Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1502

กล้าตอบโต้ศิษย์พี่เหยียนชิงด้วย?

หลิงฮันไปเอาความกล้ามาจากไหน!

ศิษย์พี่เหยียนชิงนั้นเป็นราชาระดับสองที่ตอนนี้มีพลังบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงชั้นสูงสุด ต่อให้หลิงฮันเป็นราชาระดับสาม แต่พลังของทั้งสองก็ยังแตกต่างกันเกินไป

หากหลิงฮันเผ่นหนี ด้วยความเร็วที่ไม่ต่างกันมากของระดับวารีนิรันดร์ เหยียนชิงก็อาจจะไล่ตามหลิงฮันไม่ทัน แต่นี่หลิงฮันกับเลือกตอบโต้แบบซึ่งๆหน้าเลย

รนหาที่ตายชัดๆ!

ฝ่ามือขนาดใหญ่กดทับลงมาอย่างรุนแรงราวกับท้องฟ้ากับกำร่วงหล่น

‘ตูม’ ขนอีกาโลหิตปะทะเข้ากับฝ่ามือขนาดใหญ่ ภาพที่ทุกคนมองเห็นคือฝ่ามือขนาดใหญ่ค่อยๆถูกทำให้สลายไปจนขนอีกาโลหิตสามารถทะลุผ่านไปยังเหยียนชิง

อะไรกัน!

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ศิษย์เก่าทุกคนตกตะลึงหวาดกลัว

นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

เหยียนชิงเองก็ตกตะลึง เขารีบสะบัดฝ่ามือทั้งสองเข้าใส่ขนอีกาโลหิต

“รูปแบบอาคมสายธารขจี!” เหยียนชิงคำราม ทันใดนั้นกระดูกในร่างของเขาก็ส่องประกาย คลื่นแสงสลัวสีเขียวลอยออกมาจากบริเวณหน้าผากและโอบล้อมร่างของเขากลายเป็นรูปแบบอาคมป้องกันขนาดใหญ่

ศิษย์ของสำนักย่อยที่แปด แน่นอนว่าพวกเขาทุกคนย่อมสลักรูปแบบอาคมเอาไว้ในร่างกาย

รูปแบบอาคมสายธารขจีเป็นรูปแบบอาคมระดับสิบห้า ในหมู่รูปแบบอาคมระดับสิบห้ามันทรงพลังติดสิบอันดับแรก แต่ก็แค่สิบไม่ใช่ห้าอันดับแรกหรือสามอันดับแรก ไม่ใช่ว่าเหยียนชิงไม่อยากสลักรูปแบบอาคมที่แข็งแกร่งกว่านี้ แต่เป็นเพราะร่างกายของเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะรองรับรูปแบบอาคมได้ไหว

แต่ไม่ว่าอย่างไรรูปแบบอาคมสายธารขจีก็ยังถือว่าเป็นรูปแบบอารมระดับสูงที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ดี

“ศิษย์พี่เหยียนถูกต้อนให้ใช้รูปแบบอาคมสายธารขจี!”

“ศิษย์น้องผู้นี้ช่างแข็งแกร่งท้าทายสวรรค์ยิ่งนัก”

“รูปแบบอาคมสายธารขจีนั้นเป็นรูปแบบอาคมระดับสิบห้าสิบอันดับแรก หากถูกกระตุ้นใช้งานเมื่อใด คนที่จะเป็นคู่ต่อสู้ให้ศิษย์พี่เหยียนชิงได้ก็มีเพียงศิษย์พี่ระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดเท่านั้น”

“ใช้แล้ว รูปแบบอาคมระดับสิบห้าสิบอันดับแรกไม่ได้ด้อยไปกว่ารูปแบบอาคมระดับสิบหกอันดับล่างๆเลย”

ทุกคนส่ายหัวและคิดว่าหลิงฮันจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน

จักรพรรดินีและสตรีนกอมตะมีสีหน้ามั่นใจ พวกนางรู้ว่าหลิงฮันสลักรูปแบบอาคมอีกาโลหิตเอาไว้ในร่างกาย

มันคือรูปแบบอาคมอันดับหนึ่งในหมู่รูปแบบอาคมระดับสิบห้า!

