Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1119

เส้าซือซือและคนอื่นๆอดรู้สึกชื่นชมหลิงฮันไม่ได้

ถึงแม้เซียนไร้เทียมทานจะสิ้นชีวิตไปนานแล้วและหลงเหลือไว้เพียงความนึกคิด แต่การที่ยังสามารถควบคุมสุสานแห่งนี้ได้อยู่ก็หมายความว่าความนึกคิดของเขายังคงแข็งแกร่งกว่าจอมยุทธระดับดาราอยู่ดี

เพราะงั้นพวกเขาถึงไม่กล้าทำตัวเสียมารยาทต่อหน้าอีกฝ่าย

แม้พวกเขาเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะและหยิ่งทะนงในตัวเอง แต่โลกแห่งวรยุทธนั้นคนที่แข็งแกร่งกว่าคือราชา

การที่หลิงฮันกล้าพูดจาโต้แย้งกับอีกฝ่ายทำให้พวกเขาอดคิดว่าไม่ได้ว่าหลิงฮันช่างบ้าบิ่นยิ่งนัก แต่ลึกๆพวกเขาก็ยังแอบชื่นชม

“เห็นแก่ที่เจ้าอ้อนวอนถามข้า งั้นผู้อาวุโสคนนี้จะใจดีบอกให้แล้วกัน” แท่นหินสั่นไหวและส่องประกายเรือนราง “ชั้นที่สามคือการทดสอบแก้อาคมดาบ”

“แก้อาคมดาบ?” หลิงฮันถาม

เซียนไร้เทียมทานแสดงท่าทีไม่สบอารมณ์เล็กน้อยและกล่าว “ไม่เข้าใจงั้นรึ? ก็แค่หากแก้อาคมดาบได้เจ้าก็ผ่านการทดสอบ ทำลายไม่ได้ก็ไม่ผ่านการทดสอบ”

“มีรางวัลหากแก้อาคมดาบได้รึไม่?” หลิงฮันถามต่อ

เซียนไร้เทียมทานกลายเป็นไร้คำพูด นี่ในหัวเจ้าคิดแต่เรื่องรางวัลรึไง?

“โอ้ ลืมไปเถอะ ข้าไม่น่าถามเลย” หลิงฮันกล่าวและยักไหล่ “ยังไงก็คงเป็นเม็ดยาภูผาวารีลายม่วงอยู่แล้วสินะ? แค่คุณภาพของมันสูงขึ้นทำให้เพิ่มพลังต่อสู้ได้สามดาว”

เซียนไร้พ่ายกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่างก็ต้องหยุดชะงักกลางคัน เป็นอย่างที่ว่าจริงๆ รางวัลของชั้นสามคือตามที่หลิงฮันบอก

บัดซบ สามารถเพิ่มพลังต่อสู้ได้ถึงสามดาวเชียวนะ ในการต่อสู้ระดับเดียวกันจะทำให้ได้เปรียบอย่างมาก นี่เจ้ายังไม่พอใจอีกรึ?

แต่เขาเป็นผู้อาวุโส จะลดตัวลงไปทะเลาะกับรุ่นเยาว์ได้อย่างไร?

“รีบๆไปได้เสียที แค่เห็นหน้าเจ้าข้าก็หงุดหงิดแล้ว!” เซียนไร้เทียมทานกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ข้าไม่รีบ ข้าต้องรอคนคนหนึ่งก่อน” หลิงฮันนั่งลงเพื่อรอคอยสุ่ยเยี่ยนยวี่ ถึงแม้ในเขาวงกตจะไม่มีภัยอันตราย แต่ถ้าหากไม่เห็นนางออกมาอย่างปลอดภัยเขาก็ไม่สบายใจอยู่ดี

เส้าซือซือและคนอื่นไม่รอช้า พวกเขาขึ้นไปยังชั้นสามเพื่อทดสอบแก้อาคมดาบ

หลิงฮันรอเกือบครึ่งชั่วโมงสุ่ยเยี่ยนยวี่ก็ปรากฏตัว

ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความผิดหวัง ถึงแม้นางจะออกมาจากเขาวงกตได้ แต่ก็ใช้เวลาเกินหนึ่งชั่วโมง

ในสำนักนภาสีชาดแม้นางจะไม่ใช่อัจฉริยะแนวหน้า อย่างน้อยนางก็ยังเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะ แต่เมื่อมาที่นี่นางกลับพบว่าเป็นเพียงตัวถ่วงหลิงฮัน

“ภรรยาข้า เจ้าจะคิดมากไปทำไม!” หลิงฮันเอื้อมมือไปปลอมให้นางสบายใจ “เมื่อใดที่สามีของเจ้ามีความแข็งแกร่งมากพอ ข้าจะค้นหาสมบัติล้ำค่าที่เมื่อกินเข้าไปจะทำให้เจ้าบรรลุระดับเซียนในรวดเดียว”

สุ่ยเยี่ยนยวี่ถลึงตามองหลิงฮัน นี่เจ้าปลอบข้าหรือทำลายความมั่นใจของข้ากันแน่?

“เหอๆ เจ้าหนูไร้มารยาท เจ้าฝันหวานเกินไปแล้ว คิดรึว่าสมบัติที่ทำให้บรรลุระดับเซียนในรวดเดียวจะได้มาครอบครองง่ายๆ!” จู่ๆเซียนไร้เทียมทานก็พูดแทรก

หลิงฮันรู้สึกสนใจขึ้นมาทันทีและกล่าว “มีสมบัติที่ทำให้บรรลุระดับเซียนอยู่จริงๆรึ?”

