Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1289

เชี่ยตงหลายจ้องหลิงฮันไม่วางตา เขาอยากเห็นความตายของหลิงฮันก่อนที่ตัวเขาจะไปจากที่นี่

แม้พวกเขาจะมีพลังบ่มเพาะระดับสุริยันจันทราเหมือนกัน แต่ขั้นพลังของเขาเหนือกว่าหลิงฮัน แต่ในสงครามนี้เขายังจงใจออมแรงไม่ใช้พลังทั้งหมดออกไปเนื่องจากไม่ต้องการตกเป็นเป้าหมายของเหล่าสิ่งมีชีวิตใต้พิภพ

แน่นอนหลิงฮันย่อมรู้สึกถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรของเชี่ยตงหลาย

เขาส่ายหัวในใจ คนคนนี้ช่างมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆ อีกฝ่ายไม่ลังเลเลยที่จะใช้ชีวิตของคนนับหมื่นในการสังหารเขา แต่เมื่อคิดอีกครั้งคนนับหมื่นที่ว่าก็ไม่ใช่คนของตระกูลเชี่ย ต่อให้พวกเขาตายเชี่ยตงหลายก็คงไม่แยแส

ฮึ่ม!

ดวงตาของหลิงฮันส่องประกายเย็นชา เขาพุ่งไปหาเชี่ยตงหลายและตะโกนออกมา “พี่ชายเชี่ย เรามาสังหารศัตรูเคียงบ่าเคียงไหล่กันดีกว่า!” เขานำดาบอสูรนิรันดร์ออกมา ทันใดนั้นคลื่นดาบก็ปะทุขึ้นสูงเสียงฟ้า

เหล่าสิ่งมีชีวิตใต้พิภพที่อยู่รอบข้างมากมายไม่เพียงถูกคลื่นดาบทะลวงจนร่างปลิว แต่หัว แขนและขาของพวกมันก็ยังหลุดลอยกระเด็น ตราบใดที่พวกมันไม่มีพลังบ่มเพาะระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุด เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบหนีได้พ้น

หลิงฮันพุ่งมาหยุดอยู่ด้านหน้าเชี่ยตงหลายและปลดปล่อยทักษะเพื่อโจมตีจิตวิญญาณทันที

ทักษะจิตเจ็ดสังหาร!

“อั่ก!” ร่างของเชี่ยตงหลายหยุดแน่นอน จิตวิญญาณของเขาถูกทำให้ชะงักจนควบคุมไม่ได้ เขาเป็นถึงทายาทของแม่ทัพเชี่ยแถมยังเป็นอัจฉริยะชั้นแนวหน้า เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ได้ฝึกฝนทักษะเสริมแกร่งจิตวิญญาณ?

จิตวิญญาณของเขามั่นคงมาก ดังนั้นผลกระทบของทักษะจิตเจ็ดสังหารจึงส่งผลต่อเขาเพียงชั่วครู่ก่อนที่จิตวิญญาณของเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

แต่ต้องรู้ว่าท่ามกลางสงครามที่โกลาหล ดาบและกระบี่โลดแล่นไปทั่วอย่างยุ่งเหยิง เพียงแค่ชะงักไปชั่วครู่เชี่ยตงหลายก็ถูกโจมตีนับครั้งไม่ถ้วน โชคดีที่ร่างปราณก่อเกิดในร่างของเขาไม่ได้หยุดชะงักไปด้วยทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก

“บัดซบ!” เชี่ยตงหลายเกรี้ยวกราด ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของเขาแข็งแกร่งพอและมีจิตวิญญาณที่มั่นคง เกรงว่าบาดแผลที่ได้รับเมื่อครู่คงไม่ใช่แค่เล็กน้อย

“ตาย!” เขาระงับความแค้นในใจไม่ไหวอีกต่อไป เขานำกระบี่เล่มใหญ่สีทองออกมา ออร่าสีดำทมิฬที่อัดแน่นไปด้วยอำนาจกัดกร่อนปะทุออกมา อากาศรอบตัวดาบสั่นกระพือราวกับกำลังหลอมละลาย

เหล่าสิ่งมีชีวิตใต้ไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหตุใดทั้งสองถึงได้หันมาสู้กันเอง? แต่อย่างไรพวกมันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจและตั้งใจจะกำจัดทิ้งทั้งสองคน

ปัง!

