Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1028

หลิงฮันและสุ่ยเยี่ยนยวี่รีบมุ่งหน้าไปยังบ้านพักที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่

“เกิดอะไรขึ้น!”

ทันทีที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องทำงานก็เห็นซุ่ยเต๋อเดินอยู่เคียงข้างหยินหยวนเซียง และเมื่อเขาเห็นหลิงฮันเดินออกมาจากข้างในพร้อมกับหุ่นเชิดเสือชองโกวซิ่วเหวิน ช่วยไม่ได้ที่ซุ่ยเต๋อจะรู้สึกแปลกใจ

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่?

“ฆ่ามัน!” หลิงฮันพูดพึมพัม

จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนเข้าไปฆ่าซุ่ยเต๋อทันที ซึ่งเขาค่อนข้างฉลาดทีเดียว ทั้งที่หลิงฮันไม่ได้บอกให้ฆ่าใคร แต่จักรพรรดิจอมอสูรก็เข้าใจเป้าหมายของหลิงฮันได้ทันที และไม่ลงมือฆ่าหยินหยวนเซียง

“พี่ชายหลิง นี่ท่านกำลังทำอะไร?” หยินหยวนเซียงถามด้วยความตกใจ

“แล้วเดี๋ยวเจ้าจะขอบคุณข้าทีหลัง!” หลิงฮันกล่าว “หลัวอู่ ฟานหยง เหลี่ยวหยิงและพี่ชายหยางได้ตกเป็นเหยื่อ และพวกเขาได้ตายจากไปแล้ว”

“เหลวไหล!” ซุ่ยเต๋อตื่นตระหนก “แม่นางหยินอย่าได้เชื่อคำโกหกหลอกลวงของพวกเขา ข้าไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเจ้าแม้แต่น้อย”

“หึ่มจะว่าไปข้าเหมือนจะได้ยินโกวชิ่วเหวินพูดแบบนั้นเหมือนกัน” หลิงฮันแสยะยิ้ม

ทั้งซุ่ยเต๋อและหยินหยวนเซียงต่างก็รู้สึกตกตะลึง แล้วจักรพรรดิจอมอสูรก็สังหารซุ่ยเต๋อด้วยกรงเล็บที่แหลมคม

เมื่อเห็นหยินหยวนเซียงตกอยู่ในความสับสน หลิงฮันจึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “รอทุกคนมารวมตัวกันก่อน แล้วข้าจะพูดอธิบายให้เจ้าฟัง”

ปัง!

ตู้ม!

หลังจากนั้นไม่นานหนิงไถ่และปู้เชิงหยุนก็ถูกฆ่าตายไปตามกันภายใต้กรงเล็บของจักรพรรดิจอมอสูร

ปัง หลิงฮันทำลายประตูและเรียกจินจื้อฮุยกับฟู่เทียนออกมา

พวกเขาน่าจะเป็นเหยื่อลำดับท้ายๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงตาพวกเขา ดังนั้นทั้งสองคนจึงอยู่แต่ในบ้าน โดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก

หลิงฮันอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง และทำให้สีหน้าของพวกเขาทั้งสามคนเปลี่ยนไปทันที

“ข้าอยากจะสังหารพวกมันให้หมด!” ฟู่เทียนคำรามด้วยความโกรธจนเส้นผมตั้งชัน และปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

“แล้วพวกเจ้าล่ะ?” หลิงฮันมองหยินหยวนเซียงและจินจื้อฮุย

“ฆ่า!” จินจื้อฮุยยกมือเห็นด้วย

ในขณะที่หยินหยวนเซียงเพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา

“ดี ตอนนี้ศัตรูของพวกเราเหลือแค่คนเดียวเท่านั้น!” หลิงฮันกล่าว

แม้ว่าเผยจี้จะมีหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราสองตัว แต่ตัวเขาเองก็เป็นแค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงเท่านั้น ซึ่งหลิงฮันไม่หวาดกลัวเลย ในทางตรงกันข้ามกับรู้สึกมั่นใจด้วยซ้ำ

ทั้งห้าคนมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของเผยจี้ แต่หลังจากออกค้นหาไปทั่วคฤหาสน์ พวกเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย

“มันยังมีห้องทำงานเล็กอยู่ เผยจี้อาจอยู่ที่นั่น!”

หลิงฮันนึกถึงคำพูดของโกวชิ่วเหวินได้ว่าเขาจะไปที่ห้องทำงานเล็ก

มันเป็นห้องทำงานที่มีขนาดเล็กจริงๆ และประตูปิดอยู่

ฟู่เทียนสูดลมหายใจ จากนั้นก็กระแทกหมัดใส่ประตู

ปัง!

