เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 989 อาจารย์เปลี่ยนไป!

ความจริง เฉินชางก็ไม่ถือว่าแปลกอะไร ศัลยแพทย์หลายคน
ปกติก็ใช้ชีวิตอำเภอใจ ดูใจกว้างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ทว่าตอนผ่าตัด เพราะความยากและความกดดันของงาน หรือ
ปัจจัยอื่นๆ ถ้าเจอเรื่องไม่ได้ดั่งใจตอนผ่าตัดแล้วก่นด่าคนก็เป็นเรื่อง
ที่ปกติมาก
และ…นักศึกษาด้านศัลยกรรมทุกคนก็น่าจะเคยเจอ
ผ่าตัดกับอาจารย์ทั้งที ถ้าไม่โดนด่าสักหน่อย จะเท่ากับ
อาจารย์รังเกียจหรือเปล่า
ตอนที่เฉินชางผ่าตัด เขาตั้งใจจดจ่อจริงๆ ยากมากที่จะแยก
สมาธิไปคิดเรื่องอื่น
และในขณะเดียวกัน สำ หรับการผ่าตัดที่ความละเอียดสูง
เงื่อนไขการผ่าตัดสูง เฉินชางเองก็ตั้งมาตรฐานสูงมากเช่นกัน
ทำให้ตอนที่เฉินชางผ่าตัดมักจะทำให้คนเข้าใจผิดเพราะพูด
หรือทำอะไรลงไปโดยไม่ทันระวังหวงเฮ่าโดนเฉินชางว่าจนหน้าแดง
ไอ้น้องชาย ถึงอย่างไรผมก็เป็นหัวหน้าคุณ เป็น
รองผู้อำนวยการ คุณจะพูดอะไรระวังหน่อยได้ไหม! อีกอย่าง
ลูกศิษย์ของผมก็ยืนอยู่ข้างๆ คุณทำแบบนี้ผมเสียหน้ามาก!
“นิ่งอยู่ทำไม รีบหน่อยสิครับ อ้อมไป ดึงด้ายไว้!” เฉินชางรู้สึก
ได้ว่าผู้ช่วยหยุดชะงักไปจึงพูดตามสัญชาตญาณ
หวงเฮ่าโดนเฉินชางว่าจนหน้าแดงก่ำ รีบพูดว่า “ขอโทษครับ
ๆ!”
ตอนนี้จู่ๆ เขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเมื่อครู่นี้อวี๋หย่งกังถึงพูดว่า
“เสี่ยวเฉิน สอนหัวหน้าหวงดีๆ นะ”
เจ้าหมอนี่ไม่ได้จงใจใช่ไหม
อวี๋หย่งกังคงไม่ได้ส่งเฉินชางมาเล่นงานตนหรอกมั้ง!
คิดถึงตรงนี้ หวงเฮ่าก็ลังเลเล็กน้อย
ทว่าครั้งนี้หัวหน้าเหล่าหวงมีบทเรียนแล้ว ในที่สุดเขาก็ค้นพบ
ว่า เฉินชางไม่ได้เห็นเขาเป็นหัวหน้า ไม่อย่างนั้นคงไม่หักหน้ากัน
แบบนี้มนุษย์เราก็แบบนี้แหละ ถ้าไม่อยากโดนด่าก็ต้องมีความสา
มารถ!
