Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1026

จักรพรรดิจอมอสูรเป็นคนที่ละโมบและโหดเหี้ยม เพื่อที่จะให้ตนเองมีชีวิตรอดเขาจึงยอมเลียแข้งเลียขาหลิงฮัน

เขาเป็นชายที่รู้จักการยืนหยุ่นตนเองเพื่อเอาชีวิตรอด ดังนั้นเมื่อใดที่มีโอกาสเขาก็พร้อมหักหลัง!

ตอนนี้คือโอกาสที่ดีที่สุด!

ตราบใดที่เขาดูดซับปราณอสูรนี้ได้ พลังของเขาจะฟื้นฟูกลับไปเป็นระดับภูผาวารีขั้นต้น

แม้หลิงฮันจะเป็นสัตว์ประหลาดและมีพรสวรรค์ที่ลำเลิศ แต่หลิงฮันจะสามารถต่อกรกับเขาที่มีพลังระดับพระเจ้าได้รึ?

ไร้สาระสิ้นดี!

เมื่อปราณอสูรอยู่ใกล้แค่เอื้อม จักรพรรดิจอมอสูรก็แสดงสีหน้าเบิกบานใจ หากเขาผสานรวมเข้ากับปราณของจ้าวอสูร ศักยภาพของเขาจะต้องพัฒนาขึ้นอย่างใหญ่หลวง เพราะนี่เป็นถึงเศษเสี้ยวทักษะยุทธของจ้าวอสูร!

สำหรับสิ่งมีชีวิตบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สิ่งนี้อาจจะเป็นยาพิษ แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตจากดินแดนใต้พิภพเช่นเขา สิ่งนี้คือสุดยอดยาบำรุง

ยิ่งกว่านั้นเขาก็ยังโชคดีที่ปราณอสูรตรงหน้าเป็นเพียงเศษเสี้ยว ไม่เช่นนั้นหากมันมีปริมาณที่มากกว่านี้ คงเป็นตัวเขาเองที่จะระเบิดออกเป็นจุลน์

ออร่าของระดับสร้างสรรค์พสิ่งนั้นทรงพลังเกินไป

ห่างอีกหนึ่งนิ้ว… ครึ่งนิ้ว!

‘กึก’ ทำไมเขาถึงขยับตัวไปต่อไม่ได้?

จักรพรรดิจอมอสูรหันหลังทันที เขาเห็นหลิงฮันกำลังใช้มือขนาดใหญ่กำร่างเขาเอาไว้แน่นทำให้เขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าต่อได้

“เหอๆ เจ้านี่ช่างกล้าหาญเสียจริง!” หลิงฮันยิ้ม

“นายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรมีรูปร่างเป็นควันโดยที่ไม่มีกายหยาบ เขารีบยืดร่างของตนเองและไปกอดน่องหลิงฮัน “ผู้น้อยคนนี้เพียงแค่หลงตาบอดไปชั่วครู่!”

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “เจ้าต้องการดูดซับกลุ่มก้อนปราณอสูรอันนี้งั้นรึ?”

“นายท่านโปรดอนุญาติ!” ใบหน้าของจักรพรรดิจอมยอสูรเต็มไปด้วยท่าทีอ้อนวอน

“หลิงฮัน อย่าโดนเขาหลอก!” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าว จักรพรรดิจอมอสูรเป็นคนที่ตีสองหน้าอย่างเห็นได้ชัด

จักรพรรดิจอมอสูรด่าทอในใจทันที หลิงฮันยังพอวางใจได้ แต่สุ่ยเยี่ยนยวี่กลับยั่วยุขึ้นมา!

“ก็ได้ ข้าจะให้มันเป็นรางวัลเจ้า” หลิงฮันยิ้ม ปราณอสูรอันนี้เป็นพิษต่อตัวเขา ซึ่งอันตรายมาก

จักรพรรดิจอมอสูรถูกปล่อยเป็นอิสระ เขาไม่กล่าวขอบคุณและรีบไปดูดกลืนกลุ่มก้อนปราณอสูรทันที

‘ตูม’ ร่างของเขาขยายใหญ่จนดูเหมือนกลายเป็นลูกบอลยักษ์ก่อนที่จะย่อเล็กลงมาเหมือนกัน จักรพรรดิจอมอสูรดูไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากดามก็จริงแต่สามารถสัมผัสได้ว่าออร่าของเขากำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้เขาได้ทะลวงผ่านกลับไปยังระดับพระเจ้าและปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา

ระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด!

