Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1357

“โอ้ งดงามขนาดนั้นเลย?” แววตาของจ้าวขู่ส่องประกาย

ก่อนหน้านี้เขาได้เผ่นหนีกลับไปยังตระกูลจ้าว ด้วยการที่เขาเป็นบุตรเพียงคนเดียวของจ้าวจู่อี้ เขาจึงไม่ถูกลงโทษใดๆ และเมื่อได้ยินข่าวของแก่นไขกระดูกหยกเขาก็ออกจากตระกูลมาอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าเมื่อถูกหลิงฮันชิงสมบัติไปแทบทั้งหมด เขาก็รู้สึกหงุดหงิดโดยที่ไม่อาจหาที่ระบายได้ เมื่อได้ยินว่ามีสาวงามเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องการใช้นางเป็นตัวเลือกในการระบายอารมณ์

“ข้ารับประกันว่านายน้อยขู่จะต้องพอใจแน่นอน!” ซือหม่าหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

“เช่นนั้นทำไมถึงไม่รีบพานางมาหานายน้อยผู้นี้!” จ้าวขู่ไม่สบอารมณ์ ในเมื่อมีสาวงามเช่นนั้นอยู่เหตุใดเมื่อวานเจ้าถึงพาสตรีทั่วมาปรนนิบัติข้า?

ซือหม่าหลิงยิ้มราวกับตัวร้ายและกล่าว “ข้าจะพานายน้อยขู่ไปพบนางเดี๋ยวนี้”

“ให้ไว!” จ้าวขู่ตื่นเต้นและลุกขึ้นยืนทันที

‘ฮึ่ม!’

ซือหม่าหลิงสบถในใจ หากเป็นมีบิดาเป็นปรมาจารย์ระดับวารีนิรันดร์และเป็นบุตรเพียงคนเดียวบ้าง เขาเชื่อว่าป่านนี้เขาคงบรรลุขั้นสูงสุดของระดับดาราไปแล้ว

แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มและพาจ้าวขู่เดินไปยังโรงประมูล

เขาสืบข้อมูลมาแล้วและรู้ว่ากลุ่มของหลิงฮันเองก็ต้องการแก่นไขกระดูกหยกเช่นกัน แต่ที่จริงแล้วใครบ้างล่ะจะไม่ต้องการ?

……

หลิงฮันพาสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ไปยังโรงประมูลสองต่อสอง เป้าหมายของพวกเขาคือแก่นไขกระดูกหยกเพียงอย่างเดียวจึงไม่จำเป็นต้องพาคนอื่นๆมาด้วยให้วุ่นวาย

“เมื่อได้แก่นไขกระดูกหยกมาแล้ว เราจะเดินทางกลับดาวเหอหนิงทันทีเพื่อไปพบกับจักรพรรดินีที่รักของเจ้า?” ในขณะที่เดินอยู่ สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ก็เอ่ยถามขึ้น

หลิงฮันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นยะเยือกจากความหึงหวงของนาง เขาครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “เราจะกลับไปยังเมืองต้าหยิงก่อน ข้าสัญญาเอาไว้ว่าจะสอนคนคนหนึ่งหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่ง ไม่รู้ตอนนี้อีกฝ่ายเรียนรู้ไปถึงไหนแล้ว”

“อีกฝ่ายที่ว่าคือสตรี?” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ถามต่อ

เจ้าต้องขี้หึงขนาดนั้นเลย?

หลิงฮันฝืนยิ้ม บังเอิญเหลือเกินที่หลินอวีฉีกับหานซินเหยียนเป็นสตรีทั้งคู่ แถมทั้งสองยังงดงามเหนือว่าสตรีทั่วไปอีกด้วย

“เจ้ามีความลับที่ไม่ได้บอกข้าอีกมากแค่ไหน?” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เอื้อมมือไปหยิกข้อมือของหลิงฮัน

แน่นอนว่าด้วยกายหยาบของหลิงฮันย่อมไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่เขาก็ยังจงใจร้องโอดครวญ “ภรรยาข้า เบาๆหน่อย!”

“ไม่ต้องเสแสร้ง!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เค้นเสียง

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ภรรยาข้า เมื่อไหร่พวกเราจะเข้าเรือนหอกัน?”

