Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1181

พรสวรรค์ของชาหยวนไม่สามารถเทียบกับข้างหลุนได้ก็จริง แต่เขาก็ยังถูกรับเข้านิกายในฐานะศิษย์หลัก นั่นแสดงว่าเขาค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว

‘ตูม’ มือขนาดใหญ่โจมตีลงมาจนบดบังท้องฟ้า

เขาแสยะยิ้ม เจ้าเป็นอัจฉริยะของสำนักนภาสีชาดแล้วอย่างไร? ต่อให้เป็นอัจฉริยะราวกับสัตว์ประหลาดขนาดไหน ระดับพลังก็ถือว่าเป็นทุกสิ่งอยู่ดี

ตายไปซะ!

เขาจะใช้โอกาสตอนที่จิตวิญญาณของหลิงฮันกำลังจะแหลกสลายรีดเค้นความทรงจำออกมาและช่วงชิงความลับทั้งหมดจากอีกฝ่าย

หลิงฮันส่ายหัว การโจมตีเช่นนี้จะต่างอะไรกับการละเล่นของเด็กเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้? เขาเค้นเสียงและปล่อยหมัดขึ้นสู่ท้องฟ้า

ตูม!

ฝ่ามือพลังปราณขนาดใหญ่พังทลายทันที มันสลายเป็นเศษซากเงาร่วงหล่นไปทั่วทิศ

อะไรกัน!

กลุ่มของชาหยวนทั้งห้าคนตกตะลึง พวกเขาอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อ

หมอนี่… เป็นจอมยุทธระดับสุริยันจันทรารึอย่างไร? แต่จอมยุทธระดับสุริยันจันทราไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้! ต่อให้มีขุมอำนาจบางส่วนที่จะให้จอมยุทธระดับสุริยันจันทราทำลายพลังบ่มเพาะของตนเองเพื่อให้เข้ามาในเขตแดนลี้ลับได้ จากนั้นค่อยให้พวกเขากินเม็ดยาเพื่อฟื้นพลังกลับมา แต่หลิงฮันที่ดูเยาววัยเช่นนี้จะทำเรื่องที่เป็นการตัดอนาคตตนเองเช่นนั้น?

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้!” ชาหยวนเรียกได้ว่าเป็นคนที่คุ้นเคยกับหลิงฮันที่สุดในหมู่กลุ่มของพวกเขา ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความรู้สึกเหลือเชื่อ เขาชี้นิ้วไปยังหลิงฮัน “เจ้ามีพลังต่อสู้ขนาดนั้นได้อย่างไร? เป็นไม่ไปไม่เด็ดขาด!”

“ชาหยวน มีเรื่องมากมายที่สำหรับเจ้าแล้วมันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แต่เรื่องพวกนั้นสามารถเกิดขึ้นจริง อย่างเช่นเรื่องที่ว่า… ข้าจะสังหารเจ้า!” หลิงฮันกล่าวอย่างโหดเหี้ยม

ถ้าประโยคนี้ถูกกล่าวก่อนหน้านี้ชาหยวนจะต้องไม่มีทางเชื่อแน่นอน แต่เมื่อได้เห็นการโจมตีเมื่อครู่ ความแตกต่างระหว่างพวกเขาก็สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า

ชาหยวนเค้นเสียงกล่าว “เอาล่ะ ถือว่าครั้งนี้เจ้าโชคดี! เจ้าไสหัวไปได้แล้ว!”

หลิงฮันประหลาดใจและยากที่จะเชื่อในหูตัวเอง

หมอนี่คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายเหนือกว่าและสั่งให้เขาไสหัวไปราวกับมอบโอกาสให้…

แต่หลิงฮันเข้าใจว่าเหตุใดชาหยวนถึงมีนิสัยความคิดเช่นนี้ ในจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะเขาเป็นถึงบุตรของจอมพลชา เขามีผู้หนุนหลังเป็นถึงจอมยุทธระดับดารา

“อะไร ยังไม่รีบไปอีก?” ชาหยวนกล่าวอย่างเย็นชาด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างมาก

เขาให้โอกาสไปขนาดนั้นแล้ว เหตุใดหลิงฮันถึงยังไม่กล่าวขอบคุณแล้วไสหัวไปอีก?