‘ตูม’ ขนอีกาโลหิตเข้าปะทะ แต่ขนเหล่านั้นก็ไม่สามารถทำลายรูปแบบอาคมสายธารขจีได้และสลายไป

ทุกคนคาดคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่ต่อมานั้นเองใบหน้าของเหยียนชิงก็ต้องเปลี่ยนสี

หลังจากขนสลายไปก็ได้มีร่างของนกอีกาโลหิตพุ่งทะยานเข้ามา เพียงแค่จะงอยปากของมันเข้าปะทะ รูปแบบอาคมสายธารขจีก็ปรากฏรูแตกร้าว จะงอกปากของมันยังคงพุ่งทะลวงเข้ามาอย่างไม่อาจต้านทาน

นี่มัน!

เหยียนชิงรีบผสานรูปแบบอาคมเข้ากับปราณก่อเกิดของตนเองก็สลายการโจมตี

นกอีกาโลหิตราวกับเป็นเทพแห่งการทำลายล้าง ทุกสิ่งที่มันสัมผัสโดนล้วนแต่ถูกบดขยี้กลายเป็นเศษซากชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปตรงเบื้องหน้าของมัน

ตูม!

ร่างของเหยียนชิงถูกซัดลอยกระเด็นกลางอากาศ เขากระอักโลหิตออกมาเป็นสายราวรุ้งกินน้ำ

‘ตุบ’ ร่างของเขาร่วงลงสู่พื้น

ผู้คนรอบข้างกลายเป็นแน่นิ่งด้วยความตกตะลึง

เหยียนชิงกัดฟันลุกขึ้นมาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังหลิงฮันด้วยใบหน้าหวาดกลัว “รูปแบบอาคมอีกาโลหิต… เจ้าสลักรูปแบบอาคมอีกาโลหิตลงบนร่างกาย!”

พรวด!

ใครหลายคนสำลักออกมา บรรยากาศเงียบสงัดกลายเป็นเอะอะโวยวายทันใด ใบหน้าของทุกคนแสดงออกถึงความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

“รูปแบบอาคมอีกาโลหิต? เป็นไปไม่ได้ ในหมู่รูปแบบอาคมระดับสิบห้ามันคือรูปแบบอาคมอีกาโลหิตอันดับหนึ่ง!”

“ข้าก็ไม่เชื่อเช่นกัน!”

“ต่อให้เป็นศิษย์พี่เริ่นเฟยอวิ๋น เมื่อตอนที่เขาบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงก็ยังสลักสำเร็จเพียงรูปแบบอาคมวายุเพลิงเมฆาสีชาดที่เป็นรูปแบบอาคมอันดับเจ็ด!”

“ศิษย์พี่ไช่เหมี่ยวเองก็สลักสำเร็จเพียงรูปแบบอาคมอันดับแปด รูปแบบอาคมเต่าทมิฬตะวันทองคำ”

“ศิษย์พี่ฉีเทียนที่มีกายหยาบพิเศษสามารถสลักรูปแบบอาคมอันดับหก รูปแบบอาคมเส้นไหมเหมันต์ทมิฬ”

“ที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือศิษย์พี่หญิงอวี๋ที่สามารถสลักรูปแบบอาคมอันดับที่ห้า รูปแบบอาคมพยัคฆ์ขาวหกวิถีสำเร็จ”

“รูปแบบอาคมระดับสิบห้าสามอันดับแรกนั้นกล่าวว่าเป็นรูปแบบอาคมที่ไม่สามารถสลักเอาไว้บนร่างกายได้เนื่องจากร่างกายไม่อาจรองรับไหว”