หลิงฮันกับเชี่ยตงหลายเข้าปะทะห้ำหั่นกัน ทั้งสองต้องป้องกันทั้งการโจมด้วยกันเองกับการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตใต้พิภพ

ตามหลักแล้วหลิงฮันสมควรตกตายไปแล้วด้วยซ้ำ จอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นกลางนั้นไม่มีทางเลยที่จะป้องกันการโจมตีของจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดชั้นสูงสุดได้

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เชี่ยตงหลายไม่อาจจินตนาการได้… เหตุใดหมอนี่ถึงยังไม่ตายอีก?

“คนที่จะตายคือเจ้า!” หลิงฮันกล่าวอย่างเย็นชา “เพื่อสะสางความแค้นส่วนตัว กองทัพทั้งกองทัพถึงกับถูกใช้เป็นเบี้ยของเจ้า เกรงว่าเจ้าคงสูญเสียจิตสำนึกจนกลายเป็นบ้าไปแล้ว?”

“ฮ่าๆๆ กองทัพต้องมาตายเพื่อเจ้าแบบนี้ เจ้าจะนอนยังตายอย่างสงบได้อีกรึเปล่า?” เชี่ยตงหลายกวัดแกว่งกระบี่ใบมือ แสงสีทองส่องประกายพร้อมกับคลื่นพลังแห่งการกัดกร่อนสีดำที่ค่อยๆหนาแน่นขึ้น

“เจ้ามันเสียสติจนกู่ไม่กลับแล้ว!” หลิงฮันเลิกพล่ามไร้สาระ สามัญสำนึกของเชี่ยตงหลายไม่เหลืออยู่แล้ว พูดไปก็มีแต่เปลืองน้ำลาย

เขาสะบั้นดาบอสูรนิรันดร์ปลดปล่อยทักษะดาบฟ้าคำราม สิ่งมีชีวิตใต้พิภพรอบๆเขาถูกหั่นร่างขาดเป็นชิ้นพร้อมกับลอยกระเด็น

ในสถานการณ์ทั่วตนระดับดารายังไม่ลงมือ สิ่งมีชีวิตใตพิภพระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดย่อมหวาดกลัวที่จะต้านหลิงฮันที่ถือดาบอสูรนิรันดร์เอาไว้ในมือ แต่แน่นอนว่าหากเป็นระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดที่มีพลังต่อสู้สี่ดาวแล้ว พวกเขาย่อมมีพลังเพียงพอในการจัดการหลิงฮัน

ยกตัวอย่างเช่นในกรณีเชี่ยตงหลาย ในตอนที่เขาใช้กระบี่โจมตีหลิงฮันไม่กล้าที่จะตอบโต้ซึ่งๆหน้าและเลือกโคจรย่างก้าวไล่ตามดาราเพื่อหลบหลีก ยิ่งทั้งสองสู้กันสิ่งมีชีวิตใต้พิภพที่ถูกสังหารเพราะลูกหลงก็ยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้น

ทั้งสองสังหารสิ่งมีชีวิตใต้พิภพไปมากมายจนค่อยๆดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตใต้พิภพที่แข็งแกร่ง เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสสวรรค์ของอีกฝ่าย ทั้งหลิงฮันและเชี่ยตงหลายต่างรู้สึกเย็นยะเยือก

“ระดับสุริยันจันทราตัวจ้อยบังอาจสังหารคนของข้า!” มือขนาดใหญ่ประทับลงมาจากท้องฟ้าลงสู้บริเวณที่หลิงฮันกับเชี่ยตงหลายกำลังสู้กัน

มือที่ร่วงลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าราวกับจะบดขยี้ท้องฟ้าให้พังทลาย

ปรมาจารย์ระดับดารา!