หลิงฮันส่ายหัว “ชาหยวน ข้าเคยคิดว่าเจ้าเป็นคนที่หยิ่งยโสโอหัง แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าข้าเข้าใจเจ้าผิด”

ฮ่าๆ ในที่สุดเจ้าก็รู้เสียทีว่าข้าไม่ธรรมดา!

ชาหยวนกล่าวในใจ รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

“เจ้าเป็นแค่คนโง่!” หลิงฮันกล่าวต่อ

รอยยิ้มของชาหยวนหยุดนิ่งทันที เขาไม่นึกว่าหลิงฮันจะกล่าวคำพูดที่เสียดแทงเช่นนี้ “เจ้าคิดอะไรอยู่?”

“ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่อยากยืมหัวของเจ้าเท่านั้นเอง!” หลิงฮันกล่าวอย่างเยือกเย็น

“รนหาที่ตาย!” ชาหยวนเกรี้ยวกราด ตัวเขาเป็นใคร? บุตรของตัวตนระดับดารา! แต่ถึงนั้นนั้นกลับมีคนกล้ากล่าวว่าต้องการยืมหัวของเขา แถมคนคนนั้นยังเป็นมดปลวกจากโลกใบเล็กอีกด้วย!

หลิงฮันส่ายหัวและกล่าว “ข้าไม่มัวพูดจาไร้สาระกับเจ้าแล้ว ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวสมองของข้าจะลดลงไปฉลาดน้อยเช่นเจ้า แต่ก็เอาเถอะ ข้าจะยอมให้เจ้าพูดให้มากที่สุดในขณะที่ยังพูดได้”

“จะ เจ้ากล้าสังหารข้า?” ชาหยวนไม่อยากเชื่อ เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกที่ไม่อาจยอมรับได้

เขาเป็นคนที่สถานะสูงขนาดไหน? หลิงฮันจะกล้าสังหารเขาจริงๆรึ?

หลิงฮันไม่กล่าวตอบอีกต่อไป เขายกมือขวาขึ้นควบแน่นพลังปราณ จิตสังหารของเขาถูกปลดปล่อยออกอย่างรุนแรง

คราวนี้เป็นชาหยวน คนต่อไปคือจ้าวหลุน เขาจะไล่คิดบัญชีให้ครบทีละคน

หลิงฮันดีดนิ้วมือ ‘พรึบ’ ประกายแสงดาบถูกปล่อยออกมาและพุ่งเข้าใส่ชาหยวน

ฉัวะ!

โลหิตสาดกระจาย แต่ร่างของชาหยวนไม่แยกออกเป็นสองส่วน บนร่างของเขาปรากฏแสงสลัวสีทองราวกับเป็นเกราะทองคำ

“โอ้?”

หลิงฮันมองเห็นด้วยตาเปล่า ร่างของชาหยวนถูกปกคลุมไปด้วยตราคำสั่ง มันคือตราคำสั่งที่ยับยั้งการโจมตีสังหารของหลิงฮันเอาไว้ทันเวลา

แน่นอนว่ามันต้องเป็นตราคำสั่งที่จอมพลจ้าวมอบให้กับบุตรของตน

“เจ้า! เจ้ากล้าดีอย่างไร!” ชาหยวนเกรี้ยวกราดน้ำเสียงของเขาสั่นเครือ ถ้าตราคำสั่งถูกกระตุ้นใช้งานก็หมายถึงเมื่อครู่ชีวิตของเขาถูกแขวนไว้บนเส้นแห่งความตาย เนื่องจากตราคำสั่งนี้มีไว้เพื่อปกป้องชีวิตของเขา

เขาเกือบตายแล้ว!

“เจ้าคนบัดซบ!” ชาหยวนสบถ ตราคำสั่งจะถูกกระตุ้นใช้งานด้วยตัวมันเองเท่านั้น ตอนนี้ในเมื่อมันถูกกระตุ้นแล้ว เขาจะพลาดโอกาสในการสังหารหลิงฮันไปได้อย่างไร?