“ฮ่าๆๆๆ!” จู่ๆจักรพรรดิจอมอสูรก็หัวเราะลั่นด้วยความทะนง “หลิงฮัน เจ้าช่างโง่เง่านักที่ให้ข้าผู้นี้ฟื้นคืนพลังกลับมา! วันนี้ข้าจะสอนให้เจ้ารู้เองว่าพลังระดับพระเจ้ามันเป็นเช่นไร!”

สุ่ยเยี่ยนยวี่ชะงัก นางไม่ได้ตกตะลึงในพลังของจักรพรรดิจอมอสูร แต่อีกฝ่ายนั้นไร้ยางอายเกินไปที่เปลี่ยนนิสัยจากหน้าเป็นหลังรวดเร็วเช่นนี้!

หลิงฮันยิ้ม “ฟื้นพลังกลับมาเป็นระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด?”

“หืม เจ้ารู้ได้อย่างไร?” จักพรรดิจอมอสูรอดประหลาดใจไม่ได้ อีกฝ่ายสมควรจะไม่รู้เรื่องระดับพลังของพระเจ้ามากนัก แต่การที่สามารถบอกระดับพลังของเขาได้อย่างชัดเจนเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกตกตะลึงและเป็นลางไม่ดี

หลิงฮันถอนหายใจและกล่าว “จอมอสูรน้อย เจ้าอยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว?”

“ห้ามเรียกข้าเช่นนั้นอีกต่อไป ข้าคือจักรพรรดิจอมอสูร!” จักรพรรดิจอมอสูรไม่สบอารมณ์

หลิงฮันกล่าวต่อ “เจ้าคิดว่าหลังจากผ่านไปหลายปีพลังของข้าไม่เพิ่มขึ้นเลยรึไง?”

“เจ้า เจ้า…” จักรพรรดิจอมอสูรมีท่าทีเปลี่ยนไป เจ้าหนูนี่มีพรสวรรค์ที่ราวกับสัตว์ประหลาด ตรรกะทั่วไปไม่สามารถนำมาใช้กับเขาได้

หลิงฮันยิ้มเล็กน้อยและปลดปล่อยออร่าออกมา ‘ครืนน’ มันคือออร่าที่แข็งแกร่งกว่าของจักรพรรดิจอมยอสูรจนเทียบไม่ติด

“นายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรพุ่งเข้าไปกอดขาหลิงฮัน “ข้าน้อยคิดถึงท่านเป็นอย่างมากที่ในแต่ละวันข้าไม่ได้พบหน้าท่านสามเวลา”

มุมปากของสุ่ยเยี่ยนยวี่กระตุก นางไร้คำพูดไปโดยสิ้นเชิง

“ไม่ใช่ว่าเมื่อครู่เจ้ายังโหดเหี้ยมอยู่เลยงั้นรึ?” หลิงฮันกล่าวเหน็บแนม

“ขะ ข้าแค่สมองฟั่นเฟือนไปชั่วครู่!” จักรพรรดิจอมอสูรกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง “นายท่านก็รู้ว่าหากถูกขังไว้เป็นเวลานานคนเราก็สามารถเกิดนิสัยที่สองขึ้นมาได้ ซึ่งข้าน้อยคนนี้ก็เป็นเช่นนั้น! แต่นายท่านไม่ต้องกังวลข้าได้กำจัดนิสัยนั่นทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่นี้ไปข้าน้อยจะเป็นสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตว์ต่อท่านและไม่แว้งกัดท่านอีก!”

หลิงฮันจ้องมองและกล่าว “นี่เป็นโอกาสที่เจ้าขอข้าครั้งที่สองแล้ว!”