“อันธพาล!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ยกหมัดและชกเข้าใส่หลิงฮัน

พวกเขาออกจากตรอกซอยและมุ่งหน้าไปยังโรงประมูล ผ่านไปไม่นานโณงประมูลก็ปรากฏขึ้นในระยะสายตาของพวกเขา

“นายน้อยขู่ นางมาแล้ว!” ที่ประตูทางเข้าโรงประมูล ซือหม่าหลิงหันมองซ้ายขวา เมื่อพบว่าหลิงฮันกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เดินเคียงบ่าเคียงไหล่กันเข้ามา เขาก็แสดงท่าทีตื่นเต้นทันที

ฮึ่ม เตรียมตัวตายได้เลย!

แต่น่าเสียดายที่เจ้าหนูที่แย่งสตรีของเขาไปไม่มาด้วย!

จ้าวขู่มองตามทิศทางที่นิ้วของซือหม่าหลิงชี้ไปก่อนจะชะงัก เมื่อชะงักเสร็จความตกตะลึงของเขาก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว

แน่นอนว่าเขาย่อมจำสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ได้ไม่มีทางลืม

สายตาของเขาเบี่ยงออกไปเล็กน้อยก่อนจะมองเห็นหลิงฮัน ความรู้สึกเย็นยะเยือกแผ่ซ่านออกมาจากจิตใจของเขาลามไปทั่วทั้งตัว

“นายน้อยขู่ สตรีผู้นั้นใช้ได้เลยว่าไหม?” ซือหม่าหลิงยังไม่รู้ตัวและยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงอวดดี

“ใช้ได้อะไร?” หลิงฮันเดินขึ้นหน้าและกล่าว

ซือหม่าหลิงทำตัวเหมือนเป็นลูกน้องของจ้าวขู่ เขาก้าวออกมาและชี้นิ้วใส่หลิงฮัน “นายน้อยขู่ต้องการสตรีของเจ้า! เจ้ารู้รึไม่ว่าตัวเองโชคดีขนาดไหน รีบๆมอบสตรีของเจ้ามาหากมีวาสนาเจ้าอาจจะได้นางกลับไปใช้ต่อจากนายน้อยขู่ก็ได้”

“โอ้ เป็นงั้นรึ?” หลิงฮันยิ้มและมองไปยังจ้าวขู่

“ใช้ได้น้องสาวเจ้าน่ะสิ!” จ้าวขู่คำรามอย่างบ้าคลั่งก่อนจะทุบตีซือหม่าหลิง

ไม่แปลกที่เขาจะโมโห เขาเพิ่งหนีความตายจากหลิงฮันมาได้ แต่ซือหม่าหลิงกลับนำพาเขากลับมายังขุมนรกหลุมเดิม! ข้าไปบาดหมางอะไรกับเจ้า เหตุใดถึงได้ทำกับข้าเช่นนี้!

ฮึ่ม ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตาย!

จ้าวขู่แต่เดิมก็มีนิสัยอวดดีของผู้สืบทอดของปรมาจารย์ระดับวารีนิรันดร์อยู่แล้ว ทั่วทั้งจักรวรรดิราชวงศ์เพลิงศักดิ์สิทธิ์มีคนเพียงหยิบมือที่จะทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว แต่ขุมอำนาจระดับดาราอย่างซือหม่าหลิงกลับกล้าพาเขามาสู่ความตาย จ้าวขู่ในตอนนี้รู้สึกอยากจะสังหารซือหม่าหลิงจนแทบจะเป็นบ้า

“ทำไมกัน!” ซือหม่าหลิงโอดครวญ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน หรือว่าสาวงามในสายตาของจ้าวขู่จะต่างออกไป? สตรีที่คนอื่นมองว่างดงามแท้จริงแล้วจ้าวขู่กลับมองว่าอัปลักษณ์? ไม่เช่นนี้เหตุใดเขาถึงเกรี้ยวกราดเพียงนี้?

“นายน้อยขู่ ท่านทุบตีข้าทำไม?” ซือหม่าหลิงกุมหัวตัวเองในขณะที่กล่าว ด้วยพลังของเขาไม่มีทางขัดขืนจ้าวขู่ได้อย่างแน่นอน เขาจะรอดหรือตายขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของจ้าวขู่

“ข้าจะสังหารเจ้า! ข้าจะสังหารเจ้า!” จ้าวขู่กล่าวอย่างโหดเหี้ยม ซือหม่าหลิงคิดจะให้เขาแย่งชิงสตรีของหลิงฮัน… นี่ไม่ได้หมายความว่าซือหม่าหลิงต้องการให้เขาตายหรอกรึ?

นายน้อยผู้นี้ไปมีความบาดหมางอันใดกับเจ้ากัน?