เขาปล่อยหมัดออกไป ตราคำสั่งได้เปลี่ยนการโจมตีของเขาให้กลายเป็นกระทองคำพุ่งเข้าใส่หลิงฮัน

‘บ้าบอที่สุด เหตุใดเจ้าหนูนี่ถึงได้ฆ่ายากฆ่าเย็นขนาดนี้?’

‘อั่ก!’ ในขณะที่กำลังคิดเรื่องหลิงฮัน ชาหยวนก็ร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด แสงสีทองบนร่างของเขาสั่นไหว ตราคำสั่งสีทองค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำราวกับหมดประสิทธิภาพ กระทิงทองคำก็สลายไปเองเช่นกัน

หลิงฮันกระพริบตา เขายังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย แต่เหตุใดชาหยวนถึงได้รับบาดเจ็บนั้นเขาเข้าใจได้ในทันที

เขตแดนลี้ลับแห่งนี้มีผนึกอยู่ ตราบใดที่มีพลังที่ระดับสุริยันจันทราปรากฏขึ้นมา เจ้าของพลังจะตกเป็นเป้าหมายทันที

ก่อนหน้านี้ที่ตราคำสั่งป้องกันประกายแสงจากดาบของเขานั้น แม้พลังของตราคำสั่งจะทรงพลังแต่มันก็ไม่ถึงระดับสุริยันจันทรา แต่ว่าตอนนี้เมื่อชาหยวนเป็นคนใช้งานอำนาจของตราคำสั่งเอง พลังของมันจึงเพิ่มเป็นระดับสุริยันจันทราทันทีจึงตกเป็นเป้าหมายของผนึกเขตแดนลี้ลับแห่งนี้

ตัวของชาหยวนเองนั้นยังไม่เข้าใจสถานการ์ที่เกิดขึ้น เขาคิดว่าหลิงฮันใช้ทักษะลับบางอย่างกับตนเองเขาจึงไม่ลดหลังของตราคำสั่งให้ลดลงแต่ยังรีดพลังตราคำสั่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิมด้วย

เมื่อตราคำสั่งถูกกรพตุ้นใช้งาน พลังของมันจะค่อยๆถูกเผาผลาญไปเอง ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพลาดที่จะใช้โอกาสนี้ในการสังหารหลิงฮัน

“อ๊ากกก” เมื่อรีดเค้นพลังเพิ่มขึ้นเขาก็กรีดร้องดังกว่าเดิม ตราคำสั่งสั่นสะท้านอย่างรุนแรงราวกับจะพังทลาย

เพล๊ง!

ตราคำสั่งแตกออกเป็นเศษซากกระจัดกระจายทั่วท้องฟ้า ชาหยวนได้รับบาดเจ็บจนกระอักโลหิตออกมา โชคยังดีที่เขาไม่หมดสติ

ใบหน้าของชาหยวนมืดมน สถานการณ์เช่นนี้มันอะไร ตราคำสั่งเป็นคนสาเหตุให้เขาบาดเจ็บ? เขาตัวสั่นชี้ไปยังหลิงฮัน “เจ้า… เจ้าใช้มนต์ดำสกปรกอะไรกับข้า?”

“ข้าไม่เกี่ยว!” หลิงฮันส่ายหัว เขาชี้นิ้วกลับไปและปล่อยประกายดาบพุ่งตัดผ่านชาหยวน

“หยุด!” จี้เจิ่งผิงและอีกสี่คนเข้ามาช่วยชาหยวนป้องกันประกายแสงดาบ แต่หลิงฮันแข็งแกร่งขนาดไหน? พลังต่อสู้ในตอนนี้คือแปดดาวที่เหนือกว่าระดับภูผาวารีขั้นสูงสุด

‘พลั่ก’ ร่างของทั้งสี่คนถูกส่งลอยกระเด็นด้วยการโจมตีด้วยนิ้วนิ้วเดียว แต่ชาหยวนก็ดีที่ฉวยโอกาสหลบหนีออกมาได้

“ถ้าพวกเจ้าช่วยเขา ข้าจะสังหารพวกเจ้าด้วย” หลิงฮันกล่าวอย่างไม่แยแส “ยังอยากจะหยุดข้าอยู่อีกรึไม่?”