เมื่อครู่เขาเพียงแค่ปลอบใจสุ่ยเยี่ยนยวี่เท่านั้น เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีของเช่นนั้นอยู่จริงๆ

“สวรรค์และปฐพีนั้นกว้างใหญ่ มีอะไรบ้างที่เป็นไปไม่ได้?” เซียนไร้เทียมทานกล่าวโดยมีความรู้แฝงอยู่ในคำพูด “สวรรค์และปฐพีอันแสนกว้างใหญ่นี้ แม้แต่สมุนไพรที่ทำให้จอมยุทธระดับเซียนตกตายในไม่กี่ลมหายใจยังมี กับแค่สมบัติที่ทำให้มนุษย์กลายเป็นเซียนจะน่าตกใจอะไร”

“ดูเหมือนว่าพรสวรรค์จะไม่สำคัญเท่าดวงสินะ” หลิงฮันกล่าว

“พูดอะไรไร้สาระ โชคที่จะได้ครอบครองสมบัติเช่นนั้นแม้แต่หนึ่งในร้อยล้านก็แทบจะไม่เกิดขึ้น! ยิ่งกว่านั้นต่อให้ได้สมบัติที่ว่ามาและกลายเป็นเซียนในก้าวเดียวจริงๆมันก็เท่านั้น ระดับพลังนั่นไม่ได้เกิดจากความเข้าใจในศาสตร์วรยุทธของตัวเอง ทั้งชั่วชีวิตเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพัฒนาพลังต่อไปได้อีก” เซียนไร้เทียมทานกล่าว

หลิงฮันยิ้ม “ข้าเชื่อว่าข้ามีโชคเช่นนั้น! แถมอาจจะไม่ใช่แค่ชิ้นเดียวด้วย”

เซียนไร้เทียมทานแทบจะกระอักโลหิต สมบัติเช่นนั้นอาจจะโผล่มาเพียงครั้งเดียวในรอบพันล้านปีด้วยซ้ำ เจ้าคิดว่าเจ้าจะครอบครองได้หลายอันงั้นรึ?

“ถ้าเจ้าได้ครอบครองสมุนไพรเช่นนั้นแม้แต่อันเดียว ผู้อาวุโสคนนี้จะยอมเขียนจดหมายแสดงความเคารพให้เจ้าเลย ส่วนถ้าหากเจ้าได้ครอบครองมากกว่าหนึ่ง… ข้าจะยอมเปลี่ยนไปใช้แซ่ของเจ้า!”

“เหอะๆ ไม่ต้องเปลี่ยนแซ่เป็นของข้า! ข้ามีบุตรชายแล้ว” หลิงฮันยิ้มกล่าวปฏิเสธ

เซียนไร้เทียมทานไร้คำพูด รุ่นเยาว์ผู้นี้ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก

“รีบๆไปได้แล้ว หรือจะให้ผู้อาวุโสเตะก้นเจ้า!” เขากล่าวอย่างเหลืออด

“เดี๋ยวก่อน ชั้นต่อไปสามารถร่วมมือกันได้รึไม่?” หลิงฮันถาม

“สามารถช่วยกันได้ หากใช้เวลาแก้อาคมดาบไม่นานจะได้รับรางวัล ผู้อาวุโสคนนี้รู้ดีว่าสิ่งที่เจ้าต้องการที่สุดคือรางวัล เพราะงั้นไม่ต้องถาม”

หลิงฮันตอบกลับด้วยสีหน้าดูถูก “ก็ไม่พ้นเม็ดยาภูผาวารีลายม่วงอยู่ดี ถึงแม้คุณภาพจะสามดาวก็เถอะ”

“จะ เจ้าเด็กอวดดี!” เซียนไร้พ่ายไม่สบอารมณ์

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ข้ายังหวังให้ผู้อาวุโสมอบรางวัลอย่างอื่นให้ข้านะ”

“…ไสหัวไป!” เซียนไร้เทียมทานกัดฟันคำรามออกไป ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีฟันก็ตาม

เห้อ รางวัลชั้นที่สามก็ยังคงเป็นเม็ดยาภูผาวารีลายม่วง

หลิงฮันบ่นในใจและขึ้นบันไดไปชั้นสามกับสุ่ยเยี่ยนยวี่

ที่ชั้นสามทีคนมากมายยืนอยู่ ทั้งจอมยุทธระดับภูผาวารี ระดับสุริยันจันทราและระดับดารา หลิงฮันประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าการทดสอบชั้นหนึ่งสมควรกำจัดผู้เข้าร่วมไปหลายคนแล้วรึไง ทำไมที่นี่ถึงได้ยังมีคนมากมายเช่นนี้

ที่ด้านหน้ามีร่างของใครบางคนเดินเข้าไปและกลับออกมาจากดาบ ดูเหมือนว่าเมื่อดาบถูกกระตุ้น มันจะปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าอัศจรรย์ของสวรรค์และปฐพีออกมา

ต้องแก้อาคมของดาบนี้สินะ?

หลิงฮันมองไปยังดาบ อาคมของดาบไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น

เวลาในการแก้อาคมจะเริ่มเมื่อเข้ามาที่นี่ แต่ละคนเวลาจะเริ่มนับไม่เหมือนกันซึ่งทำให้หลิงฮันรู้สึกตะหงิดใจ

ดาวดวงนี้ใช่สุสานจริงๆรึ?