Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1083

หลิงฮันกลับมาแล้ว แถมยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย!

คนของห้านิกายโบราณนั้นเคยพ่ายแพ้ต่อหลิงฮันมาก่อน แค่เห็นหลิงฮันอีกครั้งพวกเขาก็ตัวสั่นจนแทบจะล้มลงแล้ว ยิ่งเมื่อซื่อถูเจี่ยนถูกสังหารในหมัดเดียวก็ยิ่งทำให้พวกเขาเกิดความคิดหันหลังเพื่อหลบหนี

“หลิงฮัน!” ราชันดาบก้าวขึ้นหน้า เขาเป็นดังดาวจรัสแสงของห้านิกายโบราณ พลังของเขาทรงพลังอย่างแท้จริง พลังต่อสู้ของเขาเรียกได้ว่าติดอันดับสิบอันดับแรกหรืออาจจะห้าอันดับแรกของห้านิกายโบราณ

โพล๊ะ!

หลิงฮันขยับตัวอีกครั้ง หมัดของเขาปล่อยออกไปพร้อมกับหัวของราชันดาบที่ระเบิดกระจุย

สังหารคนโดยไร้คำพูด ช่างโหดเหี้ยม!

“หลิงฮัน เจ้าทำเกินไป! เจ้ารู้รึไม่ว่าปู่ของพวกข้าคือปรมาจารย์ระดับสุริยันจันทรา!”

‘โพล๊ะ’ เมื่อพูดจบชายคนนั้นก็ถูกระเบิดหัว

ทั้งสามคนถูกสังหารด้วยหมัดเดียวอย่างไรความปรานี

คนของห้านิกายโบราณต่างหวาดกลัว พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซื่อถูเจี่ยนถูกสังหารอย่างไร พวกเขาเห็นเพียงร่างหลิงฮันที่เคลื่อนไหวเล็กน้อย หลังจากนั้นคนของพวกเขาก็ตกตายกันไปทีละคน

น่ากลัว!

รุ่นเยาว์อย่างจางโม่สั่นสะท้านด้วยความกลัว เวลาผ่านไปเพียงสองปีหลิงฮันพัฒนาไปถึงขนาดไหนแล้ว?

“เจ้า… ระดับพลังของเจ้าคือเท่าใด?” จักรพรรดินีนกอมตะเมฆาสวรรค์เอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก

“เห้อ ข้าพัฒนาไปเพียงเล็กน้อย จะให้พูดก็น่าอาย” หลิงฮันยิ้ม “ก็แค่เพิ่งทะลวงผ่านระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นต้น”

พรวด!

ทุกคนสำลักออกมา นี่เจ้าจงใจโอ้อวดสินะ!

เมื่อสองปีก่อนหลังเปิดสวรรค์ ทุกคนเริ่มต้นจากระดับทลายมิติขั้นเก้ากันทุกคน ด้วยการที่ห้านิกายโบราณที่มีทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือทำให้จอมยุทธสามสิบเจ็ดคนทะลวงผ่านระดับพระเจ้า

แล้วหลิงฮันล่ะ?

เขาไร้ไม่มีตัวช่วยแถมยังถูกจับตัวไปด้วย เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าถูกจับไปเป็นตัวประกันจริงๆ?

“หนี!” ไม่รู้ว่าใครเป็นคนกล่าว แต่ทันใดนั้นทุกคนก็เผ่นหนีกระเจิงราวกับนกแตกรัง

คนของห้านิกายโบราณรู้ดีว่าพลังของระดับพระเจ้าเป็นอย่างไร พวกเขารู้ว่าระดับพลังของพระเจ้านั้นแตกต่างกันอย่างสุดขั้ว แค่เป้นอัจฉริยะหนึ่งดาวได้ก็น่าสรรเสริญแล้ว! หลิงฮันบรรลุระดับภูผาวารีขั้นสูงแล้วนั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้คุมอำนาจอย่างแท้จริง ไม่ต้องกล่าวถึงระดับพระเจ้าทั้งสามสิบเจ็ดคนของฝั่งพวกเขาเลย ต่อให้มีสามร้อยเจ็ดสิบคนก็ไม่อาจหลบหนีชะตาถูกบดขยี้ตาย