ทุกคนเอามือกุมหัว พวกเขาทำใจเชื่อไม่ลงจริงๆ

“ศิษย์น้องหลิง นั่นมัน… ใช่รูปแบบอาคมอีกาโลหิตจริงๆ?” เหยียนชิงเอ่ยถามเพื่อยืนยัน

ในเมื่อเผยออกไปแล้ว ต่อให้ไม่รู้ตอนนี้ในอนาคตก็ทุกคนก็ต้องรู้อยู่ดี หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “ไม่ผิด”

เป็นรูปแบบอาคมอีกาโลหิตจริงๆ!

ฝืนสวรรค์… มีคนฝืนสวรรค์ได้สำเร็จ!

“เดี๋ยวก่อน!” ใครบางคนดวงตาเปิดกว้าง “เขายังเป็นเพียงแค่ระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นเท่านั้น!”

“ฮึ่ม!”

ก่อนหน้านี้ทุกคนตกตะลึงเรื่องที่สามารถสลักรูปแบบอาคมอีกาโลหิตเอาไว้บนร่างกายได้ แต่ตอนนี้พวกเขากลับได้รับรู้เรื่องที่น่าตกหวาดผวายิ่งกว่าเดิม

ตามทฤษฎีแล้ว หลิงฮันที่เป็นจอมยุทธระดับวารีนิรันด์ขั้นต้นสมควรสลักรูปแบบอาคมไว้บนร่างกายได้เพียงรูปแบบอาคมระดับสิบสามเท่านั้น

ทุกคนอ้าปากค้างลิ้นห้อย หากเจ้าบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูง ไม่ใช่ว่าเจ้าจะสามารถสลักรูปแบบอาคมเซียนลงบนร่างกายได้เลยรึไง?

พวกเขาคิดมากเกินไป รูปแบบอาคมเซียนนั้นอยู่ในระดับที่สูงเกินไป หลิงฮันสามารถขัดเกลากายหยาบให้เป็นระดับเซียนได้ก็จริง แต่รูปแบบอาคมเซียนนั้นจำเป็นต้องมีความเข้าใจในอำนาจกฎเกณฑ์ของระดับสร้างสรรพสิ่ง หากเงื่อนไขที่ว่าไม่ครบต่อให้หลิงฮันจะขัดเกลากายหยาบจะแข็งแกร่งระดับนิรันดร์ก็ไม่มีประโยชน์

แต่เนื่องจากทุกคนไม่รู้เงื่อนไขนี้ พวกเขาจึงได้ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม… หากหลิงฮันบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดเมื่อไหร่ บางทีแม้แต่เซียนก็อาจจะถูกเขาสังหาร

หลิงฮันมองไปยังเหล่าศิษย์เก่าที่ตัวแข็งราวกับหินก่อนจะดีดนิ้วและกล่าว “ภรรยาข้า ไปกันเถอะ”

จักพรรรดินีและสตรีนกอมจะเดินเคียงข้างซ้ายขวา หลิงฮันรู้สึกอิ่มเอมใจยิ่งกว่าเอาชนะเหยียนชิงได้เสียอีก

ทั้งสามเดินออกจากสำนัก หลิงฮันนำอุปกรณ์บินแหวกเมฆาออกมา แต่เนื่องจากอุปกรณ์บินนี้สามารถขึ้นขี่ได้เพียงสองคน จักรพรรดินีจึงเป็นคนขอเข้าไปในหอคอยทมิฬปล่อยให้หลิงฮันกับสตรีนกอมตะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

ภรรยาของเขาผู้นี้ช่างรู้งานยิ่งนัก

พริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปครึ่งปี อุปกรณ์บินแหวกเมฆาหยุดเคลื่อนไหวเนื่องจากมันมาถึงพิกัดดวงดาวที่ตั้งเอาไว้เรียบร้อย

“ที่นี่… เหตุใดถึงได้ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย!”