Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1461

สิบปีผ่านไป

มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลืมง่าย ต่อให้เป็นเหตุการณ์ที่หุบเขาเฉินเอี๋ยนจะทำให้แม้กระทั่งตัวตนระดับเซียนตื่นตัว แต่หลังจากผ่านไปสิบปี ผู้คนส่วนมากก็เริ่มเฉยชาและหมดความสนใจ

จอมยุทธที่ผ่านจุดที่สองของหุบเขาขึ้นไปได้ยังคงอาบแสงอันเจิดจรัสจากแผ่นหินสีทอง กายหยาบของพวกเขาถูกขัดเกลาจนผิวหนังชั้นนอกส่องกระกายสองระยิบออกมา

‘พรึบ!’

แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆแสงที่ส่องลงมาจากหุบเขาก็หายไป ทุกคนที่อาบแสงอยู่ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกัน

วาสนาจากสวรรค์และปฐพีจบลงแล้ว

“ดูเหมือนว่าความเข้าใจในทักษะบ่มเพาะของข้าจะเพิ่มขึ้น!”

“นี่มัน… พลังบ่มเพาะของข้ายกระดับขึ้นจากดาราขั้นกลางชั้นต้นเป็นชั้นกลาง!”

“ข้าด้วย ระดับดาราขั้นสูงชั้นกลางถูกยกระดับเป็นชั้นปลาย!”

“ร่างกายของข้าพัฒนาขึ้น ดูเหมือนตอนนี้ข้าจะดูดซับพลังวิญญาณจากสวรรค์และปฐพีได้ราบรื่นกว่าเดิม”

ทุกคนอุทานด้วยความประหลาดใจ ระยะเวลาสิบปีที่รับวาสนาทำให้มีการพัฒนาเกิดขึ้นกับพวกเขาอย่างน่าอัศจรรย์

กู่ต้าวอี้เองก็ชะงักเล็กน้อยในตอนแรกก่อนจะปลดปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างรวดเร็วและมองไปยังแผ่นหินสีทองบนท้องฟ้า

เขารู้สึกโกรธแค้นจนแทบจะตรอมใจตาย

อย่างแรกคือแก่นกำเนิดนิรันดร์ของมีการพัฒนาจริง แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ อย่างที่สองคือเขาบรรลุขั้นสูงสุดของระดับดาราแล้ว หรือก็คือหากไม่ทะลวงผ่านระดับวารีนิรันดร์คงเป็นไปไม่ได้ที่พลังบ่มเพาะของเขาจะมีการยกระดับ

หากผลประโยชน์ที่คนอื่นได้รับคือสิบล่ะก็ ผลประโยชน์ที่เขาได้รับคงมีแค่หนึ่ง!

ที่น่าแค้นกว่านั้นคือ ผลประโยชน์ของหลิงฮันอาจจะเป็นร้อย

ตัวเขาเดือดดาลไปด้วยความแค้น ไม่ว่าผลประโยชน์ที่หลิงฮันได้รับจะเป็นอะไรเขาก็จะสังหารอีกฝ่ายให้ได้ วาสนาอันยิ่งใหญ่นั่นต้องเป็นของเขา

พรึบ!

กู่ต้าวอี้เหาะเหินขึ้นท้องฟ้า หุบเขาเฉินเอี๋ยนกลับสู่สภาวะปกติแล้วทำให้กลับมาเหาะเหินได้ เขาลอยขึ้นมาด้านบนและหยุดอยู่ที่แผ่นหินสีทอง

ก่อนหน้านี้เขาเห็นหลิงฮันเข้าไปยังแผ่นหินสีทองและยังไม่ได้ออกมาแน่นอน หากโจมตีในขณะที่อีกฝ่ายไม่ได้ระมัดระวังเช่นนี้ หลิงฮันจะต้องบาดเจ็บหรือหรืออาจถึงได้ตายเลยก็เป็นได้

นั่นเพราะตัวเขาในตอนนี้ไม่ได้มีพลังบ่มเพาะระดับดาราขั้นต้นอีกต่อไปและกลับมามรีพลังตามปกติแล้ว

ระดับดาราขั้นสมบูรณ์ชั้นสูงสุด ต่อให้ศัตรูเป็นตัวตนระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นเขาก็สามารถต่อกรได้!