ถ้าจักรพรรดิจอมอสูรมีเหงื่อตอนนี้เขาคงเหงื่อไหลท่วมร่างไปแล้ว

“โปรดไว้วางใจ จะไม่มีครั้งที่สามแน่นอน!” เขาทำท่าทีก้มหัวด้วยความจริงใจ

ครั้งนี้เขาหวาดกลัวหลิงฮันอย่างแท้จริง

เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่ปีหลิงฮันก็สามารถก้าวไปถึงระดับพระเจ้าจากระดับสวรรค์ได้ และไม่ใช่เพียงแค่ระดับภูผาวารีทั่วไปแต่เขาบรรลุระดับภูผาวารีขั้นกลางอีกด้วย ถ้าหลิงฮันยังเติบโตเช่นนี้ต่อไป อีกหลายร้อยหลายพันปีเขาจะไม่กลายเป็นจอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งเลยรึไง?

หากมีนายท่านเช่นนั้น ไม่เพียงแค่เขาจะไม่อับอายแต่ยังได้ประโยชน์อีกด้วย

จักรพรรดิจอมอสูรเปลี่ยนไปแล้ว ตราบใดที่หลิงฮันยังเติบโตด้วยความเร็วเช่นนี้ต่อไปเขาก็จะยินยอมเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์

เขารู้ว่าต่อให้เขาเป็นเพียงสุนัขที่ซื่อสัตย์ แต่หากเป็นสุนัขของผู้ยิ่งใหญ่ แม้จะเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าเขาก็ต้องให้ความเคารพต่อเขา

หลิงฮันพยักหน้า “นี่คือโอกาสสุดท้ายของเจ้า จะไม่มีครั้งที่สามอีก!”

“ขอบคุณนายท่าน! ขอบคุณนายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรรู้สึกปลื้มปิติ

หลิงฮันตั้งใจจะสยบจักรพรรดิจอมอสูรอย่างสมบูรณ์ นั่นเพราะจักรพรรดิจอมอสูรมีความสามารถที่มีประโยชน์อยู่… อย่างเช่นการเข้าไปในหุ่นเชิด

“ข้ามอบสิ่งนี้ให้ เจ้าจงเข้าในภายในแล้วต่อสู้เพื่อข้าในอนาคต” หลิงฮันเรียกหุ่นเชิดเสือออกมา

ไม่ว่าจะถูกสั่งให้เข้าสิงคนหรือสุนัข จักรพรรดิจอมอสูรก็ไม่มีความคิดจะโต้แย้ง เขาเข้าไปยังภายในร่างของหุ่นเชิดเสือทันที ทันใดนั้นร่างของหุ่นเชิดเสือก็เคลื่อนไหว

“นายท่าน นี่มันร่างระดับภูผาวารีขั้นสูง!” จักรพรรดิจอมอสูรตื่นเต้นทันที ถึงแม้เขาจะฟื้นพลังกลับไปยังจุดสูงสุดของเขา เขาก็ยังมีพลังระดับภูผาวารีขั้นกลางอยู่ดี พลังของเขายังห่างไกลกับระดับสูง

“ไม่พอใจ?”

“พอใจ! พอใจแน่นอน!” จักรพรรดิจอมอสูรตื่นเต้น

หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “ตราบใดที่เจ้าทำงานเพื่อข้าอย่างซื่อสัตย์ จะปราณอสูรระดับสุริยันจันทรา ระดับดารา หรือแม้แต่ระดับสร้างสรรพสิ่งข้าก็สามารถมอบให้เจ้ากลืนกินได้”

“นายท่านช่างเมตตาข้าน้อย! ข้าน้อยจะทำทุกอย่างเพื่อท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรลอยออกมาจากหุ่นเชิดเสือและคลอเคลียขาหลิงฮัน

ครั้งนี้แม้เขาจะมีร่างที่แข็งแกร่งอยู่ เขาก็ไม่กล้ามีความคิดชั่วร้ายในใจแม้แต่น้อย

ร่างนี้หลิงฮันเป็นคนนำมา!

นั่นก็หมายความว่านายท่านของเขาแข็งแกร่งจนแม้แต่เจ้าของร่างระดับภูผาวารีขั้นสูงก็ยังถูกเหยียบย่ำจนตาย