“สังหาร!” ทางด้านของจักรวรรดิต้าหลิง พวกเขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิมและลงมือโจมตี โดยเฉพาะคนที่เพิ่งทะลวงผ่านระดับพระเจ้าอย่างจักรพรรดิรุณนั้น เขารู้สึกคันไม้คันมือมาก

“ไป!” จักรพรรดินีนกอมตะเมฆาสวรรค์คว้าตงหลิงเอ๋อและสยายปีกด้านหลัง ทั้งนางและตงหลิงเอ๋อมีสายเลือดพิเศษที่ทำให้สามารถบินได้ตั้งแต่ระดับภูผาวารี

จักรพรรดิพิรุณปล่อยหมัดอย่างเกรี้ยวกราดขึ้นไปบนท้องฟ้า ถึงแม้จะลำบากไปบ้างแต่จักรพรรดินีนกอมตะเมฆาสวรรค์ก็ยังสามารถบินหนีได้ต่อไป

ทีนี้ใครจะหยุดนางได้?

“หลิงฮัน เจ้ารอก่อนเถอะ ตราบใดที่หาทางกลับนิกายได้ข้าจะพาปรมาจารย์ของทั้งห้านิกายมาเอาชีวิตเจ้า!” จักรพรรดินีนกอมตะเมฆาสวรรค์คำราม นางรู้ว่าจอมยุทธระดับพระเจ้าทั้งสามสิบกว่าคนของฝั่งนางนั้นต่อหน้าตัวตนระดับภูผาวารีขั้นสูงแล้วไม่มีทางทำอะไรได้ ฝืนสู้ต่อไปก็มีแต่จะเป็นจะสังหารอยู่ฝ่ายเดียว

หลิงฮันส่ายหัว เขาตั้งท่ายิงคันศรและโคจรทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดารา

‘พรึบ’ ลูกศรเปล่งแสงและพุ่งออกไปดั่งคลื่นวารี

ตอนนี้มีพลังบ่มเพาะเท่าใดแล้ว?

ต่อให้ไม่ใช่คันศรหรือลูกศรของจริง พลังทำลายของศรฆ่ามังกรทะลวงดาราก็รุนแรงถึงห้าดาว!

อีกฝ่ายที่เป็นเพียงระดับภูผาวารีขั้นต้นจะสามารถป้องกันการโจมตีที่มีพลังทำลายเทียบได้กับของจอมยุทธขั้นสูงสุดชั้นกลางได้?

ฉัวะ!

จักรพรรดินีนกอมตะเมฆาสวรรค์และตงหลิงเอ๋อกรีดร้องพร้อมกัน พวกนางถูกลูกศรทะลวงเข้าทีหัวใจ ดวงตาทั้งสองดวงขอพวกงนางสูญเสียความปิติที่คิดว่าจะหนีพ้นไปทันที ใบหน้าของทั้งสองซีดขาวก่อนจะร่วงหล่นจากท้องฟ้า

หลิงฮันไม่ปรานี อีกฝ่ายจะเป็นบุรุษหรือสตรีก็ไม่ต่างกัน พวกนางคือศัตรู!

ด้วยการที่มีเขากับจักรพรรดิจอมอสูรอยู่ ต่อให้อีกฝ่ายจะมีจำนวนมากกว่าแล้วจะทำไม? พวกเขาทำได้เพียงเป็นฝ่ายถูกไล่ล่าสังหาร นอกจากนี้ถึงแม้จักรพรรดิพิรุณและพี่ชายคนอื่นๆของเขาจะเพิ่งทะลวงผ่านระดับพระเจ้า แต่พวกเขาก็บ่มเพาะพลังภายใต้อำนาจของต้นสังสารวัฏ

เมื่อรวมกันทรัพยากรที่ได้รับจากหลิงฮันแล้ว ในตอนที่พวกเขายังอยู่ในระดับทลายมิติพวกเขาขัดเกลาพลังต่อสู้จนเกือบจะสมบูรณ์แบบ นั่นทำให้ตอนนี้มู่หลงชิงมีพลังต่อสู้สี่ดาว จักรพรรดิพิรุณมีพลังต่อสู้ห้าดาว!