“บังอาจ!” จักรพรรดินีลงมือ

“หยุดมือ!” จักรพรรดิรุณลงมือ

“กล้าหยาบคายกับอาจารย์ของข้า!” ติงผิงกับจิ่วเยาก็เช่นกัน

สวีเหลิน เซียนหวู่เซียงกับสตรีนกอมตะ แม้ทั้งสามจะไม่กล่าวอะไรแต่ก็โจมตีใส่กู่ต้าวอี้

“กลุ่มของมดปลวกคิดจะหยุดยั้งข้า?” กู่ต้าวอี้แสยะยิ้ม ตอนนี้พลังของเขากลับมาแล้ว ด้วยแก่นกำเนิดนิรันดร์และทักษะทั้งสิบ ในระดับดารานี้ใครจะหยุดยั้งเขาได้?

เขาผลักฝ่ามือซ้ายตอบโต้การโจมตีของทั้งเจ็ดคนในขณะที่ผลักฝ่ามือขวาเข้าใส่แผ่นหิน

ปะทะเจ็ดราชาด้วยตัวคนเดียว ความหยิ่งผยองของเขาช่างสูงส่งเสียดฟ้า

ตูม!

การโจมตีของกู่ต้าวอี้ปะทะเข้ากับแผ่นหินสีทองจนเกิดเสียงสนั่นไปทั่วท้องฟ้า แผ่นหินขนาดใหญ่พังทลายแหลกเป็นเศษซากนับร้อยล้านชิ้น

หลังจากนั้นฝ่ามือซ้ายของเขาก็ขยายใหญ่ยักษ์ป้องกันการโจมตีของราชาทั้งเจ็ดได้อย่างสมบูรณ์

แต่ถึงอย่างนั้นกู่ต้าวอี้ก็ต้องขมวดคิ้ว เขายกมือขึ้นมาดูและพบว่าฝ่ามือซ้ายของเขาปรากฏรอยแผลสามรอย

หนึ่งเกิดจากจักพรรดินี หนึ่งเกิดจากจักรพรรดิพิรุณและอีกหนึ่งเกิดจากเซียนหวู่เซียง

กู่ต้าวอี้ตกตะลึงอย่างมาก เป็นไปได้อย่างคนเหล่านี้จะสามารถทำให้เขาบาดเจ็บ?

ดูเหมือนจะดูถูกคนเหล่านี้เกินไป!

จอมยุทธคนอื่นๆในหุบเขายิ่งตกตะลึงกว่า ราชาทั้งเจ็ดที่ลงมือนั้นในหมู่พวกเขามีสองคนที่เป็นสุดยอดราชาที่รู้จักกันในฉายา ‘เพชรฆาตราชา’ และ ‘อสูรหมัด’ แต่ถึงอย่างนั้นฝ่ามือของกู่ต้าวอี้กลับมีเลือดออกเพียงเล็กน้อย

กู่ต้าวอี้ทรงพลังเหมาะสมกับที่เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะยิ่งนัก

แต่เมื่อสายตาของหลายคนจ้องมองไปยังตำแหน่งที่เคยมีแผ่นหินสีทองอยู่ พวกเขาก็พบเห็นคนคนหนึ่งยืนอยู่อย่างองอาจ

หลิงฮัน!

กู่ต้าวอี้ทำลายแผ่นหินสีทองได้สำเร็จ?

แน่นอนว่าไม่ใช่ ไม่เพียงแค่ตอนนี้เขามีพลังแค่ระดับดารา ต่อให้เขากลับไปมีพลังบ่มเพาะเหมือนเดิมตอนอยู่ในดินแดนแห่งเซียนก็ไม่มีทางทำลายได้ ไม่เช่นนั้นเพลิงเก้าสวรรค์คงถูกตระกูลหูค้นพบไปเมื่อหลายหมื่นล้านปีก่อนแล้ว

เหตุผลที่ทำไมแผ่นหินถึงแตกสลายได้นั้นเป็นเพราะพลังของมันสูญสลายไปหมดแล้วและกลายเป็นเพียงก้อนหินธรรมดา