หมัดของเขาเป็นเหมือนกับอุกกาบาตที่กระแทกใส่ประตู ทันใดนั้นประตูก็สั่นสะเทือนอยู่สักพักก่อนที่จะพังทลายลง ในขณะเดียวกันร่างของฟู่เทียนก็กระเด็นไปด้านหลัง แต่เขาก็กลับมายืนหยัดได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อประตูพังทลายทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว แล้วในไม่ช้าก็เห็นร่างของเผยจี้ที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนของผู้หญิง ใบหน้าของเขาดูมึนเมาและกำลังลูบหน้าอกและใบหน้าของผู้หญิงด้วยความอ่อนโยน

ทว่าหญิงสาวที่เขากำลังลูบอยู่นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นหุ่นเชิด ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนมนุษย์ก็ตาม แต่ดวงตาทั้งสองข้างของนางถูกฝังด้วยอัญมณีสีดำ   “การที่เจ้าสามารถบุกมายังห้องทำงานของข้าได้ นั่นหมายความว่าศิษย์ของข้าทั้งหมดถูกฆ่าตายแล้ว” เผยจี้ไม่ตกใจ เขาและหุ่นเชิดสาวของเขาหันไปจ้องมองพวกหลิงฮันพร้อมกัน

“เจ้าพวกไร้ประโยชน์!” เขาพูดด้วยความรังเกียจ

“ตาแก่ใกล้ตาย ข้าจะเป็นคนสังหารเจ้าเอง!” ฟู่เทียนกระโจนเข้าใส่เผยจี้ทันที แต่ทันใดนั้นเองหุ่นเชิดสาวที่อยู่ข้างกายของเผยจี้กระตอบสนองและตอบโต้อีกฝ่ายด้วยฝ่ามือที่ทรงพลังราวกับท้องฟ้งกำลังจะพังทลาย

“หืม หลังจากที่ถูกหุ่นเชิดของข้าโจมตี เจ้ากลับยังไม่ตาย?” เผยจี้ดูแปลกใจเล็กน้อย “ดูเหมือนข้าจะดูถูกเจ้าเกินไป ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงสามารถสังหารศิษย์ของข้าได้ แต่ในเมื่อเจ้าบุกมาหาข้าถึงที่ เจ้าก็จะไม่มีทางรอดกลับออกไปได้!”

เผยจี้โบกมือส่งสัญญาณ ทันใดนั้นเองก็มีหุ่นเชิดชายวัยกลางคนออกมาจากในเงามืด ซึ่งร่างของเขาเต็มไปด้วยดาบและกระบี่เหมือนกับเม่น

“ฆ่าพวกมัน!” เผยจี้กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากพูดจบเขาก็หันหน้าไปซบอกหุ่นเชิดสาวต่อ

แต่ทว่าในไม่ช้าเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมมันถึงเงียบขนาดนี้?

เขาหันหน้าไปมองและช่วยไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าตกตะลึง

มันหายไปแล้ว!

หุ่นเชิดชายวัยกลางคนที่เขาเพิ่งเรียกออกมาได้หายไปแล้ว ไม่ว่าจะมองไปที่ด้านบนหรือด้านล่างก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอย หุ่นเชิดของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไงกัน?

“ตาย!” จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนออกไปในทันทีราวกับรู้หน้าที่ ทั้งที่หลิงฮันยังไม่ทันได้ออกคำสั่ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าคนไหนที่หลิงฮันอยากจะฆ่า และเพื่อเป็นการประจบสอพลอเขา

หุ่นเชิดสาวโจมตีออกไปด้วยฝ่ามืออีกครั้งและปะทะกับจักรรพรรดิจอมอสูร

ปัง!

หุ่นเชิดเสือที่จักรพรรดิจอมอสูรสิงอยู่นั้นหัวหลุดทันที

ช่องว่างระหว่างระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นสูงสุดกับระดับสุริยันจันทรานั้นยังคงห่างชั้นกันอยู่ดี

“ใช้ร่างนี้!” หลิงฮันโยนหุ่นเชิดชายวัยกลางคนให้กับจักรพรรดิจอมอสูร

“ขอบคุณนายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นปราณอสูรและเข้าไปในหุ่นเชิดตัวใหม่

“ยอดเยี่ยม ข้าสัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่ง!” เขาขยับแขนขาไปมาและช่วยไม่ได้ที่จะยิ้ม “และมันยังเป็นหุ่นเชิดร่างมนุษย์”

“เกิดอะไรขึ้น?” เผยจี้รู้สึกตกตะลึง หุ่นเชิดตัวนั้นเขาเป็นคนสร้างขึ้นมากับมือ แต่ทำไมถึงถูกช่วงชิงไปได้อย่างง่ายดายขนาดนี้?

“ครั้งนี้แหละ ข้าจะสังหารเจ้าให้ได้!” จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนใส่เผยจี้อีกครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม หุ่นเชิดสาวที่อยู่ข้างกายเผยจี้เข้ามาขัดขวางเขาอีกครั้ง แล้วการปะทะกันระหว่างหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราก็ทำให้เผยจี้ที่อยู่ตรงกลางกระเด็นไปด้านหลัง

“หึ่ม ถึงแม้ข้าจะไม่มีใครคอยปกป้อง แต่การจะฆ่าพวกเจ้านั้นเป็นเรื่องง่ายมาก!” เผยจี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็น และเริ่มลุกขึ้นยืน