ทว่าตอนนี้ เสี่ยวจู นักศึกษาปริญญาโทที่อยู่ข้างๆ สะใจมาก
ถึงอย่างไรก็ทำให้อาจารย์รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของการโดนด่า
ได้อย่างแท้จริง
แต่ถึงอย่างไรเหล่าหวงก็เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของเขา ส่วน
อาจารย์เฉิน…เป็นแรงงานคนหนึ่งเท่านั้น
พอเห็นเหล่าหวงโดนอาจารย์เฉินด่าจนหน้าแดง จู่ๆ เสี่ยวจูก็
เริ่มสงสารเหล่าหวงขึ้นมา
ทำไมถึงเจอแพทย์ผู้นำทีมแบบนี้
ขั้น
ตอนการแยกของเฉินชางไวมาก เขาผ่าโครงสร้างของหลัง
มืออย่างเป็นขั้นเป็นตอน ทั้งหลอดเลือด เส้นประสาท และ
โครงกระดูกล้วนถูกแยกออกเป็นสองฝั่ง ในที่สุดแท่งเหล็กตรงกลาง
ก็เริ่มหลวม
ตอนนี้เอง เฉินชางหมุนตัวไปมองดร.จูที่เงียบตลอดการผ่าตัด
แวบหนึ่ง อดพูดไม่ได้ “มา คุณมาดึงออก”เสี่ยวจูตกใจ อดกลืนน้ำลายไม่ได้ “ผมเหรอครับ”
เฉินชางพยักหน้า “ใช่ครับ ผมกับหัวหน้าหวงจับไว้ คุณช่วยดึง
ออกมา ระวังหน่อยนะครับ”
เสี่ยวจูตื่นเต้นขึ้นมา “ผม…ผมกลัวว่า…”
ความจริงเฉินชางเองก็เป็นพวกสองมาตรฐาน กับพวกระดับ
หัวหน้ามาตรฐานจะสูงหน่อย แต่สำ หรับนักศึกษา ก็จะใจดีมาก
เฉินชางให้กำลังใจ “ไม่เป็นไร คุณจับมันไว้ เราจะควบคุมให้
ถ้าบอกให้คุณดึง คุณก็ดึง”
เสี่ยวจูพยักหน้า รวบรวมความกล้า จับแท่งเหล็กไว้แล้วเริ่มดึง
แท่งเหล็กออกอย่างระมัดระวัง พร้อมกับที่เฉินชางออกคำสั่ง
ไม่ได้ทำให้อวัยวะสองฝั่งบาดเจ็บ!
เฉินชางยิ้มให้กำลังใจ “ไม่เลวครับ!”
เสี่ยวจูได้ยินแล้วในใจยิ้มอย่างเบิกบาน
การผ่าตัดดำเนินมาถึงขั้นตอนของการซ่อมแซม
ก่อนอื่นคือการยึดโครงกระดูกไว้แล้วทำความสะอาดหลังจากเฉินชางยึดตำแหน่งเสร็จ หวงเฮ่าก็รีบใช้ลวดสำ หรับ
ยึดตรึงกระดูกยึดไว้
โชคดีที่ตอนที่แท่งเหล็กแทงเข้าไปไม่โดนจุดสำ คัญ
ไม่อย่างนั้นถ้าข้อต่อเสียหายจะเป็นเรื่องใหญ่
จากนั้นถึงขั้นตอนของการซ่อมเส้นเอ็น
หวงเฮ่าสูดหายใจเข้าลึกๆ เตรียมความพร้อม เขาอยากรู้ว่าที่
พวกศาตราจารย์ฉางหงเหล่ยพูดเกินจริงไปหรือเปล่า
ตอนนี้เขาเห็นเฉินชางมองเส้นเอ็นสองฝั่ง ใช้แหนบค้ำไว้แล้ว
ดึง ทำให้รู้สึกถึงความยาวและความยืดหยุ่น
เฉินชางใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มเย็บอย่างรวดเร็ว!
เฉินชางมองเสี่ยวจูแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็พูดว่า “มา คุณถือแหนบให้
ผม”
จากนั้นเขาก็หยิบเข็มเบอร์สี่ออกมา
ครั้งนี้เฉินชางเปิดโหมดการจ้องมอง เขารู้สึกว่า การเย็บ
กล้ามเนื้อของเขายังพัฒนาได้อีก ทำอย่างไรจึงจะเชื่อมกล้ามเนื้อ
โดยไม่ทำให้เกิดการอุดตัน ถือว่าท้าทายความสามารถมากตอนนี้เอง เฉินชางก็เริ่มเย็บ
“ตรงนี้ เย็บโดยวิธีของบันเนลล์จะช่วยซ่อนด้าย จากนั้นใช้การ
เย็บแบบฟันปลา ตรงนี้ เห็นไหม…
จากนั้นเป็นการปรับปรุงวิชาการเย็บของเคสเลอร์ จากนั้นเรา
เอาด้ายตรงนี้ออก ใช่แล้ว ตอนนี้แรงดึงจะน้อยลง ปิดท้ายโดย
การผูกด้ายเป็นเลขแปด…”
……
การเย็บกล้ามเนื้อแบบนี้ ทำให้หวงเฮ่าอึ้งงันไป!
