Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1255

เพลิงนิรันดร์?

ด้วยกายหยาบของหลิงฮันในตอนนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงเพลิงนิรันดร์อะไรนั่นเลย หากมีเวลามากพอ ต่อให้เป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับหกก็สามารถหลอมร่างของเขาได้ในเวลาครึ่งปี หากเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดแค่สิบวันหรือครึ่งเดือนก็เพียงพอแล้ว

และถ้าเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับแปด เก้า หรือสิบ… เกรงว่าร่างของเขาคงกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

ส่วนเพลิงนิรันดร์น่ะรึ?… เหอๆ

นี่มันการฆ่าตัวตายชัดๆ!

อย่าว่าแต่เขาในตอนนี้มีพลังบ่มเพาะแค่ระดับสุริยันจันทราเลย… ต่อให้เขาบรรลุระดับดาราแล้วคิดว่าเขาจะต่อต้านเพลิงนิรันดร์ได้งั้นรึ?

“เป็นอะไร? กลัวงั้นรึ?” หอคอยน้อยไม่ได้เร่งเร้าหลิงฮัน.

ใบหน้าหลิงฮันกระตุกและกล่าว “เจ้าแน่ใจนะว่าข้าจะกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้จริงๆ?”

หอคอยน้อยกล่าว “หากเป็นโลกภายนอก ไม่ต้องเป็นเพลิงนิรันดร์ก็ได้ แค่เพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดเจ้าก็กลายเป็นเศษขี้เถ้าในพริบตาแล้ว แต่ในหอคอยทมิฬนี้เจ้าจะสามารถคงสภาพวิญญาณเอาไว้ได้ หากเจ้าสามารถโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์และเข้าใจหลักการของการกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้สำเร็จ เจ้าจะสามารถสร้างกายหยาบขึ้นมาใหม่”

หอคอยน้อยแน่นิ่งไปชั่วครู่ “และถึงแม้วิญญาณของเจ้าจะเกิดการการหลอมรวมวิญญาณสองดวงเข้าด้วยกัน หากไม่มีกายหยาบก็ยังเป็นอันตรายอยู่ดี มีเพียงกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านเท่านั้นถึงจะสร้างร่างใหม่ของเจ้าขึ้นมาและผสานกับวิญญาณได้อย่างสมบูรณ์”

หลิงฮันกัดฟัน เขากระโดดเข้าไปในเตาหลอมและโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์

ตูม!

เมื่อร่างของเขาสัมผัสกับเปลวเพลิงในเตา ร่างทั้งร่างของเขาก็สลายจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่านในพริบตาโดยไม่มีเวลาให้ต่อต้านแม้แต่วินาทีเดียว เปลวเพลิงในเตาคือเพลิงนิรันดร์ ระดับของมันสูงเกินกว่าจะจินตนาการได้ ต่อให้เป็นเซียนหวู่เซียงในช่วงก่อนตาย ต่อหน้าเพลิงนิรันดร์นี้จุดจบของเขาก็คงไม่ต่างกับหลิงฮัน

หากเป็นปกติเขาก็ควรจะตายไปแล้ว แต่ในหอคอยทมิฬที่เขาเป็นผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งเขาจึงคงสภาพวิญญาณเอาไว้ได้

แต่ถึงแม้จะบอกว่าคงสภาพเอาไว้ได้ก็เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวเท่านั้นไม่ใช่วิญญาณที่สมบูรณ์

หลิงฮันรู้สึกราวกับย้อนไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนที่ร่างของเขาถูกหอคอยทมิฬบดขยี้จนเหลือแต่วิญญาณ เขาต้องทำความเข้าใจทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เป็นพันปีถึงจะได้เกิดใหม่

สถานการณ์ในตอนนี้กับตอนนั้นคล้ายกันพอสมควร เขาสูญเสียกายหยาบไปและไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนมาไหนได้ ตอนนี้ความร้อนของเพลิงนิรันดร์ทำให้เขาเจ็บปวดจนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขาคืออยากรีบๆตายไปซะความเจ็บปวดจะได้หายไป

เขาต้องการลบล้างความคิดนี้ทิ้งไป แต่เพลิงนิรันดร์ที่เผาไหม้วิญญาณเขาของอยู่ในความเจ็บปวดรุนแรงยิ่งขึ้นจนสติของเขาเลือนลาง

ก่อนหน้านี้เขาพบเจอกับความเจ็บปวดมามากมายก็จริง แต่ทั้งหมดนั่นเป็นความเจ็บปวดที่เกิดกับร่างกายไม่ใช่วิญญาณ

ความมุ่งมั่นของเขาค่อยๆค่อยอ่อนแอลงเรื่อยๆ พลังชีวิตในวิญญาณก็ค่อยๆลดลง

หากปล่อยไว้เช่นนี้เขาคงร่วงกล่นสู่ความตาย

“ไม่!”

เขากล่าวอย่างไม่ยินยอม บ่มเพาะพลังมาตั้งหลายปี เขาจะมาตายไม่ได้เด็ดขาด!

