Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1296

อู่เมี่ยนประหลาดใจ เหตุใดหลิงฮันถึงยังไม่ขอความช่วยเหลืออีก?

หากปล่อยไว้เช่นนี้อีกไม่กี่ลมหายใจ หลิงฮันจะต้องตายแน่นอน!

เหล่าคนของห้านิกายโบราณถอนหายใจโล่งอก พวกเขายอมเสียพลังชีวิตไปกว่าหมื่นปีก็เพื่อผลลัพธ์เช่นนี้

ไปลงนรกซะ!

ครืนนน!

อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์พุ่งลงจากท้องฟ้าด้วยพลังทำลายระดับสุริยันจันทราขั้นสมบูรณ์ชั้นกลางที่น่าสะพรึงกลัว อำนาจของพวกมันพัวพันกันและโจมตีใส่หลิงฮัน

“จบแล้ว!”

“ในที่สุดก็กำจัดได้เสียที!”

“ห้านิกายจงเจริญ!”

ศิษย์ของห้านิกายโบราณส่งเสียงโห่ดีใจ ตั้งแต่วันนี้ไปพวกเขาจะได้นอนหลับสนิทเสียที

อู่เมี่ยนมีสีหน้ามืดหม่นไปชั่วครู่ก่อนจะเผยรอยยิ้ม สัมผัสสวรรค์ของเขาเฉียบแหลมมากจึงรับรู้การเปลี่ยนแปลงหลังจากที่อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์โจมตี

หายเฟิงและปรมาจารย์คนอื่นๆโล่งใจ พวกเขากล่าวให้ศิษย์ของนิกายทั้งห้ามารวมกลุ่มกับเพื่อเตรียมตัวกลับนิกาย

แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวินาทีต่อมาได้ทำให้คนของห้านิกายตกอยู่ในความสิ้นหวัง

หลิงฮันยังคงยืนอยู่จุดเดิม ไม่เพียงแต่ร่างของเขาไม่ถูกบดขยี้เป็นเศษเนื้อ แต่บาดแผลรอบตัวกลับหายเป็นปลิดทิ้งราวกับไม่เคยมีบาดแผลใดๆ

นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!

ไม่ใช่แค่คนของห้านิกายที่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่อู่เมี่ยนเองก็ตกตะลึงมากเช่นกัน ถึงแม้สัมผัสสวรรค์ของเขาจะพบว่าหลิงฮันยังไม่ตาย แต่เขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีสภาพไร้รอยขีดข่วนเช่นนี้ได้อย่างไร

มีความเป็นไปได้อย่างเดียวคือความสามารถในการฟื้นฟูของหลิงฮันนั้นอัศจรรย์จนสามารถฟื้นฟูบาดแผลให้หายเป็นปลิดทิ้ง สภาพร่างกายจึงกลับสู่สภาพที่สมบูรณ์ที่สุด

ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ หลิงฮันได้ใช้หยดวารีนิรันดร์ฟื้นฟูบาดแผลจนกลับเป็นปกติ

เขายิ้มและกล่าว “โจมตีต่อสิ จะเกรงเพื่ออะไร?”

ใครเกรงใจเจ้ากัน!

ศิษย์ของห้านิกายโบราณโอดครวญ พวกเขายอมเสียอายุไปกว่าหมื่นปีเพื่อคงสภาพของอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าเอาไว้ นี่พวกเขาต้องเสียอายุขัยหมื่นปีไปเปล่างั้นรึ?

ต้องรู้ก่อนว่าต่อให้เป็นระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดก็มีอายุขัยเพียงสี่ล้านปีเท่านั้น แต่เหล่าศิษย์ส่วนยังนั้นมีระดับพลังเพียงขั้นต้น อายุขัยของพวกเขาอย่างมากคือหนึ่งล้านปี เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะทนได้อย่างไรหากต้องเสียอายุขัยไปเปล่าๆ?

“ใส่พลังชีวิตเข้าไปในอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ต่อ พวกเราต้องกำจัดเจ้าหนูนั่นให้ได้!” เที่ยอู๋หยาตะโกน หลังจากเวลาผ่านไปซักพัก พลังต่อสู้ของเขาก็ฟื้นฟูกลับมาบ้างแล้ว อย่างน้อยก็สามารถควบคุมอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ได้

คนของห้านิกายโบราณคร่ำครวญในใจ พวกเจ้าทั้งห้าแค่ควบคุมอุปกร์ศักดิ์สิทธิ์ คนที่ต้องศูญเสียอายุขัยคือพวกข้า!