หลิงฮันยังคงหลับตาอยู่ ภายในห้วงจิตวิญญาณของเขาอัดแน่นไปด้วยข้อมูลต่างๆจำนวนมหาศาล

เพลิงเก้าสวรรค์ฝังรากลึกในร่างของเขาและกลายเป็นแก่นกำเนิดพลังของเขาแล้ว ถึงแม้เพลิงนี้จะยังเปรียบเสมือนเด็กน้อย แต่เมื่อใดที่พลังของมันพัฒนาขึ้นมาแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นแม้กระทั่ง ราชานิรันดร์ก็ต้องหวั่นไหว!

ครืนนน!

ท้องฟ้าสีครามแหวกออกพร้อมกับเมฆสีดำที่พัวพันไปด้วยสายฟ้าได้ก่อตัวรวมกัน เมฆสายฟ้านั้นมีขนาดใหญ่หลายร้อยฟุต เพียงแค่จ้องมองก็ทำให้หัวใจของทุกคนสั่นไหว

นี่โลกกำลังจะล่มสลายหรืออย่างไร เหตุใดพลังของเมฆนี้ถึงได้น่าสระพรึงกลัวขนาดนี้!

ทุกคนส่ายหัว ถึงแม้หลายคนในหุบเขาจะถูกยกระดับพลังขึ้นมา แต่พลังของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นเพียงไม่กี่ชั้นย่อยเท่านั้น ดังนั้นเมฆสายฟ้านี่ต้องไม่ใช่ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของพวกเขาแน่นอน

พวกเขาสงสัยเป็นอย่างมาก ใครกันที่กำลังจะรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัวครั้งนี้

กู่ต้าวอี้ที่กำลังจะลงมือโจมตีหลิงฮันต้องหยุดมือ

เขารับรู้ได้ว่าทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์นี้เป็นของหลิงฮัน

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ปรากฏนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก แม้แต่ตัวเขาก็ยังจิตใจสั่นสะท้าน หากเขาลงมือ… เกรงว่าแท้จะเป็นเขาก็ไม่อาจมีชีวิตรอด!

เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?

หลิงฮันไม่ประหลาดใจ ตอนนี้พลังบ่มเพาะของเขาถูกยะระดับเป็นระดับดาราขั้นสมบูรณ์ชั้นสูงสุดจึงไม่แปลกที่ต้องรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์คู่ เพราะงั้นพลังของมันจึงเหนือกว่าทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ทั่วไปมากนัก

ทำไมทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ไม่ปรากฏทีละครั้งก่อนหน้านี้?

ภายในแผ่นหินสีทองคือมิติที่แบ่งออกมาจากสวรรค์และปฐพี! เนื่องจากมันเป็นหินที่มาจากดินแดนแห่งเซียนการที่จะบดบังสายตาของสวรรค์จึงใช้ว่าจะเป็นไปไม่ได้

‘ครืนนนน’ ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและปลดปล่อยคลื่นสายฟ้าขนาดมหึมาผ่าลงใส่ศีรษะของหลิงฮัน

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์คู่ไม่ใช่ว่าพลังของมันจะเพิ่มเป็นสองเท่า พลังของมันเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า!

ตูม!!

ทุกคนมองเห็นอย่างชัดเจน พริบตาที่ฟ้าสวรรค์ผ่าลงมือหลิงฮันทำการสลายกายหยาบของตนเอง

ฆ่าตัวตาย?

ถึงแม้ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์จะน่าสะพรึงกลัว แต่เจ้ากลับฆ่าตัวตายโดยไม่พยายามแม้แต่น้อยเลยงั้นรึ?

ใบหน้าของกู่ต้าวอี้เปลี่ยนไป เขาที่มีแก่นกำเนิดนิรันดร์ ต่อให้จะมีสายฟ้าสวรรค์ขวางกั้นเขาก็สัมผัสได้ว่าหลิงฮันนั้นยังไม่ตายเนื่องจากออร่ายังไม่หายไป

หลิงฮันจงใจสลายพลังป้องกันของตนเองเพื่อขัดเกลากายหยาบด้วยทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์

สัตว์ประหลาด!