปัญญา ทำอะไรไม่ได้
เช่าบ้านเสร็จ เฉินชางส่งคลิปวิดีโอให้ฉินเยว่ หลังจากเห็นบ้าน
ที่จะอยู่ด้วยกันแล้วฉินเยว่ก็ดีใจมาก
ช่วงบ่ายจึงรีบไปเก็บของใช้จำ เป็นที่บ้านเฉินชางส่งไป
บ้านหลังเล็กๆ นี้ก็ถือว่าได้สร้างเสร็จแล้ว