ที่จริงหลิงฮันไม่จำเป็นต้องลงมือเองด้วยซ้ำ แค่พี่ชายทั้งสามของเขาก็สามารถสะสางเรื่องนี้ได้เอง

ภายในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง จอมยุทธทั้งหมดของห้านิกายโบราณก็ถูกสังหาร

ไม่เพียงแค่จอมยุทธระดับพระเจ้าเท่านั้น แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติก็ถูกสังหารไม่มีข้อยกเว้น

“โปรดไว้ชีวิต!” กองทัพกบฏที่เหลือร้องขอความเมตตา ระดับพลังของพวกเขานั้นอ่อนแอเกินไป พวกเขาไม่ใช่แม้กระทั่งระดับทลายมิติด้วยซ้ำ

ใครจะไปกินกันว่าหลิงฮันจะปรากฏตัวในเวลาแบบนี้แถมยังทรงพลังราวกับเทพเซียน!

เหตุการณ์นี้ทำให้พวกเขานึกถึงภาพตอนที่หลิงฮันเปิดสวรรค์ หนึ่งคนยืนค้ำท้องฟ้าและเปิดทางสู่เส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์

นี่พวกเขาเผลอคิดจะเป็นกบฏต่อคนเช่นนั้นจริงๆรึ?

บัดซบ นี่พวกเขาเสียสติไปแล้วรึไง!

“นำพวกมันไปสังหารด้านนอกประตู!” หลิงฮันกล่าวอย่างเย็นชา เรื่องบางเรื่องก็มีเส้นที่ขีดจำกัดเอาไว้ไม่ควรข้าม

เขาใช้สายตามองกวาดผ่านเหล่ากบฏ ในตอนนั้นพลังบ่มเพาะของพวกเขาก็พิการทันที องครักษ์บุกเข้าจับกุมเหล่ากบฏด้วยความเร็วราวกับหมาป่า แต่ละคนจงใจใช้กำลังอย่างเช่นชกตีหรือเตะ

องครักษ์รังเกียจคนทรยศเหล่านี้เป็นอย่างยิ่ง หลิงฮันต้องพยายามขนาดไหนเพื่อช่วยเหลือทวีปฮงเทียน แต่คนเหล่านี้กลับกล้าฉวยโอกาศในตอนที่หลิงฮันไม่อยู่ทำการกบฏ!

หลิงฮันประกาศผ่านธงสัญลักษณ์ถึงการกลับมาของเขาและเล่าถึงเหตุกาณ์กบฏตั้งแต่เริ่มจนจบ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วทุกซอกทุกมุมของจักรวรรดิต้าหลิง

“จักรพรรดิจงเจริญ!”

“องค์จักรพรรดิกลับมาแล้ว!”

ผู้คนส่งเสียงโห่ร้องด้วยความปิติยินดี หลิงฮันช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากชะตากรรมถูกหลอมเป็นเม็ดยา แถมยังพาพวกเขาขึ้นมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่หนาแน่น ถึงแม้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่บ่มเพาะพลังได้ แต่สำหรับคนธรรมดา ด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้พวกเขาย่อมไม่มีวันเจ็บป่วยด้วยโรคภัย แถมยังยืดอายุขัยไปได้อย่างน้อยอีกร้อยปีด้วย

จักรพรรดิที่ทำเพื่อพวกเขาเช่นนี้ ใครบ้างจะไม่เคารพ?

แต่ถึงอย่างนั้นกลับยังมีสัตว์เดรัจฉานที่คิดช่วงชิงอำนาจของจักรพรรดิที่ดีขนาดนี้อยู่อีก?

ผู้คนมากมายนำไข่ แอปเปิลหรือส้มออกมา พวกเขาไปยังประตูเพื่อดูการตัดหัวกบกบฏและปาของที่ติดมือมาใส่เหล่ากบฏ

หลิงฮันเรียกเย่วไค่หยู่ เฉียนหวูย่งและสหายเก่าคนอื่นๆมายังพระราชวัง เขาไม่อยากเปิดเผยว่าเขากลับมาแล้วดังนั้นก่อนหน้านี้จึงไม่ได้เรียกเหล่าสหายมาพบ ตอนนี้เมื่อสะสางปัญหาเสร็จสิ้นแล้วเขาจึงต้องการพบสหายเหล่านี้

หลิงฮันทำการมอบเม็ดยาให้พวกเขาจำนวนมาก