เขายังมีญาติ สหาย ภรรยาอยู่ แถมเขาก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาของลูกตัวเองเลยสักครั้ง แม้แต่หลับนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เขาก็ยังไม่ได้ทำ! ยิ่งกว่านั้นเขายังมีภารกิจต้องทำลายห้านิกายโบราณกับแก้แค้นนักฆ่าลึกลับที่โจมตีเขาในอวกาศอีก

เรื่องที่อยากทำยังมีมากมายขนาดนี้ เขาจะตายได้อย่างไร?

ความเด็ดเดี่ยวปะทุขึ้นในจิตใจของเขา หลิงฮันปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่และโคจรทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์อย่างต่อเนื่อง แม้กายหยาบจะหายไปแล้วแต่วิญญาณของเขายังคงอยู่

หลิงฮันโคจรทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์นับครั้งไม่ถ้วน จิตวิญญาณที่ค่อยมอดไหม้ก็กลับมามั่นคง

แต่ถึงแม้วิญญาณของเขาจะคงภาพเอาไว้ได้แล้วก็ไม่ความว่าความเจ็บปวดจะหายไป กลับกันด้วยซ้ำ ยิ่งเขาพยายามยืดชีวิตเท่าไหร่ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้น

‘กำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน’

คำพูดจอวหอคอยน้อยแวบบเข้ามาในหัวหลิงฮัน ห้ามต่อต้านเปลวเพลิวแต่ใช้เปลวเพลิวช่วยในการทำความเข้าใจหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน

โดยปกติแล้วเวลาโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์นอกจากการฟื้นฟูบาดแผลแล้วเขาก็ไม่รู้สึกถึงอะไรอื่น แต่ภายใต้การเผาไหม้ของเพลิงนิรันดร์ หลิงฮันตระหนักรู้แจ้งได้ถึงอะไรบางอย่าง

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้

แม้การถูกเผ้าไหม้โดยเพลิงนิรันดร์จำทำให้รู้สึกเจ็บปวดทรมาน แต่นั่นก็ทำให้เขาสัมผัสได้ว่าความรู้สึกหลังจากตายไปแล้วเป็นอย่างไร

แต่แน่นอนว่าเพียงเท่านี้ยังไม่พอ เขาต้องรู้แจ้งให้ลึกซึ้งยิ่งกว่านี้ถึงจะเข้าใจหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน

อักขระสีทองของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ค่อยๆหมุนวนอยู่ในวิญญาณของเขา อักขระเหล่านั้นเริ่มบิดเบี้ยวผิดรูปทรงจนสุดท้ายมันแปรเปลี่ยนรูปร่างของหัวนกอมตะสวรรค์ ไม่สิ ไม่ใช่นกอมตะสวรรค์แต่เป็นวิหคเพลิงอมตะ

หรือเพลิงนิรันดร์ในเตาหลอมนี้จะเป็นเพลิงของวิหคเพลิงอมตะ?

หากนี่ไม่ใช่เพลิงของวิหคเพลิงอมตะเขาจะสามารถรู้แจ้งถึงหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านซึ่งเป็นทักษะลับของวิหคเพลิงอมตะได้อย่างไร?

‘คัมภีร์สวรรค์นิรันดร์หยิบยืมส่วนหนึ่งของทักษะลับของวิหคเพลิงอมตะมาประยุกต์ใช้’

เมื่อคำพูดนี้ผุดขึ้นมา จิตใจของหลิงฮันก็เริ่มสงบลง

เขามีความมั่นใจในความสามารถในการเรียนรู้ของตนเอง แถมที่นี่ก็ยังเป็นในหอคอยทมิฬเขาจะต้องรู้แจ้งหลักการของการกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้สำเร็จแน่นอน

เวลาค่อยๆไหลผ่านไป หนึ่งวัน สองวัน สามวัน…

สิบเอ็ดวันต่อมา จู่ๆก็มีจุดแสงเงาเล็กๆลอยขึ้นมาจากเตาหลอม

หอคอยน้อยมีท่าทีตื่นเต้นทันที ร่างของมันสั่นสะทานไม่หยุด แต่เนื่องจากร่างของมันเป็นหอคอยที่ไม่มีหน้าตาทำให้ไม่สามารถมองออกว่ามันกำลังตื่นเต้นขนาดไหน มันรีบลงมือควบคุมหอคอยทมิฬทันที ‘พรึบ’ ฝาเตาหลอมถูกปิดพร้อมกับเปลวเพลิงที่ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้าก็ได้หายไป

หลังจากจุดแสงเงาเล็กๆนั่นลอยอยู่ชั่วครู่มันก็ตกลงมาที่พื้นจนเป็นเกิดเป็นรูเป็นรูปทรงทารก

ใช่แล้วทารกที่ว่าคือหลิงฮัน!

เขาทำสำเร็จ

หลิงฮันรู้แจ้งถึงหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน แต่ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด เพราะว่าโดยปกจิแล้วกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านจะให้กำเนิดร่างกายใหม่ด้วยรูปลักษณ์เดิมไม่ใช่ทารกแบบนี้!

“ฮ่าๆๆๆ!” หอคอยน้อยอดกลั้นไม่ไหวและหัวเราะลั่น