ทำไมพวกเขาต้องทำตามที่ทั้งห้าคนสั่งอย่างเอาเป็นเอาตายด้วย?

แต่ตอนนี้… ตราบใดที่หลิงฮันไม่ตาย พวกเขาก็ต้องตายแทน หากเป็นแบบนั้นพวกเขาขอเลือกเสียอายุขัยบางส่วนดีกว่า อย่างน้อยก็ดีกว่ารอคอยความตายไม่ใช่รึไง?

สู้จนตัวตาย!

ศิษย์ของห้านิกายส่งพลังให้กับอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง เมื่อปราณก่อเกิดไม่เพียงพอ พลังชีวิตจะถูกดูดเข้าไปแทน

‘ครืนนน’ อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าส่องประกายและปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวอีกครั้ง

หลิงฮันเค้นเสียงกล่าว “ต่อให้โจมตีข้าเป็นร้อยครั้งก็ไม่มีประโยชน์ วันนี้คือวันที่ข้าจะทวงคือความยุติธรรมให้กับทวีปฮงเทียน!”

“คนโง่ที่พูดแต่เรื่องเพ้อฝัน!” หานเฟิงและคนอื่นๆแสยะยิ้ม ตราบใดที่อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ายังสามารถใช้งานได้ หลิงฮันก็มีแต่จะถูกกำจัด พวกเขาไม่เชื่อว่าหลิงฮันจะฟื้นฟูบาดแผลได้อย่างไร้จำกัด

อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าโจมตีหลิงฮันอีกครั้ง ครั้งนี้หลิงฮันโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เอาไว้ล่วงหน้า หากมีบาดแผลเกิดขึ้นกับร่างเขาแม้แต่เล็กน้อย บาดแผลนั้นจะฟื้นสภาพทันที ต่อให้เป็นบาดแผลที่สาหัสก็จะกลายเป็นบาดแผลที่เล็กๆน้อยพร้อมกับจะถูกรักษาอย่างรวดเร็ว

หลังจากรู้แจ้งถึงความลึกล้ำของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน พลังฟื้นฟูของเขาก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าเดิม

และนี่ยังไม่ใช่ความสามารถที่แท้จริงของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์

คัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ไม่เพียงทำสามารถฟื้นฟูบาดแผลได้อย่างมีประสิทธิภาพแต่ยังช่วยเสริมกายหยาบของเขาให้แข็งแกร่งด้วย จากที่หอคอยน้อยบอกเขา หากเข้าใจหลักการของสัตว์อสูรต้นกำเนิดพิภพที่เป็นต้นแบบของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ได้ ในขณะที่โคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์แม้ตัวเขาจะเป็นจอมยุทธระดับดาราก็สามารถรับการโจมตีจากตัวตนระดับเซียนได้

แต่แน่นอนว่าหลังจากรับการโจมตีขนาดนั้นครั้งนึงแล้ว หลิงฮันจะไม่สามารถโคจรคัมภีร์สวรรค์ได้ไปอีกสักพัก

แต่เท่านั้นก็น่าสะพรึงกลัวมากแล้ว จอมยุทธระดับดาราที่ป้องกันการโจมตีของเซียนได้ เรื่องเช่นนี้มันเหนือสามัญอย่างสิ้นเชิง!

แต่การจะทำความเข้าใจส่วนนั้นของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ หลิงฮันจำเป็นต้องบรรลุระดับดาราเสียก่อน เมื่อนั้นหอคอยทมิฬชั้นที่ห้าจะเปิดออกและ ธาตุทั้งห้าในหอคอยทมิฬจะถูกเปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์และจะสามารถจำลองสภาพแวดล้อมแห่งเซียนได้

ปัง ปัง ปัง!

อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ากระหน่ำโจมตีราวกับห่าฝนเพื่อสังหารหลิงฮัน ภายใต้พลังฟื้นฟูของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ ร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างเจิดจ้าสีทองราวกับเป็นเทพสงคราม

หลิงฮันมีท่าทีผ่อนคลายในขณะที่คนของห้านิกายโบราณพยายามเผาผลาญพลังชีวิตของตนเองเพื่อเพิ่มพลังให้อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าปลดปล่อยพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดออกมา หากไม่ผลาญพลังชีวิตอย่างต่อเนื่องพลังของอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์จะลดลงและไม่สามารถกำจัดหลิงฮันได้

หลิงฮันแสยะยิ้ม สิ่งมีชีวิตมากมายหลายยุคสมัยของทวีปฮงเทียนถูกขโมยชีวิตไปหลอมเป็นเม็ดยาเพื่อคนเหล่านี้ ดังนั้งแล้วเขาจึงอยากจะให้คนเหล่านี้รู้สึกถึงความรู้สึกเช่นนั้นบ้าง

การกระหน่ำโมตียังคงดำเนินต่อไป ในสายตาของคนของห้านิกายโบราณ การต่อสู้ครั้งนี้ดุเดือดเป็นอย่างมาก ตราบใดที่พวกเขาประมาทแม้แต่นิดเดียว หลิงฮันจะหลบหนีการโจมตีไปได้ สภาพของพวกเขาในตอนนี้ค่อยๆอ่อนแรงลงเรื่อยๆ

พวกเขาแต่ละคนมีพลังชีวิตจำกัด แต่อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ากลับดูดพลังชีวิตของพวกเขาอย่างละโมภโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกคือปรมาจารย์ทั้งห้าต่างหากที่เป็นคนออกคำสั่งไม่ให้พวกเขาหยุด

ในสายตาหานเฟิงและปรมาจารย์คนอื่นๆ ไม่ว่าใครพวกเขาก็ยอมสละทิ้งได้หมด ตราบใดที่สามารถกำจัดหลิงฮัน แค่ศิษย์ระดับสุริยันจันทราไม่กี่ร้อยคนจะนับเป็นอันใดได้?

แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องผิดหวัง

หลิงฮันโคจรหยดวารีนิรันดร์ ถึงแม้ประสิทธิภาพจะไม่ดีเท่าครั้งแรก แต่ก็ช่วยรักษาบาดแผลได้ดีเยี่ยม

หานเฟิงและคนอื่นๆไร้สิ้นหนทาง ตอนนี้คนของพวกเขากว่าร้อยคนถูกดูดพลังชีวิตจนแห้งเหือด แต่เหตุใดเจ้าหนูนั่นยังคงอื่นนิ่งโดยไร้บาดแผล แบบนี้พวกเขาจะไปสู้ได้อย่างไร?

“ถอย!” พวกเขากล่าวอย่างหมดหวัง

คนของห้านิกายไม่เหลือพลังชีวิตส่งให้กับอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าแล้ว ต่อให้สู้ต่อไปก็ไร้ความหมาย พวกเขาต้องรีบออกจากที่นี่

“คิดหนี?” หลิงฮันยิ้ม “พวกเจ้าโจมตีข้าเสียนาน คราวนี้ถึงทีข้าบ้าง!”

หลิงฮันลงมือหวัดแกว่งดาบ ปราณดาบทะยานทั่วท้องฟ้า ภายในพริบตาศิษย์นับสิบของห้านิกายโบราณก็ถูกสังหาร ที่จริงต่อให้หลิงฮันไม่ลงมือ คนเหล่านี้ก็มีชีวิตต่อไปได้อีกไม่กี่วันอยู่ดี

หานเฟิงและปรมาจารย์คนอื่นล่าถอย ด้วยพลังต่อสู้ของพวกเขา ถึงแม้จะได้รับผลกระทบจากอำนาจสวรรค์ก็ยังพอต่อสู้ได้ทัดเทียมหลิงฮัน เพียงแต่ว่าหากปะทะกันระยะยาวสุดท้ายแล้วหลิงฮันจะเป็นฝ่ายชนะด้วยกายหยาบที่ไร้เทียมทาน เพราะงั้นแล้วตอนนี้พวกเขาจึงต้องหลบหนีหลิงฮันอย่างไม่มีทางเลือก

ที่จริงหลิงฮันสามารถไล่ตามพวกเขาทันด้วยทักษะย่างก้าวไล่ตามดารา แต่หลังจากไล่ตามทันแล้วทั้งห้าคนคงร่วมมือกันจนการสังหารทั้งห้าเป็นเรื่องลำบาก

เช่นนั้นแล้ว เขาจึงตัดสินใจว่าเอาไว้ตอนที่บุกห้านิกายค่อยไปชำระหนี้แค้นทีเดียว