เฉินชางใช้วิชาการเย็บไปสี่ห้าวิธีเลยมั้ง
ไม่ใช่สิ เพียงแค่ชื่อที่ได้ยิน เฉินชางก็ใช้ไปอย่างน้อยหกเจ็ดวิธี
แล้ว ดึงเทคนิคของทุกแบบมาใช้เพียงเล็กน้อย…
เสี่ยวจูที่อยู่ข้างๆ อึ้งงันไปหมดแล้ว!
เขากลืนน้ำลาย มองผู้อำนวยการหวง แล้วหันมองอาจารย์เฉิน
จู่ๆ เขาก็พิจารณาถึงปัญหาหนึ่ง!
จะเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษาดีไหม
แม้รู้ว่าเลือกทางนี้มีแต่ตายกับตายแต่ทำไมถึงได้ดึงดูดใจขนาดนี้
ตอนนี้เอง เสี่ยวจูก็พลันรู้สึกว่าเฉินชางเนื้อหอมขึ้นเรื่อยๆ
หวงเฮ่ามองเฉินชางพลันอดถามไม่ได้ “เสี่ยวเฉิน นี่คือวิธีของ
เฉินเหรอ”
เฉินชางส่ายหน้า “ไม่ใช่วิธีของเฉินเสียทีเดียว ถึงอย่างไรวิธี
ของเฉินก็เป็นระบบกว่า น่าจะเหมือนชุดวิชาเย็บที่หัวหน้าฉางหงเหล่
ยวิจัยออกมามากกว่า สำ หรับวิธีของเฉิน ว่างๆ ก็ไปศึกษาที่
โรงพยาบาลอันดับสองแห่งมณฑลตงหยางและโรงพยาบาล
ประชาชนแห่งมณฑลได้ครับ ที่นั่นผมมีลูกศิษย์สองคนที่แม่นวิธีของ
เฉินมาก”
หวงเฮ่าได้ยินแล้วตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
“ถ้ามีเวลา เชิญทั้งสองมาสาธิตที่โรงพยาบาลเราหน่อยสิครับ
ตอนนี้ผมอยากเรียนวิธีของเฉินมากๆ เลยครับ” หวงเฮ่าอดพูดไม่ได้
และตอนนี้เอง จู่ๆ เสี่ยวจูที่อยู่ข้างๆ ก็ถามอย่างประหลาดใจ
“อาจารย์ครับ วิธีของเฉินคืออะไร ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อน”หวงเฮ่ายิ้ม “อีกไม่นาน วิธีการเย็บเส้นเอ็นของเฉินก็
จะแพร่หลายไปทั่วโลกเหมือนวิธีทังแล้ว และอาจารย์เฉินที่อยู่
ตรงหน้าคุณตอนนี้ คือผู้ริเริ่มวิธีของเฉิน!”
เสี่ยวจูได้ยินแบบนี้ก็มีสีหน้าตื่นเต้นทันที!
จู่ๆ เขาก็ตัดสินใจบางอย่าง
“อาจารย์เฉินครับ ผมเรียนวิธีของเฉินกับอาจารย์ได้ไหมครับ”
เฉินชางชะงักไป ก่อนจะคลี่ยิ้ม กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง
ทว่าตอนนี้เอง หวงเฮ่าสีหน้าเปลี่ยนไป เจ้าหมอนี่ อยากเป็น
รุ่นพี่ผมเหรอ ผมยังไม่ได้ถวายตัวเป็นศิษย์เลยนะ!
จู่ๆ หวงเฮ่าก็พูดว่า “ผ่าตัดเสร็จค่อยว่ากัน”
เสี่ยวจูสีหน้าประหลาดใจเต็มประดา
หลังจากผ่าตัดเสร็จ หวงเฮ่าให้เสี่ยวจูถอยไปก่อน จากนั้น
จึงพูดกับเฉินชางด้วยใบหน้าแดงก่ำ “เสี่ยวเฉิน คุณคิดว่า…ถ้าผม
ถวายตัวเป็นศิษย์ จะเป็นศิษย์คนที่เท่าไร”
เฉินชางอึ้ง!
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เสี่ยวจูที่ยืนอยู่ข้างหลังมองอาจารย์ด้วยสีหน้าสับสน “อาจารย์
คุณเปลี่ยนไป!”