ใบหน้าของเชี่ยตงหลายเปลี่ยนไปทันที เขาไม่ยอมให้ตัวเองมาตายกับหลิงฮันที่นี่แน่ ต้องรีบหนี! เขารีบนำตราประทับออกมาติดร่าง ‘ครืนน’ แสงสีทองส่องสว่างออกมาและโอบคลุมทั่วร่างเชี่ยตงหลาย

‘พรึบ’ ร่างของเขากลายเป็นบอลแสงสีแทงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

“คิดหนี?” หลิงฮันโคจรศรฆ่ามังกรทะลวงดาราเต็มกำลังยิงไล่ตามเชี่ยตงหลาย

ตราประทับสำหรับหลบหนีที่ถูกสร้างโดยตัวตนระดับวารีนิรันดร์นั้นว่องไวมาก ถ้าเพียงศรฆ่ามังกรทะลวงดาราธรรมดาย่อมไม่มีทางไล่ตามทัน หลิงฮันจึงเลือกใช้ศรฆ่ามังกรทะลวงดาราเต็มกำลัง พริบตาที่ยิงศรออกไปปราณก่อเกิดในร่างเขาก็แห้งเหือดทันที

‘ฉัวะ’ ลูกศรเปล่งประกายเจิดจ้าก่อนที่จะมองเห็นโลหิตสาดกระจาย เชี่ยตงหลายกรีดร้องโอดครวญก่อนที่จะร่วงหล่นจากท้องฟ้า

ไม่คาดฝันว่าจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดที่เป็นอัจฉริยะสี่ดาวจะถูกจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นกลางสอยร่วง! แต่ใครใช้ให้เชี่ยตงหลายชะล่าใจคิดว่าไม่มีใครไล่ตามตัวเองทันกันล่ะ?

เพียงแต่ว่าเชี่ยตงหลายก็ถือว่าแข็งแกร่งพอตัว ไม่เช่นนั้นศรที่ยิงออกไปเมื่อครู่คงทะลวงร่างเขาจนแหลกเป็นชิ้นๆไปแล้ว

“น่าสนใจ!” มือขนาดใหญ่คว้าร่างเชี่ยตงหลายเอาไว้และวกกลับมาคว้าหลิงฮันต่อ

หลิงฮันสูญเสียพลังปราณไปหมดแล้ว เขาไม่สามารถคงสภาพร่างผู้ใหญ่เอาไว้ได้ทำให้กลับสู่ร่างของทารก เขาไม่ลังเลที่จะหลบเข้าไปซ่อนตัวในหอคอยทมิฬ

มือใหญ่คว้าเอาไว้ได้เพียงอากาศที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นร่างๆหนึ่งก็ปรากฏตามมาติดๆ เขาเป็นชายสวมชุดเทาที่มีรูปลักษณ์ทั่วไป แต่หนวดเคราที่ขึ้นเต็มไปหน้าของเขาทำให้ดูแล้วน่าหวาดกลัว

เชี่ยตงหลายถูกชายคนนั้นจับตัวไว้ในสภาพไร้สติ แขนขาของเขาห้อยลงมาโดยมีเลือดไหลหยดลงสู่พื้น

“หายไปไหนแล้ว?” ปรมาจารย์ที่เพิ่งปรากฏตัวกวาดสายตามองด้วยความตะลึงที่จู่ๆหลิงฮันก็หายตัวไป

มดปลวกระดับสุริยันจันทราสามารถหลบหนีจากเขาไปได้ต่อหน้าต่อตางั้นรึ?

“น่าสนใจ!” เขากล่าวพึมพำพร้อมกับปล่อยสัมผัสสวรรค์ตามหาหลิงฮัน